ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ
         ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
 ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ - 194 00 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

Εν Κορωπίω τη 22-2-03 (π.η.)

 Α.Π. 315

ΠΡΟΣ 

τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιώς και Νήσων

κ. ΝΙΚΟΛΑΟΝ

Σεβασμιώτατε εν Χριστώ Αδελφέ κ. Νικόλαε, ο Χριστός είη εν τω μέσω ημών

 Επί του υπ' αριθμ. 1151/21-2-03 εγγράφου σας, το οποίον δια του π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου μοι απεστείλατε χθές Πέμπτην 21-2-03, και ώραν 8.30 βραδυνήν, και δια του οποίου φερόμενος ως ''Τοποτηρητής της Αρχιεπισκοπής Αθηνών'' καλείτε αύριον Παρασκευήν και ώραν 9ην πρωϊνήν, Ενδημούσαν Σύνοδον, σας αποστέλλω δια δευτέραν φοράν εις σώμα τα υπ' αριθμ. 311/12-2-03, 312/13-2-03, 313/15-2-03 και 314/20-2-03 σχετικά έγγραφά μου, και φιλαδέλφως σας παρακαλώ να τα μελετήσετε και να αναλάβετε τας ευθύνας σας. Και δια του παρόντος, δι' άλλην μίαν φοράν, σας γνωρίζω, ότι η Αρχιερατική μου συνείδησις δεν μου επιτρέπει να αναγνωρίσω, καθ' οιονδήποτε τρόπον, ως τετελεσμένας, τας βεβιασμένας, παρανόμους και αντικανονικάς ενεργείας της 5-2-03

Μετά της εν Χριστώ αγάπης και αδελφικών ασπασμών

+ Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής 

ΚΗΡΥΚΟΣ

ΣΧΟΛΙΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ:

Δια του παρόντος απαντιτικού εγγράφου του Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου προς τον Σεβ/τον Πειραιώς και Νήσων κ. Νικόλαον συμπαιραίνονται τα εξής:

 1) Ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος δια τεσσάρων εγγράφων του (τα οποία με ακριβή αριθμό Πρωτοκόλλου και ημερομηνίαν, παραθέτονται εις την παρούσαν, δικαιολογεί με κάθε σαφήνεια τους λόγους για τους οποίους δεν δύναται να αναγνωρίσει ως κανονικές τις ενέργειες όπου έλαβαν χώραν την 5-2-03. Επομένως, τα έγγραφα αυτά τα οποία δηλώνουν και την σαφή στάση του Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Κηρύκου έναντι όλων όσων συνεβησαν τότε, έπρεπε να ληφθούν σοβαρά υπ' όψιν, τόσο υπό του ιδίου του Αρχιεπισκόπου, όσον και υπ' εκείνου εις τον οποίον αποστέλεται η παρούσα απαντητική Επιστολή. Να γίνουν θέμα συνεδριάσεως μίας Συνόδου, να μελετηθούν και ύστερα να υπάρξει η οποιαδήποτε απόφασις. Και τούτο διότι επρόκειτο περί εγγράφων τα οποία προερχόντουσαν από ένα Κανονικό Μέλος της τότε Ιεράς Συνόδου, το οποίον διαφωνούσε με την πολλαπλώς αποδεδειγμένη από τους Ιερούς Κανόνες, ''παραίτησιν'' του Αρχιεπισκόπου κ. Ανδρέου και δευτερευόντως με την ακολουθήσασα ''ανάδειξιν'' του Σεβ/του κ. Νικολάου ως δήθεν ''Νέου Προκαθημένου''. 

 2) Από την στιγμή που ένα Κανονικό μέλος της Ιεράς Συνόδου διαφωνούσε με τις τότε αποφάσεις, (τότε δεν επρόκειτο μόνον περί του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου αλλά και περί ακόμη δύο Επισκόπων, ήτοι, των Σεβ/των Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Παναρέτου και Βεροίας και Ναούσης κ. Ταρασίου), καμία περαιτέρω κίνηση δεν έπρεπε να γίνη από την Ιερά Σύνοδο, ούτε καν να γίνη αποδεκτή η παράνομως ''παραίτηση'' του Αρχιεπισκόπου. Όλα έπρεπε να σταματήσουν στην υπό του Μακ/του κ. Ανδρέου αναγγελία του περί ''παραιτήσεως'', και πλέον οι διαφωνίες των τριών προαναφερθέντων Μητροπολίτων να συζητηθούν σοβαρά και κατόπιν να υπάρξει η κατά τους Θείους και Ιερούς Κανόνες επιβαλλόμενη αναμενώμενη σωστή απόφασις. Τούτο όμως δεν συνέβει ποτέ, φημώθηκε η φωνή των τριών αυτών Μητροπολιτών ωσάν να επρόκειτο περί Επισκόπων ξένων προς το σώμα της τότε Ιεράς Συνόδου και οι ενέργειες συνεχίστηκαν με όλους εκείνους που είτε ελάμβαναν παράνομα μέρος εις την Σύνοδον, είτε με όλους εκείνους που η ψήφος τους δεν έπρεπε να ληφθή υπ' όψιν είτε ακόμα και με όλους εκείνους που συμφωνούσαν εις τις παράνομες και αντικανονικές αυτές ενέργειες. Τούτο σαφέστατα δεν νομιμοποιεί καμίαν απολύτως εκδιδόμενη απόφαση η οποία προέκυψεν από την ημέρα της δηλώσεως του Αρχιεπισκόπου περί ''παραιτήσεώς'' του και μέχρι σήμερον.  

 3) Επιπλέον πρέπει να ληφθεί ΣΟΒΑΡΑ υπ' όψιν, πως ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ είναι εκείνη η οποία λαμβάνει κατ' ομοφωνίαν αποφάσεις, ή και ακόμα εκείνη που αντιμετωπίζει δια διαλόγου τις διαφωνείες των μελών της. Εις πάσαν άλλην διαφορετική περίπτωση η "Σύνοδος'' αύτη δεν είναι αγία, δεν είναι ''Ορθόδοξος'' αλλά ληστρική και παράνομως. Διότι εις αυτήν στερουμένης και της απαιτούμενης ειρήνης μεταξύ των μελών αυτής οι αποφάσεις δεν επείλθαν κατόπιν της επισκιάσεως του Αγίου Πνεύματος, αλλά κατόπιν του τρόπου που Ορισμένους τους βόλευε. Όπως με λίγα λόγια έγινε και εις τας ''Συνόδους'' της 5-02-03 και πέραν.