Η πρίν από το Άγιο Πάσχα εβδομάδα ονομάσθηκε Μεγάλη Εβδομάδα, από των πρώτων ήδη χριστιανικών αιώνων. ''Μεγάλην δε καλούμεν την εβδομάδα - διδάσκει ο Ιερός Χρυσόστομος - ούκ επειδή πλέον έχει το μήκος των ωρών. Και γαρ εισί έτεραι πολλώ μείζους ώρας έχουσαι. Ουδέ επειδή πλείους ημέρας έχει. Και γαρ ο αυτός αριθμός και ταύτη και ταις άλλαις πάσαις. Τίνος ουν ένεκεν μεγάλην ταύτην καλούμεν; Επειδή μεγάλα τινά και απόρρητα τυγχάνει τα υπάρξαντα ημίν εν αυτή αγαθά.
Εν γαρ ταύτη ο χρόνιος ελύθη πόλεμος, θάνατος εσβέσθη, κατάρα ανηρέθη, του διαβόλου η τυραννίς κατελύθη, τα σκεύη αυτού διηρπάγη, Θεού καταλλαγή προς ανθρώπους γέγονεν, ουρανός βάσιμος γέγονεν, άνθρωποι τοις Αγγέλοις συνεμίγησαν, τα διεστώτα συνήφθη, ο φραγμός περιηρέθη, το κλείθρον ανηρέθη, ο της ειρήνης Θεός ειρηνοποίησε τα άνω και τα επί της γης. Διά τούτο τοίνυν Μεγάλην Εβδομάδα καλούμεν, επειδή τοσούτον πλήθος δωρεών ημίν εν αυτή κεχάρισται ο Δεσπότης'' (Ε.Π.Μιγνίου, τ. 53, σελ.273).
Κατά τις τρείς πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, ψάλλεται στους Ναούς η ιδιαιτέρως κατανυκτική Ακολουθία του Νιμφίου, κατά την οποία τονίζεται αφ' ενός η αγαπητική σχέση Νυμφίου - Χριστού με την ψυχή κάθε μέλους της Εκκλησίας Του και εφ' ετέρου η ανάγκη προετοιμασίας του πιστού για την ένωσή του με τον Θεό.
Την Μεγάλη Δευτέρα, η Εκκλησία ''μνείαν ποιείται του μακαρίου Ιωσήφ του Παγκάλου και της υπό του Κυρίου καταρασθείσης και ξυρανθείσης συκής''. Ο Ιωσήφ, ενδέκατος γιός του Πατριάρχη Ιακώβ και της Ραχήλ, πωλήθηκε από τους αδελφούς του σε αλλοφύλους και κατέληξε δούλος του Πετεφρή, αρχιευνούχου του Φαραώ. Όταν η σύζυγος του κυρίου του, ''επιθυμούσα του κάλλους του'', προσπάθησε να τον παρασύρει στην πορνεία, αυτός όχι μόνον δεν ενέδωσε, αλλά έφυγε και άφησε στα χέρια της τα ενδύματά του. Τελικά η σωφροσύνη του νέου επιβραβεύτηκε από τον Θεό, αφού ο Ιωσήφ αναδείχθηκε ''κύριος πάσης γης Αιγύπτου'' και έφθασε να βοηθήσει τους αδελφούς και τον λαό του.
Το περιστατικό της συκής, μνημονεύεται στα Ιερά Ευαγγέλια (Ματθ. 21,18-19 και Μάρκ. 11,12-14). ''Εννοεί δε ενταύθα η συκή την συναγωγήν των Ιουδαίων, εις την οποίαν ελθών ο Σωτήρ και μή ευρών εις αυτήν τον πρέποντα καρπόν, ειμή μόνον την σκιάν του νόμου, απέσυρε και ταύτην την σκιάν απ' αυτής και παντάπασιν αργήν την κατέστησεν''.
Αυτά τα παραδείγματα, προβάλονται από την Εκκλησία στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδος, σαν πρότυπα ηθικής διδασκαλίας.
Ταις του Παγκάλου πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς. ΑΜΗΝ.
ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου