Μετά την δήλωσιν του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου περί ''παραιτήσεώς'' του, μετά την παράνομον αποδοχήν αυτής από 4 Αρχιερείς, την εν συνεχεία ''εκλογήν'' δια βοής ''νέου Αρχιεπισκόπου'', ο οποίος τελικά ωνομάσθη ''Τοποτηρητής'', και τον προσδιορισμόν ημερομηνίας δια την ''δι' εκλογής'' ανάδειξιν αυτού, και όλα τα σχετικά, που έλαβον χώραν κατά την Ιεραρχίαν της 5-2-03, ήνοιξε μία νέα σελίδα παραβάσεων, παρανομιών, εκβιασμών, συναλλαγών και βεβιασμένων ενεργειών. Αυτό το γεγονός, μας ηνάγκασεν να ενδιατρίψωμεν ολίγον με τους Ιερούς Κανόνες, και να καταγράωμεν είτε εις Ανοικτάς επιστολάς μας, είτε εις άρθρα μας, τας διαπιστώσεις μας και τα συμπεράσματά μας, ώστε να γνωρίσουν οι ευσεβείς χριστιανοί την αλήθεια, και να μη παραπλανώνται από τους επιτηδείους. Και είναι ανάγκη να γνωρίζουμε πάντες την αλήθεια, διότι εδώ, όπως ήδη έχει γραφεί, δεν πρόκειται περί απλών παραβάσεων, αλλά περί ανατροπής εκ βάθρων συνόλου της Κανονικής Τάξεως, πρόκειται περί πλήρους αλλοτριώσεως από του γράμματος και του πνεύματος των Ιερών Κανόνων.
Ο ΙΔ΄ Αποστολικός Κανών λέγει: ''Επίσκοπον μη εξήναι (δεν επιτρέπεται) καταλείψαντα την εαυτού παροικίαν, ετέρα επιπηδάν, καν υπό πλειόνων αναγκάζηται, ει μη τις ευλογίας αιτία, ή η τούτο βιαζομένη αυτόν ποιείν, ως πλέον τι κέρδος δυναμένου αυτού τοις εκείσε, λόγω ευσεβείας συμβαλλέσθαι. Και τούτο δε ουκ αφ' αυτού, αλλά κρίσει πολλών Επισκόπων και παρακλήσει μεγίστη''.
Και κατά την ερμηνείαν αυτού του Κανόνος: '' Άλλο είναι επιπήδησις και Επίβασις, από μίαν επαρχίαν εις άλλην, και άλλο είναι μετάθεσις και μετάβασις. Και η μεν επιπήδησις είναι, όταν πλεονεκτικώς, και αυτοπροαιρέτως κινούμενος ο Αρχιερεύς, αφήση την Επαρχίαν του (η μη έχων επαρχίαν σχολάζη) και αρπάση άλλην παραλόγως, ήτις και κατακρίνεται, και εις Κανονικά υπόκειται επιτίμια, κατά τον α΄ και β΄ της εν Σαρδική ... Όθεν και ο παρών Κανών διορίζει ότι δεν είναι συγκεχωρημένον ο Επίσκοπος να αφίνη την ιδικήν του επαρχίαν πλεονεκτικώς και από λόγου του, χωρίς καμμίαν εύλογον αιτίαν, να επιπηδά εις άλλην, καν αναγκάζηται να κάμη τούτο και από άλλους. Τότε ε να μεταβαίνη εις επαρχίαν άλλην, μικροτέρανή μεγαλυτέραν, ή χηρεύουσαν, όταν είναι καμμία εύλογος και δικαία αιτία, όπου τον βιάζει εις τούτο. Ήγουν, όταν δύναται να προξενήση εις τους χριστιανούς της επαρχίας εκείνης, περισσότερον κέρδος ψυχικόν, και Πνευματικήν ωφέλειαν, με τον ευσεβή λόγον της διδασκαλίας του, από άλλοντινά. Πλήν, και τούτο να μη το κάμη αφ εαυτού του, δηλαδή με κίνημα ιδικόν του, αλλά να το κάμη με κρίσιν, και ψήφον πολλών Επισκόπων, και με μεγάλην παρακάλεσιν, και αξίωσιν. Ανάγνωθι και τους συμφώνους Κανόνας της α, ιε, της δ, ε, της εν Αντιοχ. ιστ και κα, της εν Σαρδική α και β, της εν Καρθαγένη νζ.
Και εις την υποσημείωσιν του παρόντος Κανόνος: ''Καθώς και ο αγιώτατος Πρόκλος από Κυζίκου, και ο Θεολόγος Γρηγόριος από Σασίμων, και πολλοί άλλοι με τοιούτον οικονομικόν και εξ ανάγκης τρόπον, καταλιπόντες τας Επισκοπάς, και Μητροπόλεις, οπού είχον πρότερον, καταλιπόντες τας Επισκοπάς, και Μητροπόλεις, όπου είχον πρότερον, μετετέθησαν εις τον Οικουμενικόν Θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως. Ως ο Μελέτιος, από Σεβαστείας εις Βέροιαν, έπειτα εις Αντιόχειαν. Και ο Αλέξανδρος, από Φλαυϊάδος εις Ιεροσόλυμα. Και ο μέγας Ευστάθιος από Βερροίας της εν Συρία εις Αντιόχειαν και άλλοι. Επειδή δε (κατά τον Δοσίθεον βιβλίον γ της Δωδεκαβίβλου, σελ. 221) η οικονομία αύτη έγινεν εις πολλούς και μάλιστα εν τοις νυν καιροίς αιτία κακίας. Δια τούτο, φησίν, όταν γένηται μετάθεσις, είναι παράλογος και παράνομος. Επειδή τα κατά καιρούς οικονομικώς και κατά ανάγκην γενόμενα, νόμος της Εκκλησίας ου γίνονται. " Όθεν και η Συνοδική απόκρισις, όπου έδωκεν ο Κωνσταντινουπόλεως Μανουήλ εν έτει 1250, ότι ο Επίσκοπος ποιήσας παραίτησιν της Επισκοπής του, δύναται να μετατεθή εις άλλην Επισκοπήν, βουλή του Μητροπολίτου, και των λοιπών Επισκόπων. Η απόκρισις, λέγω, αύτη, ολέθριος εστίν, και ως τοις Κανόσιν εναντιουμένη απόβλητος. Διο και ο Καισαρείας Αρέθας, αι μεταθέσεις, λέγει, πλεονεξίαν χάριν και δόξης κενής εφέσει ενεργούνται, ων εκάτερον βδελυκτόν, τον μεν ως ειδωλολατρεία, το δε ως εωσφόρου νόσημα. Έγραφε δε και ο Ρώμης Ιούλιος τοις Ευσεβιανοίς. Ει αληθώς ίσην και την αυτήν ηγείσθε τιμήν των Επισκόπων, και μη εκ του μεγέθους των πόλεων κρίνετε τους Επισκόπους έδει την πεπιστευμένην μικράν, μένειν εν τη πιστευθείση, και μη εξουθενείν την πεπιστευμένην, μεταβαίνειν δε εις την εγχειρισθείσαν, ίνα της μεν παρά Θεού δοθείσης, καταφρονή, την δε των ανθρώπων κενοδοξίαν, αγαπήση..."
Και τελειώνει η υποσημείωσις με τα εξής: Σημείωσαι ότι οικονομικώς και υποβιβασμός Επισκόπων έγεινεν από μεγαλυτέραν δηλαδή Επαρχίαν εις μικροτέραν, Ιωάννης γαρ ο Κυδωνιάτης από Αλεξανδρείας μετετέθη εις Τύρον. Έφη δε και ις των Νομικών, ότι τον δύο λαβόντα Επισκοπάς, δίγαμον ονομάζομεν''.
Ο ανωτέρω ΙΔ΄ Αποστολικός Κανών απαγορεύει τας μεταθέσεις των Επισκόπων από μίαν Επαρχίαν εις άλλην. Εις την ερμηνεία του γίνεται λόγος περί "εισπηδήσεως'', ή και ''επιβάσεως'', τονίζεται δε ότι: ''αι μεταθέσεις πλεονεξίας χάριν και δόξης κενής εφέσει ενεργούνται, ων εκάτερον βδελυκτόν, τον μεν ως ειδωλολατρεία, το δε ως εωσφόρου νόσημα, και ''ως έφη τις των Νομικών... τον δύο λαβόντα Επισκοπάς, δίγαμον ονομάζομεν''. Εις την περίπτωσίν μας, όμως, δεν έχομεν απλώς μετάθεσιν εις άλλην Επισκοπήν ή εις χηρεύσασαν, δεν έχομεν δηλαδή απλώς ''διγαμίαν'', έχομεν ''εισπήδησιν'' και ''επίβασιν'' ενός Επισκόπου εις μη εισέτι χηρεύσασαν Επισκοπήν, όπερ είναι πολύ χειρότερον της μεταθέσεως. Αυτό ακριβώς είναι και το δεύτερον θέμα που προέκυψε μετά την παράνομον ''παραίτησιν'' του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου. Είναι η ''επιπήδησις'' ή ''επίβασις'' (η οποία αποδεικνύεται από συγκεκριμένας παρανόμους ενεργείας) εις την μή εισέτι χηρεύσασαν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών. Τι ακριβώς είναι αυτό; Το λέγουν οι Πατέρες: ''Πνευματική μοιχεία''.
Θα ήτο, καθ' ημάς, η υψίστη ασέβεια προς την Κανονικήν τάξιν, το να ισχυρισθή κάποιος ότι με την δήλωσιν του Αρχιεπισκόπου περί της παραιτήσεώς του, όπως αύτη έγινε, δηλαδή χωρίς καν να εξετασθούν οι Κανονικοί και άλλοι λόγοι, και χωρίς να γίνουν, έστω αι τυπικαί Κανονικαί διαδικασίαι, ότι την 5-2-03 εχήρευσεν αυτομάτως η Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Τότε ξεπερνάμε εις την ασέβειαν και αυτούς που υποστηρίζουν το ''αυτόματο Διαζύγιο'', διότι εδώ δεν πρόκειται απλώς περί αυτομάτου, αλλά περί υπεραυτομάτου διαζυγίου. Αν μάλιστα ληφθεί υπ' όψιν η κακή σκοπιμότης, αλλά προηγουμένως και αι συναλλαγαί και αι συμπαιγνίαι, τας οποίας ήδη έχομεν καταγγείλει, και πρέπει να εκδικασθούν, τότε έχομεν τελείαν ανατροπήν της Κανονικής τάξεως.
Και εις την υποσημείωσιν του παρόντος Κανόνος: ''Καθώς και ο αγιώτατος Πρόκλος από Κυζίκου, και ο Θεολόγος Γρηγόριος από Σασίμων, και πολλοί άλλοι με τοιούτον οικονομικόν και εξ ανάγκης τρόπον, καταλιπόντες τας Επισκοπάς, και Μητροπόλεις, οπού είχον πρότερον, καταλιπόντες τας Επισκοπάς, και Μητροπόλεις, όπου είχον πρότερον, μετετέθησαν εις τον Οικουμενικόν Θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως. Ως ο Μελέτιος, από Σεβαστείας εις Βέροιαν, έπειτα εις Αντιόχειαν. Και ο Αλέξανδρος, από Φλαυϊάδος εις Ιεροσόλυμα. Και ο μέγας Ευστάθιος από Βερροίας της εν Συρία εις Αντιόχειαν και άλλοι. Επειδή δε (κατά τον Δοσίθεον βιβλίον γ της Δωδεκαβίβλου, σελ. 221) η οικονομία αύτη έγινεν εις πολλούς και μάλιστα εν τοις νυν καιροίς αιτία κακίας. Δια τούτο, φησίν, όταν γένηται μετάθεσις, είναι παράλογος και παράνομος. Επειδή τα κατά καιρούς οικονομικώς και κατά ανάγκην γενόμενα, νόμος της Εκκλησίας ου γίνονται. " Όθεν και η Συνοδική απόκρισις, όπου έδωκεν ο Κωνσταντινουπόλεως Μανουήλ εν έτει 1250, ότι ο Επίσκοπος ποιήσας παραίτησιν της Επισκοπής του, δύναται να μετατεθή εις άλλην Επισκοπήν, βουλή του Μητροπολίτου, και των λοιπών Επισκόπων. Η απόκρισις, λέγω, αύτη, ολέθριος εστίν, και ως τοις Κανόσιν εναντιουμένη απόβλητος. Διο και ο Καισαρείας Αρέθας, αι μεταθέσεις, λέγει, πλεονεξίαν χάριν και δόξης κενής εφέσει ενεργούνται, ων εκάτερον βδελυκτόν, τον μεν ως ειδωλολατρεία, το δε ως εωσφόρου νόσημα. Έγραφε δε και ο Ρώμης Ιούλιος τοις Ευσεβιανοίς. Ει αληθώς ίσην και την αυτήν ηγείσθε τιμήν των Επισκόπων, και μη εκ του μεγέθους των πόλεων κρίνετε τους Επισκόπους έδει την πεπιστευμένην μικράν, μένειν εν τη πιστευθείση, και μη εξουθενείν την πεπιστευμένην, μεταβαίνειν δε εις την εγχειρισθείσαν, ίνα της μεν παρά Θεού δοθείσης, καταφρονή, την δε των ανθρώπων κενοδοξίαν, αγαπήση..."
Και τελειώνει η υποσημείωσις με τα εξής: Σημείωσαι ότι οικονομικώς και υποβιβασμός Επισκόπων έγεινεν από μεγαλυτέραν δηλαδή Επαρχίαν εις μικροτέραν, Ιωάννης γαρ ο Κυδωνιάτης από Αλεξανδρείας μετετέθη εις Τύρον. Έφη δε και ις των Νομικών, ότι τον δύο λαβόντα Επισκοπάς, δίγαμον ονομάζομεν''.
Ο ανωτέρω ΙΔ΄ Αποστολικός Κανών απαγορεύει τας μεταθέσεις των Επισκόπων από μίαν Επαρχίαν εις άλλην. Εις την ερμηνεία του γίνεται λόγος περί "εισπηδήσεως'', ή και ''επιβάσεως'', τονίζεται δε ότι: ''αι μεταθέσεις πλεονεξίας χάριν και δόξης κενής εφέσει ενεργούνται, ων εκάτερον βδελυκτόν, τον μεν ως ειδωλολατρεία, το δε ως εωσφόρου νόσημα, και ''ως έφη τις των Νομικών... τον δύο λαβόντα Επισκοπάς, δίγαμον ονομάζομεν''. Εις την περίπτωσίν μας, όμως, δεν έχομεν απλώς μετάθεσιν εις άλλην Επισκοπήν ή εις χηρεύσασαν, δεν έχομεν δηλαδή απλώς ''διγαμίαν'', έχομεν ''εισπήδησιν'' και ''επίβασιν'' ενός Επισκόπου εις μη εισέτι χηρεύσασαν Επισκοπήν, όπερ είναι πολύ χειρότερον της μεταθέσεως. Αυτό ακριβώς είναι και το δεύτερον θέμα που προέκυψε μετά την παράνομον ''παραίτησιν'' του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου. Είναι η ''επιπήδησις'' ή ''επίβασις'' (η οποία αποδεικνύεται από συγκεκριμένας παρανόμους ενεργείας) εις την μή εισέτι χηρεύσασαν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών. Τι ακριβώς είναι αυτό; Το λέγουν οι Πατέρες: ''Πνευματική μοιχεία''.
Θα ήτο, καθ' ημάς, η υψίστη ασέβεια προς την Κανονικήν τάξιν, το να ισχυρισθή κάποιος ότι με την δήλωσιν του Αρχιεπισκόπου περί της παραιτήσεώς του, όπως αύτη έγινε, δηλαδή χωρίς καν να εξετασθούν οι Κανονικοί και άλλοι λόγοι, και χωρίς να γίνουν, έστω αι τυπικαί Κανονικαί διαδικασίαι, ότι την 5-2-03 εχήρευσεν αυτομάτως η Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Τότε ξεπερνάμε εις την ασέβειαν και αυτούς που υποστηρίζουν το ''αυτόματο Διαζύγιο'', διότι εδώ δεν πρόκειται απλώς περί αυτομάτου, αλλά περί υπεραυτομάτου διαζυγίου. Αν μάλιστα ληφθεί υπ' όψιν η κακή σκοπιμότης, αλλά προηγουμένως και αι συναλλαγαί και αι συμπαιγνίαι, τας οποίας ήδη έχομεν καταγγείλει, και πρέπει να εκδικασθούν, τότε έχομεν τελείαν ανατροπήν της Κανονικής τάξεως.
Τον παραπάνω Ιερό Κανόνα ας τον προσέξουν πάρα πολύ οι πρώην ''εν Χριστώ αδελφοί Στεφανίτες'', διότι κατά διαστήματα γράφουν διάφορα γύρω από το θέμα της παρανόμου παραιτήσεως του Αρχιεπισκόπου, τα οποία καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με όλα εκείνα που διδάσκει η Ορθόδοξος Εκκλησία.
ΑπάντησηΔιαγραφή