ΔΙΑΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ

ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

Αγίου Μαξίμου Ομολογητού

 Τα λυπηρά γεγονότα τα οποία συμβαίνουν εις εμάς, συμβαίνουν προς σωφρονισμόν και παίδευσιν ιδικήν μας. Ή συμβαίνουν δια να συγχωρεθούν περασμένα αμαρτήματα ή δια να διορθωθή κάποια αμέλειά μας ή δια να εμποδισθή ο άνθρωπος από μελλοντικά αμαρτήματα.

 Εκείνος λοιπόν ο οποίος σκέπτεται ότι του συνέβη ο πειρασμός δια μίαν από αυτάς τας αιτίας, δεν αγανακτεί όταν ασθενή ή αδικήται ή υποφέρη κάτι λυπηρόν. Απ' εναντίας μάλιστα, επειδή έχει επίγνωσιν των αμαρτιών του, δεν θεωρεί καθόλου αίτιον της θλίψεώς του εκείνον ο οποίος του επροξένησε τον πειρασμόν. Διότι γνωρίζει ότι είναι υποχρεωμένος ο ίδιος, ή δια μέσου κάποιου άλλου να πίει μέχρι τέλους το ποτήριον της θείας Δικαιοσύνης. Δι' αυτό κατά το στάδιον της δοκιμασίας του στρέφει το βλέμμα του προς τον Θεόν, Τον ευχαριστεί, διότι του επέτρεψε την δοκιμασίαν αυτήν και θεωρεί τον εαυτόν του αίτιον του πειρασμού και υπομένει με προθυμίαν την τιμωρίαν αυτήν, όπως ο Δαβίδ υπέμενε τον Σεμεΐ.

* * *

 Όταν συναντήσης εις την ζωήν σου συνεχή και αδιατάραχον ειρήνην πρέπει να φοβήσαι ότι ευρίσκεσαι πολύ μακρυά από την ευθείαν οδόν την οποίαν εβάδισαν τα κουρασμένα πόδια των αγίων. Όσον περισσότερον, κατά την πορείαν του βίου σου, ευρίσκεσαι εις την βασιλικήν οδόν και πλησιάζεις την πόλιν του Θεού, τόσον περισσότερον αντιμετωπίζεις την δύναμιν των πειρασμών. Και όσον προοδεύεις εις την αρετήν τόσον θα πολλαπλασιάζωνται οι πειρασμοί εναντίον σου.

 Όταν λοιπόν αντιληφθής εις την ψυχήν σου, ότι οι νοητοί εχθροί, οι δαίμονες σε πολεμούν με μεγάλην σφοδρότητα και οι πειρασμοί σου ηυξήθησαν, τότε να γνωρίζεις ότι έχεις λάβει και περισσοτέραν δύναμιν από την χάριν του Θεού και σου προσετέθη από τον αγωνοθέτην Κύριον ένας ακόμη βαθμός δια την προκοπήν σου εις τα υψηλότερα. Διότι αναλόγως με το μέτρον της χάριτος, όπου σου εδόθη, επιτρέπει ο Θεός την επίθεσιν των πειρασμών εναντίον σου.

 Δεν επιτρέπει ο Θεός να έλθη πειρασμός, εάν η ψυχή δεν φθάση προηγουμένως, εις πνευματικήν κατάστασιν ανωτέρα της συνηθισμένης και δεν αυξηθή η Χάρις Του. Την αλήθειαν αυτήν την επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος, ο οποίος επειράσθη από τον διάβολον εις την έρημον μετά την βάπτισίν Του και οι Απόστολοι, όπου επέτρεψε ο Κύριος να πειρασθούν, αφού προηγουμένως εδέχθησαν την Χάριν του Παρακλήτου. Εις εκείνους οι οποίοι απολαμβάνουν τα αγαθά ταιριάζει να υπομείνουν και τους πειρασμούς χάριν των αγαθών αυτών. Χωρίς θλίψιν δεν απολαμβάνει κανείς αγαθά. 

 Προηγείται λοιπόν εις την ψυχήν του ανθρώπου η Χάρις και ακολουθεί ο πειρασμός δια να δυναμώσει ο νους του ανθρώπου, δια να τον αντιμετωπίσει, όπως ακριβώς και ο στρατιώτης εξοπλίζεται πριν να μεταβή εις τον πόλεμον. Όταν όμως περάση ο πειρασμός και νικήση η ψυχή τότε αυτή αισθάνεται και απολαμβάνει την ηρεμίαν που έρχεται μετά τον πόλεμον.