Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

  Είναι μέσα στη φύσι του ανθρώπου να αναζητά κάποιον πολύτιμον θησαυρόν. Οι επίγειοι, οι υλικοί θησαυροί ίσως τον ευχαριστούν προσωρινώς, δεν τον ικανοποιούν όμως απολύτως. Ή μάλλον πολλάκις γίνονται αιτία πολλής του δυστυχίας. Διατί; Διότι ο άνθρωπος είναι ανώτερος όλων των επίγειων πραγμάτων, και επομένως φυσικόν είναι να μή ικανοποιείται απολύτως με τα επίγεια.Ο άνθρωπος <<πολλοστημόριον μεν της δημιουργίας>>, αλλά ηλαττωμένος <<βραχύ τι παρ' Αγγέλους>> <<δόξη και τιμή εστεφανωμένος>>, κατά τον Ψαλμωδόν. Πως λοιπόν να ευχαριστηθή με τους επίγειους θησαυρούς;
 Μόνον οι αιώνιοι θησαυροί τον γεμίζουν πραγματικώς. Μόνον αυτοί τον συγκινούν βαθύτατα. Διότι αυτοί ανήκουν εις τον χώρον της αιωνιότητος, πέραν του χώρου και του χρόνου, αυτοί συντροφεύουν τον άνθρωπο αιώνια, αυτοί ικανοποιούν απόλυτα την ψυχή του, διότι δεν φθείρονται, μένουν εις αιώνας αιώνων, ενώ οι άλλοι είναι φθαρτοί, φθείρονται και αφανίζονται, και έχουν όχι απόλυτον, αλλά σχετικήν αξίαν.
 Μόνον οι πνευματικοί θησαυροί, που είναι αιώνιοι, παρέχουν στον άνθρωπο την αληθινή ευτυχία. Διότι η πραγματική ευτυχία δεν εξαρτάται από φανταχτερούς θησαυρούς, ούτε από τα πλούτη, ούτε από την εγκόσμια δόξα, διότι αυτά φεύγουν και αφανίζονται.
 Είναι πολύ χαρακτηριστική αυτή η σπαρακτική φωνή ενός πλούσιου: <<Τα πλούτη τρέχουν μπροστά μου σαν ποτάμι. Ευτυχία όμως ούτε δράμι>>.
 Μόνον οι πνευματικοί θησαυροί η αλήθεια, η αγιότης, η δικαιοσύνη, η ελπίδα, η αγάπη, οι αρετές είναι αιώνιοι. Αυτοί κάμνουν τον άνθρωπο να προγεύεται από την παρούσαν ζωήν τον Παράδεισον, και να ζη από την παρούσαν και εις την αιωνιότητα εντός του τον <<κρυμμένον θησαυρόν>>, τον <<πολύτιμον μαργαρίτην>>, που είναι ο ίδιος ο Χριστός.
 Η αληθινή ευτυχία είναι εις τους πνευματικούς θησαυρούς, τους οποίους <<ούτε σης, ούτε βρώσις αφανίζει>>. Αυτούς ας αναζητήσωμεν. Προς αυτούς ας στρέψωμεν την καρδίαν μας. Διότι <<όπου η καρδία, εκεί και ο θησαυρός εσται>>.

''ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΩΝ
ΙΕΡΟΜ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
ΘΕΟΛΟΓΟΥ-ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ''