Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΙΝΔΥΝΟΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ

Δύο φρικτές εικόνες μας παρουσιάζει το σημερινό Ευαγγέλιο: Τη μία τη συνθέτουν οι δύο δαιμονισμένοι των Γεργεσηνών, οι οποίοι φωνάζουν, κτυπούν, σπάζουν και αλυσίδες ακόμη. Την άλλη τη συνθέτουν οι συμπατριώτες των δαιμονισμένων. 

Οι κάτοικοι των Γεργεσηνών μόλις πληροφορήθηκαν τη θεραπεία των δύο δαιμονισμένων συμπατριωτών τους,έτρεξαν αμέσως προς τα σύνορα της πόλης τους για να συναντήσουν το Χριστό.

Με ποιο σκοπό όμως; 

Μήπως για να ευχαριστήσουν το Χριστό για το μεγάλο θαύμα; Μήπως για να τον παρακαλέσουν να θεραπεύσει και τους άλλους ασθενείς τους; Ή μήπως για να τον ακούσουν να διδάσκει την αλήθεια;

Όχι Για να τον διώξουν βγήκαν. Για να του πουν, φύγε, Χριστέ, από κοντά μας, γιατί μας έθιξες τα παράνομα συμφέροντά μας. Μας πέταξες τη θάλασσα τους χοίρους που βόσκαμε παράνομα. 

Οι πατέρες της Εκκλησίας μας στους χοίρους βλέπουν τη συμβολική εικόνα των παθών μας. 

Έτσι λέμε και μεις πολλές φορές: Φύγε, Θεέ, από κοντά μας, γιατί μας θίγεις τα πάθη της καρδιάς μας.

Φύγε, Θεέ, από κοντά μας, γιατί εσύ μας λες να μαθαίνουμε τη δικαιοσύνη στη γη και μεις προτιμούμε να ξέρουμε την αδικία.

Συ μας λες να αγαπούμε αλλήλους και μεις μισούμε αλλήλους.

Συ μας λες να έχουμε πίστη και μεις έχουμε ολιγοπιστία. 

Συ μας λες <<άνω σχώμεν τας καρδίας>> και μεις κάτω έχουμε τις καρδιές μας. 

Φύγε, λοιπόν, από κοντά μας. Δε σε θέλει η  καρδιά μας Και ο Θεός, σεβόμενος την ελευθερία μας, φεύγει.

Φεύγει και ρημάζουν οι πόλεις και τα χωριά μας.

Ρημάζουν οι σκέψεις μας, οι επιστήμες μας, η παιδεία μας η πολιτική μας, τα σπίτια μας και τα οικονομικά μας.

Ρήμαξε, ακόμη κι' αυτή η τυπική και ανούσια θρησκευτότητά μας.

Όταν φεύγει ο Θεός όλα ρημάζουν.

Έρχεται ο πονηρός, που είναι όλεθρος.

Οι πατέρες της Εκκλησίας μας λένε ότι δαιμονισμένοι δεν είναι μόνο όσοι σπαράζουν από τα δαιμόνια, αλλά  όλοι όσοι παραχωρούν τη σκέψη τους, τη θέλησή τους, την ελευθερία τους στον πονηρό. 

Ο Χριστός, όμως, μπορεί να μας γλυτώσει από τον όλεθρο του πονηρού. Αρκεί να βγούμε από τα σύνορα των παθών μας και να τον παρακαλέσουμε να μείνει κοντά μας. Αρκεί να του πούμε: Χριστέ μας, έλα πάλι κοντά μας. Συ είσαι η ελπίδα μας, η ζωή μας και η χαρά μας. 

Αδελφοί μου, μη διώχνουμε το Θεό από κοντά μας. 

Κίνδυνος, θάνατος.