ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!!!

Εἶμαι μεγάλος ἁμαρτωλὸς καὶ συχνὰ πέφτω στὴν ἁμαρτία,

ἑκούσια καὶ ἀκούσια.

Πολλὲς φορὲς σκέφτομαι:

γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου θὰ μὲ καταπιεῖ ὁ ἅδης;

Ἀλλοίμονό μου.

Ἀλλὰ σκέφτομαι καὶ τὸ ἄλλο:

Πέφτω σὲ μεγάλες ἁμαρτίες, ἀλλὰ τὸ κάνω ἀκούσια καὶ δὲ μένω σ’ αὐτές·

Κλαίω καὶ ἀναστενάζω ποὺ παροργίζω τὸν Κύριο καὶ Θεό μου,

τὸν Εὐεργέτη μου καὶ Δημιουργό, ἀλλὰ ἐλπίζω ταυτόχρονα ὅτι ὁ Πανάγαθος Κύριος θὰ μὲ σπλαχνιστεῖ καί, πρὶν ἔλθει ὁ θάνατος, θὰ μοῦ στείλει τὸ πνεῦμα τῆς συντριβῆς καὶ τῆς κατάνυξης καὶ θὰ βρεῖ ἡ ψυχή μου τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν της·

γιατί Αὐτὸς εἶναι πάντα ἕτοιμος νὰ μᾶς συγχωρήσει·

«ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμὸς ἐστίν» (Ψαλ. 129, 4).

Αυτὸς θὰ στείλει φῶς στὴν ψυχή μου,

γιὰ νὰ δῶ τὶς πληγὲς ποὺ ἔχει κάνει ἡ ἁμαρτία,

καὶ τότε μὲ δάκρυα μετανοίας θὰ τὶς φέρω σ’ Αὐτόν,

ὁ ὁποῖος σήκωσε τὶς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου καὶ θὰ Τοῦ πῶ: «Ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι» (Μτ. 8, 2) καὶ τώρα,

ὅπως τὸ ἔκανες πάντα,

καὶ τότε πού μετανοοῦσα ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ μου πατέρα, καί τότε πού Σοῦ μιλοῦσα στὴν προσευχή.

Ὦ, ἂν γινόταν ἔτσι ὅπως τὸ γράφω!

Θὰ ἔβγαινα νικητὴς ἀπ’ αὐτὸ τὸν κόσμο.

Ὅπως λένε· τέλος καλό, ὅλα καλά.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο :

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ».

Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη, 2004.