ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 2008

ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 2008

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

 

Οἱ Μυροφόρες «λίαν πρωί τῆς μιᾶς Σαββάτων», ἐρχονται ἐπί τό μνημεῖον «ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου»... Προχωροῦν μέ μίαν σκέψιν, ἡ ὁποία τάς ἀπασχολεῖ: «Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου». «Ἦν γάρ μέγας σφόδρα». (Μάρκ. ιστ, 4). Ὁ βράχος πού ἐτοποθετήθη ἑνώπιον τοῦ Μνημείου ἦτο μεγάλος. Καί ἐκεῖναι ἀδύναμοι γυναῖκες. Μόλις ὅμως πλησίασαν βλέπουν ὅτι ὁ λίθος εἶχε παραμερισθεῖ. «Ἄγγελος γάρ Κυρίου καταβάς ἐξ’ οὐρανοῦ, προσελθών ἀπεκύλισε τόν λίθον...»(Ματθ. κη, 2). Ἰδοῦσαι αἱ Μυροφόροι τόν λίθον παραμερισμένον καί τόν Ἄγγελο ἐκεῖ κοντά ἐκπλήσσονται καί τά χάνουν. Νά ὅμως πού ἀκούεται παρήγορη ἡ γλυκειά φωνή τοῦ Ἀγγέλου: «Τί ζητεῖτε τόν ζῶντα μετά τῶν νεκρῶν». (Λουκ. κδ, 5). «Ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὦδε...» (Μάρκ. ιστ, 6).

‘Ασύλληπτα μεγάλο τό μήνυμα πού ἀντήχησε μέσα στήν γαλήνη τοῦ Κήπου. ‘Ασύλληπτα μεγάλο τό μήνυμα πού ἀντήχησε μέσα στίς ψυχές τῶν ἁγίων ἐκείνων γυναικῶν. ‘Ασύλληπτα μεγάλο τό μήνυμα πού ἀκούεται ἀπό τότε μέχρι σήμερα, καί βιώνεται ἀπό τίς ἅγιες ψυχές, ἀπό τούς χριστιανούς ὅλων τῶν αἰώνων, ἀπό τούς ἁγίους πού κατώρθωσαν νά συμπορευθοῦν μέ τόν Χριστό, νά συσταυρωθοῦν, καί νά συναναστηθοῦν. Ὦ τῆς μεγάλης δωρεᾶς καί τοῦ χρέους.

Μεγάλη ἡ δωρεά. Καί τό χρέος ἐπίσης μεγάλο: «Ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς, ὅτι ἠγέρθη ἀπό τῶν νεκρῶν». (Ματθ. κη, 7). Εἶναι τό χρέος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Εἶναι τό χρέος τῆς Ἱεραποστολῆς, τό χρέος τοῦ καθενός μας πού ἐπιστεύσαμεν εἰς τόν ‘Αναστάντα Χριστόν, νά φέρουν τήν ἀλήθεια τῆς ‘Αναστάσεως εἰς τούς ἐγγύς καί τούς μακράν. Αὐτό εἶναι τό ἐφετεινό ταπεινό μας σύντομο μήνυμα πρός τούς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξους, τό «μικρόν ποίμνιον». Νά γίνουμε σύγχρονες Μυροφόρες ψυχές. Νά πορευθοῦμε εἰς τό καθῆκον τῆς ἱεραποστολῆς. ‘Εφ’ ὅσον ἀκούσαμε καί βιώσαμεν μέσα στό λυτρωτικόν, τό σταυρώσιμο καί ἀναστάσιμο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, τό μεγάλο μήνυμα, ὅτι «ἠγέρθη ὁ Κύριος ἐκ τῶν νεκρῶν», νά τό μεταδώσουμε καί εἰς τούς ἄλλους. Ἐφ’ ὅσον γευτήκαμε τήν χαρά τῆς ‘Αναστάσεως, νά βοηθήσουμε καί ἄλλους νά τό δεχθοῦν. ‘Εφ’ ὅσον ὡς γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας βγήκαμε ἀπό τό τάφο τῆς ἁμαρτίας, ἀφοῦ συνταφήκαμε καί συναναστηθήκαμε, ἀς βοηθήσουμε καί ἄλλους νά ἐξέλθουν.

Τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τό διαφυλάσσει καί τό μεταδίδει μόνον ἡ γνησία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, καί τό βιώνουν μόνον ὅσοι ἔχουν τήν τιμήν νά εἶναι γνήσια μέλη Αὐτῆς. Ἐκτός ‘Εκκλησίας δέν βιώνεται τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. Ἀς σκεφτοῦμε τήν μεγάλη δωρεά τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς τά ἔσχατα τοῦτα χρόνια. Καιρός νά ἐξέλθωμεν ἐκ τοῦ τάφου καί «ἐν καινότητι ζωῆς νά περιπατήσωμεν.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Πρός Χριστόν τόν Ἀναστάντα διάπυρος εὐχέτης

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

Tags: ΠΑΣΧΑ 2008 

 

(ΕΟΡΤΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΗΤΡΟΠ. 

ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ