Ο ΛΔ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

 Συνεχίζοντες την παρουσίαση Ιερών Κανόνων οι οποίοι ομιλούν δια το αντικανονικόν της παραιτήσεως Αρχιεπισκόπου ή και ακόμα απλού Επισκόπου, παραθέτομεν και έναν ακόμη πολύ σημαντικόν Κανόνα, η παράβασις του οποίου οδηγεί αφεύκτως, εάν εν γίνη διόρθωσις και θεραπεία, εις τομ σχίσμα.

  Παραθέτομεν λοιπόν τον ΛΔ΄ Αποστολικόν Κανόνα, οποίος λέγει:

 ''Τους Επισκόπους εκάστου έθνους, ειδέναι χρη τον εν αυτοίς πρώτον, και ηγείσθαι αυτόν ως κεφαλήν, και μηδέν τι πράττειν περιττόν άνευ της εκείνου γνώμης. Μόνα δε πράττειν έκαστον, όσα τη αυτού παροικία επιβάλλει, και ταις υπ' αυτήν χώραις. Αλλά μηδέ εκείνος άνευ της πάντων γνώμης ποιείτω τι. Ούτω γαρ ομόνοια έσται, και δοξασθήσεται ο Θεός, δια Κυρίου εν Αγίω Πνεύματι, ο Πατήρ και ο Υιός, και το Άγιον Πνεύμα''

  Κατά την ερμηνεία αυτού του Κανόνος:

 ''Καθώς όμως οι Επίσκοποι δεν πρέπει να πράττωσι κανένα πράγμα κοινόν χωρίς την γνώμην του Μητροπολίτου, έτσι παρομοίως και ο Μητροπολίτης (εν προκειμένω ο Πρώτος) δεν πρέπει να κάμνη κανένα τοιούτον κοινόν πράγμα μόνος και καθ' εαυτόν, χωρίς την γνώμην όλων των Επισκόπων''. Διατί με τούτον τον ρόπον θέλει είναι ομόνοια και αγάπη ανάμεσα και εις τους Επισκόπους και Μητροπολίτας, και εις Κληρικούς, και εις Λαϊκούς. Εκ δε της ομονοίας ταύτης θέλει δοξασθή ο Θεός και Πατήρ, δια μέσου του Υιού αυτού, Κυρίου δε ημών Ισού Χριστού''. Τι λέγει με λίγα λόγια ο ανωτέρω Κανών; Ότι αν οι Επίσκοποι, εις τα κοινά Εκκλησιαστικά θέματα, αποφασίζουν και ενεργούν χωρίς την σύμφωνον γνώμην του Πρώτου, ή ο Πρώτος αποφασίζη και ενεργή χωρίς την σύμφωνον γνώμην ''πάντων'' των Επισκόπων, καταστρέφεται η Εκκλησιαστική ενότης και η ομόνοια, και τούτο συνεπάγεται σχίσμα. 

  Ας δούμε όμως, και ας σχολιάσουμε, εν πολλή συντομία, και υπό το φως του ανωτέρω Κανόνος, το θέμα της ''παραιτήσεως'' του Μακαριωτάτου, όπως εκδηλώθηκε την 5-2-03 και, όπως εις την συνέχεια απεκαλύφθη εις τας πραγματικάς του διαστάσεις:

 1) Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ανδρέας, ''πεισθείς'' υπό του παρασυνοδικού κατεστημένου, ότι πρέπει να ''παραιτηθή'', δια να δοθή ο θρόνος των Αθηνών εις τον Σεβ/το Πειραιώς και Νήσων κ. Νικόλαο, διότι άλλως δεν συμφωνεί εις χειροτονίαν Αρχιερέων, προσώπων των οποίων την υποψηφιότητα επί έτη ηρνείτο, ήλθεν εις μυστικήν επικοινωνίαν μετά μικράς ομάδος Αρχιερέων, από τους οποίους εζήτησε να υποστηρίξουν την ''παραίτησίν'' του, την αποδοχήν της ''παραιτήσεως'', την ανάδειξιν εις νέον Αρχιεπίσκοπον του Σεβ/του Πειραιώς κ. Νικολάου, και την χειροτονίαν εις Αρχιερείς συγκεκριμένων προσώπων.

 2) Την 5-2-03 ο Μακαριώτατος εδήλωσεν (όχι δια Κανονικού εγγράφουπαραιτήσεως, αλλά εις τα πλαίσια μιάς ισηγήσεώς του και εκτός Ημερησίας Διατάξεως) ότι ''παραιτείται'' του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, παραμένει δε μόνον δια τας Ιεράς Μονάς. Παρά το γεγονός ότι δεν επικαλέσθη κωλυτικά της Αρχιερωσύνης παραπτώματα, ούτε Κανονικάς παραβάσεις, (μόνοι λόγοι που δικαιολογού την παραίτησιν), αλλά επεκαλέσθη μόνον λόγους υγείας που ουδαμού εις τους Ιερούς Κανόνας προβλέπονται δια παραίτησιν Αρχιερέως, και παρά το γεγονός ότι το να παραμένη Επίσκοπος των Ιερών Μονών είναι ό,τι πιο παράνομον και απαράδεκτον από Κανονικής απόψεως, οι 4 Αρχιερείς (εκ των οποίων ο εις, ο Διαυλείας, παράνομα συμμετέχει εις τας συνεδριάσεις), υπό την παρουσίαν και προεδρίαν του ιδίου του Μακαριωτάτου, όλως παρανόμως, χωρίς καμμίαν στοιχειώδη Κανονικήν τάξιν, ''απεφάσισαν'' και εθεώρησαν τον Μακαριώτατο αυτομάτως παρητημένον, ήτοι ''διαζευχθέντα'' από την νύμφην του Τοπικήν Εκκλησίαν των Αθηνών, την οποίαν του έδωσε ο Θεός δια βίου, και του εχορήγησαν, τρόπον τινά, ''υπεραυτόματον διαζύγιον''. Παρανόμως εις την συνέχεια προέβησαν και εις την δια βοής εκλογήν του νέου Αρχιεπισκόπου, τον οποίον τελικά, ωνόμασαν Τοποτηρητήν και ούτω λόγω αντιδράσεως και αποχωρήσεως του Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου εκ της συνεδριάσεως.

 3) Ο Σεβ/τος Πειραιώς κ. Νικόλαος, ο κύριος παράγων της συναλλαγής και της συμπαιγνίας, αφού δεν επέτυχε την 11-2-03 το σχέδιον της ''ενθρονίσεως'', ενεργεί πλέον, όλως παρανόμως, ως Τοποτηρητής, ενώ απειλεί με ''αργίες'' τους Ιερείς που συνεχίζουν να μνημονεύουν τον Μακαριώτατο και παρακινεί τους πιστούς να συμμετέχουν εις εκηλώσεις (Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Αθήνα, Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στην Θεσσαλονίκη), δια να τιμηθή ασφαλώς όχι η Κυριακή της Ορθοδοξίας, ή ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αλλά ο ίδιος και να επιβληθή ως ο νέος Τοποτηρητής - Αρχιεπίσκοπος.

  Ποία η συνέπεια όλων αυτών των παρανόμων ενεργειών, αι οποίαι ουσιαστικά είναι προιόντα συναλλαγής - συμπαιγνίας, όπερ χειρότερον από την Σιμωνίαν; (Σ.Σ. Η Σιμωνία χαρακτηρίζεται και ως ''θεοστυγής αίρεσις'').

  Το γε νυν έχον, προξένησαν ένα ιδιότυπο σχίσμα, διότιενώ δεν εγένετο καμμία διακοπή οινωνίας, όμως μας εχώρισαν Κλήρον και Λαόν εις ''μνημονεύοντας'' τον Μακαριώτατο, και ''μη μνημονεύοντας'', εις αποδεχομένους τον Μακαριώτατο κ. Ανδρέα, ως τον Κανονικόν Αρχιεπίσκοπον, και εις εκείνους που δεν τον αποδέχονται. Παραλλήλως ο παράνομος ''Τοποτηρητής'' συνεχίζει απτόητος ''επιλών'' όχι μόνον Ιερείς, αλλά και Αρχιερείς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ΚΑΤΑΛΥΣΕΩΣ του ΛΔ Αποστολικού Κανόνος, τόσον από τον Μακαριώτατο, όσον και από την μειοφηφία των υπογραψάντων Αρχιερέων.

  Όμως όλα αυτά αποδεικνύουν και ότι διερχόμεθα πλέον την μεγίστην Συνοδικήν κρίσιν, η οποία εάν δεν αντιμετωπισθή εγκαίρως, θα οδηγήση οπωσδήποτε εις το σχίσμα, αυτό το οποίον επιδιώκουν τα ξένα Κέντρα, τα οποία υπέδειξαν, ως τον μόνον τρόπον να επιβληθούν τα γνωστά πλέον οικουμενιστικά σχέδια, την ''παραίτησιν'' του Μακαριωτάτου κ. Ανδρέου, την ανάληψιν του Θρόνου από τον Σεβ/το Πειραιώς κ. Νικόλαο, και την χειροτονίαν εις Αρχιερείς, εκείνων οι οποίοι είναι βέβαιον ότι θα εργασθούν δια την άμβλυσιν και άρνησιν της καθαράς και Ορθοδόξου Ομολογίαςκαι θα προωθήσουν τα σχέδια της οικουμενιστικώ τω τρόπω ενώσεως με τους Φλωρινικούς και υποταγής μέσω αυτής της ενώσεως εις τον Νεοημερολογιτισμόν.

  Εν ολίγοις, το μόνον που έπρεπε να σεβασθούν όλοι εκείνοι που στήριξαν τον Σεβ/το Περαιώς κ. Νικόλαον εις αυτήν του την αντικανονικήν ενέργειαν, (δηλαδή της Υφαρπαγής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου), ήταν ο σεβασμός του ΛΔ Αποστολικού Κανώνος, και γενικά η Κανονική τάξις: ΄΄Ούτω γαρ ομόνοια έσται και δοξασθήσεται ο Θεός''.