ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ''ΣΤΕΦΑΝΙΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ''.

 Με την πρώτη ματιά που κάποιος θα ρίξει στο παραπάνω κείμενο, θα νομίζει πως αυτό γράφτηκε εξ αφορμής της τελευταίας ''καθαιρετικής πράξης'' της ''στεφανίτικης συνόδου'' εις βάρος των Μητροπολιτών Αργολίδος κ. Παχωμίου και Πατρών κ. Ευσταθίου. Δεν είναι όμως έτσι. Το κείμενο, όπως βλέπουμε στις τελευταίες του γραμμές, είναι η <<αναίρεσης γράμματος του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου>>. Δηλαδή η ''στεφανίτικη σύνοδος'' με όσα παράνομα πράττει θέτει από μόνη της τον εαυτό της εις την θέση όλων εκείνων που παραπάνω γίνεται λόγος. 

 Ερχόμενοι όμως στο σήμερα, όντως βλέπουμε πως τέσσερις ήταν οι ''αρχιερείς'' που καθήρεσαν τον Σεβ/το κ. Παχώμιο και τον Σεβ/το κ. Ευστάθιο. Ανάμεσα σε αυτούς του τέσσερις, κι ένας, ο οποίος εξ ολοκλήρου οφείλει την χειροτονία του στον γηραιό Μητροπολίτη Αργολίδος. Και αναρωτιόμαστε, κανένας έλεγχος συνείδησης από τον έναν αυτό ''επίσκοπο''; Ούτε τύψεις, ούτε τίποτα; Ο Σεβ/τος κ. Παχώμιος τον βοήθησε να γίνει δεσπότης, κι εκείνος τώρα τολμάει να καθαιρεί τον ''Πατέρα'' του; Μα πως μπόρεσε να το κάνει; Και με ποια κατηγορία προς αυτόν; Μήπως αυτήν της άπλετης βοήθειας προκειμένου εκείνος να ''χειροτονηθεί επίσκοπος''; Ειλικρινά είναι κανείς να απορεί με το τι είδους άτομα απαρτίζουν αυτή τη ''σύνοδο''. Και για να μην σπεύσει κανείς να μας κατηγορήσει, αναφέρουμε πως όλα τα παραπάνω αποτελούν σκέψεις κι εκείνων που ήδη έχουν διαβάσει το κείμενο αυτό και γνωρίζουν τα συμβαίνοντα εις το στρατόπεδο της ''στεφανίτικης συνόδου''. 

 Το παραπάνω όμως κείμενο δεν αναφέρεται μόνο εις τα τελευταία συμβάντα. Κάλλιστα μπορεί να θυμίσει σε πολλούς (και σε όσους θέλουν την αλήθεια), τα όσα το 2005 από την τότε ''Νικολαίτικη σύνοδο'' είχαν συμβεί εις βάρος του Σεβ/του κ. Κηρύκου και των υπολοίπων δύο Αρχιερέων, Σεβ/του Λαρίσης κ. Παναρέτου και Σεβ/του Βεροίας κ. Ταρασίου. Διότι μόνο ως αποφάσεις ''εν αγίω πνεύματι'' δεν μπορούν ποτέ να χαρακτηριστούν αυτές καθώς λήφθηκαν χωρίς την εξέταση των διαμαρτυριών των τότε τριών Μητροπολιτών, αλλά και βασιζόμενες επάνω σε ένα σορό παρανομίες, όπως αυτή της παραιτήσεως του Αρχιεπ/που κ. Ανδρέου.