ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Ήχος Α'.

Των ουρανίων ταγμάτων.

  Ο Θεατής των αρρήτων αποκαλύψεων, και ερμηνεύς των άνω του Θεού μυστηρίων, ο παις του Ζεβεδαίου, γράψας ημίν το Χριστού Ευαγγέλιον, θεολογείν τον Πατέρα και τον Υιόν και το Πνεύμα εξεπαίδευσεν.

  Η θεοκίνητος λύρα των ουρανίων ωδών, ο μυστογράφος ούτος, το θεόφραστον στόμα, το άσμα των ασμάτων άδει τερπνώς, τα μεν χείλη κινών ως νευράς, ως περ δε πλήκτρον την γλώτταν ανακινών, και πρεσβεύει του σωθήναι ημάς.

  Τη βροντοφώνω σου γλώττη αναφθεγγόμενος, της του Θεού σοφίας, τον απόκρυφον λόγον, Θεώ Ηγαπημένε, κράζεις αεί, αναπτύσσων τα χείλη πυκνώς, το Εν αρχή ην ο Λόγος. Και δαδουχείς, πάντα άνθρωπον προς γνώσιν Θεού. 

Δόξα. Ήχος Β'. Γερμανού

  Τον υιόν της βροντής, τον θεμέλιον των θείων λόγων, τον αρχηγόν της θεολογίας και κήρυκα πρώτιστον, της αληθούς δογμάτων Θεού σοφίας, τον ηγαπημένον Ιωάννην και παρθένον, μερόπων γένος κατά χρέος ευφημήσωμεν. Ούτος γαρ άληκτον έχων το θείον εν εαυτώ, το, Εν αρχή μεν έφησε του Λόγου, αύθις δε, το προς τον Πατέρα αχώριστον και το ίσον μετά ταύτα της του Πατρός ουσίας, δεικνύων ημίν δι' αυτού, την ορθοδοξίαν της Αγίας Τριάδος, δημιουργόν τε όντα συν τω Πατρί και ζωήν φέροντα και φως αληθινόν, τον αυτόν έδειξεν ημίν. Ω θαύματος εκστατικού και πράγματος σοφιστικού! ότι πλήρης ων της αγάπης, πλήρης γέγονε και της Θεολογίας, δόξη και τιμή και πίστει, θέμεθλος υπάρχων της ακραιφνούς ημών πίστεως. Δι' ης τύχωμεν των αιωνίων αγαθών, εν τη ημέρα της κρίσεως. 

Και νυν, της εορτής.

Καθολικής Α' Επιστολής Ιωάννου το Ανάγνωσμα 

  Αγαπητοί, εάν η καρδία ημών μη καταγινώσκη ημών, παρρησίαν έχομεν προς τον Θεόν, και ο εάν αιτώμεν λαμβάνομεν παρ' αυτού, ότι τας εντολάς αυτού τηρούμεν και τα αρεστά ενώπιον αυτού ποιούμεν. Και αύτη εστίν η εντολή αυτού, ίνα πιστεύσωμεν τω ονόματι του υιού αυτού Ιησού Χριστού και αγαπώμεν αλλήλους καθώς έδωκεν εντολήν. Και ο τηρών τας εντολάς αυτού εν αυτώ μένει και αυτός εν αυτώ. Και εν τούτω γινώσκομεν ότι μένει εν ημίν, εκ του Πνεύματος ου ημίν έδωκεν. Αγαπητοί, μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ του Θεού εστίν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τον κόσμον. Εν τούτω γινώσκετε το πνεύμα του Θεού. Παν πνεύμα ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού εστί. Και παν πνεύμα μή ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ εστί. Και τούτο εστί το του αντιχρίστου ο ακηκόατε ότι έρεχεται, και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη. Υμείς εκ του Θεού εστέ, τεκνία, και νενικήκατε αυτούς, ότι μείζων εστίν ο εν υμίν η ο εν τω κόσμω. Αυτοί εκ του κόσμου εισί. Δια τούτο εκ του κόσμου λαλούσι και ο κόσμος αυτών ακούει. Ημείς εκ του Θεού εσμέν. Ο γινώσκων τον Θεόν ακούει ημών. Ος ουκ εστίν εκ του Θεού ουκ ακούει ημών.

Καθολικής Α' Επιστολής Ιωάννου το Ανάγνωσμα.

  Αγαπητοί, ει ούτως ο Θεός ημών ηγάπησεν ημάς, και ημείς οφείλομεν αλλήλους αγαπάν. Θεόν ουδείς πώποτε τεθέαται. Εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός εν ημίν μένει και η αγάπη αυτού τετελειωμένη εστίν εν ημίν. Εν τούτω γινώσκομεν ότι εν αυτώ μένομεν και αυτός εν ημίν, ότι εκ του Πνεύματος αυτού δέδωκεν ημίν. Και ημείς τεθεάμεθα και μαρτυρούμεν ότι ο πατήρ απέσταλκε τον υιόν σωτήρα, του κόσμου. Ος αν ομολογήση ότι Ιησούς εστίν ο υιός του Θεού, ο Θεός εν αυτώ μένει και αυτός εν τω Θεώ. Και ημείς εγνώκαμεν και πεπιστεύκαμεν την αγάπην ην έχει ο Θεός εν ημίν. Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.

Καθολικής Α' Επιστολής Ιωάννου το Ανάγνωσμα.

  Ἀγαπητοί, ἐὰν τις εἴπῃ, ὅτι ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύτης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὃν ἑώρακε, τὸν Θεόν, ὃν οὐχ ἑώρακε, πῶς δύναται ἀγαπᾶν; Καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ' αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν Ἀδελφὸν αὐτοῦ. Πᾶς ὁ πιστεύων, ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός, ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγένηται, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν τὸν γεννήσαντα, ἀγαπᾷ καὶ τὸν γεγεννημένον ἐξ αὐτοῦ. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν, ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν τόν Θεὸν ἀγαπῶμεν, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν, καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν. Ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ, νικᾷ τὸν κόσμον, καὶ αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν. Τὶς ἐστιν ὁ νικῶν τὸν κόσμον, εἰμὴ ὁ πιστεύων, ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;

Εις τον στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

 

Ήχος Β'. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν

 

  Δεῦτε, τῆς σοφίας τὸν βυθόν, κα τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων, τὸν συγγραφέα πιστοί, ὕμνοις στεφανώσωμεν ἐνθέοις σήμερον, Ἰωάννην τὸν ἔνδοξον, καὶ ἠγαπημένον· οὗτος γὰρ ἑβρόντησεν, ὁ Λόγος ἦν ἐν ἀρχῇ. Ὅθεν, βροντόφωνος ἐδείχθη, ὡς τὸ Εὐαγγέλιον κόσμῳ γράψας πολυσόφως ὁ ἀοίδιμος.

 Στίχ. Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.

  Ὄντως, σὺ ἐφάνης ἀληθῶς, φίλος ἐπιστήθιος μέγας, τῷ διδασκάλῳ Χριστῷ· στήθει γὰρ ἀνέπεσας· ὅθεν ἑξήντλησας, τῆς σοφίας τὰ δογματα, ἐν οἷς καὶ πλουτίζεις, πᾶσαν τὴν περίγειον, ὡς θεηγόρος Θεοῦ· ὅθεν καὶ κατέχουσα ταῦτα, ἡ τερπνὴ Χριστοῦ Ἐκκλησία, νῦν εὐφραινομένη ἐπαγάλλεται.

  Στίχ. Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα.

  Χαίροις, Θεολόγε ἀληθῶς, χαίροις τῆς μητρὸς τοῦ Κυρίου, υἱὸς παμπόθητος· σὺ γὰρ παριστάμενος, ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἐνθέου ἀκήκοας, φωνῆς τοῦ Δεσπότου. Ἴδε νῦν ἡ Μήτηρ σου, πρὸς σὲ βοήσαντος· ὅθεν ἐπαξίως σε πάντες, ὡς Χριστοῦ, Ἀπόστολον θεῖον, καὶ ἠγαπημένον μακαρίζομεν.

Δόξα... Ἦχος πλ. β'

Λέοντος Μαϊστορος

  Ἀπόστολε Χριστοῦ, Εὐαγγελιστὰ Ἰωάννη, τῶν ἀπορρήτων μύστης γενόμενος, τῆς σοφίας τὰ ἀπόρρητα ἡμῖν ἑβρόντησας δόγματα, τό Ἐν ἀρχῇ ἦν τρανώσας τοῖς πιστοῖς, καὶ τό, Οὐκ ἦν ἀποβαλών, τῶν αἱρετιζόντων ἀπεκρούσω τοὺς λόγους, ἐπιστήθιος φανείς, καὶ φίλος ἠγαπημένος, ὡς Ἡσαΐας ὁ μεγαλοφωνότατος, καὶ Μωσῆς ὁ θεόπτης. Παρρησίαν ἔχων πρὸς Θεόν, ἐκτενῶς ἱκέτευε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς

Ἀπολυτίκιον Ἦχος β'

  Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον· δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος, ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Καὶ τῆς Ἑορτῆς