ΕΥΧΗ ΕΚ ΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

'' Ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου, Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ υιός σου, ουδέ να ατενίσω και να ίδω το ύψος του ουρανού, ένεκα του πλήθους των αδικιών μου, ουδέ να ονομάσω το όνομά σου το ένδοξον δια των χειλέων μου των αμαρτωλών. Διότι κατέστησα εμαυτόν ανάξιον του ουρανού και της γης, παροργίσας σε τον αγαθόν Δεσπότην, Δέομαι, Κύριε δέομαι, μη με απορρίψης από του προσώπου σου, και μη απομακρυνθής από πλησίον μου, δια να μη απολεσθώ. Διότι εάν δεν με εσκέπαζεν η χάρις σου, εγώ ήμην χαμένος ήδη, και ήθελον είσθαι τώρα ως κονιορτός ενώπιον ανέμου. Και ήθελον γίνει, ως εάν δεν εφάνην εις τον βίον τούτον. Διότι αφού παρήτησα την οδόν σου, δεν με συνήντησεν ημέραν αγαθή. Και μεταξύ των αμαρτιών μου η ημέρα εκείνη, η οποία φαίνεται ότι είναι αγαθή, είναι η πικροτάτη των πικροτάτων. Και από του νυν ελπίζω εις την χάριν σου, ότι θέλεις με ενδυναμώσει δια να φροντίσω περί της σωτηρίας μου. Και τώρα προσπίπτω και σε παρακαλώ να βοηθήσης εμέ, όστις επλανήθην από της οδού της δικαιοσύνης. Έκχυσον επ' εμέ το πλήθος των οικτιρμών σου, όπως εποίησας και εις τον άσωτον υιόν, διότι κατήσχυνα τον βίον μου σκορπίσας τον πλούτον της χάριτός σου. Ελέησόν με, ω Θεέ μου, και μη με μνησικακήσης εις τον διεφθαρμένον βίον μου. Οικτείρησόν με, όπως ώκτειρας την πόρνην και τον τελώνην, και τον ληστήν. Διότι τούτους, ότε ήσαν επί της γης, απήλπισαν πάντες. Συ δε, Κύριε, προσέλαβες αυτούς, και τους κατέστησας κατοίκους της τρυφής του παραδείσου. Δέχθητι λοιπόν την μετάνοιαν και εμού του αχρείου δούλου σου, διότι και εμέ απήλπισαν πάντες. Διότι ήλθες Κύριε, να καλέσης εις μετάνοιαν ουχί δικαίους, αλλ' αμαρτωλούς. Διότι εις σε πρέπει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.''

( ''ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ'', Εκδ: ''ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ'', σελ. 10)