ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗ ΛΑΒΗ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠ'ΟΨΙΝ ΤΟΥ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΣ κ. ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΣΤΟΥΡΑΪΤΗΣ!
Αρκετά εγκλήματα έγιναν με καλές προθέσεις. Ή θα ρίξεις τον εγωισμό ή θα ρίξεις την αγάπη. Όσο αυξάνει ο εγωισμός, τόσο μπλοκάρει η αγάπη. Όσο μικραίνει ο εγωισμός, τόσο αυξάνουν οι προϋποθέσεις να ανθήσει και να αναπτυχθεί η αγάπη.
Έχουμε καλές προθέσεις, ζήλο για ιεραποστολή, διάθεση για προσφορά. Έχουμε υψώσει όμως και το ντουβάρι του εγωισμού, που συχνά αναχαιτίζει το δρόμο προς την αγάπη. Μπαίνει ανάμεσα στους καλοπροαίρετους και σπάει την αρμονία των σχέσεων.
Στην παραβολή του καλού Σαμαρείτου τελείται μια πάλη μεταξύ του εγωισμού και της αγάπης. Ο ιερέας και ο Λευίτης προσπερνούν τον πληγωμένο άνθρωπο, διότι φοβούνται μήπως πάνε καθυστερημένα στη δουλειά τους και τους <<κράξει>> το αφεντικό. Προτάσσουν τον εγωισμό και όχι την αγάπη. Αν έκαναν περίπατο στο δρόμο, οπωσδήποτε θα ασχολούνταν με τον πληγωμένο από τους ληστές οδοιπόρο. Ο Σαμαρείτης όμως, που φαίνεται πως η ζωή του τον είχε τσαλακώσει αρκετά, δεν σκέφτηκε το ίδιο. Σκύβει στον πληγωμένο και εικάζω πως έκανε περίπου τους εξής λογισμούς:
<<Είμαι που είμαι ξεφτιλισμένος στη ζωή μου, μια ξεφτίλα από το αφεντικό ας φάω. Δεν βαριέσαι. Δεν χάλασε ο κόσμος. Το εγώ μου θα κοιτάξω τώρα, να μην τσαλακωθεί, ή τον συνάνθρωπό μου που είναι μισοπεθαμένος>>, και έτσι προτάσσει την αγάπη και όχι τον εγωισμό. Κάθε φορά που ξεκινάμε να εκδηλώσουμε την αγάπη, θα πρέπει να γνωρίζουμε πως δίχως την ταπείνωση η αγάπη μας δε θα έχει διάρκεια. Γρήγορα θα τρακάρει πάνω στον εγωισμό μας. Μη γένοιτο.
Απ'το Ευαγγέλιο βγαίνει το εξής συμπέρασμα. Ο Χριστός θα μπορούσε να μας πει: <<Παιδιά μου, κρατήστε την αγάπη σας για το σόι σας, τους φίλους σας, τους αδελφούς σας, όμως τη θεϊκή αγάπη θα την εκδηλώνετε μόνο σε ανθρώπους από τους οποίους δεν προσδοκάτε τίποτα>>, δηλαδή σε αρρώστους, ξένους, φυλακισμένους, πεινασμένους.
Αυτοί οι δεύτεροι θα μας βάλουν στον Παράδεισο. Είναι οι μεγάλοι ευεργέτες μας. Με τους άλλους λειτουργούμε ιδιοτελώς. Κάτι έχουν, το οποίο εμείς προσδοκούμε να πάρουμε, αφού τους ευεργετούμε. Ο Κύριος, γνωρίζοντας την αδυναμία της ανταπόδοσης, θέλησε να μας προστατέψει. Γι' αυτό μας προτρέπει: <<Όταν ετοιμάζετε τραπέζι για γεύμα, να καλείτε ανθρώπους φτωχούς και αγνώστους που δεν μπορούν να σας το ανταποδώσουν. Τότε θα έχετε την ανταπόδοση από τον Θεό>> (βλ. Λουκ.Ιδ' 12-14).
Από το βιβλίο: ''Πληγωμένες Σχέσεις Ένθεες Συνθέσεις'' ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Σχόλιο διαχειριστού: Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο και βλέποντας τον αδικαιολόγητο πόλεμο που καθημερινά κάνετε αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ κ. Στουραΐτη προς την Εκκλησία του Χριστού, οι σκέψεις μου αμέσως ήρθαν σε εσάς. Δυστυχώς κι εσείς με την στάση σας θελήσατε δύο φορές να ταυτιστείτε με τον ιερέα και τον Λευίτη της παραβολής του Καλού Σαμαρείτου. Διότι τον τότε καιρό που η ένωση ήταν ακόμα στις αρχές της, εσείς ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ προσπεράσατε έναν χειρουργημένο συνάνθρωπό σας, ο οποίος μέχρι τότε ήταν το <<δεξί>> σας χέρι. Όπως και πάλι ταυτιστήκατε με τον ιερέα και τον Λευίτη όταν για χάρη του ΕΓΩ σας δεν θελήσατε και ούτε έχετε θελήσει μέχρι σήμερα, να συγχωρέσετε εν Χριστώ αδελφούς σας και να τους αποδεχθείτε. Και τούτο διότι εκείνοι δεν συμφώνησαν σε όλα μαζί σας. Διότι σε μία από τις συναντήσεις τους μαζί σας τόλμησαν, άκουσον άκουσον, να εκφέρουν διαφορετική από τη δική σας γνώμη. Με αποτέλεσμα από εκεί που εσείς ήσασταν φιλικά προσκείμενος έναντι της ενώσεως με τους ανθρώπους αυτούς, από εκεί που εσείς κατ' ομολογίαν ακόμη και δικών σας πιστών οπαδών νερόνατε μέχρι αηδίας το κρασί σας, ξαφνικά να γίνετε ο χειρότερος πολέμιος αυτής της ενώσεως. Γι' αυτό το μόνο που η ταπεινότητά μου θα τολμούσε να σας ''συμβούλευε'', είναι να προσέξετε πάρα πολύ το τι γράφετε και το πως γενικά συμπεριφέρεστε κατά της Ενώσεως, διότι όσο κι αν εσείς θέλετε να πιστεύετε πως οι πράξεις σας πλήττουν κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους, δυστυχώς δεν συμβαίνει αυτό μιας και οι πράξεις σας <<πλήττουν>> και <<χτυπούν>> τον Χριστό και την Εκκλησία Του και αυτό αν δεν σπεύσετε να το διορθώσετε ο Θεός δεν θα σας το συγχωρέσει. Μπορεί να νομίζετε πως από αγάπη για την Ομολογία τα κάνετε όλα, αλλά από την στιγμή που δεν έχετε την ταπείνωση να παρακαθήσετε σε έναν εν αγάπη και αληθεία διάλογο και εκεί να συζητήσετε τα περί ενώσεως και τις κατηγορίες που μας προσάπτετε, τότε η αγάπη αυτή παύει να είναι αγάπη και μεταβάλλεται αυτόματα σε εγωισμό. Και όπως λέει και ο τίτλος της παρούσας ανάρτησης, αγάπη και εγωσιμός: Δύο αιώνιοι αντίπαλοι!
Και επειδή ο Σεβασμιώτατος Κήρυκος που ως Λειτουργός διαβάζει το Ευαγγέλιο αυτό από την Ωραία Πύλη και ως Θεολόγος που το εξηγεί και το πράττει, δεν θέλησε πριν μερικά χρόνια να ταυτιστεί με τον ιερέα της παραβολής γι' αυτό και από καθαρά ανθρώπινο ενδιαφέρον πήγε και επισκέφτηκε τον πρώην Πειραιώς κ. Νικόλαο τρεις ημέρες πριν τον θάνατό του, κατηγορήθηκε από πολλούς ''σοφούς'' και ''συνετούς'' όσο κανείς άλλος. Τελικά ακόμη και στην Εκκλησία, ή μάλλον καλύτερα, αρχής γενομένης από την Εκκλησία, πολλοί οι Ιερείς και Λευίτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλέον δεν σε παρεξηγεί κανείς. Τους διανοητικά ανίκανους τους βλέπουμε πάντα με συμπάθεια και οικτειρμούς πολλούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή