Στο βιβλίο του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά <<ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ>> αναγράφεται το εξής σχόλιο:
<<...Το δε χειρότερο και χείριστο είναι ότι διδάσκεται από τους επισκόπους η θεωρία ότι οι μοναχοί πρέπει να είναι εν παντί υπάκουοι στον επίσκοπο και στη Σύνοδο, είτε καλά αυτοί δογματίζουν και διδάσκουν είτε διεστραμμένα>>.
Και για να φέρουμε το παραπάνω σχόλιο στο σήμερα, πρέπει να πούμε πως ''επίσκοπος'' της ''Στεφανίτικης συνόδου'', εκ Κύπρου ορμώμενος, κατά τις τελευταίες ''επισκοπικές χειροτονίες'' φέρεται ειπών πως <<η Σύνοδος είναι ο Αρχιεπίσκοπος και όλοι οι υπόλοιποι δεσποτάδες είναι απλοί επίσκοποι''. Τελικά καλά τα λέει ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς!!!
Δυστυχώς όμως από την δεκαετία του '70 και μετά, αυτό το καθεστώς υπήρχε στη <<σύνοδο>>. Να <<αποφασίζει>> ο <<αρχ/πος>> και οι υπόλοιποι να κάνουν τυφλή υπακοή. Ουκ ολίγες δεν ήταν και οι φορές που οι επίσκοποι της <<συνόδου>> εξαναγκαζόντουσαν να ακολουθούν τις αποφάσεις της, επειδή κάποιοι γνωστοί - άγνωστοι, τους εξεβίαζαν. Οι δε αποφάσεις που <<λαμβάνονταν>> από την <<σύνοδο>>, είχαν ήδη συζητηθεί στο παρασκηνίο και ερχόντουσαν εις αυτήν ως προαποφασισμένες, μόνο και μόνο για να λάβουν την σφραγίδα της.
ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ;
<<Ορθόδοξος Σύνοδος εστί και ονομάζεται, η φυλάττουσα απαρασαλεύτως τα δόγματα και τας παραδόσεις και τους Κανόνας της Κααθολικής Εκκλησίας. Κακόδοξος δε και αιρετική εστί εκ του εναντίου, η μή φυλάττουσα αυτά, αλλά τινός ενός φρονήματος ακολουθούσα, ήτις δια ταύτα και υπό της αγίας οικουμενικής Συνόδου αναθέματι καθυποβάλλεται.
Λοιπόν δεν είναι πάντοτε σεπτόν και τίμιον το της Συνόδου όνομα. Αλλ' εκείνη είναι σεπτή και τιμία και αγία Σύνοδος, η στοιχούσα τοις τε εγγράφοις και αγράφοις παραδεδομένοις, υπό των αγίων Αποστόλων και της Καθολικής Εκκλησίας. Και της τοιαύτης Συνόδου τας αποφάσεις δεχόμεθα και φυλάττομεν, των δε αλλοτρίων την φωνήν, ούτε γινώσκομεν, ούτε πειθόμεθα αυτή. Δυνάμεθα ενταύθα ν' απαριθμήσωμεν τοιαύτας κακοδόξους συνόδους. Αλλ' ίνα μή χρονοτριβώμεν περοττώς, ας ίδη ο αναγνώστης τον Β΄ Τόμον των Συνοδικών και θέλει εύρει εις αυτάς, όπου και ρητώς ληστρικαί επιγράφονται.
Και το χειρότερον όπου όχι μόνον τοπικαί και ολιγάριθμοι εστάθησαν τοιαύται, αλλά και οικουμενικαί πολυάριθμοι, οία η εν Εφέσω το δεύτερον, η συμφρονήσασα τω μονοφυσίτη Ευτυχεί, και τον ευσεβέστατον και αγιώτατον φλαβιανόν τον Κων/λεως αποκτείνασα. Μετά ταύτην η επί Κοπρωνύμου πολυαριθμοτάτη, η φρύξασα κατά των αγίων Εικόνων. Ομοίως και η επί Βασιλείου του Μακεδόνος οικουμενική ονομασθείσα, παρανομωτάτη δε αναφανείσα, ως καθελούσα και αναθεματίσασα τον αγιώτατον Φώτιον. Περιττόν δε είναι ν' αναφέρω το εν φλωρεντία οικουμενικόν μεν, ληστρικώτατον δε συνέδριον.
Λοιπόν πάλιν λέγομεν, δεν είναι αείποτε σεπτόν και τίμιον το της συνόδου όνομα, καθώς ουδέ το της εκκλησίας, καθ' ότι εστί μεν Εκκλησία αγίων και Εκκλησία οσίων, αλλά εστί κατά τον ψαλμόν και <<εκκλησία πονηρευομένων>>.
Αι φωναί, λοιπόν, ήτοι τα ονόματα ούτως έχουσιν ήτοι και επί καλού και επί κακού. Και επί κακού με να λαμβάνωνται καθώς δια παραδειγμάτων εδείξαμεν. Αλλ' οι απλοί άνθρωποι, ήτοι οι απαίδευτοι, ού δύνανται ποιήσαι την διάκρισιν ταύτην εκ της αμαθείας αυτών. Αλλά σύνοδον ήκουσαν, τόσον φθάνει. Ευθύς προσκυνούσι και πείθονται και με ζήλον άκρατον τα πάντα θορυβούσι και ταράττουσι. Περί των τοιούτων ο θείος Απόστολος ομολογεί, πως <<έχουσι ζήλον Θεού, αλλ' ου κατ' επίγνωσιν>>.
(Αθανασίου του Παρίου)
Δημήτρη Παπαδάτε,αυτό που επικράτησε για πολλά χρόνια ήταν:<< ο,τι πεί η Σύνοδος>> και αυτό σήμαινε προειλημμένες αποφάσεις, τις οποίες υπέγραφαν εκβιαζόμενοι οι Αρχιερείς.Τα ετοίμαζαν όλα οι δύο τρείς παρασυνοδικοί, ένας λα'ι'κός ,ένας ρασοφόρος και ένας δύο ιερείς και τα πήγαιναν πρός υπογραφή στην Σύνοδο. Αυτό γινόταν από το 1997 και μετά,αυτό έγινε με την παραίτηση του Αρχιεπισκόπου το 2003,αυτό έγινε στην ψευδοκαθαίρεση του Σεβ/του Κηρύκου και το ίδιο έγινε και στην Εκκλησία της Κύπρου.Οι τρείς τέσσερις παρασυνοδικοί,είχαν υποκαταστήσει τους Αρχιερείς και, ουσιαστικά, πίσω απ'αυτούς, εξεδήλωναν την εμπάθειά τους και την κακία τους,μέσα από σωρεία παράνομων αποφάσεων εναντίον Αρχιερέων,Ιερέων και Λα'ι'κών .Ταυτόχρονα στόχο είχαν την ιδιοτέλεια και την επικυριαρχία, κάτι που μετουσιώθηκε σε οικογενειοκρατία.Ευτυχώς που υπήρξαν και κάποιοι που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων,όπως ο Γαλακτίων,ο Σεβ/τατος Ταράσιος και λίγο αργότερα ο Σεβ/τατος Παχώμιος,οι οποίοι δεν προσκύνησαν τον Βάαλ και δεν υπέγραψαν τις ψευδοκαθαιρέσεις και τους ψευδοαναθεματισμούς των παρασυνοδικών πρός τον Σεβασμιώτατον Κήρυκον. Γιά όλα αυτά τα οποία έπραξαν στην παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Ανδρέου,στο σχίσμα στην Ελλάδα το 2003 και στο σχίσμα στην Κύπρο λίγο αργότερα,μόνο με μετάνοια σαν του Δαβίδ και αρκετούς Λιβέλλους δύνανται να γίνουν ξανά δεκτοί υπό της Εκκλησίας . Τούς περιμένουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή