Δεν είναι λίγες οι φορές που στον χώρο της Εκκλησίας παρατηρούμε έντονα το φαινόμενο άνθρωποι που ενώ έχουν κάποιο αξίωμα, πεισματικά πασχίζουν να λάβουν κάποιο μεγαλύτερο. Αν οι άνθρωποι αυτοί σκεφτόντουσαν τις ευθύνες που επιρρέουν από τα αξιώματα, τότε ίσως να μην έκαναν το παν ώστε να τα λάβουν, και ίσως έτσι τα πράγματα να ήταν πολύ καλύτερα, και στην Εκκλησία να υπήρχε περισσότερη Ειρήνη. Αλλά και απλοί άνθρωποι, ανήκοντες στις τάξεις των κοσμικών, κάνουν το ίδιο λάθος, αφού επιζητούν αξιώματα, τα οποία ο μη ενάρετος βίος τους ίσως να μην τα επιτρέπει. Όπως και να έχει, και οι δύο πλευρές θα πρέπει να δώσουν μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ στα παρακάτω λόγια του Αγίου Γερμανού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και να αναθεωρήσουν τις όποιες μάταιες σκέψεις τους περί αυτών. Διότι το μόνο για το οποίο πρέπει να πασχίζει ο Χριστιανός, είναι για το πως θα λάβει την θέση του Παραδείσου, ως τη μόνη αιώνιο και αληθινή!!!
Όταν ευρίσκετο εις την επιθανάτιον κλίνην, ο άγιος Γερμανός, απηυθήνθηκε εις μίαν στιγμήν προς τον εαυτόν του και είπε τα επόμενα λόγια:
<<Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΠΟΣΟ (ΠΙΟ) ΦΩΤΕΙΝΗ ΘΑ ΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΣ ΟΥΤΕ ΣΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟ, ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΕΣ ΠΑΝΤΑ Η ΨΥΧΗ ΕΝΟΣ ΑΠΛΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ>>.
Τόση συναίσθησι είχε ο άγιος για το βάρος των αξιωμάτων, τα οποία του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου