ΖΟΥΜΕ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

 

Ο αποκαλυπτικός χαρακτήρας της εποχής μας

 

Του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

 Χωρίς αντίρρησιν όσοι έχουν ακόμη ορθόδοξα κριτήρια, έχουν έντονο το αίσθημα του αποκαλυπτικού χαρακτήρος της εποχής μας. Πρώτοι οι οποίοι εις τον αιώνα μας διετύπωσαν αυτό το αίσθημα ήσαν οι χριστιανοί που εδιώχθησαν εις την Σοβιετικήν Ρωσίαν, αυτοί που συνέχισαν την ζωή της Εκκλησίας μέσα από τις Κατακόμβες, από τα Στρατόπεδα συγκεντρώσεων, από τις φυλακές, από τις κατ' οίκον εκκλησίες. Τώρα που μετέβημεν εις Ουκρανίαν δια την ενθρόνισιν του Σεβ/του Κιέβου κ. Σεραφείμ, εζήσαμε από κοντά αυτά τα βιώματα, όπως τα διαφυλάσσουν ακόμη μέσα τους οι σημερινοί Ορθόδοξοι των Κατακομβών, όπως τα έμαθαν από τους γονείς των και τους παππούδες των. Αυτό το διαπιστώνουμε και από ένα αξιόλογο κείμενο ενός μεγάλου θεολόγου της Εκκλησίας των Κατακομβών του μοναχού π. Επιφανίου, ο οποίος γράφει ότι η παγκοσμίου χαρακτήρα (όπως άλλωστε είχε σχεδιασθεί) Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 ερμηνεύθηκε από το χριστιανικό κόσμο από μία εσχατολογική σκοπιά, τη σκοπιά των ''εσχάτων καιρών''.
 Και επεξηγεί: ''Τώρα η Εκκλησία του Χριστού στη Ρωσία ζη στους εσχάτους καιρούς. Η μεγάλη αποστασία, πρόδρομος του τέλους, έχει συντελεσθεί και ο ''άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας'' (Β' προς Θεσσαλονικείς 2:8) έχει αποκαλυφθεί. ''Ο κωλύων έχει εκβληθή εκ μέσου'' (2:7) και ο θεομάχος τύραννος, ο ανταγωνιστής του Χριστού, με άλλα λόγια, ο ''αντίχριστος'' που είχε προφητευτεί, έκανε την εμφάνισή του. Όμως αυτός, όσο μπορεί, κρύβει το πραγματικό του πρόσωπο πίσω από τα παραπετάσματα του σοσιαλισμού και ενεργεί προς το παρόν με την απρόσωπη μορφή του συλλογικού αντιχρίστου...''
 Με αυτά τα λόγια αρχίζει ένα από τα καταστατικά της Εκκλησίας των Κατακομβών στη Ρωσία. Το αληθινό πρόσωπο αυτού που έχει εμφανισθεί φαίνεται εντελώς καθαρά στο φως της Αποκαλύψεως: ''Και ότε ήνοιξε (ο Ιησούς) την σφραγίδα την τετάρτην, ήκουσα φωνήν τετάρτου ζώου λέγουσαν, Έρχου και βλέπε. Και είδον και ιδού ίππος ωχρός και ο καθήμενος επάνω αυτού ωνομάζετο θάνατος, και ο Άδης ηκολούθει μετ' αυτού. Και εδόθη εις αυτούς εξουσία επί το τέταρτον της γης να θανατώσωσι με ρομφαίαν και με πείναν και με θάνατον και με τα θηρία της γης'' (Αποκ. 6:7-8). Όλοι όσοι πίστευαν στη Ρωσία τον καιρό της επανάστασης του 1917 και μέχρι το '40 ''ερρίγησαν'', όταν έμαθαν ότι το γεγονός που περιγράφει η Αποκάλυψη είχε χωρίς καμμία αμφιβολία και με μεγάλη σαφήνεια καταγραφεί πρίν 2000 χρόνια περίπου... Μάλιστα, ο ''ωχρός ίππος'' έχει πραγματικά παρουσιασθεί στη γη μας - το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο αναφέρει ότι το άλογο και ο αναβάτης του είχαν το χρώμα πτώματος και ότι το όνομα του καβαλλάρη ήταν θάνατος! Και αυτό γιατί έφερε μέσα του όχι μόνο το φυσικό, αλλά επίσης και τον πνευματικό θάνατο... Σε πολλές μεγαλουπόλεις σκοτώνονταν τόσοι που ο αέρας είχε γεμίσει από την δυσοσμία των πτωμάτων!
  Μάλιστα, ''Ο Άδης ηκολούθει μετ' αυτού. Και εδόθη εις αυτούς εξουσία επί το τέταρτον της γης να θανατώσωσι με ρομφαίαν και με πείναν και με θάνατον και με τα θηρία της γης''. Μία πραγματική κόλαση δημιουργήθηκε τότε στη Ρωσία. Όποιος έζησε την κατάσταση αυτή, δεν πρόκειται να της δώσει άλλο όνομα. Όμως είναι θαυμαστό, ότι το προφητικό πνεύμα της Εκκλησίας προείπε όλα αυτά σε έναν καιρό που δεν υπήρχαν σημεία των επερχομένων τρομερών γεγονότων. Ο πρώτος που προφήτευσε σχετικά με αυτά ήταν ο άγιος πατέρας Σεραφείμ του Σαρώφ. 1000 χρόνια πριν τα γεγονότα διαρκώς μιλούσε με στεναγμούς και με πικρά δάκρυα γι' αυτά που ήταν υποχρεωμένος να πει: ''Σύντομα ο αντίχριστος θα αφαιρέσει τους σταυρούς από τις εκκλησίες. Οι ναοί του Θεού θα μετατραπούν σε άντρα ληστών... Πολλοί χριστιανοί θα φονευθούν, τόσοι που οι άγγελοι του Θεού δεν θα προλαβαίνουν να παίρνουν τις ψυχές των σφαζομένων!... Μεγάλη θα είναι η δοκιμασία που όμοιά της δε έχει γίνει από καταβολής κόσμου και που δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά...''
 Αυτά και πολύ περισσότερα αποκαλύφθησαν από τον άγιο Σεραφείμ στις αρχές του 19ου αιώνα... Και στη συνέχεια, σαν κώδωνας συναγερμού να ηχούν όλοι οι ρώσοι πρεσβύτεροι - οι πρεσβύτεροι της Όπτινα και του Γκλίνσκ, ο Μητροπολίτης Γρηγόριος του Πίτερσμπούργκ, ο Μητροπολίτης Φιλάρετος της Μόσχας και άλλοι, προειδοποιώντας για την μεγάλη οργή του Θεού που ερχόταν στη Ρωσία! Όμως, αλλοίμονο! ''Τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών; Και ο βραχίων του Κυρίου εις τίνα απεκαλύφθη;'' (Κατά Ιωάννη 12:38). Και εδώ έχουμε τον άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης να μιλάει στα 1907 σε μία γυναικεία Μονή: '' Μία τρομερή εποχή έρχεται, τόσο τρομερή που δεν μπορείτε να φαντασθείτε''. Σ' αυτό, η ηγουμένη - ηλικίας 80 ετών - ρώτησε: ''Πότε θα συμβούν αυτά, γέροντα;'' Εμείς, γερόντισσα, δεν θα ζήσουμε, αλλά αυτές - στο σημείο αυτό ο γέροντας έδειξε τις μοναχές - θα ζήσουν και θα τα δουν!''
 Κάποια άλλη θεία αποκάλυψη σχετικά με την Εκκλησία των ''εσχάτων ημερών'', την Εκκλησία των Κατακομβών, έγινε επίσης τον καιρό αυτό. Ο σπουδαίος πρεσβύτερος της Όπτινα, ο ιερομόναχος Αμβρόσιος έδωσε μιά αξιοσημείωτη ερμηνεία ενός οράματος... Σ' αυτό το όραμα είχε φανεί μιά τεράστια σπηλιά που φωτιζόταν από ένα μοναχικό λυχνάρι μπροστά σε μιά εικόνα της Μητέρας του Θεού. Στο σπήλαιο αυτό υπήρχε επίσης ένα πλήθος ανθρώπων που προσευχόταν με κατάνυξη. Και ξαφνικά ένας θόρυβος σαν βροντή ακούστηκε με την αναγγελία των παρακάτω μυστηριωδών λέξεων: ''ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΠΟΧΗ. ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΟΥ ΘΕΡΟΥΣ!''.
 Αυτές οι λέξεις, καθώς και ολόκληρο το όραμα που εμφανίστηκε στον ύπνο, επαναλήφθηκαν πολλές φορές με μικρές μόνο αλλαγές. Όταν ρωτήθηκε για την αποκάλυψη αυτή στα 1866 ο μοναχός Αμβρόσιος έδωσε την ακόλουθη ερμηνεία: ''Οι φράσεις: ''ζούμε σε μία τρομερή εποχή'', ''βαδίζουμε προς το τέλος του εβδόμου θέρους'' ίσως σημαίνουν τους εσχάτους καιρούς που είναι κοντά στον καιρό του αντιχρίστου, οπότε και οι πιστοί της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, θα χρειασθεί να καταφύγουν στα σπήλαια...''. Επίσης ο φιλόσοφος Β.Σ. Σολόβιωφ ένωσε τη φωνή του με την προφητική φωνή της Εκκλησίας εκπροσωπώντας τον πνευματικόν κόσμο της Ρωσίας. Αυτό αναφέρεται από τον πλησιέστερο φίλο του φιλοσόφου, τον Βασίλι Λβόβιτς Βελίτσκο, στη μονογραφία του για τον Σολόβιωφ: ''Πρίν 8 χρόνια ο Σολόβιωφ μίλησε για την επερχομένη έλευση του αντιχρίστου - πρώτα του συλλογικού αντιχρίστου και μετά της ενσάρκωσής του σε ένα ιδιαίτερο πρόσωπο - με την ίδια επιστημονική βεβαιότητα με την οποία ένας γεωλόγος μιλάει για αλλαγές σχηματισμών ή ένας μετεωρολόγος για αναπόφευκτες κλιματολογικές αλλαγές...''. Αυτά ειπώθηκαν στα 1893-94!
 '' Ένα περίπου μήνα πρίν το θάνατό του'' γράφει ο Βελίτσκο, ''στο β' μισό του Ιουνίου του 1900, καθισμένος ένα βράδυ στο σπίτι μου ο Σολόβιωφ, ξαφνικά με πήρε παράμερα και μου είπε, ότι μόλις πρόσφατα διακατεχόταν από ένα ιδιαίτερα έντονο θρησκευτικό αίσθημα πηγαίνοντας στην εκκλησία. Η απάντησή του μου φάνηκε παράξενη. ''Φοβάμαι'' είπε ο φιλόσοφος, ''μήπως θα έφευγα από την εκκλησία με ένα ανεπιθύμητο αίσθημα μή ικανοποιήσεως! Αισθάνομαι, συμπλήρωσε, ότι οι καιροί πλησιάζουν που οι χριστιανοί θα συγκεντρώνωνται ξανά για προσευχή στις κατακόμβες, γιατί η πίστη θα διωχθεί, όχι ίσως όπως στα χρόνια του Νέρωνα, αλλά με ένα τρόπο δολιότερο: με ψεύδη, με εμπαιγμούς, με συκοφαντίες, μάλιστα και αυτό δεν απέχει πολύ από τώρα... Δεν βλέπεις τί έρχεται; Εγώ το βλέπω, το έχω δει πρίν αρκετό χρόνο!...''.
 Μπορεί κανένας να αμφιβάλλει ύστερα απ' όλες αυτές τις μαρτυρίες για το γεγονός ότι ζούμε σε μία εποχή τρομερών γεγονότων, γεγονότων που αναγγέλθηκαν εκ των προτέρων; Όλα αυτά είναι τόσο ''φοβερά'' για να τα εκφράσει κανείς που δεν υπάρχουν λέξεις σε καμμιά ανθρώπινη γλώσσα. Και όμως αυτά έχουν συμβεί και εξακολουθούν να συμβαίνουν στη χώρα μας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο ρωσικός λαός είχε και έχει τις απαραίτητες βάσεις και την πνευματική και εσχατολογική υπευθυνότητα για να αναλάβει μόνος του το δύσκολο όσο και ευλογημένο έργο που είναι η απάρνηση του εαυτού που επιτυγχάνεται με την καταφυγή στην Εκκλησία των Κατακομβών. Δεν υπήρχε άλλη οδός για το χριστιανικό λαό. Εάν παρέμενε στην επιφάνεια θα πρόδιδε το Χριστό!
 Με την βοήθεια του Θεού η Εκκλησία των Κατακομβών εξακολουθεί να υπάρχει στην Ρωσία. Ας είναι ''ασθενική'', ας είναι ''φτωχική'', ας είναι ''αβοήθητη'' - τέτοια πρέπει να είναι: ''Η δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται'' (Β' Κορινθίους 12:9). Είναι ισχυρή μόνο με την βοήθεια του Θεού! Και αυτό το βλέπω εδώ στη διασπορά. Πολλοί, πάρα πολλοί, αρνούνται την ύπαρξή της. Όμως αυτοί που την αρνούνται είναι εκείνοι με τους οποίους η ύπαρξή της δεν συμβιβάζεται, εκείνοι που η πείρα της ζωής τους δεν τους έχει διδάξει να επιζητούν το βάθος από την επιφάνεια, το αόρατο και γι' αυτό το λόγο είναι υπέρμαχοι της ιδέας για μιάν εκκλησιαστική ''αλήθεια'' μέσα στα πλαίσια μιάς επίσημης ''σοβιετικής εκκλησίας'' που δυστυχώς δημιουργήθηκε ειδικώς για να εξαπατά. Αυτή η ''εκκλησία'' πραγματοποιήθηκε εκτός τόπου και χρόνου''. Αυτοί που μάχονται για την ύπαρξή της, νομίζουν ότι βρίσκεται σε κανένα ερημονήσι ή ακόμη σε κάποιον άλλο πλανήτη, και όχι στο σοβιετικό ολοκληρωτικό κράτος, όπου τα πάντα υπόκεινται σ' αυτό και ελέγχονται απ' αυτό. Όπου, τόσο η αθεΐα, όσο και ο πόλεμος κατά του Θεού, συναγωνίζονται για το ποιό θα ''δρέψη'' περισσοτέρους ''καρπούς'' για το μονοκομματικό καθεστώς.''.
 Δια τον Ρωσικό λαό ίσχυσε αυτό που ακούσαμε. ''Ζούμε σε μιά τρομερή εποχή. Βαδίζουμε προς το τέλος του εβδόμου θέρους''. Το ίδιο θα μπορούσε να λεχθή και για μας εδώ στην Ελλάδα, και για όλους τους Ορθοδόξους που ζούνε στη Δύση. Διότι ανάλογος διωγμός κατά της Πίστεως και ανάλογος προσπάθεια επιβολής, του αντιχρίστου τρόπου ζωής δια την κυριραρχίαν του αντιχρίστου(πολιτικού-θρησκευτικού-κοινωνικού) συνέβη και εις την Δύσιν.
 Τα αποτελέσματα αυτών των μεθοδεύσεων τα ζήσαμε και τα ζούμε έντονα και εμείς εδώ στην Ελλάδα με την είσοδον του αντιχρίστου Οικουμενισμού, με πρώτον βήμα του οποίου ήτο η εισαγωγή του Παπικού Ημερολογίου, με τα αντίχριστα έργα των σιωνιστικών μασωνικών δυνάμεων (την επιχειρηθείσαν από τας αρχάς του αιώνος μας και συνεχιζομένην μέχρι σήμερον συρρίκνωσιν του Ελληνισμού και αφανισμόν της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας και την αντικατάστασίν της με την ψευδοεκκλησία του νεοημερολογιτικού και παλαιοημερολογιτικού οικουμενισμού, προδρομικήν της πανθρησκείας του αντιχρίστου.