Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ Η ΔΗΘΕΝ ΠΤΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΑΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ

 

Η αλλαγή του ημερολογίου έγινε για να ενωθεί 

(υποταχθεί δηλαδή) η Ορθοδοξία στον Παπισμό. 

Γράφει ο κ. Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης, Θεολόγος

 

Τα όσα αναφέρει ο αποθανών Σακαρέλλος για την ανοιξιάτικη ισημερία δεν είναι αληθή. Το σχετικό δε απόσπασμα εκ του Πηδαλίου, είναι προϊόν παπικής προελεύσεως, με σκοπό να δικαιολογήσει την καταδικασμένη και αναθεματισμένη υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος, καινοτομία-αλλαγή του Ημερολογίου. Πως είναι δυνατόν να έχει πέσει η ισημερία και αυτή σήμερα να συνεχίζει να γίνεται στις 7-8 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου; Και διατί η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος θέσπισε ως κατώτατον όριο του Πάσχα την 22α Μαρτίου και ως ανώτατον την 25η Απριλίου; [όρος που δεν τηρείται στον νέο ημερολόγιο]. Παραθέτω την σχετική ανάλυση, ώστε να γίνει κατανοητό, ότι η εαρινή ισημερία ευρίσκεται εκεί που την έθεσε ο Δημιουργός,στις 7-8 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου. Ως γνωστόν, τα όρια που έθεσε η Α' Οικουμενική Σύνοδος για τον εορτασμό του Πάσχα είναι από 22 Μαρτίου μέχρι 25 Απριλίου.

Λένε με το νέο πως το Πάσχα εορτάζεται την Κυριακή που ακολουθεί την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία (δηλαδή αν στις 21 Μαρτίου είναι πανσέληνος και ημέρα Σάββατο τότε το Πάσχα είναι την Κυριακή 22 Μαρτίου, το κατώτατο όριο, άρα χρησιμοποιούν το "διορθωμένο Ιουλιανό"). Εμείς λέμε ότι εορτάζεται την Κυριακή μετά την πρώτη ΕΑΡΙΝΗ πανσέληνο (δηλαδή της πανσελήνου του πρώτου φεγγαριού που θα γεννηθεί μετά την εαρινή ισημερία).

Ενώ κατά την Α' Οικουμενική Σύνοδο ίσχυε το Ιουλιανό ημερολόγιο, αυτό ήτανε το παγκόσμιο ημερολόγιο όταν ζούσε ο Χριστός και αυτό χρησιμοποιούσαν πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, γιατί αποφασίσανε αυτά τα όρια, είχανε τάσεις μαζωχισμού? Ενώ χρησιμοποιούμε ηλιακό ημερολόγιο πώς μπλέξαμε το φεγγάρι; Όχι, δεν είχαν αυτές τις τάσεις. Τότε, κάθε τοπική Εκκλησία γιόρταζε διαφορετικές ημερομηνίες το Πάσχα και άλλες γιορτές, για να υπάρχει ενότητα της Πίστεως, κλήθηκαν οι Άγιοι Πατέρες να καθορίσουν κοινές συγκεκριμένες μέρες για την κάθε γιορτή. Έτσι για παράδειγμα όρισαν τα Χριστούγεννα να εορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου, τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου κλπ (Ιουλιανό, ηλιακό ημερολόγιο). Για το Πασχάλιο όμως χρησιμοποιείται η Σελήνη. Γιατί όμως; Θέλανε να τηρούνται 2 προϋποθέσεις: 1) Να εορτάζεται πάντα Κυριακή (εφόσον εκείνη την μέρα αναστήθηκε ο Χριστός και την ανακαίνισε με την Ανάσταση Του). 2) Να μην συμπίπτει το Πάσχα των Χριστιανών με το Πάσχα των Εβραίων (των σταυρωτών του Χριστού). Επομένως για την εύρεση της ημερομηνίας του Πάσχα, υπολογίζουμε πότε είναι το Νομικό Φάσκα (Πάσχα των Εβραίων) και την πρώτη Κυριακή μετά εορτάζουμε την Ανάσταση. Πότε όμως είναι το Πάσχα των Εβραίων; "Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν ἐν γῇ Αἰγύπτου λέγων. ὁ μὴν οὗτος ὑμῖν ἀρχὴ μηνῶν, πρῶτός ἐστιν ὑμῖν ἐν τοῖς μησὶ τοῦ ἐνιαυτοῦ. λάλησον πρὸς πᾶσαν συναγωγὴν υἱῶν Ἰσραὴλ λέγων· τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τούτου λαβέτωσαν ἕκαστος πρόβατον κατ᾿ οἴκους πατριῶν, ἕκαστος πρόβατον κατ᾿ οἰκίαν. [...] καὶ ἔσται ὑμῖν διατετηρημένον ἕως τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ μηνὸς τούτου, καὶ σφάξουσιν αὐτὸ (το πρόβατον) πᾶν τὸ πλῆθος συναγωγῆς υἱῶν Ἰσραὴλ πρὸς ἑσπέραν. [...] καὶ ἔσται ἡ ἡμέρα ὑμῖν αὕτη μνημόσυνον· καὶ ἑορτάσετε αὐτὴν ἑορτὴν Κυρίῳ εἰς πάσας τὰς γενεὰς ὑμῶν· νόμιμον αἰώνιον ἑορτάσετε αὐτήν. [...] καὶ φυλάξετε τὴν ἐντολὴν ταύτην· ἐν γὰρ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐξάξω τὴν δύναμιν ὑμῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου, καὶ ποιήσετε τὴν ἡμέραν ταύτην εἰς γενεὰς ὑμῶν νόμιμον αἰώνιον. ἐναρχόμενοι τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα ἕως ἡμέρας μιᾶς καὶ εἰκάδος τοῦ μηνός, ἕως ἑσπέρας. [...] καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἐξήγαγε Κύριος τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου σὺν δυνάμει αὐτῶν" (Εξ. 12,1-51). Οι Εβραίοι χρησιμοποιούν σεληνιακό ημερολόγιο, κάθε κύκλος της σελήνης αντιστοιχεί σε ένα εβραϊκό μήνα. Ο πρώτος τους μήνας (Νισάν) ξεκινάει με την γέννηση της πρώτης Σελήνης μετά την εαρινή ισημερία. Όπως φαίνεται στο κεφάλαιο 12 της Εξόδου, ο Θεός έδωσε εντολή να εορτάζουν το Πάσχα την τεσσαρεσκαιδεκάτη του πρώτου μήνα (14 του μήνα Νισάν, πρώτη δηλαδή πανσέληνος του μήνα/φεγγαριού που γεννιέται μετά την εαρινή ισημερία. Επομένως, αν η νέα σελήνη γεννηθεί το βράδυ της εαρινής ισημερίας, 7η προς 8η Μαρτίου,14 του μήνα Νισάν είναι στις 21 Μαρτίου, αν αυτή η μέρα συμπέσει Σάββατο, τότε οι Εβραίοι γιορτάζουν το Πάσχα τους το Μεγάλο Σάββατο και οι Χριστιανοί γιορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου στις 22 Μαρτίου (κατώτατο όριο). Αν η νέα σελήνη γεννηθεί λίγο πριν την εαρινή ισημερία, το βράδυ δηλαδή προηγουμένως (6η προς 7η Μαρτίου), αυτή η σελήνη είναι χειμερινή, του προηγούμενου Εβραϊκού έτους. Περιμένουμε τότε αυτό το φεγγάρι να κάνει τον κύκλο του και όταν γεννηθεί η επόμενη σελήνη (στις 5 Απριλίου), έχουμε την 1η του μήνα Νισάν. Άρα 14 του μήνα Νισάν έχουμε στις 18 Απριλίου, αν συμπέσει Κυριακή, τότε το Πάσχα των Εβραίων είναι την Κυριακή των Βαΐων και οι Χριστιανοί γιορτάζουμε την Ανάσταση την αμέσως επόμενη Κυριακή, στις 25 Απριλίου (ανώτατο όριο). Έτσι αποδεικνύεται ότι κατά την Α' Οικουμενική Σύνοδο, η Εαρινή Ισημερία ήταν η ίδια, 7-8 Μαρτίου. Επομένως, αν το ζητούμενο ήτανε η ακρίβεια, θα ανατρέχαμε στους Εβραίους, είναι τόσο σχολαστικοί με τους νόμους, υπάρχει περίπτωση να έχουμε πτώση της ισημερίας και αυτοί να μην αντιδράσουν; Την απάντηση όμως την δίνει η Εγκύκλιος του 1920, η οποία λέει ξεκάθαρα πως η αλλαγή του ημερολογίου έγινε για να ενωθεί (υποταχθεί δηλαδή) η Ορθοδοξία στον Παπισμό. Η Εκκλησία του Χριστού όμως είναι Μία, Αδιαίρετη, Καθολική (όχι παπική, κατέχει δηλαδή καθ΄ ολοκληρίαν την αλήθεια). Συνεπώς με την αλλαγή του ημερολογίου κατάφεραν την αμφισβήτηση των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου και εφόσον τις αποφάσεις τις λάμβαναν με την ενέργεια και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, γίνεται προσβολή του Αγίου Πνεύματος, άρα του Θεού, καταπατούν το δόγμα της εν Χριστώ ενότητας της Πίστεως, εκβάλλουν τους εαυτούς τους εκτός Εκκλησίας για να ενωθούν με αιρετικούς, και όλα αυτά τα γαρνίρουν με το Ψέμα περί πτώσεως της ισημερίας…