Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

<< Κάτι από τα παλιά...>>

ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Η Αγιότητα του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Του Σεβ. Μητροπ. Αργολίδος κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ (νυν Αρχ/που Αθηνών)

Το κατωτέρω δημοσιευόμενο κείμενο (απόσπασμα μεγαλυτέρου το οποίο συνετάγη την 29. 9. 1999), έχει σκοπό να απαντήση σε ένα ερώτημα το οποίο κατά καιρούς έρχεται στο προσκήνιο. Το θέμα είναι κατά το πόσον πράγματι είναι Άγιοι όσοι <<ανακηρύχθηκαν>> όχι από μία ορθόδοξη Εκκλησιαστική Αρχή, δηλαδή από τη Σύνοδο μιας Ορθοδόξου τοπικής Εκκλησίας, αλλά από μία κακόδοξη, όπως το Οικουμενιστικό και Νεοημερολογιτικό Οικουμενικό Πατριαρχείο. 

Περί του εν κεφαλίδι θέματος πολλοί Κληρικοί εκ των Ορθοδόξων Χριστιανών, ήγουν Γ.Ο.Χ., απορούμενοι λέγουν ότι τον όσιο Νικόδημον τον Αγιορείτην, τον εκ της νήσου Νάξου καταγόμενον, δεν δύναται να δεχθούν ως Άγιον, ως η Εκκλησία τιμά τούτον, διότι  - όπως μου έχουν πει τινές εξ αυτών - τον ανεγνώρισεν και εκήρυξεν ως Άγιον δια της υπ' αριθμ. 1717/31.5.1955 Συνοδικής Πράξεως του το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίο ακολουθεί το Παπικόν Ημερολόγιον, ήγουν το νέον, και διότι τούτο συντάσσεται και συνοδοιπορεί με τον Οικουμενισμόν, κλπ. Και συνεπώς θεωρούν την πράξιν αυτήν ανίσχυρον και άκυρον. 

Θεού βοηθούντος, λοιπόν, απαντώμεν το κατά δύναμιν εις την ανωτέρω απορίαν και ένστασιν.

Πρώτον είναι παγκοσμίως γνωστόν, ότι εις την συνείδησιν των εν Αγίω Όρει ενασκουμένων πατέρων μοναχών - εκεί όπου και ο όσιος Νικόδημος έζησε και ησκήθη ως Αγιορείτης μοναχός - έχει επικρατήσει ως βεβαία η γνώμη, ότι ο Νικόδημος ο Αγιορείτης είναι όντως Άγιος. Η συνείδησις περί της οσιότητος του ανδρός δεν διεμορφώθη, ούτε επεκράτησεν επειδή ανεκήρυξεν τούτον ως Άγιον το Πατριαρχείον,αλλά πριν η το Πατριαρχείον εκδώση την Συνοδικήν Πράξιν αυτού οι Αγιορείται μοναχοί, ως γνώσται της εν γένει βιοτής και διαγωγής αυτού εν Αγίω Όρει, εβεβαιώθησαν περί της αγιότητός του εκ των έργων και της καθ' όλου ζωής αυτού. 

Τουντεύθεν η πληροφορία ήτις εισήλθεν εις τας συνειδήσεις και τας καρδίας των Αγιορειτών μοναχών και εν συνεχεία και πολλών εν τω κόσμω Χριστιανών Ορθοδόξων πιστών παραμένει έκτοτε επί τόσα έτη συνεχής και αδιάλειπτος, δεν είναι τυχαία, ούτε συνέβη από κάποιους ευθήρατους συναισθηματικούς. Το <<Οικουμενικόν Πατριαρχείον>> ηναγκάσθη να κηρύξη μίαν αλήθειαν, ήγουν να αναγνωρίση την αγιότητα του οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και Ναξίου την οποίαν προηγουμένως ανεγνώριζον οι πάντες. Επισημαίνομεν, λοιπόν, ότι δεν τον ανεκήρυξεν Άγιον το Πατριαρχείον, αλλά τον ανέδειξεν και κατέστησεν Άγιον εις τας συνειδήσεις των πιστών Ορθοδόξων μοναχών και λαϊκών η οσία διαγωγή και ο καθαρός, άγιος άμεμπτος, αυστηρός και ασκητικός βίος αυτού, δια της Χάριτος του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, το Οποίον αναδεικνύει και φανερώνει τους αγίους ανθρώπους και φίλους του Θεού.

Δεύτερον ερωτώμεν: Τον άγιον Κοσμάν τον Αιτωλόν, ποίος τον εκήρυξεν Άγιον; Δια τους μή γνωριζοντας, ιδού τι γράφει ο Νεοημ. <<Επίσκοπος>> Αυγουστίνος Καντιώτης εις το υπ' αυτού εκδοθέν βιβλίον << Κοσμάς ο Αιτωλός >>, εις το κεφάλαιον << Αγιοποίησις >> και εν υποσημειώσει της σελίδος 93:

<< Επί 182 έτη ο Κοσμάς ετιμάτο ως Άγιος, αν και δεν υπήρχε επίσημος πράξις της Εκκλησίας. Την έλλειψιν ταύτην συναισθανόμενος ο Μητροπ. Ακαρνανίας Ιερόθεος, εκ της μητροπολιτικής περιφερείας του οποίου κατήγετο ο Άγιος, απηυθήνθη εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και εζήτησε την αναγνώρισιν του Κοσμά του Αιτωλού ως Αγίου. Το δε Πατριαρχείον δια της υπ' αριθμ. 260/20.4.1961 Συνοδικής Πράξεως, κατέταξε τον Κοσμάν μεταξύ των Αγίων της Εκκλησίας μας και ώρισεν όπως παρά των πιστών τιμάται και γεραίρεται ύμνοις τη 24η του μηνός Αυγούστου, εν η μαρτυρικώς προς Κύριον εξεδήμησεν >>.

Και ταύτα γράφει ο Νεοημ. << Επίσκοπος >> Αυγουστίνος Καντιώτης, το δε βεβαιώτατον είναι ότι ο Θεός δια του Παναγίου Πνεύματος ανέδειξεν τον Κοσμάν τον Αιτωλόν, δια την αγίαν ζωήν,την ιεραποστολικήν δράσιν και το μαρτυρικόν τέλος αυτού και πριν ακόμη το Πατριαρχείον << αναγνωρίση >> επισήμως την αγιότητα του. Ουδείς δε πιστός, Κληρικός ή λαϊκός, διενοήθη να αμφισβητήση την αγιότητα του Ιερομάρτυρος και ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, επειδή δήθεν ανεγνώρισεν τούτον ως άγιον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίον ακολουθεί το Παπικόν ημερολόγιον και συνοδοιπορεί με τον Οικουμενισμόν.

Συμπερασματικώς λέγομεν ότι συγκεκριμένα Πρόσωπα δεν κατέστησαν Αγίους αι << αποφάσεις >> των καινοτόμων Νεοημερολογιτών Οικουμενιστών, αλλά το γεγονός ότι τα ίδια τα Πρόσωπα ενώ έζων εχαριτώθησαν υπό της χάριτος του Θεού. Η Ιερά Σύνοδος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας τιμώσα τους Αγίους Νικόδημον και Κοσμάν δεν τους τιμά με βάσιν την << πράξιν >> των Κανοτόμων, αλλά την συνείδησιν του πληρώματος της Εκκλησίας. Το ότι το << Πατριαρχείον >> ανεγνώρισεν τους Αγίους θα μπορούσα να απαντήσω και με τον λόγον της αρχαίας ελληνικής σοφίας: << Οίδεν αρετήν και πολέμιος θαυμάζειν >>. 

Από τον 11ο Τόμο του περιοδικού << Ορθόδοξος Πνοή >>., σελ. 226 - 227