ΗΣΥΧΙΑ:ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

  Ζούμε όλοι σε εντατικούς ρυ­θμούς ζωής. Ποικίλα τα εξω­τερικά ερεθίσματα και οι α­φορμές πού μας περισπούν. Μάς ελκύουν το ενδιαφέρον. Αφιερώ­νουμε χρόνο. Γεμίζουμε με άγχος και εσωτερική ένταση. Είναι τόση και τέ­τοια ή καθημερινή ειδησεογραφία και τόσες και τέτοιες οι δήθεν ανάγκες της εποχής μας πού για τούς πολλούς είναι άπιαστο όνειρο ή ησυχία, ή ηρεμία και ή μόνωση. Και λέγοντας βεβαίως ησυ­χία και μόνωση δεν εννοούμε τον άναχωρητικό τρόπο ζωής των μοναχών, αυτών πού ζουν μέσα στην ησυχία και την μόνωση με μόνο τον Θεό, απερί­σπαστοι από τις βιοτικές ανάγκες και τις μέριμνες του κόσμου. Εννοούμε την ανάγκη πού έχουμε όλοι μας νά μεί­νουμε για λίγο έστω μόνοι με τον εαυτό μας. Ανάγκη όχι ψυχολογική μόνο άλ­λα ψυχική, πνευματική. Νά φύγουμε έστω για λίγο από το πνεύμα, τις συν­ήθειες και τις ανάγκες του κόσμου. Νά απομακρυνθούμε όχι τόσο και κατ' ανάγκην τοπικά όσο τροπικά. Νά μεί­νουμε για λίγο στην ησυχία μας και νά κάνουμε ό,τι μάς πει ή ησυχία. "Έχει φωνή ή ησυχία. Θα μάς μιλήσει για όσα άτοπα διαπράξαμε και για όσα αρε­στά στο Θεό αδιαφορήσαμε. Μάς βο­ηθάει ή ησυχία νά σκεφθούμε τον ε­αυτό μας τη μέρα πού πέρασε. Ολό­κληρη την ζωή μας. Τα λάθη μας. Τις πτώσεις μας. Τις αδυναμίες μας.

   Μέσα στην ησυχία και απερίσπαστοι από τις τρέχουσες εργασίες θα σκε­φθούμε τον προορισμό μας. Προορι­σμό αιώνιο. Τον επερχόμενο θάνατο μας. Την μέλλουσα Κρίση και την φο­βερή ώρα τής στάσεως μας απέναντι του δικαίου Κριτού Ιησού Χριστού. Εί­ναι ωφέλιμη ή ησυχία. Γι’ αυτό και ο Ί­διος ο Κύριος αρκετές φορές αποτρα­βιόταν από το σωτηριώδες διδακτικό του έργο «εις έρημον τόπον» (Ματθ. ιδ' 13). Αν Αυτός πού δεν το είχε ως τέλει­ος Θεός ανάγκη, το εφήρμοζε στην ζωή του, πόσο θα πρέπει νά το ενεργούμε εμείς έτσι, ώστε μέσα στην ησυχία νά περιμαζεύουμε τις αισθήσεις μας προς τον έσω άνθρωπο- κι έτσι νά ανακαλύ­πτουμε με τον φωτισμό του Θεού από την μία τις σκιερές πλευρές του εαυτού μας με τα πολλά λάθη και πάθη μας και από την άλλη την θεόπλαστη φύση τής ψυχής μας με τούς κρυμμένους θη­σαυρούς πού υπάρχουν μέσα μας. Μέσα στην κατάσταση τής ησυχίας βυ­θίζεται ο άνθρωπος σε περισυλλογή. Και μέσα από την περισυλλογή έρ­χεται στην κατάσταση τής αυτογνωσί­ας.

   «Ησυχία εστίν αρχή καθάρσεως τή ψυχή», σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος. Ή κατάσταση τής ησυχίας είναι ή αρχή της καθάρσεως της ψυχής μας. Πρά­γματι ή ησυχία γεννά την κατάνυξη. Μέ­σα στην ησυχία και στην κατάνυξη βρί­σκει ο άνθρωπος την προσευχή. Στην ησυχία αντικρίζει καλύτερα το εσωτε­ρικό του, όπως κανείς καθρεπτίζεται στα ήσυχα νερά μιας λίμνης. Και είναι αυτή ή ήρεμη θέα του εαυτού μας και των σφαλμάτων μας πού γεννά κατό­πιν την μετάνοια μέσα μας.

(‘Από τήν ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανική Φοιτητική Δράσις»)