Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΟΚΚΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΤΩΝ ΡΩΣΙΑΣ

 Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΟΚΚΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΤΩΝ ΡΩΣΙΑΣ

Ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος ὁ ἐκδότης τῶν Πρωτοκόλλων

῾Ο Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος, εἶναι γνωστός διά τάς ἐπανειλημμένας ἐκδόσεις εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν τοῦ περιφήμου καταστάντος βιβλίου: "Τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών", τό ὁποῖο, ὡς εἶναι γνωστόν, ἐδημιούργησε παγκόσμιον σάλον.

Περί αὐτοῦ ἐγνώριζα ὀλίγα τινά ἀπό τόν πρόλογο τῶν Πρωτοκόλλων, ἡμετέρας ἐκδόσεως, ἀλλά ἐγνώρισα καί ἐνδιεφέρθην νά μάθω περισσότερα, ὅταν τό ἔτος 1995, μεταβάς εἰς Ρωσίαν ἐφιλοξενήθην εἰς τήν οἰκογένειαν τῆς μετέπειτα Μαριάμ μοναχῆς (κοιμηθείσης ἐν Κυρίῳ μόλις πρό ὀλίγων μηνῶν), ἀπό ὅπου ἐπληροφορήθην μετ᾿ ἐκπλήξεως, ὅτι εἰς τήν οἰκογένειάν των ἐφιλοξενήθη τά δύο τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς του (1927 καί 1928), διωκόμενος ὑπό τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος, ὁ Καθηγητής καί ἐκδότης Σέργιος Νεῖλος. Μάλιστα μοί ἐδόθη ὑπό τῆς μοναχῆς Μαριάμ, ὡς ἐνθύμιον ἕν ἀντίτυπον πολύ παλαιᾶς ἐκδόσεως τῶν Πρωτοκόλλων εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα τῆς εἶχαν ἀπομείνει εἰς τήν βιβλιοθήκην της. 

᾿Ιδιαιτέραν ἐπίσης ἐντύπωσιν μοῦ ἐνεποίησε ἡ πληροφορία, ὅτι ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος, δέν ἦταν ἁπλῶς ἐκδότης ἑνός βιβλίου τόσον ἐνδιαφέροντος περιεχομένου, ἀλλά ἦταν προπάντων ἕνας ζηλωτής ᾿Ορθόδοξος Χριστιανός, μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, ὁμολογητής εἰς τά τῆς Πίστεως, ὁ ὁποῖος βοήθησε πολλούς μέ τίς ἐπιστολές του καί τίς νουθεσίες του νά παραμείνουν πιστά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί νά μείνουν μακρυά ἀπό τήν κοινωνίαν μετά τῶν Μητροπολιτῶν καί ᾿Επισκόπων ἐκείνων καί τῶν ὁπαδῶν των, οἱ ὁποῖοι ὑπετάγησαν εἰς τό ἀθεϊστικόν καθεστώς, τούς ὁποίους κατέτασσε μετά τοῦ προδότου ᾿Ιούδα. ῾Η ὁμολογία του ἐν προκειμένῳ ἦτο ὅτι ἀπό τήν "᾿Εκκλησίαν" αὐτήν, ἡ ὁποία ὑπετάγη εἰς τό ἀθεϊστικόν καθεστώς ἔφυγεν ἡ θεία Χάρις, καί μέ αὐτήν οὐδεμία κοινωνία ἐπιτρέπεται. Αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν διεφύλασσε ἀείποτε ἡ διωκομένη ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ὅσον ἀφορᾶ τήν θέσιν της διά τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας ἀπό τό 1927 (προδοσία Μητροπολίτου Σεργίου) καί ἀκριβέστερον ἀπό τήν δημιουργία ὑπό τῆς ἀθεϊστικῆς ᾿Εξουσίας τῆς Ζώσης ᾿Εκκλησίας, τά μέλη τῆς ὁποίας ἀφώρισε καί ἀναθεμάτισε ὁ Πατριάρχης Τύχων, καί αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν διαφυλάσσει μέχρι καί σήμερον. Εἶναι δέ περιττόν νά τονίσωμεν, ὅτι τό σημερινόν Πατριαρχεῖον τῆς Ρωσίας εἶναι συνέχεια αὐτῶν τῶν Μητροπολιτῶν καί ᾿Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἔγραψε χαρακτηριστικά ὁ ἀείμνηστος μοναχός π. ᾿Επιφάνιος Τσέρνωφ "ὑπετάγησαν εἰς τόν ἀντίχριστον".

᾿Από τότε λοιπόν πού ἐπληροφορήθην, ὅτι ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος ἦτο μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν καί μάλιστα ζηλωτής καί μέ καθαράν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν, ἤρχισα νά μελετῶ μέ ἐνδιαφέρον ὅ,τι σχετικόν μέ τήν ζωήν του ἤρχετο εἰς τήν ἀντίληψίν μου. ῎Ετσι ἐσχάτως διαβάζοντας τόν βίο τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ διεπίστωσα ὅτι ὁ Σέργιος Νεῖλος ηὐλαβεῖτο καί ἐσέβετο πολύ τόν ῞Αγιο Σεραφείμ, τόν ὁποῖον μάλιστα εἶχε προστάτην του. Τό ἐντυπωσιακό θαῦμα τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ, τό ὁποῖον ἀναγράφεται εἰς τό παρόν τεῦχος τῶν "Πνευματικῶν Θησαυρισμάτων" συνδέεται μέ τήν ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν εἰς τήν Ρωσίαν καί μέ τό πρόσωπο τοῦ Σεργίου Νείλου.

Ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος μετά τήν ἐπανάστασιν

῾Ο Σέργιος Νεῖλος μετά τήν ἐπανάστασιν τοῦ 1917 ζοῦσε κρυπτόμενος σέ μεγάλη ἔπαυλι στά κτήματα κάποιων φίλων του κοντά στή Μόσχα. ῾Η ἔπαυλις αὐτή εὑρίσκετο στό βάθος ἐνός σκιεροῦ πάρκου. Στά ἐπάνω διαμερίσματα τῆς ἐπαύλεως, ἦτο ᾿Εκκλησία καί τό δωμάτιο ἑνός μεγαλόσχημου ᾿Αρχιμανδρίτου, κάποτε ἡγουμένου γειτονικῆς Μονῆς πού διαλύθηκε ἀπό τούς ἀθεϊστάς. Στό ἰσόγειο ἔμενε ὁ Σέργιος Νεῖλος καί ἡ σύζυγός του. ᾿Εκεῖ ζοῦσε καί ἡ ἀδελφή τοῦ ἰδιοκτήτου τῆς ἐπαύλεως. Τά γράμματα τοῦ Σεργίου Νείλου καί τῆς συζύγου του δείχνουν πῶς περνοῦσαν ἐκεῖ στήν ἔπαυλι. " Τί ὑποφέραμε στό διάστημα αὐτό, γράφει σέ μιά ἐπιστολή του στήν ἀνηψιά του στίς 23-9-1921, μπορεῖς εὔκολα νά τό ὑποθέσεις... ᾿Από τό σημεῖο πού κατοικοῦμε περνοῦν τά κύματα τῆς ἐπιδρομῆς τῶν ἀλλοφύλων καί τοῦ ἐμφυλίου πολέμου". ᾿Εκεῖ στήν ἔπαυλι συγκεντρωνόνταν κρυφά οἱ διωκόμενοι ῾Ιερεῖς καί τελοῦσαν μαζί μέ τόν ᾿Αρχιμανδρίτη τίς θεῖες Λειτουργίες, ἤρχοντο δέ καί πολλοί πιστοί διά νά λειτουργηθοῦν καί νά κοινωνήσουν. 

Σ᾿ αὐτή τήν ἔπαυλι ἔζησε ὁ Σέργιος Νεῖλος 6 χρόνια, βασική του δέ ἀπασχόλησις ἦταν ἡ ἀλληλογραφία. ᾿Αλληλογραφοῦσε μέσω τρίτων προσώπων κυρίως μέ φίλους του στό ἐξωτερικό. ᾿Εδῶ ὁ Θεός τόν διεφύλαξε πολλάκις μέ θαυματουργικό τρόπο. ᾿Εδῶ ἔγινε καί ἕνα ἐντυπωσιακό θαῦμα τοῦ ἁγίου Σεραφείμ πού πρόκειται νά τό διηγηθοῦμε στήν συνέχεια. 

Τό θαῦμα τοῦ ἁγίου Σεραφείμ

῾Η ἔπαυλις αὐτή, ὅπως ἦταν κρυμμένη στό βάθος τοῦ πάρκου ἦταν ἄγνωστη εἰς τούς πολλούς. ᾿Εκεῖ εἶχαν ὅλα τά ἀπαραίτητα διά νά ζήσουν καί δέν ἐχρειάζετο νά ἐξέρχωνται καί νά γίνωνται ἀντιληπτοί εἰς τούς πολλούς. ῞Ομως ὁ ἐχθρός δέν κοιμόταν. ῾Η διαμονή ἐκεῖ ἐνοχλοῦσε τούς ἐκπροσώπους τῆς τοπικῆς διοικήσεως, οἱ ὁποῖοι ἔκαμαν συμβούλιο καί ἀπεφάσισαν νά τούς σκοτώσουν.

Μιά σκοτεινή νύχτα τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1921 δέκα ἀπό αὐτούς μέ ἀρχηγό τόν πρόεδρο τῆς τοπικῆς διοικήσεως ὡπλίσθηκαν μέ τουφέκια καί μαχαίρια καί μπῆκαν στό πάρκο. Χωρίς νά γίνουν ἀπό κανένα ἀντιληπτοί προχωροῦσαν ἀνάμεσα στούς θάμνους ἐρευνῶντας τριγύρω τήν περιοχή. Εἶχαν σχεδιάσει νά σκοτώσουν πρῶτα τόν ὑπέργηρο καί μεγαλόσχημο ἀρχιμανδρίτη. Πλησίασαν στό σπίτι ἀρκετά, ὅμως ὅλο καί πιό καθαρά ἄκουαν τόν ἦχο ἑνός ταλάντου. Βλέπουν στή συνέχεια κάποιο νυκτερινό φύλακα τοῦ σπιτιοῦ πού κρατοῦσε ἕνα χειροσήμαντρο καί τό χτυποῦσε δυνατά περπατῶντας γύρω ἀπό τό σπίτι. Οἱ κακοποιοί σκέφτηκαν νά περιμένουν μέχρις ὅτου φύγῃ ὁ φύλακας, γι αὐτό καί κρύφτηκαν μέσα στούς θάμνους καί ἔπιναν βότκα γιά νά ζεσταθοῦν γιατί ἔκανε κρῦο καί φυσοῦσε. Πέρασαν δύο ὧρες, ἀλλά ὁ φύλακας πού ἦταν ἕνα γεροντάκι δέν ἔφευγε. Χτυποῦσε πιό δυνατά τό χειροσήμαντρο καί συνέχιζε νά περπατᾶ γύρω ἀπό τό σπίτι. Οἱ ληστές ἀφοῦ ἤπιαν πολύ ἀποκοιμήθηκαν καί ξύπνησαν τά ξημερώματα, ὁπότε τό ἐγχείρημά τους ἦταν πολύ ἐπικίνδυνο. Γι αὐτό τό ἀνέβαλαν γιά τήν ἑπομένη ἡμέρα.

῏Ηλθαν πάλι τό βράδυ. ῾Ο καιρός ἦταν θαυμάσιος, ἡ νύχτα ἦταν μᾶλλον ζεστή, ἡ σελήνη ἔλαμπε, τά πάντα γύρω ἦσαν βυθισμένα σέ βαθύ ὕπνο. ᾿Αλλά καί πάλιν ἐθεάθη ὁ γέρο φύλακας, ὁ ὁποῖος ἀπτόητος συνέχιζε κι αὐτή τήν βραδυά νά περπατάει γύρω ἀπό τό σπίτι καί νά χτυπάει πιό δυνατά αὐτή τή φορά τό τάλαντο, σά νά καλοῦσε σέ βοήθεια καί νά περιπαίζῃ τούς κακούργους. Ξαφνικά ὁ ἀρχηγός τῆς συμμορίας χάνοντας τήν ὑπομονή του φώναξε: "Τί καθώμαστε καί κοιτάζουμε; Εἴμαστε δέκα καί ἐκεῖνος εἶναι ἕνας". Καί ἔδωκε τό σύνθημα νά τοῦ ἐπιτεθοῦν καί νά τόν σκοτώσουν. Αὐτοί πῆραν θάρρος ἅρπαξαν τά τουφέκια καί ὥρμησαν πρός τόν φύλακα. ῞Οταν ἔφθασαν κοντά του σέ ἀπόστασι μερικῶν βημάτων, εἶδαν ἕνα ἀδύνατο καί καμπουριασμένο γεροντάκι μέ λευκά γένια, τό ὁποῖον ὅμως ἐβάδιζε σταθερά χωρίς νά φοβηθῇ καθόλου στό πλησίασμά τους. ῾Ο ἀρχηγός τῆς συμμορίας διέταξε νά τόν ἁρπάξουν καί σηκώνοντας ψηλά τό τσεκούρι ὥρμησε πρῶτος καί τόν κτύπησε στό κεφάλι. Τό τσεκούρι ὅμως ἔμεινε στόν ἀέρα, γιατί ὁ γέροντας εἶχε ἐξαφανιστῇ, ἐνῶ ὁ κακοποιός πού ἐσήκωσε τό τσεκούρι ἔπεσε κάτω λιπόθυμος. Οἱ ἄλλοι, οἱ σύντροφοί του, πλησίασαν κατατρομαγμένοι. Εἶδαν πώς ὁ ἀρχηγός τους δέν ἔδειχνε σημεῖα ζωῆς. Τόν σήκωσαν τότε καί τόν μετέφεραν στό σπίτι του.

Πέρασε κάμποσος καιρός. Κανένας ἀπό ὅσους ἔμεναν στήν ἔπαυλι δέν εἶχε ὑποψιασθῇ τί εἶχε συμβῇ. Κανένας δέν φανταζόνταν πώς ἐσώθηκαν θαυματουργικῶς. ῞Ομως μετά ἀπό ἀρκετό διάστημα παρουσιάσθηκε ἡ γυναίκα τοῦ ἀρχιληστοῦ στόν ἀρχιμανδρίτη, ἔπεσε στά γόνατα καί διηγήθηκε μέ κλάματα τό περιστατικό. ῾Η δυστυχισμένη γυναίκα ἔλεγε: "῾Ο διάβολος φταίει, αὐτός παρέσυρε τό σύζυγό μου. Τώρα βρίσκεται παράλυτος στό κρεββάτι. Προσευχηθῆτε στόν Θεό νά τόν συγχωρήσῃ. ῎Αν δέν ἦταν ὁ φύλακας θά σᾶς σκότωναν ὅλους. ῾Ο φύλακας ἔσωσεν ἐσᾶς μέν ἀπό τόν σωματικό θάνατο, τούς δέ κακοποιούς ἀπό τόν ψυχικό θάνατο". ῾Ο ἀρχιμανδρίτης ρώτησε μέ ἀπορία ποιός ἦταν αὐτός ὁ φύλακας γιά τόν ὁποῖον μιλοῦσε. Καί ἀπάντησε ἡ γυναίκα. "᾿Εκεῖνος πού ὅλη τήν νύκτα χωρίς νά κλείσῃ μάτι περπατοῦσε γύρω ἀπό τό σπίτι καί χτυποῦσε μέ τό χειροσήμαντρο". ῾Ο ἀρχιμανδρίτης τότε μέ ἀπορία λέγει στήν γυναίκα. "Γιά ποιόν φύλακα μιλᾶς. ᾿Εμεῖς ἐδῶ κρυβόμαστε ἀπό τούς ἀνθρώπους καί σύ μιλᾶς γιά φύλακα πού χτύπαγε ὅλη τή νύχτα τό χειροσήμαντρο. Δέν ἔχουμε, οὔτε εἴχαμε κανένα φύλακα". Καί συνέχισε ἡ γυναίκα. "᾿Από τήν ὥρα πού ὁ σύζυγός μου μετενόησε ὅλο τόν φύλακα θυμᾶται καί γι αὐτόν μόνο μιλάει. Μπορεῖτε νά ρωτήσετε τόν ἴδιο. Βλέπει, ἀκούει, μιλάει καί καταλαβαίνει τά πάντα. Μόνο δέν μπορεῖ νά κουνήσῃ χέρια καί πόδια. Εἶναι ξαπλωμένος σάν κούτσουρο καί δέν θέλει νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό κοντά του, δέν μᾶς ἀφήνει νά πᾶμε στήν δουλειά μας". ῾Η γυναίκα ἦταν ἀπελπισμένη καί κόντευε νά πέσῃ σέ ἀπόγνωσι. ῾Ο ἀρχιμανδρίτης τῆς εἶπε. "Φέρτε τον ἐδῶ γιά νά ἐξομολογηθῇ, νά κοινωνήσῃ, νά προσκυνήσῃ τήν εἰκόνα τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ καί θά τόν θεραπεύσῃ ὁ Θεός".

Τήν ἴδια ἐκείνη ἡμέρα μετέφεραν τόν παράλυτο μέ φορεῖο στόν Ναό τῆς ἐπαύλεως. ῾Ο ἀρχιμανδρίτης τόν πλησίασε κρατώντας τήν εἰκόνα τοῦ ἀγίου Σεραφείμ καί τοῦ ζήτησε νά τήν ἀσπασθῆ. Καί μόλις τά μάτια τοῦ κακοποιοῦ συνατήθηκαν μέ τά καλοσυνάτα μάτια τοῦ στάρετς Σεραφείμ, ἀκούσθηκε μιά δυνατή φωνή. "Αὐτός, αὐτός ἦταν ὁ φύλακας". Στήν μορφή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ εἶχε ἀναγνωρίσει τόν γέροντα φύλακα πού περπατοῦσε μέ τό χειροσήμαντρο γύρω ἀπό τήν ἔπαυλι. ᾿Από τά μάτια του ἄρχισαν νά τρέχουν δάκρυα μετανοίας. ῾Η ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο τόν θεράπευσε ἀμέσως, ἀλλά καί τόν μεταμόρφωσε ἐντελῶς. Μετά τήν θεία Λειτουργία, ἀφοῦ μετέλαβε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, παρέμεινε στόν ναό καί διηγήθηκε στούς πιστούς μέ κάθε λεπτομέρεια τό θαῦμα τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ. ῞Ολοι μαζί ἔψαλαν παράκλησι καί εὐχαρίστησαν τόν ὅσιο Σεραφείμ γιά τήν θαυμαστή σωτηρία τῶν κατοίκων τῆς ἐπαύλεως ἀπό τόν θάνατο.

(Τά στοιχεῖα γιά τό θαῦμα ἐλήφθησαν ἀπό τό βιβλίο "῞Οσιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ" ῎Εκδοσις Μονῆς Παρακλήτου, ᾿Ωρωπός ᾿Αττικῆς 1988, σελ.315).