Πλησιάζοντας στην Ωραία Πύλη να γευθής σώμα και αίμα Χριστού, με πολύ ταπείνωση, φόβο, τρόμο και αγάπη, απηύθηνε ταύτα τα ικετευτικά λόγια (του Αγ. Επιφανίου Κύπρου) προς τον Θεόν, πρίν πάρης την Θεία Κοινωνία από τα χέρια του Ιερέως:
<< Κύριε και Θεέ μου,
Δώσ' μου τούτον τον ξένον, το σώμα Εκείνου που καταδικάστηκε σε θάνατο από τους ανθρώπους, του Ιησού του Ναζωραίου, του Ιησού του φτωχού, του Ιησού του άστεγου, του Ιησού του περιφρονημένου, του Ιησού του ξένου και αγνώριστου ανάμεσα στους ξένους και καταφρονεμένους και κοντά σ' αυτά κρεμασμένου στο Σταυρό.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, γιατί από μακρυνή χώρα ήρθε εδώ, και για να σώσει τον ξένο (τον άνθρωπο τον αποξενωμένο από τον Θεό, και ξενιτεμένο απ' την ουράνια πατρίδα του).
Δώσ' μου τούτον τον ξένο γιατί κατέβηκε στην σκοτεινή γή για ν' ανεβάσει τον ξένο.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, γιατί Αυτός μόνο είναι πραγματικά ξένος. Δώσ' μου τούτον τον ξένο, που τη χώρα Του δεν την γνωρίζουμε εμείς οι ξένοι.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, που τον Πατέρα Του δεν ξέρουμε εμείς οι ξένοι.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, που τον τόπο και την γέννηση και την βιοτή Του αγνοούμε εμείς οι ξένοι.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, που έζησε στα ξένα ζωή και βιοτή παράξενη.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, που δεν έχει εδώ που να γείρει το κεφάλι.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, που σαν ξένος γεννήθηκε άστεγος στα ξένα και σε φάτνη.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, που από τα σπάργανα ξενιτεύτηκε στην Αίγυπτο.
Δώσ' μου τούτον τον ξένο, που μήτε πόλη, μήτε χωριά, μήτε σπίτι, μήτε τόπο να μείνει, μήτε συγγενή έχει, αλλά σε ξένη χώρα κατοίκησε, αν και κατέχει τα πάντα.
Δώσ' μου (Θεέ μου) τούτον τον γυμνό πάνω στο Ξύλο, για να σκεπάσω Αυτόν, που σκέπασε την γύμνια της δικής μου φύσης.
Δώσ' μου τούτον τον νεκρό και Θεό μαζί, για να καλύψω Αυτόν που κάλυψε τις δικές μου ανομίες.
Δώσ' μου τούτον τον νεκρό, για να θάψω Αυτόν που έθαψε στον Ιορδάνη την δική μου αμαρτία.
Σε παρακαλώ να μου δώσεις Εκείνον που αδικήθηκε απ' όλους, που προδόθηκε από μαθητή, που εγκαταλείφθηκε από φίλους, που διώχθηκε από αδελφούς, που χαστουκίστηκε από δούλο.
Σε εκλιπαρώ για έναν καταδικασμένο απ' αυτούς που ο ίδιος ελευθέρωσε από τη σκλαβιά, ποτισμένο ξύδι απ' αυτούς που ο ίδιος έθρεψε, πληγωμένο απ' αυτούς που ο ίδιος γιάτρεψε, παρατημένο απ' τους μαθητές του και στερημένο την ίδια τη μάνα Του.
Σε ικετεύω γι' αυτόν Τον άστεγο που κρέμεται στο ξύλο (του Σταυρού). Γιατί δεν έχει κανένα να Του συμπαρασταθεί πάνω στη γή, ούτε πατέρα, ούτε φίλο, ούτε μαθητή, ούτε συγγενή, ούτε κάποιον να τον θάψει.
Μόνος είναι του μόνου Πατέρα μονογενής Υιός, Θεός στον κόσμο, κι άλλος κανένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου