Ο Αββά Μωϋσής ο Αιθίωψ προεφήτευσεν, ειπών, ότι εις τας υστερνάς ημέρας του εβδόμου και ημίσεος αιώνος, η μοναδική πολιτεία θέλει αμεληθή τελείως και μέλλει καταφρονεθή τόσον η ψυχική σωτηρία από τους Μοναχούς, ώστε οι αδελφοί να περιέρχωνται αναμέσον των θορύβων και ταραχών, εσκοτισμένοι, ανωφελείς, και ράθυμοι, την αρετήν παντελώς μη επιμελούμενοι. Υποδεδουλωμένοι εις τα πάθη της αμαρτίας. Διότι εκείθεν όπου εκαύθη ο Σατανάς παρά των αρχαίων αγωνιστών, εκείθεν και εκείνος έχει να καύση και να φλογίση και όθεν ενικήθη, εκείθεν έχει και αυτός να νικήση τους αμελείς καταφρονητάς Μοναχούς. Όπου δε επλεόνασεν η δικαιοσύνη εκεί θέλει υπερπερισεύση η αμαρτία και ανομία, διότι θέλει ψυχρανθή η αγάπη των πολλών και θέλει συναναστρέφονται Μοναχοί αναμέσον των πόλεων χωρίς φόβον, περιερχόμενοι τας κώμας με γαστριμαργίας και οινοποσίας, και αναμέσον της ματαιότητος του κόσμου συναναστρεφόμενοι, εν ασελγείαις, ακαθαρσίαις σαρκός συμφερόμενοι.
Εν ταις ημέραις εκείναις θέλει είσθαι μίσος, φθόνος, φιλονικίαι και μάχαι εις τα Κοινόβια, μέχρι φόνων, ωσαύτως και εν ταις Λαύραις ιδιορρύθμαις, εκ της κακίας του ενός προς τον έτερον πλησίον αυτού, και ότι ημελήθησαν οι κανόνες και Πνευματικοί αγώνες. Θέλουν προχειρίζεσθαι ηγούμενοι και ποιμένες αυτών άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι, απρόκοποι, ανωμελείς και αγροίκοι, μή διακρίνοντες την δεξιάν οδόν εκ της αριστεράς, αμελείς και ασυντεχείς, φιλομέριμνοι και τας διακονίας αναιδώς προχειριζόμενοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες και επεμβαίνοντες εις την Ηγουμενία, μη γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον της αδελφότητος. Και μη γνωρίζοντες ότι είναι αυτοί τύπος και παράδειγμα ωφελείας του ποιμνίου αυτών. Εκ της τοιαύτης δε αμελείας και καταφρονήσεως των ποιμένων απολούνται.
Μέλλουσι δε κολάζεσθαι ου μόνον οι αμελείς και ράθυμοι, αλλά και οι δόκιμοι, και οι εγκρατείς και ενάρετοι αδελφοί.
Μετά ταύτα είδον ο δούλος του Θεού Μωϋσής ότι νέφος και λαίλαψ ομίχλη σκοτεινή πειρασμών φοβεροτάτων έπεσεν εις τους Μοναχούς από το μέρος της άρκτου, και ότι εδιώκοντο οι Μοναχοί, και το Μοναχικόν σχήμα από όλεθρον αιρέσεων, ηναγκάζοντο οι πολλοί ρίπτοντες το σχήμα να υπανδρεύωνται. Τότε οι ολίγοι αγωνισταί οι ευδοκιμήσαντες ως αργύριον και χρυσίον εν χωνευτηρίω εν θλίψει πολλή και διωγμών ως και στενοχωρία ευδοκιμήσουσιν. Όσοι δε φανώσι δόκιμοι και νικηταί των τοσούτων δεινών πειρασμών μεγαληθήσονται και δοξασθήσονται και τιμηθήσονται παρά Θεού περισσότερον από αυτούς τους βαστάσαντας το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα και τον παγετόν της νυκτός. Μετά ταύτα είδεν ο δούλος του Θεού Μωϋσής ότι παρήλθεν ο χειμών εκείνος των θλίψεων και πειρασμών, και η στενοχωρία των δεινών αιρέσεων και εγένετο γαλήνη και άνεσις.
Πάλιν όμως μετά παρέλευσιν χρόνων τινών αμεληθήσεται το Αγγελικόν Τάγμα των Μοναχών και περισσότερον των πρώτων, πειρασμοί επαναστατήσονται και βιαιότεροι. Είδεν δε ότι οι Μοναχοί συνεμιγνύοντο ασέμνως με Μοναχάς, και ότι ομού με την κακήν επιθυμίαν συνεμίχθη και η τυραννία, ώστε και οι μη θέλοντες διεφθείροντο. Οι δε ιερείς με πορνείας καταμολυνόμενοι, και αι πρεσβύτεραι αυτών μοιχευόμεναι, ομοίως και αυτοί ετέρας μοιχεύοντες.
Τότε δε γενήσεται οργή θεήλατος και καταναλωθήσεται πάσα η πονηρά γενεά εκείνη, και απελεύσεται εις το πυρ το αιώνιον.
Μακάριοι λοιπόν τότε όσοι ουχ' υποκύψωσιν εις την ανομωτάτην πράξιν της ασελγείας, ήτις είναι βιαιοτέρα και βαρυτέρα του φόνου. Αλλ' αντιστήσωσιν και ελέγξωσιν την ανομάν ως ο Πρόδρομος Ιωάννης, και θριαμβεύσουσι ελέγχοντες την αιμομιξίαν. Και αποκτανθώσιν υπό των μιαρών και ακαθάρτων ασελγών ανθρώπων του τότε καιρού. Αναπαυθήσονται εις τους κόλπους του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ των ενδοξοτάτων Πατριαρχών και κατασκηνώσωσιν εν τη Βασιλεία των Ουρανών μετά πάντων των Αγίων ωραϊζόμενοι και συνευφραινόμενοι, ων και ημείς της μερίδος επιτύχωμεν χάριτι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου