Α.Π. 6
Δευτέρα (μετά την Κυριακή της Ορθοδοξίας) 28.2.2006
Επιστολή - Χαιρετισμός
Προς Ορθοδόξους του Εξωτερικού
(Εγγράφη και απεστάλη την επομένην ημέραν της Κυριακής της Ορθοδοξίας του έτους 2006. Ήταν η πρώτη Κυριακή της Ορθοδοξίας την οποίαν εωρτάσαμε μόνοι μας <<το μικρόν ποίμνιον>> μετά το σχίσμα του 2005 (των Νικολαϊτών), και έτσι εξηγείται και η αναφορά στα βιώματα του εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας, βιώματα αγωνιστικά και ομολογιακά. Η απογευματινή εόρτιος εκδήλωσις έλαβε χώραν εις τον Μητροπ. Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου Αχαρνών).
Τέκνα εν Κυρίω πνευματικά, χαίρετε εν Κυρίω, και καλή Νηστεία.
Εύχομαι την κατ' άμφω υγείαν και την παρά Θεού ευλογίαν εις όλην σας την οικογένειαν. Σήμερα Δευτέρα 28.2.2006, αναπόλησα λίγο την χθεσινή Κυριακή της Ορθοδοξίας. Ήταν πραγματικά και το πρωί και το απόγευμα, μία πολύ σημαντική ημέρα. Ήτο πολύ εκφραστικός ο ύμνος: <<Αστράπτει και λάμπει η Εκκλησία του Χριστού>>. Και την έκαμε πιο σημαντική και πιο λαμπρή και εορτάσιμη την ατμόσφαιρα, το γεγονός ότι μέσα από την διατράνωσι της Ομολογίας μας, (αυτό είναι το κεντρικό νόημα της εορτής) νοιώσαμε όλοι πιο κοντά στην αλήθεια, νοιώσαμε πιο πολύ υπεύθυνοι, ο καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί. Νοιώσαμε να είμαστε μέσα στην Κιβωτό, έστω με τους ολίγους, μαζί με όλους τους αγίους της Πίστεως, την στιγμή που άλλοι προτίμησαν το <<υποβρύχιον πλήθος>>, το πλήθος δηλαδή που πνίγηκε μέσα στα νερά του Κατακλυσμού. Και εκεί εμνήσθημεν και όλων των απανταχού της γης Ορθοδόξων, οι οποίοι με την καθαράν τους Ομολογίαν, παρίσταντο εις εκείνην την εορτάσιμη ατμόσφαιρα.
Θέλησα λοιπόν να κρατήσω ένα από τα μηνύματα της εορτής, να το καταγράψω, να σας τα στείλω, διότι καταλαβαίνω ότι σας βοηθούν στον αγώνα της ιεραποστολής που κάμνετε μακράν της πατρίδος. Κράτησα, λοιπόν, μία προτροπή του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, που με κάποια διασκευή ακούσθηκε στην εκδήλωσί μας, σαν προτροπή και σαν προβληματισμός για την δική μας (Κληρικών και λαϊκών) ευθύνη απέναντι στον Θεό, απέναντι στην Ιστορία, απέναντι στην Εκκλησία, την ευθύνη που έχουμε ο καθένας όταν επιχειρείται από άλλους η αλλοίωσις της πίστεως.
Γράφει ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, τότε που επεχειρήθη <<η αθεωτάτη μεταστοιχείωσις των πάντων>>: <<Φυλάξατε έτι εαυτούς της ψυχοφθόρου αιρέσεως, ης η κοινωνία αλλοτρίωσις Χριστού>> (P.G. 99, 1257 C) και <<Όταν ο λόγος είναι για την αλλοίωση της πίστεως, δεν επιτρέπεται να λέη κάποιος: Ποιός είμαι εγώ; Μήπως είμαι ιερεύς, ή άρχων, ή στρατιωτικός, ή γεωργός; Ένας πτωχός είμαι, που με δυσκολία βγάζω τον καθημερινόν μου άρτον. Συνεπώς δεν υπάρχει για μένα κανένας λόγος και φροντίδα για το θέμα αυτό. Ουά (απαντά ο πατήρ), οι λίθοι θα διαμαρτυρηθούν και συ παραμένεις σιωπηλός και αμέριμνος;>> (P.G. 99, 1321 B).
Συνεπώς το μύνημα είναι ότι τώρα που προδίδεται η πίστις ο χριστιανός επ' ουδενί πρέπει να μένει αμέριμνος και σιωπηλός, διότι <<η μετά των κακοδοξούντων (και εμμενόντων εις την κακοδοξίαν) κοινωνία δημιουργεί διακοπήν της μετά του Χριστού κοινωνίας>>.
Διαβιβάστε τας ταπεινάς μου ευχάς εις τας οικογενείας σας.
Μετ' ευχών
+ Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
Κήρυκος
Δημήτρη, είμαι καινούργιος στον χώρο. Δεν ήξερα ότι ανήκει στην σύνοδο του Στέφανου ο συγκεκριμένος επίσκοπος! Παρακαλώ σβήσε τα σχόλιά μας! Σε αυτούς που συμπροσεύχονται με τον Κυπριανό σιγά μην πάω!
ΑπάντησηΔιαγραφή