ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

 

 '' Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν, ότι πρό του σωτηρίου Πάθους μικρόν τούτο γέγονε''.
 Η Μεγάλη Τετάρτη είναι η τελευταία προπαρασκευαστική ημέρα του σωτηρίου Πάθους του Κυρίου. Για την ολοκλήρωση ακριβώς της προετοιμασίας του '' δια μετανοίας και επιστροφής'' εορτασμού του Πάσχα, '' ενέταξαν οι θειότατοι Πατέρες την μνήμην της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός'', διότι αυτό το γεγονός ήταν μία έκφραση υπέρτατης αγάπης, αλλά και ταπεινώσεως. Κατά την διήγηση των Ευαγγελιστών, τρείς φορές ο Κύριος δέχθηκε την συγκεκριμένη αυτή έκφραση τιμής προς το πρόσωπό Του.
 Την πρώτη περιγράφει ο Ευαγγ. Λουκάς (Λουκ. 7, 37-50). Ενώ δειπνούσε στην οικία κάποιου Φαρισαίου, '' ιδού γυνή εν τη πόλει, ήτις ην αμαρτωλός,... κομίσασα αλάβαστρον μύρου και στάσασα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας αυτού τοις δάκρυσι και ταις θριξί της κεφαλής αυτής εξέμασσε και κατεφίλει τους πόδας αυτού και ήλειφε τω μύρω''. Αυτής της αμαρτωλής δέχθηκε την προσφορά ο Κύριος και δήλωσε, ότι ''αφέονται αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί, ότι ηγάπησε πολύ''.
 Η δεύτερη περιγράφεται από τον Ευαγγ. Ιωάννη (12, 1-8): ''Προ εξ ημερών του Πάσχα, ήλθεν (ο Ιησούς) εις Βηθανίαν, όπου ην Λάζαρος ο τεθνηκώς, ον ήγειρεν εκ νεκρών. Εποίησαν ουν αυτώ δείπνον εκεί και η Μάρθα διηκόνει. Ο δε Λάζαρος εις ην των ανακειμένων συν αυτώ. Η ουν Μαρία, λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του Ιησού και εξέμαξε ταις θριξίν αυτής τους πόδας αυτού''.

 Η τρίτη, η οποία περιγράφεται από τον Ευαγγ. Ματθαίο (26, 6-13), έιναι εκείνη που μνημονεύεται σήμερα από την Εκκλησία, διότι συνέβη δύο ημέρες πρίν το Πάσχα ('' οίδατε, ότι μετά δύο ημέρας το Πάσχα γίνεται''). Ενώ ο Κύριος ήταν στην κατοικία ''Σίμωνος του λεπρού, προσήλθεν αυτώ γυνή αλάβαστρον μύρου έχουσα βαρυτίμου και κατέχεεν επί την κεφαλήν αυτού ανακειμένου''. Όταν οι Μαθητές είδαν αυτό ''ηγανάκτησαν λέγοντες εις τί η απώλεια αύτη; ηδύνατο γαρ τούτο το μύρον πραθήναι πολλού και δοθήναι πτωχοίς''. Όμως ο Κύριος υπερασπίσθηκε τη γυναίκα και βεβαίωσε, ότι '' όπου εάν κηρυχθεί το Ευαγγέλιον τούτο εν όλω τω κόσμω, λαληθήσεται και ο εποίησεν αύτη εις μνημόσυνον αυτής''.

Τη αφάτω Σου ευσπλαχνία, Χριστέ ο Θεός,
ελέησον και σώσον ημάς ως φιλάνθρωπος. ΑΜΗΝ.

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ