ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΗΡΥΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΤΑΙΣΜΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΡΩΠΙΟΥ

 

Θεωρῶ ὑποχρέωσίν μου νά ὑπερασπίζωμαι τήν πίστιν μου, ὅταν αὐτή παραχαράσσεται καί πολεμεῖται μέ τόν ὁποιοδήποτε τρόπο, καί νά τήν διαφυλάττω καί τήν ὁμολογῶ, ὅπως τήν διαφυλάσσει ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία καί ὅπως μοῦ τήν ἐνεπιστεύθη, καί ὡς ἁπλοῦν μέλος Της, ἀλλά καί ὡς Κληρικόν Της καί δή ὡς ᾿Επίσκοπόν Της. 

῞Ο ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης μᾶς διδάσκει, ὅτι οἱ χριστιανοί καί μάλιστα οἱ Κληρικοί: "μήτε τι τῶν κειμένων ἀθετεῖν καθόλου..." καί προσθέτει ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία: "οὐδέ τι παρά τούς κειμένους ὅρους πράττειν τι καί λέγειν ἀνέχεται· κἄν πολλοί πολλαχῶς ποιμένες ἠφρονεύσαντο· ἐπεί καί συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς, καί ᾿Εκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασι καί ὑπέρ κανόνων ἐφρόντισαν τῷ δοκεῖν, κατά κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι".

᾿Εν προκειμένῳ, αὐτό γιά τό ὁποῖο ὁμιλεῖ παραπάνω ὁ ῞Αγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει ἐπί 70 ὁλόκληρα χρόνια στήν ᾿Εκκλησία. Συγκεκριμένα ὁ Νεοημερολογιτισμός - Οἰκουμενισμός, μετά τό σχίσμα πού ἔδημιούργησε τό 1924 στόν χῶρο τῆς ᾿Ορθοδοξίας οὐδ᾿ἐπί στιγμήν ἔσταμάτησε νά διώκῃ τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., διά τόν λόγον ὅτι Αὐτή ὁμολογεῖ ὅτι εἶναι ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία, ὅτι δηλ. εἶναι ἡ συνέχεια τῆς Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας. 

Τήν πολεμεῖ δέ μέ τό πιό σκληρό καί ὕπουλο τρόπο. Τό πρόγραμμά της εἶναι νά ἐξοντώσῃ τό ποίμνιον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί αὐτὀ τό ἐπιδιώκῃ ἄλλοτε μέσω μεσαιωνικῶν διωκτικῶν μεθοδεύσεων, καί ἄλλοτε μέσω σχισμάτων πού προξενεῖ στό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ῎Εχει ἐπιφέρει ἕνα σχίσμα τό 1937 καί ἄλλο σχίσμα τό 1995.

Βέβαια ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ πάντοτε ἐδιώκετο καί σήμερα διώκεται. Διῶκταί της ἦσαν πρωτίστως οἱ εἰδωλολάτρες αὐτοκράτορες, κατόπιν οἱ διάφοροι αἱρετικοί. Πολλές φορές καί οἱ ἴδιοι οἱ ᾿Ορθόδοξοι διώκουν μέ τόν δικό τους τρόπο τήν ᾿Εκκλησία. ῞Ενας τρόπος πού χρησιμοποιεῖται σ᾿ αὐτόν τόν διωγμό, πού εἶναι ὁ πιό ὕπουλος εἶναι ἡ δημιουργία ἐσωτερικῶν προβλημάτων, διχονοιῶν καί ἐν τέλει ἡ δημιουργία σχισμάτων. 

῞Ολα αὐτά ἀποσκοποῦν στήν μείωσι τῆς ᾿Εκκλησίας, καί ἔχουν σάν ἀποτέλεσμα νά ὠφελοῦνται μόνον οἱ αἱρετικοί.  Τό "διαίρει καί βασίλευε" εἶναι ἡ πιό δοκιμασμένη μέθοδος  διωγμοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Εκκλησία σημαίνει ἑνότης. Τά σχίσματα καί οἱ χωρισμοί ἀποβαίνουν πάντοτε εἰς βάρος τῆς ἑνότητος τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τῶν ἐχθρῶν Της.

Τό σχίσμα εἶναι ἐγκατάλειψις τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀποχωρισμός ἀπό Αύτήν. Εἶναι ἕνα εἶδος διωγμοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας. Αύτό φαίνεται καθαρά ἀπό τά ὅσα λέγει σχετικῶς ἡ διδασκαλία τῆς ᾿Εκκλησίας.  Τί λέγουν γιά τίς συνέπειες τοῦ σχίσματος οἱ Πατέρες; ῾Ο ἅγιος Κυπριανός (Λατιν. Πατρολ. 4,519) λέγει τά ἐξῆς: "῾Ο ἀπό τῆς ᾿Εκκλησίας χωριζόμενος μοιχαλίδι συνάπτεται, ἀπό τῶν τῆς ᾿Εκκλησίας ἐπαγγελιῶν ἀποσχοινίζεται. Οὐδέ καταντᾶ εἰς τά ἔπαθλα τοῦ Χριστοῦ ὁ ἐγκαταλείπων τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. ᾿Οθνεῖος (ξένος) εἶναι, βέβηλος εἶναι, πολέμιος εἶναι. Δέν δύναται νά ἔχῃ πατέρα τόν Θεόν, ὁ μή ἔχων μητέρα τήν ᾿Εκκλησίαν. ῎Αν ἐσώθη τις ἔξω τῆς κιβωτοῦ τοῦ Νῶε, θά σωθῇ καί ἔξω τῆς ᾿Εκκλησίας εὑρισκόμενος".

Θά ἀναφερθοῦμε στόν τελευταῖο διωγμό κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ᾿Από τό ἔτος 1979, ἕνα ἔτος μετά τήν ἐπιστράτευσιν ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῶν νέων θεολόγων τῆς ᾿Εκκλησίας μας καί τήν ἀνάληψιν μεγαλοπνόων ἐκκλησιαστικῶν προγραμμάτων, ἡ Νεοημερολογιτική "῾Ιερά Σύνοδος" ἀποφασίζει καί στέλνει πρός τούς Μητροπολίτας της καί πρός τόν τότε ῾Υπουργόν Παιδείας καί Θρησκευμάτων τό ἀπό 25-10-1979 ἔγγραφόν της, εἰς τό ὁποῖον ἐκφράζεται διωκτικά κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Σύμφωνα μέ αὐτό τό ἔγγραφο: "διαβλέπει ἐν τῷ προβλήματι τοῦ "παλαιοημερολογιτισμοῦ" ἕναν ὑποβόσκοντα κίνδυνον, ἀπειλοῦντα γενικώτερον τήν ἑνότητα τοῦ σώματος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας", καί ἐπικαλεῖται τήν κρατικήν ἐξουσίαν ὅπως "χωρήσῃ τε εἰς τάς ἐνεργείας ἐκείνας, αἵτινες θά ἐπιβεβαιοῦν τελεσιδίκως καί ἐξ᾿ἐπόψεως πολιτειακῆς τήν θέσιν τῶν "Παλαιοημερολογιτῶν" εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας καί τοῦ ῎Εθνους ἡμῶν".(᾿Εκκλησιαστική ᾿Αλήθεια" 16-9-1979). 

᾿Επ᾿ αὐτοῦ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. μέ ἀπάντησιν Της, ὑπογραμμίζει ὅτι διαβλέπει τόν "ὑποβόσκοντα κίνδυνο ἐν τῷ Νεοημερολογιτισμῷ" καί ὅτι παρ᾿ὅλα "τά τεχνάσματά τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας καί παρά τήν ἀπαίτησιν τῶν ἐχθρῶν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἵνα ἁλωθῇ ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ., Αὕτη οὖσα ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ θά νικήσῃ".

᾿Από τότε ἀρχίζει ἕνας πιό ὕοπουλος διωγμός. Θά τόν χαρακτήριζα ὡς τό ἀποκορύφωμα τοῦ διωγμοῦ, ἀφοῦ φθάνει σέ σημεῖο ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος τὴς Ν.Ε. νά μᾶς χαρακτηρίσει ἐχθρούς, παράλληλα μέ τούς ἀνθέλληνας χιλιαστάς. Αὐτός ὁ διωγμός εἶχε δύο στόχους: ῎Η νά ὑπαχθοῦν οἱ Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν μέσω ἑνός Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου, καί ἔτσι νά ἐξαρτῶνται ἐμμέσως ἀπό τήν Ν.Ε. ἤ νά διαλυθοῦν μέ ἐσωτερικά σχίσματα καί διαιρέσεις. 

Καί ἐπειδή εἰς τήν πρώτην περίπτωσιν, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. καί μάλιστα οἱ θεολόγοι Της ἀντέδρασαν, διότι δέν θεωροῦσαν κανονικήν καί ὀρθόδοξον τήν λύσιν αὐτήν (τῆς ὑπαγωγῆς εἰς ἕνα Πρεσβυγενές Πατριαρχεῖον), "ἐκηρύχθη" ἀμείλικτος διωγμός ἐναντίον των, μέχρις ἐξοντώσεως, μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν Εἰκονομαχίας.

Πρίν εἶχαν σημειωθῇ σχίσματα ἐπί σχισμάτων στήν παράταξι τῶν λεγομένων Αὐξεντιανῶν. ῎Ετσι ξεκίνησε ἡ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. πολεμική. ῎Επρεπε νά διαλυθοῦν τελείως οἱ Γ.Ο.Χ.

᾿Εδῶ πρέπει νά προσεχθῇ ὅτι πρίν λίγα χρόνια ἔδωκεν ὁ Πάπας ἐντολή νά διαλυθοῦν οἱ Παλαιοημερολογῖτες τῆς ῾Ελλάδος καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, διότι αὐτοί ἀπέμειναν τό ἐμπόδιο στά σχέδιά τους, καί λίγο ἀργότερα, ὅταν συζητήθηκε τό θέμα σέ μιά "Πανορθόδοξο Διάσκεψι" στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης ἐδόθη ἐντολή στίς κατά τόπους ᾿Εκκλησίες νά προσπαθήσουν νά "ἀπορροφήσουν" τούς Παλαιοημερολογίτας, εἰδ᾿ ἄλλως νά τούς διαλύσουν.

Μέσα στήν ἴδια διωκτική τακτική κινοῦνται καί οἱ λύσεις πού προτείνει τήν ἴδια πάλιν ἐποχή ὁ Δημητριάδος Χριστόδουλος στήν διατριβή του, ὅπως "νά ἐπιστρέψουν", νά "ὑποταχθοῦν", νά "προσαρτηθοῦν σέ κάποιο ἀπό τά παλαίφατα Πατριαρχεῖα" ἤ νά "διωχθοῦν". Βέβαια σ᾿αὐτές τίς προτεινόμενες λύσεις ἐδόθησαν οἱ σύμφωνες μέ τήν ὀρθόδοξη δεοντολογία καί ἐκκλησιολογία ἀπαντήσεις. 

῞Οπως φαίνεται δέ ὁ διωγμός αὐτός στήν τελευταία του φάσι ξεκίνησε ἐμμέσως τό 1979-80 ἐξ᾿ ἀφορμῆς μιᾶς διατυπώσεως τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου ἐκκλησιολογικῆς σημασίας, διά τήν ὁποίαν ἐπεχείρησαν νά τόν χαρακτηρίσουν "αἱρετικό" καί αὐτό παρά τό γεγονός ὅτι καί  διευκρίνισε τήν συγκεκριμένη φράσι καί ἐν τέλει τήν ἦρε.

Στήν συνέχεια, ἀφοῦ δέν κατώρθωσαν νά ἐπιτύχουν τό σχίσμα, μέ τήν συγκεκριμένη ἀφορμή, τό ἐπεδίωξαν καί πάλι μέ τήν πολεμικήν κατά τοῦ ὅρου "᾿Ακαινοτόμητος ᾿Εκκλησία" χαρακτηρισμό, τόν ὁποῖον ἀποκαλοῦσαν αἱρετικό. 

.....