Η ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 229/10.4.2002 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΑΝΔΡΕΑΝ

(ΘΕΜΑ: Εὐχαί ὑπέρ ὑγείας τοῦ ἀσθενοῦντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ὑπόμνησις ὅτι μετά τό 223// 2.11.2002 δέν ἀναγνωρίζονται αἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου καθώς καί αὐταί τῆς 14.2.2002 καί πρότασις νά δώση ἐντολήν ὡς Πρόεδρος νά συγκληθῆ Μεγάλη Σύνοδος διά νά ἐξετασθοῦν καί ἀντιμετωπισθοῦν τά προκύψαντα θέματα Ὁμολογίας, Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί Κανονικῆς Τάξεως, ἵνα μή ἐλθοῦσα ἑτέρα γενεά μέλλη ἡμᾶς ἀναθεματίζειν ὡς παρά τούς Πατέρας φρονοῦντας καί πράττοντας).

Α.Π. 229 

᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 10η ᾿Απριλίου 2002 (ἐκ.ἡμ.)

῾Αγίου Γρηγορίου τοῦ Ε' Πατριάρχου Κων/λεως

ΠΡΟΣ 

τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος

(τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας) κ. ΑΝΔΡΕΑΝ

Κοινοποίησις: Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου.

Μακαριώτατε. ῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν.

᾿Εν πρώτοις, διά τήν κατ᾿ αὐτάς δοκιμασίαν τῆς ὑγείας Σας, εὐχόμεθα ἅπαντες, Κλῆρος καί λαός, καί προσευχόμεθα ὁ Πολυεύσπλαγχνος Κύριος νά σᾶς χαρίση τήν ὑγείαν, νά σᾶς ἔχωμεν ἐπί μήκιστα, ὡς Προκαθήμενον τῆς πολλαπλῶς σήμερον χειμαζομένης Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος καί πρῶτον τῇ τάξει εἰς τήν Σύνοδον τῶν ᾿Επισκόπων Της, "ὑγειᾶ, μακροημερεύοντα καί ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς ᾿Αληθείας".

Πλήν ὅμως ὡς σάρκαν θνητήν περικείμενοι καί εἰς φθοράν ὑποκείμενοι, δέν γνωρίζομεν πότε θά μᾶς καλέση ὁ Δικαιοκρίτης Κύριος καί Θεός ἡμῶν, οὔτε ποῖος πρῶτος καί ποῖος δεύτερος θά ἀπέλθη αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Διά τοῦτο πάντοτε θά πρέπει νά εἴμεθα ἕτοιμοι διά νά παραστῶμεν εἰς τό κριτήριον ἀναλογιζόμενοι τάς πράξεις καί τά ἔργα ἡμῶν, προπάντων ἡμεῖς οἱ ᾿Επίσκοποι, ὥστε, ἐάν τι ἐκ συναρπαγῆς ἤ ἄλλης τινός αἰτίας, ὡς ἄνθρωποι οὐχί καλῶς ἐπράξαμεν καί παραμένει ἀδιόρθωτον, νά σπεύσωμεν πρός θεραπείαν του καί διόρθωσιν, διά νά ἔχωμεν καλήν ἀπολογίαν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματος, καί "ἵνα, (ὅπως τονίζει ὁ θεολόγος Εὐαγγελιστής τῆς ᾿Αγάπης), ὅταν φανερωθῆ, ᾿Εκεῖνος, ἔχωμεν παρρησίαν καί μή αἰσχυνθῶμεν ἀπ᾿ Αὐτοῦ". ᾿Εν ὅσω δέ ἀναπνέωμεν μᾶς παρέχεται πάντοτε ἡ δυνατότης διορθώσεως.

῎Εχων ὑπ᾿ ὄψιν μου τά ὅσα συνέβησαν καί συμβαίνουν ἐσχάτως εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν καί ἰδιαιτέρως, ὅσα κακῶς γίνονται, ἤ ὅσα ἔπρεπε νά γίνουν καλῶς καί δέν ἔγιναν, σχετικῶς μέ σοβαρά θέματα Πίστεως, ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας, Κανονικῆς τάξεως καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, μέ πολλήν συνοχήν καρδίας καί ἐν συναισθήσει τῶν εὐθυνῶν μου, δέν δύναμαι, ὡς ᾿Ορθόδοξος ᾿Επίσκοπος καί θεολόγος, νά δώσω "ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καί τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν", ἀλλά ἀναλογιζόμενος τάς κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ἁμαρτίας μας καί παραλείψεις μας, προσεύχομαι καί διά τήν ἐλαχιστότητά μου, ἀλλά καί διά τούς συνεπισκόπους μου ᾿Αρχιερεῖς καί δι᾿ ἅπαντα τόν ῾Ιερόν Κλῆρον, ἰδιαιτέρως ὅμως διά τόν σεβαστόν Προκαθήμενον τῆς ᾿Εκκλησίας, τήν Μακαριότητά σας. Προσεύχομαι δι᾿ ὅλους μας νά γίνη ἴλεως ὁ Κύριος καί Θεός ἡμῶν.

Μακαριώτατε, σᾶς γνωρίζω ἀπό τά νεανικά μου χρόνια, καί πάντοτε ἐξετίμησα τήν ἁγνότητα τῶν προθέσεών σας εἰς τά θέματα ἠθικῆς καί δικαίου, καί τήν ἀγωνιστικότητα τοῦ φρονήματός σας εἰς τά θέματα τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως καί τῆς καλῆς ῾Ομολογίας. Διά τοῦτο θαρρῶν εἰς αὐτά τά χαρίσματα - τάλαντα, τά ὁποῖα σᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός, καθώς καί εἰς τήν πολυχρόνιον ἀπρόσκοπτον σοβαράν συνεργασίαν μας, σᾶς ἀπευθύνω μέ πολύν σεβασμόν καί ἄφατον ἀγωνίαν ψυχῆς τήν παροῦσαν ἀδελφικήν ἐπιστολήν καί σᾶς παρακαλῶ ἐκ βάθους καρδίας, νά μήν ἀφήσετε εἰς ἐκκρεμότητα σοβαρά ᾿Εκκλησιαστικά θέματα, μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι καί αἱ Εἰσηγήσεις καί αἱ ᾿Αποφάσεις τῆς τελευταίας συνεδριάσεως τῆς ῾Ιεραρχίας (14-2-2002), ὅπως ἐδημοσιεύθησαν εἰς τό περιοδικόν "Κήρυξ Γνησίων ᾿Ορθοδόξων" μηνός Φεβρουαρίου 2002, οἱ ὁποῖες, ὡς ἐκ τῆς φύσεως καί τῆς δομῆς των, μᾶς ἐκθέτουν σοβαρῶς ὅλους, καί ὅπως σᾶς ἐδήλωσα διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 223/2-11-2001 ἐγγράφου μου, δέν δύναμαι νά τάς ἀναγνωρίσω, διότι εἰς ὁποίαν Σύνοδον καταλύεται ἡ Κανονική τάξις καί δέν ἀκολουθεῖται ἡ γραμμή τῶν ῾Αγίων Πατέρων καί λαμβάνονται ἀποφάσεις σκοπιμότητος, αὕτη ὅσον μεγάλη τόν ἀριθμόν καί ἄν εἶναι, ὅσον καί ἄν προεδρεύη ὁ Πρῶτος τῇ τάξει, δέν εἶναι δυνατόν νά θεωρῆται κανονική καί ὀρθόδοξος, ἀλλά "συνέδριον ματαιότητος". Φοβοῦμαι, μήπως ἰσχύσουν καί δι᾿ ἡμᾶς οἱ λόγοι τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ: "Καί γεγόνασι οἱ ποτέ υἱοί, ἀλλότριοι τῆς τῶν Πατριαρχῶν καί Πατέρων αὐτῶν εὐγενείας" ("Λόγος ᾿Αποδεικτικός ...", PG 95, σελ. 332 καί 333)

Διά νά συμβάλω, ἐν προκειμένῳ, ὅσον τό κατ᾿ ἐμέ εἰς τήν ἔξοδον ἐκ τῆς δημιουργηθείσης ᾿Εκκλησιαστικῆς κρίσεως, σᾶς ὑπενθυμίζω αὐτό τό ὁποῖον μοῦ ὑποσχεθήκατε, κατά τήν τελευταίαν ἐπίσκεψίν μου (Τετάρτη 28 Μαρτίου π.ἡ.) εἰς τήν διαμονήν σας εἰς τό ᾿Επισκοπεῖον τοῦ ῾Αγίου Μοδέστου, καθ᾿ ἥν θά ἐδίδατε ἐντολήν εἰς τόν ῾Ιερομ. π. Νεόφυτον νά μέ συναντήση, ὡς ἐκπρόσωπός σας, καί, ὅπως ἀντιλαμβάνομαι, ὡς ὑπεύθυνος ἐν πολλοῖς, ὅμως καί αὐτό δέν ἔγινε, παρά τό γεγονός, ὅτι ἦτο ἰδική σας πρότασις πρός τήν ἐλαχιστότητά μου νά συζητήσω τά θέματα "μέ αὐτούς". ᾿Ενῶ, λοιπόν, δέν ἀπέρριψα τήν πρότασίν σας, αὕτη δέν ἐπραγματοποιήθη, ἀλλά δέν νομίζω, ὅτι ἡ λύσις τῶν θεμάτων εὑρίσκεται "εἰς αὐτούς", διότι πιστεύω ἀπολύτως, ὅτι μόνη ἁρμοδία καί ἱκανή πρός λύσιν τοῦ προβλήματος εἶναι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῶν ᾿Επισκόπων μετά τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί ὅλων τῶν θεολόγων.

Διά τοῦτο καί ἐπειδή τά σοβαρά ἐκκλησιαστικά προβλήματα τῶν ἡμερῶν μας εἶναι αἰτία ἀγωνίας δι᾿ ὅλους μας, διά τοῦτο ὡς ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός Σᾶς προτείνω καί παρακαλῶ, νά συγκληθῆ, μέ τήν εὐχήν καί εὐλογίαν Σας, μία Μεγάλη Σύνοδος εἰς τήν ὁποίαν νά κληθοῦν, πλήν τῶν Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων καί ἐγκρατεῖς περί τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί ὁμολογίαν, διά τοῦ λόγου καί τῆς ζωῆς, Κληρικοί καί Λαϊκοί, θεολόγοι ἤ μή. Καί ἄν ἀκόμη ἡ ὑγεία σας δέν σᾶς ἐπιτρέπη νά προεδρεύσετε προσωπικῶς τῆς τοιαύτης Μεγάλης Συνόδου, εἶναι δυνατόν νά προεδρεύση καλῶς ἡ εὐχή καί ἡ εὐλογία τοῦ γεραροῦ Προκαθημένου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέου διά τοῦ Κανονικοῦ ἀναπληρωτοῦ Αὐτοῦ. Πιστεύομεν καί ἐλπίζομεν, ὅτι μία τοιαύτη Κανονική καί ᾿Ορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία θά λειτουργήση μέ σεβασμόν πρός τήν Κανονικήν τάξιν καί τάς ᾿Εκκλησιαστικάς ἀρχάς τοῦ δικαίου καί τῆς ἠθικῆς, θά εὕρη μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ καί τόν θεῖον φωτισμόν διέξοδον ἀπό τήν σημερινήν ἐκκλησιαστικήν κρίσιν διά τῆς ἀντιμετωπίσεως καί ἐπιλύσεως ὅλων τῶν προβλημάτων.

῞Ενα τοιοῦτον γεγονός θά ἀποτελέση μεγίστην θείαν εὐλογίαν καί θά γίνη μεγάλη χαρά εἰς τήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν ᾿Εκκλησίαν (τῶν ᾿Αγγέλων καί τῶν ῾Αγίων), ἀλλά καί εἰς ὅλον τό πλήρωμα τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης ᾿Εκκλησίας, ἤτοι εἰς τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν. Πιστεύομεν, ὅτι πλήν τοῦ τεθλιμμένου πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, πρώτιστα θά χαροποιήση ἰδιαιτέρως καί θά ἀναπαύση τήν ῾Υμετέραν βαρυαλγοῦσαν διά τά σοβαρά ἐκκλησιαστικά προβλήματα ἀρχιερατικήν καρδίαν, ὅτι ἐπετέλεσεν τό ᾿Αρχιεπισκοπικόν Της καθῆκον, διότι διά τῆς καλῆς ῾Ομολογίας καί ἀποκαταστάσεως καί τῆς Κανονικῆς τάξεως καί δικαιοσύνης ἐπανεπελεύσεται (θά ἐπανέλθη) ἡ ἄνωθεν εἰρήνη καί ἡ ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ ἑνότης, ἡ δέ Μακαριότης σας καί ἕκαστος ἐξ ἡμῶν θά ἔχωμεν τήν παρρησίαν, ὅταν μᾶς καλέση πλησίον Του ὁ Κύριος, ἀλλά καί ὅταν ἐν δόξη φανερωθῆ, νά εἴπωμεν μετά τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου: "Τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα".

Κατακλείω αὐτήν τήν ταπεινήν ἐπιστολήν μου, Μακαριώτατε, μέ τούς λόγους τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ:

"Ημεῖς δέ ἐρευνήσωμεν τάς Γραφάς καί τάς παραδόσεις τῶν ἁγίων Πατέρων, καί τούτους μιμησώμεθα· καί ὡς ηὕραμεν τήν ᾿Εκκλησίαν ἀπό Χριστοῦ καταβάσεως, οὕτως αὐτήν καί παραφυλάξωμεν, οὕτως αὐτήν παραδώσωμεν, καί μή χωρίσωμεν ἑαυτούς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ἄλλα μέν ἀναγινώσκοντες καί ἄλλα νοοῦντες, μήπως ἐλθοῦσα ἑτέρα γενεά, μέλλῃ ἡμᾶς ἀναθεματίζειν, καί ἀνασκάπτειν ὡς παρά τῆς ᾿Εκκλησίας τούς τύπους καί τούς νόμους φρονοῦντας. Καί ὄντως ἡμᾶς οὐδέν ὠφελήσουσι τά πέρατα τῆς γῆς. ᾿Εγώ εὔχομαι καί παρακαλῶ τόν Θεόν, ἵνα εἰ καί ἀνάξιος εἰμί τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, καταξιώση με μέ τούς Πατέρας τῶν ἑπτακοσίων ἐτῶν, καί τῶν ἁγίων καί οἰκουμενικῶν ἕξι Συνόδων ἔχειν μέρος .... καί μέχρις ἐκχύσεως αἵματος τῆς ὁμολογίας ἡμῶν τήν καλήν καί βεβαίαν κρηπίδα ἀκράδαντον κατέχωμεν, ἵνα ἀκούσωμεν καί ἡμεῖς, "Πίστις ὑμῶν σέσωκεν ὑμᾶς· πορεύεσθε εἰς εἰρήνην". (῾Ιερός Δαμασκηνός, PG 95, 344)

Διατελῶ μετ᾿ ἀδελφικοῦ ἐν Χριστῷ σεβασμοῦ καί ἀγάπης

᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις καί ἀδελφός ἐν Χριστῷ

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος