ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!

 

 

Ο ΚΛΗΤΗΡ
ΤΟΥ ΕΝ ΟΥΡΑΝΟΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

 Η ώρα και το είδος του θανάτου είναι άδηλα. Τούτο δ' εγένετο κατά Θείαν οικονομίαν, ίνα τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος ευρισκόμενος εις αυτήν την άγνειαν, μή γνωρίζων την ώρα του θανάτου του διατηρεί τον εαυτόν του άγρυπνον και νηφάλιον εν πάση στιγμή καθ' όλον τον βίον αυτού επί της γης και ούτω έτοιμος να οδεύση την οδόν την οδηγούσαν εις την ουράνιον κατοικίαν όταν ο Θεός θελήση να τον αναλάβη εκ τούτου του κόσμου.

 Ο θάνατος, τον οποίον οι Πατέρες αγαθόν άγγελον ονομάζουσιν, ως οδηγούντα τας ψυχάς των ανθρώπων εις τας λαμπράς και αιωνίους μονάς, ως μεταφέροντα αυτάς από την νεκράν ύλην εις την αιωνιότητα, ουδέν άλλο είναι, παρά κλητήρ ερχόμενος από άνωθεν ίνα δόση κλήσιν δια της οποίας καλείται ο άνθρωπος παρά του Ουρανίου Δικαστηρίου, όπως εμφανισθή, αμέσως όταν λάβη αυτήν ενώπιον του Δικαστού και απολογηθή εφ' όλων των όσων έπραξε κατά το διάστημα της ζωής αυτού. Από την στιγμήν κατά την οποίαν έλαβε το άγιον βάπτισμα έως της ώρας της οποίας απεβίωσεν. Και αν δειχθή οφειλέτης και παραβάτης και παρήκοος, των εντολών του Θεού, θα λάβη την ένδικον μισθαποδοσίαν. Εάν δε ουχί, θα δικαιωθή λαμβάνων το πρέπον ανταπόδομα.

 Ο Κλητήρ ούτος εις την οδόν ευρίσκεται, εις τας παρακειμένας πόλεις και τα γειτνιάζοντα χωρία περιπολεί. Κατά τα τελευταία τηλεγραφήματα σημεραύριον εισέρχεται και εις την ιδικήν σου πόλιν έχων το χαρτοφυλάκιόν του πλήρες κλήσεων.

 Ο Κλητήρ, άνθρωπε, πρό των πυλών της κατοικίας σου ιδού αφήχθη ερευνών το χαρτοφυλάκιόν του όπως εύρη την κλήσιν σου. Έως ου εύρει ταύτην, δύνασαι και κατ' αυτήν ακόμη την στιγμήν να μετατεθής εκ της μιάς όχθης εις την άλλην. Από τον οίκον της απωλείας εις τον οίκον της ζωής. Από το σκότος, εις το φως. Δύνασαι, λέγω, διότι ο φιλάνθρωπος Θεός, βλέπων την ασθένειαν της σαρκός μας μας εχάρισε την μεγάλην δωρεάν ίνα έως της τελευταίας ώρας του θανάτου μας έχομεν καιρόν μετανοίας. <<Και δάκρυον στάξαν, είπεν ο Νύσσης Γρηγόριος, ισοδυναμεί τω λουτρώ, και στεναγμός επίμοχθος επαναγάγει την χάριν προς ολίγου αναχωρήσασαν>>.

 Ζήτησον, κατ' αυτήν την κρίσιμον στιγμήν, ως δικηγόρον σου, τον συσταυρωθέντα με τον Χριστόν ληστήν. Αυτός θα σε οδηγήση τί να ειπής ίνα αποφύγης την αναμενομένην σε λαιμητόμον. Ούτος είναι σοφός δικηγόρος, διότι είναι, κατά το δη λεγόμενον, παθός. Προς αυτόν, ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρ του κόσμου, ολίγας στιγμάς πρό του θανάτου Αυτού, έδωκε την γλυκείαν παρηγορίαν της σωτηρίας, ειπών αυτώ μετά φωνής παρηγόρου. Αμήν, λέγω σοι, σήμερον μετ' Εμού έση εν τω παραδείσω>>.

 Συνηγορούσιν υπέρ σου και η πάλλουσα καρδία σου, και η συντριβή σου, και οι στεναγμοί σου, και τα δάκρυά σου.

 Άνοιξον λοιπόν την καρδίαν σου, και το στόμα σου, ύψωσον τας χείρας σου προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και βόησον μετά φωνής μεγάλης.

 Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία Σου! ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου!

 Ιδού πρόχειρος η σωτηρία σου, χριστιανέ, και κατά την εσχάτην ταύτην στιγμήν της μετοικεσίας σου.

 Αλλ' έως πότε θα ευρισκώμεθα εις την ασυλλόγιστον ταύτην κατάστασιν.

 Περιμένοντες την τελευταίαν στιγμήν μας όταν φθάνη πλέον ο φρικτός κίνδυνος ίνα ζητώμεν σωτηρίαν; Άραγε, ευρίσκομεν πάντοτε τον Θεόν ευμενή και ευδιάλλακτον; Ναι. Είναι φιλάνθρωπος ο Κύριος, και μακρόθυμος, και Πολυέλεος αλλ' ουχί ολιγώτερον και δίκαιος. Και όταν η ημετέρα εξαχρείωσις φθάση εις το κατακόρυφον, τότε και η μακροθυμία και φιλανθρωπία το άπειρον έλεός Του μεταβάλλονται εις οργήν και θυμόν, και εις τοιαύτην του Θεού αγανάκτησιν, ποίος θα δυνηθή να σταθή; 

 Ναι, ηλέησεν ο Θεός και τους ποιήσαντας τα μεγαλείτερα εγκλήματα, τον Μανασσήν λέγω, τον ληστήν, τας πόρνας και όσους άλλους γνωρίζομεν εκ των Αγίων Γραφών. Αλλ' εξ αυτών των Αγ. Γραφών βλέπομεν ότι ο Θεός δι' ένα μόνον λόγον άπρεπον υστέρησε την γην της επαγγελείας, και εις ποίον; Εις τον Μωϋσήν! Δι' ένα επίσης όμοιον αμάρτημα ελέπρωσε τίνα; Την προφήτιδα Μαριάμ την αδελφήν Μωϋσέως!!!...

 Βλέπεις, ότι δεν δυνάμεθα να έχωμεν πάντοτε την ευκαιρίαν της σωτηρίας μας πρόχειρον; Εις δε την ερώτησιν, διατί, δια ποίαν αιτίαν όταν ένας ή δύο αφού αμαρτήσουν ενώπιον του Θεού, δια την αμαρτίαν του ενός ή των δύο τιμωρείται ολόκληρος η ανθρωπότης, μαζί δε με όλην την ανθρωπότητα και οι πράξαντες την αμαρτίαν; Έχεις πρόχειρον και εις την ερώτησιν αυτήν την απάντησιν. Διότι, όλοι οι άνθρωποι κατά το περισσότερον ή ολιγώτερον, είμεθα ένοχοι ως αμαρτάνοντες καθ' ημέραν και ώραν, κάθε στιγμήν. Και όταν έλθη η οργή του Θεού εξ αιτίας μιάς φοβεράς περιστάσεως, υποπίπτομεν όλοι εις την καταστροφήν. <<Εν άλλοις γαρ πταίομεν και εν άλλοις τιμωρούμεθα>>.

 Άνθρωπε ο κόσμος εις τον οποίον μας έθεσεν ο Θεός και ζώμεν, είναι τόπος διωρισμένος να εκτελέσωμεν την ποινήν της αμαρτίας μας την οποίαν εκληρονομήσαμεν από τους προπάτοράς μας Αδάμ και Εύαν. Είναι τόπος ιερός εις τον οποίον ευρισκόμεθα και ζώμεν με τον αποκλειστικόν σκοπόν ν' ανακτήσωμεν δια της τηρήσεως των νόμων του Θεού την πρώτην μας αγγελικήν κατάστασιν, την οποίαν είχαμεν πρίν εκδιωχθούν οι προπάτορές μας από τον Παράδεισον, και πάσα οιαδήποτε εργασία η οποία δεν αποβλέπει εις τον τοιούτον ιερόν σκοπόν πηγάζει εκ τελείας φρενοληψίας.

 Όθεν ω άνθρωπε γνωρίσας τον ιερόν σκοπόν σου δια τον οποίον ο απειροεύσπλαγχνος Θεός σε έβαλεν εις αυτόν τον προσωρινόν τόπον προσπάθησε να επανακτήσης πάλιν, εκείνο το παμμέγιστον, όπερ απώλεσας, αγαθόν.