Η πιο μεγάλη ώρα! Η πιό ιερή στιγμή! Η σοβαρότερη πράξη της ζωής μας! Τότε που ακούμε από το στόμα του ιερέως του Θεού τα συγκλονιστικά λόγια <<Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσίν σου αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον>>, και δεχόμαστε στο πήλινο στόμα μας <<τον άρτον της ζωής, το ουράνιον μάννα>> και δεν είμαστε πλέον φθαρτοί και θνητοί άνθρωποι, αλλά έχουμε τη χάρη της αφθαρσίας και την ελπίδα της αναστάσεως και συμμετοχής μας στην αιώνια χαρά και άφθαρτη δόξα της ουρανίου Βασιλείας.
Όλα αυτά συμβαίνουν όταν κατάλληλα προετοιμασμένοι προσέλθουμε στο Ποτήριον της Ζωής. Γιατί, αν δεν είμαστε σε ανάλογη κατάσταση, αν δεν είναι έτοιμη η ψυχή μας να δεχθεί τη μεγάλη Επίσκεψη, τότε υπάρχει κίνδυνος, κίνδυνος σοβαρός, να μη γίνει η θεία Μετάληψη <<εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον>>, αλλά <<εις κρίμα και εις κατάκριμα>>. Γι' αυτό και ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: <<Δοκιμαζέτω άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω>>. Να εξετάζει ο κάθε άνθρωπος με προσοχή τον εαυτό του, να μελετά σε ποιά κατάσταση πνευματική βρίσκεται. Και αφού κάμει αυτή την εξέταση, τότε να προσέρχεται και να τρώγει από τον καθηγιασμένο Άρτο της θείας Ευχαριστίας και να πίνει από το Άγιο Ποτήριο. << Ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει>>. Εκείνος που μεταλαμβάνει τα Τίμια Δώρα ανάξια, τρώγει και πίνει κατάκριμα και καταδίκη στον εαυτό του, επειδή δεν κάνει διάκριση του σώματος και αίματος του Κυρίου, αλλά να μεταλαμβάνει σαν να ήταν συνήθεις τροφές.
Επειδή δε ανάξια και χωρίς προηγούμενη δοκιμασία του εαυτού σας τρώγετε και πίνετε το σώμα και το αίμα του Κυρίου, γι' αυτό υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και πέθαναν αρκετοί (Α' Κορ. ια' 28-30).
Ο λόγος αυτός του θεοπνεύστου Αποστόλου είναι προτρεπτικός και απειλητικός. Προτρέπει στο ορθό και απειλεί ότι αν δεν γίνει αυτό, τότε οι συνέπειες μπορεί να είναι φοβερές ασθένειες και θάνατος για όσους προσέρχονται αναξίως. Ο Μυστικός Δείπνος, η Αγία Τράπεζα της Εκκλησίας μας, που γίνεται αιτία πολλών και αιωνίων αγαθών για τους αξίως προσερχομένους, γίνεται καταδίκη, καταστροφή για όσους πλησιάζουν ανέτοιμοι. Όχι γιατί αλλάζει η φύση της, αλλά διότι είναι διαφορετική η διάθεση και η κατάσταση εκείνου που πλησιάζει.
Να μή σταθούμε λοιπόν με επιπολαιότητα και προχειρότητα ενώπιον του Αγίου Ποτηρίου, χωρίς να εξετάζουμε και χωρίς να καταλαβαίνουμε όπως πρέπει το μέγεθος των προκειμένων Δώρων. Να μην προχωρούμε <<μή εννοούντες, ότι σώμα εστί δεσποτικόν σώμα φρίκης γέμον>>. Σώμα Χριστού, Αίμα Χριστού, φρικτά μυστήρια! Να σταθούμε με σοβαρότητα, με συγκλονισμό ψυχής και υπευθυνότητα, με γνώση του μεγαλείου του Μυστηρίου.
Θέλεις να κοινωνήσεις, χριστιανέ; Μεγάλο και άγιο και θεάρεστο είναι αυτό που επιθυμείς. Και γι' αυτό με άγιο και θεάρεστο τρόπο πρέπει να προσέλθεις. Σκέψου πρίν το κάμεις: Είμαι άξιος; Είμαι έτοιμος να δεχθώ το θείο Δώρο; <<Συ σαυτού γίνου κριτής και των βεβιωμένων ακριβής δικαστής. Ερεύνα το συνειδός και τότε δέχου το δώρον>>, συμβουλεύει ένας ιερός ερμηνευτής. Γίνε κριτής του εαυτού σου, άκουσε τη φωνή της. Και αν η συνείδησή σου δίνει μαρτυρία αγαθή, τότε να δεχθείς το δώρο. Διαφορετικά δεν πρέπει να τολμήσεις, διότι κατάκριμα και καταδίκη θα κοινωνήσεις.
<<Δοκιμαζέτω άνθρωπος εαυτόν>>. Αυτοεξέταση απαιτείται, αυτοκριτική. Πόσο αμαρτάνουμε καθημερινά οι αδύναμοι και ατελείς άνθρωποι! Πόσες πράξεις απρεπείς, πόσες κακίες και αντιπάθειες στην ψυχή μας και έλλειψη συγχωρητικότητος για τους αδελφούς που μας έφταιξαν! Πόσοι λόγοι αμαρτωλοί, πικροί και άστοχοι στο στόμα μας, πόσες επιθυμίες άθλιες κυριαρχούν στην καρδιά μας, πόσες σκέψεις εφάμαρτες μολύνουν συχνά το νου!
Να τα σκεφθούμε όλα αυτά και να κατανυγεί η ψυχή μας. Να ταπεινωθεί και να αισθανθεί το βάρος της ενοχής της και βαθιά να μετανοήσει. Και να ευχαριστήσουμε τον άγιο Θεό, που εκτός από το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας παρέδωσε στην Εκκλησία του και το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, όπου ενώπιον του Πνευματικού καταθέτουμε τα βάρη της ψυχής μας με ειλικρινή μετάνοια και παίρνουμε άφεση. Και τότε, με την ευχή του Πνευματικού, θα προσερχόμαστε στο Άγιο Ποτήριο, όταν εκείνος κρίνει και όσο συχνά εκείνος κρίνει, για να κοινωνούμε ακατακρίτως τα θεία Μυστήρια και να παίρνουμε δύναμη και ζωή, χαρά και λύτρωση και σωτηρία.
Από το περιοδικό <<Ο ΣΩΤΗΡ>> Α.Τ. 2002/1.6.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου