ΗΛΙΑΣ ΜΗΝΙΑΤΗΣ ΔΙΔΑΧΑΙ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ

ΗΛΙΑΣ ΜΗΝΙΑΤΗΣ 
Διδαχαί και λόγοι (1716) 
επιμ. Τασούλα Μ. Μαρκομιχελάκη 
εκδ. Αρτος Ζωής, σελ. 803
 
«Εως πότε πανακήρατε Κόρη, το τρισάθλιο γένος των Ελλήνων έχει να ευρίσκεται εις τα δεσμά μιας ανυπόφορης δουλειάς; Εως πότε να του πατή τον ευγενικόν λαιμόν ο βάρβαρος Θραξ; Εως πότε έχουσι να βασιλεύωνται από ήμισο φεγγάρι οι χώρες εκείνες εις τας οποίας ανέτειλεν εις ανθρώπινην μορφήν από την ηγιασμένη σου γαστέρα ο μυστικός της Δικαιοσύνης Ηλιος; Αχ, Παρθένε, ενθυμήσου πως εις την Ελλάδα πρότερον παρά εις άλλον τόπον έλαμψεν το ζωηφόρον φως της αληθινής πίστεως». 

''ΔΟΣ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΞΕΝΟΝ''

 

  

 Πλησιάζοντας στην Ωραία Πύλη να γευθής σώμα και αίμα Χριστού, με πολύ ταπείνωση, φόβο, τρόμο και αγάπη, απηύθηνε ταύτα τα ικετευτικά λόγια (του Αγ. Επιφανίου Κύπρου) προς τον Θεόν, πρίν πάρης την Θεία Κοινωνία από τα χέρια του Ιερέως:

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ

  

''Τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, τα Άγια και Σωτήρια και Φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν και πρό πάντων τον Σταυρόν και τον θάνατον, α δι' ημάς εκών κατεδέξατο''

ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΠΡΩΙ ΗΜΕΡΑ ΜΙΑ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ 53, ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ 

 

ε. Ειδες πως καθ εκαστον των γινομενων δεικνυσιν επαινουντα τον δημιουργον, ινα μετα ταυτα η των ανθρωπων φυσις, ταυτα διδασκομενη, εκ των δημιουργηματων ανατρεχη πρός τον δημιουργησαντα. Ει γαρ τα δημιουργηματα τοιαυτα οντα νικα την φυσιν την ανθρωπίνην, καί ουδεις αν αυτα, κατ αξιαν επαινεσαι δυνησεται, τι αν τις ειπειν δυνηθειη περι αυτου του δημιουργου; καί ειδεν φησιν ο Θεός οτι καλόν. Καί εγενετο εσπέρα, καί εγενετο πρωι, ημερα τριτη. Ορας πώς τη συνεχεια της διδασκαλίας εμπήξαι βούλεται τη διανοία τη ημετερα των λεγομενων την δυναμιν; Εχρην γαρ ειπειν, καί εγενετο ημερα τριτη. Αλλ ορα πώς καθ εκαστην ημεραν ουτω φησίν, καί εγενετο εσπέρα, καί εγενετο πρωι, ημερα τριτη. ουχ απλώς ουδε εικη, αλλ΄ ινα μη συγχεωμεν την ταξιν, μηδε νομίζωμεν εσπέρας καταλαβούσης τελος ειληφεναι την ημεραν. Αλλ΄ ιδωμεν οτι η μεν εσπερα τελος εστι του φωτος, καί αρχη της νυκτος, ο δε ορθρος τελος της νυκτος καί πλήρωμα της ημερας. Τουτο γαρ ημας βουλεται διδαξαι ο μακαριος Μωυσης λεγων "καί εγενετο εσπέρας καί εγενετο πρωι, ημερα τριτη". Και μη ξενισθης, αγαπητε, ει ταυτα πολλάκις καί συνεχως λέγει η θεία Γραφη. Ει γαρ καί μετα την τοσαυτην συνεχειαν ετι οι τη πλανη προκατειλημμενοι Ιουδαιοι, οι πεπωρωμενοι την καρδιαν, φιλονεικειν πειρωνται καί την εσπεραν αρχην της επιούσης ημερας ειναι νομίζουσιν, απατωντες εαυτούς, καί παραλογιζόμενοι καί τη σκια ετι παρακαθημενοι, της αληθειας ουτω πάσι δηλης γεγενημενης,καί τω λύχνω προσεδρευοντες, του ηλίου της δικαιοσύνης πανταχου τας οικείας ακτινας αφιεντος, ει μη τοσαύτη τη διδασκαλία μετα πολλής της ακριβείας εχρησατο, τις αν ηνεγκεν των αγνωμονων την φιλινεικίαν; (Ιερος Χρυσοστομος)

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ

«ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΠΙ ΣΦΑΓΗΝ ΕΚΟΥΣΙΟΝ»

Κατά την Αγία και Μεγάλη πέμπτη οι θείοι πατέρες της Εκκλησίας μας, που έχουν ορίσει καλα όλα τα της Εκκλησίας, μας παρέδωκαν με βάση την διδασκαλία των αγίων αποστόλων από τα Αγια Ευαγγέλια, να εορτάζουμε τέσσερα Σωτηριώδη γεγονώτα: τον ιερό νιπτήρα, τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδη την παράδοση του φρικτού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την υπερφυή και θαυμαστή προσευχή του Κυρίου και την προδοσία.

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΠΛΗΚΤΟΙ

 

Οι μισούντες τον χριστιανισμό (συνήθως βαπτισμένοι χριστιανοί), ας κατανοήσουν ότι το μόνο που άλλαξε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα στους Έλληνες είναι ότι από ειδωλολάτρες που πίστευαν στον μυθικό Δία που έδερνε την εκδικητική και μοιχαλίδα Ήρα που γέννησε τον Ήφαιστο από κρυφή σχέση με τον Κρόνο,

και στη «θεά» Αφροδίτη που αλληλοαπατιόντουσαν με το σύζυγό της «θεό» Άρη, στον «θεό» Ποσειδώνα που βίασε την αδερφή του «θεά» Δήμητρα και στον «θεό» Κρόνο που έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και έφαγε τα παιδιά του….,

οι Έλληνες κατάλαβαν την πλάνη τους και πίστεψαν στον Χριστό.!

Στον Θεό της Αλήθειας, της Αγάπης, της Ειρήνης και της Σωτηρίας!

Ας κατανοήσουν ότι μετά την Ανάσταση του Χριστού, οι χριστιανοί ζούσαν εν κρυπτώ. Μόνο στους 3 πρώτους αιώνες οι χριστιανοί υπέστησαν 18 τουλάχιστον φοβερούς διωγμούς

(Νέρων, Δομετιανός, Τραϊανός, Αντωνίνος, Μάρκος Αυρίλιος, Σεβήρος, Μαξιμίνος, Δέκιος, Αυρηλιανός, Διοκλητιανός, Μαξιμιανός, Γαλέριος, Μαξιμίνος, Λικίνιος, Ιουλιανός, Λέων Ίσαυρος, Κωνσταντίνος Κοπρώνυμος Θεόφιλος κ.α.).,όπου θανατώθηκαν εκατομμύρια Άγιοι Χριστιανοί Μάρτυρες που τιμώνται από τότε καθημερινά με πανηγύρεις στις χριστιανικές Εκκλησίες(Άγιοι Γεώργιος, Δημήτριος, Προκόπιος, Παντελεήμων, Βαρβάρα, Αικατερίνη, Φεβρωνία και πλήθος άλλων),των οποίων τα ονόματα φέρουν πολλοί χριστομάχοι.

Όταν από τον 4ο αιώνα αναγνωρίστηκε ο χριστιανισμός (αν και κατά περιόδους συνεχίστηκαν οι διωγμοί),η ειδωλολατρία δεν απαγορεύτηκε.

Κάποιοι αυτοκράτορες (Ιουστινιανός, Θεοδόσιος) για να προστατέψουν την κοινωνία, έβγαλαν μερικά αυστηρά διατάγματα κατά των ειδολολατρών, που έμειναν στα χαρτιά, και αυτό έγινε για εκφοβισμό επειδή οι ειδωλολάτρες έκαναν οργιώδεις τελετές όπου πόρνευαν, εκπορνεύονταν, επιδίδονταν σε μαγείες και φόνευαν.

Ας κατανοήσουν οι μισούντες τους χριστιανούς, ότι καθ΄ όλη τη διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας, οι Χριστιανοί ήταν αυτοί που αμυνόντουσαν στις επιδρομές που έκαναν ξανά και ξανά

οι Φράγκοι, Βησιγότθοι, Σαρμάτες, Πέρσες, Αλαμάνοι, Αλανοί, Κουάδοι, Γερμανοί, Οστρογότθοι, Ούνοι. Βάνδαλοι, Σαρακηνοί, Σλάβοι, Λομβαρδοί, Άβαροι. Άραβες,, Βούλγαροι, Ρώσοι, Σέρβοι, Χάζαροι, Πετσενεγκοι, Νορμανδοί, Σελτζούκοι, Μαγυαροι, Ούζοι, Ούγγροι, Σταυροφόροι, Ενετοί, Λατίνοι, Οθωμανοί Τούρκοι, Καταλανοί, Ιωαννίτες ιππότες κ.α.

Αυτοί κατακτούσαν, λεηλατούσαν και κατέστρεφαν τα πάντα και όχι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που έχυναν το αίμα τους για να σώσουν την αυτοκρατορία.

Ας πάνε Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Ουκρανία κ.α. και ας δουν ότι τα μουσεία τους είναι γεμάτα με κλεμμένα αρχαιοελληνικά έργα.

Ας τα ζητήσουν από αυτούς.

Πώς είναι δυνατόν να κατηγορούν τους Έλληνες χριστιανούς;

Δηλαδή, θέλουν να μας πουν ότι με το ένα χέρι οι Χριστιανοί πολεμούσαν όλους αυτούς που τους επιτίθονταν, και με το άλλο χέρι κατέστρεφαν τα αγάλματα του Δία;

Ας κατανοήσουν όλοι αυτοί, ότι οι Χριστιανοί υπέφεραν τα πάνδεινα μέσα στην τουρκική σκλαβιά,διότι Έλληνες ήταν όσοι παρέμεναν Χριστιανοί.

Η θρησκεία ήταν αυτή που διαχώριζε τους Έλληνες από τους Τούρκους, διότι όσοι δεν ήταν Χριστιανοί, τούρκευαν.

Και ποιος εμποδίζει όλους αυτούς τους αρχαιόπληκτους να ασχολούνται με την αρχαία Ελλάδα.

Κάτι που κάνει και η εκκλησία από την πρώτη στιγμή.

Η εκκλησία 20 αιώνες ομιλεί και γράφει σε όλες τις ακολουθίες της την αρχαία ελληνική γλώσσα.

Οι αρχαιόπληκτοι μιλάνε σήμερα κορακίστικα.

Όλοι οι μεγάλοι Άγιοι της Ορθοδοξίας είχαν αρχαία ελληνική παιδεία.

Ομοίως και οι χριστιανοί αυτοκράτορες.

Η ορθόδοξη εκκλησία φύλαξε στις βιβλιοθήκες των μοναστηριών κυρίως τα αρχαία συγγράμματα.

Πού είναι το πρόβλημα των αρχαιόπληκτων;

Ευστράτιος Ανδριώτης

«Ὅταν τρέχει ἡ προσευχή μου, τότε ἔχω χαρά, πανηγύρι, βγάζουν δάκρυα τὰ μάτια μου,πάω ἀμέσως στὸν Γέροντα γιὰ νὰ τοῦ πῶ τὴν χαρά μου, εἶμαι εὐχαριστημένος ἀπὸ τὴν ζωή μου καὶ νιώθω ὅτι καὶ ὁ Θεὸς εἶναι εὐχαριστημένος ἀπὸ μένα».

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΜΕΓΑΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

 

Μεγάλου Βασιλείου, επιστολή 66-ηστον Επίσκοπο Αλεξανδρείας Αθανάσιο.

 (Γράφηκε στους πρώτους μήνες του 371 εξ αιτίας του σχίσματος της Αντιοχείας και υπογραμμίζει με τρόπο έξοχο τον παντεπισκοπικό ρόλο του Μεγάλου Αθανασίου στα πράγματα της Εκκλησίας. Διαβάζοντας κανείς και την επομένη επιστολή 69, διαπιστώνει πως ο Μ. Αθανάσιος αποτελούσε την κορυφή μεταξύ των επισκόπων.

Η ΜΕΤΑΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 2020 ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΟΥ ΜΙΚΡΑ

 

Η ΜΕΤΑΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ 

ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 2020 

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΟΥ ΜΙΚΡΑ

 

 

ΠΑΣΧΑ 2020

 

ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗΝ (1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ) ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ (ΤΗΣ ΝΕ) ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΠΙΕΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, ΔΙΔΟΥΝ ΑΦ ΕΝΟΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΝΑ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΕΝΔΟΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΗ ΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΗ ΓΕΝΙΚΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΛΑΙΚΟΥΣ (ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΠΕΡΥΣΙ) ΚΑΙ ΑΦ ΕΤΕΡΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗΝ ΠΟΥ ΕΩΡΤΑΖΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΑΠΟ ΤΗΣ Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΝ, ΟΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΔΙΤΤΟΝ ΣΟΒΑΡΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΑΦ ΕΝΟΣ ΚΑΤΑΛΥΣΕΩΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΩΣ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΦ ΕΤΕΡΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΕΩΣ ΕΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΤΗΣ Ν.Ε. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΗΝ, ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΩΣ ΕΘΕΣΜΟΘΕΤΗΘΗ ΑΥΤΗ ΥΠΟ ΤΟΥ Α ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1583.

 

Παραθετομεν τόν Α Κανόνα της εν Αντιοχεια Συνόδου 

καθως καί την απόφασιν της Πανορθοδοξου Συνοδου του 1583. 

 

Ο Α΄Κανων της εν Αντιοχεια Τοπικης Συνόδου (341), περί του σωτηριωδους Πάσχα εχει ουτως:

Πάντας τοὺς τολμῶντας παραλύειν τὸν ὅρον τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης ἐπὶ παρουσίᾳ τῆς εὐσεβείας τοῦ θεοφιλεστάτου βασιλέως Κωνσταντίνου, περὶ τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀκοινωνήτους καὶ ἀποβλήτους εἶναι τῆς ἐκκλησίας, εἰ ἐπιμένοιεν φιλονεικότερον ἐνιστάμενοι πρὸς τὰ καλῶς δεδογμένα, καὶ ταῦτα εἰρήσθω περὶ τῶν λαϊκῶν. Εἰ δέ τις τῶν προεστώτων τῆς ἐκκλησίας, ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, μετὰ τὸν ὅρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπὶ διαστροφῇ τῶν λαῶν καὶ ταραχῇ τῶν ἐκκλησιῶν ἰδιάζειν, καὶ μετὰ τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖν τὸ Πάσχα· τοῦτον ἡ ἁγία σύνοδος ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς ἐκκλησίας, ὡς οὐ μόνον ἑαυτῷ ἁμαρτίας ἐπισωρεύοντα, ἀλλὰ πολλοῖς διαφθορᾶς καὶ διαστροφῆς γινόμενον αἴτιον· καὶ οὐ μόνον τοὺς τοιούτους καθαιρεῖ τῆς λειτουργίας, ἀλλὰ καὶ τοὺς τολμῶντας τούτοις κοινωνεῖν μετὰ τὴν καθαίρεσιν. Τοὺς δὲ καθαιρεθέντας ἀποστερεῖσθαι καὶ τῆς ἔξωθεν τιμῆς, ἧς ὁ ἅγιος Κανὼν καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ ἱερατεῖον μετείληφεν.

 

ΕΚ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ 1583 ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΤΟ ΕΞΗΣ:  

"Όποιος δεν ακολουθεί τα έθιμα της Εκκλησίας, καθώς αι επτά Άγιαι Οικουμενικαι Σύνοδοι εθεσπισαν και το ῞Αγιον Πάσχα και το Μηνολόγιον καλώς ενομοθέτησαν να ακολουθώμεν και θέλει να ακολουθή το νεοεφεύρετον Πασχάλιον και Μηνολόγιον των αθέων αστρονόμων του Πάπα, και εναντιώνεται εις αυτά όλα, και θέλει να ανατρέψη και να χαλάση τα πατροπαράδοτα δόγματα και έθιμα της Εκκλησίας, ας έχει το ανάθεμα και έξω της του Χριστού Εκκλησίας, και της των πιστών ομηγύρεως ας είναι". (ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ 1583) 

 

ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΟΥ 1593

 

Του Μελετίου (του Πηγα) αφικομένου εν Κωνσταντινουπόλει, συνεκροτήθη ενδημούσα Σύνοδος εν τω αυτόθι ναώ της «υπεραγίας δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, της Παμμακαρίστου, της και Παραμυθίας επωνομασμένης» τη 12 Φεβρουαρίου 1593, καθ' ην παρήσαν εκτός του Οικουμενικού, οι Πατριάρχαι Αλεξανδρείας Μελέτιος, επέχων και την θέσιν του Αντιοχείας Ιωακείμ, και Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, καθώς και «οι πανιερώτατοι Αρχιερείς εκ πάσης Επαρχίας της Ανατολικής Εκκλησίας των Ορθοδόξων». Σκοπός της Συνόδου ταύτης ήτο η ρύθμισις της ρωσικής αυτοκεφαλίας και η επίλυσις σοβαρών τινων ζητημάτων τάξεως και πειθαρχίας. Ευθύς εξ αρχής ο ημέτερος Μελέτιος κατέστη το κύριον και πρώτον πρόσωπον εν τη Συνόδω. Λαβών εν αρχή τον λόγον ανέλυσε την αιτίαν της συγκλήσεως της Συνόδου «της Εκκλησίας των αναγκών χάριν», εισερχόμενος δε εις την ουσίαν του θέματος ετόνισεν απεριφράστως ότι καθήκον των Ιεραρχών είναι «πάντα νεωτερισμόν των της Εκκλησίας περιβόλων περιορίζειν, ειδότας υπαιτίους γεγονέναι αεί τους νεωτερισμούς της των Εκκλησιών συγχύσεώς τε και διαστάσεως, αλλά τοις όροις έπεσθαι των αγίων Πατέρων τα παρ' αυτών δογματισθέντα απαράτρεπτα, δίχα προσθήκης ηστινοσούν, και χωρίς αφαιρέσεως ενστερνιζομένους κατά τον α' της οικουμενικής Ζ' Συνόδου κανόνα....».

 

Ο ΟΓΔΟΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ

ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ 1593 ΛΕΓΕΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:

 

ΚΕΙΜΕΝΟΝ

 

Κανών όγδοος. Ασάλευτον διαμένειν βουλόμεθα το τοις πατράσι διορισθέν περί του αγίου και σωτηρίου Πάσχα. Έχει δε ούτως: άπαντας τους τολμώντας παραλύειν τους όρους της αγίας και οικουμενικής μεγάλης συνόδου, της εν Νικαία συγκροτηθείσης επί παρουσία της ευσεβείας του θεοφιλεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου περί της αγίας εορτής του σωτηριώδους Πάσχα, ακοινωνήτους και αποβλήτους είναι της Εκκλησίας, ει επιμένοιεν φιλονεικότερον ενιστάμενοι προς τα καλώς δεδιδαγμένα και ταύτα ειρήσθω περί των λαϊκών. Ει δε τις των προεστώτων της εκκλησίας επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, μετά τον όρον τούτον τολμήσειν επί διαστροφή των λαών και ταραχή των εκκλησιών ιδιάζειν και μετά των Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα, τούτον η αγία Σύνοδος, εντεύθεν ήδη αλλότριον έκρινε της Εκκλησίας. Δει γαρ στοιχείν τω των πατέρων κανόνι μέχρι και σήμερον Θεού χάριτι. Ον, καθό δη και τα λοιπά, η Θεού εκκλησία διαφυλάττει. 

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ

 

Κανών Όγδοος. Ασάλευτος επιθυμούμε να παραμένη ο κανών, τον οποίον διώρισαν οι Άγιοι Πατέρες δια το Άγιον Πάσχα. Ο Κανών ούτος της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου λέγει: Όλοι εκείνοι που τολμούν να καταπατούν τας διατάξεις της Αγίας και Οικουμενικής μεγάλης Συνόδου, η οποία συνεκροτήθη (το 325) εις την Νίκαιαν επί παρουσία του ευσεβεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, περί της αγίας εορτής του σωτηριώδους Πάσχα, εάν επιμένουν και δημιουργούν έριδας και επαναστατούν εναντίον εκείνων που έχομεν διαδχθή από τους Αγίους Πατέρας, να είναι αποκομμένοι ( = αφορισμένοι) και απόβλητοι ( = αναθεματισμένοι) από την Εκκλησίαν και αυτά λέγομεν περί των λαϊκών, εάν δε κάποιος από τους προεστώτας της Εκκλησίας, δηλαδή Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος, μετά από αυτόν τον κανόνα θα τολμήση να μην υπακούη και να διαστρέφη τους Χριστιανούς και να δημιουργή ταραχήν εις την Εκκλησίαν και να επιτελή μαζί με τους (θεοκτόνους) Ιουδαίους το Πάσχα, η Αγία Σύνοδος, όλους αυτούς από τώρα ήδη εξέβαλεν της Εκκλησίας και τους αναθεμάτισεν. Διότι είναι όρος απαράβατος να ακολουθώμεν τον Κανόνα τούτον των Πατέρων, όπως συνέβη και μέχρι σήμερον με την χάριν του Θεού, τον οποίον η Εκκλησία του Χριστού διαφυλάττει, όπως ακριβώς και τα λοιπά δόγματα και όρους. 

 

 

ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΤΟΥ Γ (1713 – 1791) ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΥ)

.

Προλογικον Σημειωμα: Μια νεωτερα ιστορική μαρτυρία, περί των αποφασεων κατα του νεου Ημερολογιου καί του νεου Πασχαλίου Καλενδαριου, των Πανορθοδοξων Συνοδων του 1583, 1597 καί 1593, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν γραφίδα - ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως Καλλινίκου τοῦ Γ΄ (1713-1791), ἤτοι διακόσια ἔτη μετά τάς Πανορθοδόξους αυτας Συνόδους ειναι αυτη:

 

Τῶ αὐτῶ (Ἀνανία) κατά τῶν αὐτῶν (Λατίνων).

Τό παρ’ ἡμῖν πασχάλιον ἀσύστατον οὐκ ἔστιν,

ὡς καταφλυαρεῖ αὐτός ὁ δυσσεβής Λατῖνος,

ἀλλ’ ὡς ἀκόλουθον αὐτό τοῖς ὁρισθεῖσιν ὅροις

πατέρων ἱερῶν ἡμῶν, μένει ὀρθόν ἀεί τε

καί εἰς αιῶνας σταθερόν διαμενεῖ ἐκεῖνο.

ἕως περ οἱ ἥν ἔλεγε τάξιν διαφυλάξει

σῶαν, ἀπαρασάλευτον, ἀρίστως ἐσκεμμένην

πατράσι θείοις τοῖς ἡμῶν, ὧνπερ οὐδείς τῶν νῦν γε

οὔτε οἶδε έπιστήμην τήν τῆς ἀστρονομίας

κατ’ ἐκείνους πολυμαθεῖς, οὔτε ἁγιωσύνην

ἔχει καί καθαρότητα, πλήν εἰ μή που δοκήσει

τά δ’ ἄλλα φίλτατε εἰσί μακράν τῆς ἀληθείας

τοῦ Πάσχα γάρ διορισμῶν τεσσάρων ὑπαρχόντων

πρῶτος αὐτῶν ἐντέλλεται, ὡς δεῖ τελεῖν τό Πάσχα,

μετά γε τήν ἑαρινήν φίλε ἰσημερίαν

ὁ δεύτερος, ὡς μή αὐτήν τῆς τελετῆς ἡμέραν

ἐκείνης ἰουδαϊκῆς, τοῦ φάσκα τῶν Ἑβραίων

ὁ τρίτος ὅτι οὐχ ἁπλῶς μετά ἰσημερίαν,

ἀλλά πρώτην πανσέληνον τήν μετ’ ἰσημερίαν

ὁ τέταρτος ὅτι γε καί μετά τήν ἡμέραν

τῆς πανσελήνου παρευθύς τῆ πρώτη ἑβδομάδι

ὅθεν οὐδείς ὅλων βροτῶν ἐκείνους νομισάτω

πατέρας παναρίστους τε διέλαθε καί θείους

τό λάθος τοῦτο τό δοκοῦν ἵνα παρά τῶν νῦν γε

κρείττονος διορθώσεως ἐν τύχη ἀστρονόμων

τῆ γάρ Κυρίου χάριτι ἀπό πρώτης συνόδου

καί ἕως γε τῆς σήμερον ἂεί Πάσχα τό θεῖον

γίνεται μετά νομικόν, καί ἐν Κυριακῆ γε,

καί σύγχυσιν οὐκ ἔγνωμέν τινά μέχρι τῆς δεῦρο

ἵν’ εἰς διόρθωσιν αὐτοῦ ἡμεῖς γε ἀναστῶμεν

διετυπώθη γάρ καλῶς ἁγίοις τοῖς πατράσι,

καί διαμένει ἄπταιστον ἀεί καί εἰς αἰῶνας

κακῶς δέ ἀφηρέθησαν παρά τῶν ἀστρονόμων

τῶν νῦν Ρώμης τῆς παλαιᾶς αἱ ἡμέραι

παρ’ Ὀκτωβρίου τοῦ μηνός πρός γάρ τοῖς ἄλλοις πᾶσι

καί σύγχυσιν ἐν ἑαυτῶ τό νέον περιέχει

αὐτῶν τό ὡρολόγιον, ἀνατροπήν τε ἔτι

ἐπαναθεωρούμενον εἰ γάρ δι’ ὅλων χρόνων

τεσσάρων καί τριάκοντα ἅμα τοῖς ἑκατόν γε

νυχθήμερον συνάγουσιν ἕν οἱ ἀστρονομοῦντες

εὔδηλον τοίνυν ὅτι γε ἀπό πρώτης συνόδου

δύο καί τεσσαράκοντα κ’ ἔτι τετρακοσίων

πρός δέ χιλίων τε ἐτῶν ἄχρι νῦν διελθόντων

ὡς δέκα καί ὀκτώ ἐτῶν σύν τοῖς τριακοσίοις

τό πρῶτον ἀπό τοῦ Χριστοῦ προπαρεληλυθότων

μέχρι πρώτης συνάξεως τῆς ἐπί Κωνσταντίνου

ἐξαιρουμένων ἑκατόν ἑπτά καί ἑβδομήντα

ἀφ’ οὗ τό ὡρολόγιον ἐγένετο Λατίνων

ἡμέραι μόνον έννέα συνάγονται καί δέκα

ὧραι παρά μισήν στιγμή, καί ἔτι λείπεταί τι

εἰ δέ δι’ ἑκατόν ἐτῶν καί εἴκοσι ὡς ἄλλοι

λέγουσιν ἕν νυχθήμερον γενήσεται καί ἔσται,

ἡμέραι δέκα ἔσονται, πρός δέ καί ὧραι δέκα,

καί πλεονάζει ὡς ὁρᾶς ἐπισφαλῆ δέ ταῦτα

ἀλλά καί τούς δεινούς ἐμπείρους ἀστρονόμους

τόν Πτολεμαῖον δηλαδή καί ἄλλους ἐσφαλμένον

εὑρίσκονται ταῦτα τῶν νῦν, ἐν γάρ τριακοσίοις

χρόνοις ἐκεῖνοι κι’ ἔτι πρός ἕν τινῶν νυχθημέρων

συνάγεσθαι ἀποφαίνονται μάλιστ’ ὁ Πτολεμαῖος

οὐκ ἀπό τῆς κινήσεως τοῦτο τῆς τοῦ ἡλίου,

ποιεῖται γάρ τήν κίνησιν ἐκεῖνος ὁμαλήν τε

καί ὅλως ἀπαράκλιτον, ἀλλά γίνεται τοῦτο

παρά τήν ἀπαρίθμησιν τῶν ἡμερῶν τοῦ χρόνου

καί κατά τούτους γίνονται τέσσαρες δή ἡμέραι,

καί ὧραι πέντε καί στιγμαί δύο καί δέκα μόνον.

ἀπό τῆς κατά Νίκαιαν συνόδου τῆς μεγίστης,

μέχρι ἐτῶν τῶν ἄνωθεν προαπηριθμημένων

ἀναμεμετρημένων οὖν τούτων τοιουτοτρόπως

καί τῆ σοφία τῆ τῶν νῦν Ἑλλήνων καί ἀρίστων

ἔτι τε ἀναδείκνυται, ὡς ἔξω παντός λόγου

οἱ ἀστρονόμοι παλαιᾶς ἐξέβαλον τῆς Ρώμης

τοῦ ‘Οκτωβρίου τοῦ μηνός τάς δέκα τάς ἡμέρας

ἵνα φανῶσιν ὡς δοκεῖ μόνον γε τοῖς ἀνθρώποις

ποιεῖν τί δόξης ἕνεκα κενῆς τε καί ματαίας

ὑπάρχον βέλτιον αὐτοῖς τοῦ μή καινοτομεῖν τε

καί τοιαῦτα μεταποιεῖν, καί στάσεως μεγίστης

ταῖς ἐκκλησίαις γίνεσθαι αἰτίους τοῦ Κυρίου

ἤ κἄν γε τούτων ἕνεκα τοῦ μή βίαν ἐπάγειν

ὡς τό τ’ αὐτό ὑπέφερον εἰδέτι παλτυτέραν

διδασκαλίαν ἀγαπᾶς περί ὡρολογίου

ἴδε είς βίβλον σεβαστοῦ τήν τοῦ Τραπεζουντίου

ἴδε Ματθαῖον Βλάσταριν, ἴδε καί Βαλσαμῶνα

ἴδε καί τό κανόνιον τῆς πρώτης τῆς συνόδου

καί τόν κανόνα τόν αὐτῆς, οὕς πάντας ἀποβλήτους

τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀκοινωνήτους

τούς παραλύειν θέλοντας, καί τούς κατατολμῶντας,

τούς ὅρους καί ἀπόφασιν συνόδου τῆς ἁγίας

μεγάλης οίκουμενικῆς τῆς ἐν Νικαίᾳ πόλει

συγκροτηθείσης εὐσεβῶς ὑπό τοῦ Κωνσταντίνου

εὐσεβεστάτου ἄνακτος περί τοῦ θείου Πάσχα,

καί τέλος ἴδε σύνοδον τήν κατ’ ὠρολογίου

ἤτοι κατά λατινικοῦ νέου καλενδαρίου,

τήν γεγονυῖαν εὐσεβῶς ἐπί Ἱερεμίου

τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, καί τούς κανόνας ταύτης

καί γράμμα τό ἀποσταλέν πρός τόν Φιλαδελφείας

καί τούς ἐφόρους τοῦ Ναοῦ ἁγίου Γεωργίου.

καί ἄφες τόν νεκρόν αὐτόν νεκρούς τούς τούτου θάπτειν

καί πρᾶξιν τήν συνοδικήν τήν τότε γεγονυῖαν,

περί ἀποβολῆς αὐτῶν νέου καλενδαρίου

καί ἐκ τούτου γνώσει ἀκριβῶς ὅτι γε οἱ Λατῖνοι

ἀπώλεσαν πασχάλια τά τούτων καί τήν πίστιν

τήν εὐσεβῆ καί πατρικήν καί ὀρθοδοξοτάτην,

καινοτομίαις ταῖς αὐτῶν μεγίσταις βλασφημίαις,

ταῖς εἰς τό πνεῦμα, καί υἱόν διό μετά τῶν πρώτων

συντάττονται αἱρετικῶν, καί σύν ἐκείνοις ἅμα

παραδοθήσονται πυρί ἐσχάτω αἰωνίῳ

οἷς μεθ’ ἡμῶν καί σύ εἰπέ εὐαγγελιζομένοις

παρ’ ὅ γε παρελάβομεν ἀνάθεμα πολλάκις,

ρῖψον φιλίαν τήν αὑτοῦ, μή λάμβανε εἰς οἶκον,

μήτε χαίρειν λέγε αὐτῶ φέροντι ἀλλοτρίαν

διαδασκαλίαν, διδαχήν Χριστοῦ μου ἐναντίαν

Θεός δέ ὁ δυνάμενος τά πάντα καί σόν φίλον

παρασκευάσειεν αὐτοῦ τήν πλάνην ἐπιγνῶναι,

ἡμᾶς δέ ἀπαλλάγειε τῶν τούτων ζιζανίων,

καί οἷα σῖτον καθαρόν πάντας εἰς ἀποθήκας

συνάξειε τάς ἑαυτοῦ ἡμᾶς τούς ὀρθοδόξους.

 

(Τό κείμενον τοῦτο ἐλάβομεν ἀπό τήν μελέτην τοῦ ἐκλεκτοῦ ἐρευνητοῦ καί διδάκτορος θεολογίας – Οἰκονομολόγου, Ἀθανασίου Χρυσοβέργη, ἡ ὁποία φέρει τόν τίτλον: «ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Γ΄ (1713-1791) ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ. ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ» (ΛΑΡΙΣΑ 2000), τήν ὁποίαν μελέτην ὁ ἴδιος ὁ συγγραφεύς ἐνεχείρισεν εἰς τόν Μητροπολίτην Κήρυκον πρό δύο περίπου ἐτῶν).

 

Μη σκιάζεστε στα σκότη! Η λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει». Ι. Πολέμης

 

1 Απρ 2020

ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ

 

Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων

3 ώρ.  ·

Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια

«Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολὰς»!

Πρωτοπρεσβύτερος Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος, Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

«Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολὰς»!

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΟΣΧΑΣ ΙΔΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΤΟΙΚΗΤΗΡΙΑ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

 

• ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Το Πατριαρχείο Ρωσίας ιδιοποιείται κατοικητήρια δαιμόνων

16/03/2021

Άρθρο του πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη

Ο παπικός ναός του Αποστόλου Βαρθολομαίου στη Γρανάδα παραδόθηκε στην τοπική κοινότητα του Πατριαρχείου Μόσχας.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Στις 13-10-2020, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Αρχιεπισκόπου Μαδρίτης και Λισαβόνας κ. Νέστορα με τον Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπίσκοπο Γρανάδας κ. Φρανσίσκο Χαβιέρ Μαρτίνες Φερνάντες και του Πρωτοσύγκελου της εκκλησιαστικής επαρχίας πρωθιερέα κ. Ανδρέα Κόρντοτσκιν με σκοπό τη μεταβίβαση του παπικού ναού Αποστόλου Βαρθολομαίου στη Ρωσική ορθόδοξη ενορία στη Γρανάδα¹. Ήδη από τον περασμένο χρόνο, οι πιστοί της Γρανάδα δηλητηριάζονταν από την οικουμενιστική ιδέα της απόκτησης ενός μιαρού παπικού ναού. Ο Αρχιεπίσκοπος Νέστωρ τέλεσε πανηγυρική Θεία Λειτουργία και αφού απηύθυνε χαιρετιστήριο λόγο στο εκκλησίασμα, συζήτησε με τους ενορίτες το ενδεχόμενο μετακόμισης σε νέο ναό. Φέτος, το δαιμονόπληκτο όραμα για μία ανταλλαγή οικουμενιστικών «δώρων» έγινε πραγματικότητα, καθώς στις 23 Ιανουαρίου 2021 πραγματοποιήθηκε η τελετή της επίσημης παραδόσεως του ναού του Αποστόλου Βαρθολομαίου στη Γρανάδα για χρήση από την τοπική κοινότητα του Πατριαρχείου Μόσχας².

Όλοι μας έχουμε γνώση για τον πνευματικό ξεπεσμό της Ορθόδοξης Ρωσίας και τη μεταμόρφωσή της σε ένα πιόνι της διαθρησκειακής ατζέντας, δουλικά υποταγμένο στον αιρεσιάρχη Πάπα. Η συνάντηση του Πατριάρχη Μόσχας με τον Πάπα Φραγκίσκο στην Αβάνα το 2016 μπόρεσε και καθόρισε σημαντικά την αρχή μίας νέας Ρωσίας, που τη χαρακτηρίζει το μακράν του Ορθοδόξου φρονήματος και η δυσωδία που εκπέμπει η Παναίρεση. Η τότε, ένδοξη ιστορία της Ορθόδοξης Ρωσίας μεταλλάχθηκε σε μία Οικουμενιστική Ιστορία που δε σταματάει να φθίνει προς μία κατεύθυνση βεβαίας πνευματικής καταδίκης. Η σωτηριολογική ευθύνη βαραίνει τον τράχηλο των φαύλων κεφαλών της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που την οδήγησαν σε έναν «κανιβαλισμό» πνευματικού τύπου, ο οποίος συνετέλεσε στη δογματολογική αλλοίωση της ταυτότητάς της. Και τον ορίζουμε ως «κανιβαλισμό» γιατί αυτή η αντιμετώπιση του ρωσικού ορθοδόξου πληρώματος ως θήραμα, έρμαιο του κτήνους της Παναίρεσης, φανερώνει τεράστια αγριότητα, απανθρωπιά και έλλειψη σεβασμού στη θρησκευτική ελευθερία των πιστών. Γιατί ο Οικουμενισμός, μόνο ελευθερία δεν είναι. Αντίθετα, η γενική επικράτησή του διεξάγεται και επεκτείνεται με έναν τόσο αυταρχικό τρόπο που ξεσκεπάζει το δαιμονικό, αμετάπειστο και μισαλλόδοξο χαρακτήρα των εκπροσώπων του. Ένα καθεστώς οικουμενιστών τυράννων, άγρυπνων για τη διάδοση του ψεύδους τους και διδασκάλων του βιώματους της Κόλασης, ασκούν έναν φρικτό προσηλυτισμό και πασχίζουν να μυήσουν ολόκληρη την Οικουμένη στον Οικουμενισμό.

Η «μετακόμιση» των ορθοδόξων πιστών σε έναν παπικό ναό με σκοπό να εκπληρώσουν τη μυστηριακή κοινωνία με τον Θεό, αποτελεί μία κατάφωρη ασέβεια και βλασφημία. Αποκαλύπτεται ότι δεν αρκούνται στον ορθόδοξο Οίκο του Θεού, αλλά επιθυμούν τις χορηγίες ναών από τους παπικούς για να τελέσουν τα μυστήριά τους.

Ο Απόστολος των Εθνών λέει ότι ο Θεός δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, δεν έχει σχέση με χρυσά, ασημένια ή χρήσιμα αγάλματα³. Κατά συνέπεια, πώς καταδέχονται οι ορθόδοξοι να βρίσκονται εντός ενός ειδωλολατρικού ναού από τον οποίο απουσιάζει ο Θεός ο αιώνιος;

Οι παπικοί, ως θρασύτατοι και αμετανόητοι αρνητές του Κυρίου, δεν μπορούν να ζήσουν δίπλα στον Κύριο και να οικοδομήσουν ναούς εξ ονόματός Του. «Ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει ὁ Θεός μετά ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς; εἰ ὁ οὐρανός καί ὁ οὐρανός τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσί σοι, πλήν καί ὁ οἶκος οὗτος, ὃν ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου;⁴»

Επειδή το ίδιο το σώμα του Κυρίου αποτελεί ναό του Θεού, μετά την ενανθρώπηση του Λόγου πραγματοποιείται η ίδρυση ναών ως άλλη σάρκα του Θεανθρώπου Χριστού. Η έννοια του ναού που φέρει ο Κύριος, υιοθετείται από την πρώτη χριστιανική κοινότητα ώστε να δηλωθεί η πνευματική συγγένεια μαζί Του. Η πνευματική κοινωνία και η εκκλησιολογική διαδοχή με την πρώτη χριστιανική κοινότητα δεν υφίστανται στους παπικούς μετά το σχίσμα του 1054, οπότε η ίδρυση ναών από αυτούς δεν είναι τίποτα άλλο από κτίσματα κενά από Χάρη Χριστού. Αυτή την κενότητα και την απουσία της Όντως Ζωής, βιώνουν όσοι δοσίλογοι της Αληθινής Πίστης συχνάζουν σε τέτοιου είδους κενά κτίρια.

Ο ναός του Θεού είναι η αγία μας Εκκλησίας που είναι οικοδομημένη πάνω σε ζωντανούς λίθους, όμως αυτό το βίωμα είναι αδύνατο να επιτευχθεί από κάποιον αιρετικό και κάποιον συγκοινωνούντα με αυτόν, διότι συνοδικά έχουν αμφότεροι καταδικαστεί. Πώς λοιπόν, θα βιώσουν οι άθλιοι αιρετικοί τον πνευματικό ναό του Θεού, δηλαδή το πνεύμα που κατοικεί μέσα μας, όταν ερμηνεύουν τον Κύριο κατά το δοκούν δημιουργώντας ένα νέο, αυθαίρετο και τελικά, αιρετικό και καταδικαστέο ευαγγέλιο;

Οι σύγχρονοι και άπιστοι ορθόδοξοι υπογράφουν την αδιανόητη συνύπαρξη του ναού του Θεού και του ναού των ειδώλων και επιδιώκουν ένα κολάσιμο πάντρεμα. «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναός Θεοῦ ἐστε και τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν»;⁵

Ο Κύριος καταδικάζει του άπιστους ειδωλολάτρες και προστάζει την αποκοπή μας από το σώμα τους. Ιδού ο ευαγγελικός λόγος ο ατόφιος δείχνει τον δρόμο της Βασιλείας των Ουρανών και καθιστά αναγκαία την αποκλειστική ομολογία των ανθρώπων υπέρ της Αληθινής Πίστης, ώστε η καταδίκη της αίρεσης να είναι ξεκάθαρη. «Τις δέ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετά εἰδώλων; ὑμεῖς γάρ ναός Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθώς εἶπεν ὁ Θεός ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω, καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καί αὐτοί ἔσονταί μοι λαός. Διό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε, κἀγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς»⁶.

Μέσα σε ναό ο Θεός λάτρεψε τον ομοούσιο Πατέρα. Και σήμερα οι ορθόδοξοι που καταδέχονται να λειτουργήσουν μέσα σε παπικό ναό διαπράττουν μία δογματολογική ισοπέδωση την τριαδολογικής υπόστασης της Αγίας Εκκλησίας. Όμως, ο Οικουμενισμός θέλει να εκμηδενίσει και να εξαλείψει κάθε διακριτή, ουσιαστική και δογματολογική διαφορά με την πλάνη της αίρεσης. Μέσα σε αυτό το ψεύδος βυθίζονται οι ορθόδοξοι…

Ακόμα και η εκκλησιαστική παράδοση και αρχιτεκτονική και βυζαντινή τέχνη των ιερών ορθόδοξων ναών, έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τους ειδωλολατρικούς ναούς της Δύσης. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας του ορθόδοξου στοιχείου υπάρχει ώστε να διαφοροποιεί και να ξεχωρίζει την Αλήθεια της Ανατολής από το ψεύδος της Δύσης, και με αυτόν τον τρόπο να υπερτονίζεται η μοναδικότητα της Ορθής Δόξας. Με την αποδοχή ενός παπικού ναού στους κόλπους της ορθόδοξης κοινότητας της Γρανάδα, αμφισβητείται η λειτουργική θεολογία των ορθόδοξων ναών, περιφρονούνται τα άγια λείψανα που βρίσκονται εντός αυτών, χλευάζονται οι ευχές των Εγκαινίων, βλασφημείται η τριαδολογική διάσταση που κυριαρχεί εντός τους. Ο ορθόδοξος πιστός πλησιάζει τον αληθινό Οίκο του Θεού με πλήρη συντριβή, με πλήρη επίγνωση της αμαρτωλότητας και της αναξιότητάς του και ζητά άφεση των αμαρτιών, την κοινωνία με τον Ουράνιο Βασιλέα και το δικαίωμα μετοχής στην αιώνια ζωή. Πόσο μακριά είναι λοιπόν το πνεύμα της Ορθοδοξίας που βιώνεται εντός των ορθοδόξων ναών από των αχαρίτωτο πνεύμα των παπικών; Ακόμη και ο άνθρωπος, ως πρώτος μεταξύ ίσων, πόσο υποβιβάζεται όταν εξισώνεται με τον πρώτο άνευ ίσων των αιρετικών; Αλλά και ο ίδιος ο Κύριος, ο μόνος αναμάρτητος, πόσο βλασφημείται όταν ένας αιρεσιάρχης τολμά και θεωρεί πως κατέχει το αλάθητο; Η Χριστοκεντρικότητα των ορθόδοξων ναών δεν μπορεί ούτε να «μετακομίσει» ούτε να αντικατασταθεί με τον εγωιστικό Παποκεντρισμό των κενών κτισμάτων. Μέσω της ορθόδοξης ναοδομίας διευκρινίζεται η θέση της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία μετά την τρίτη Οικουμενική Σύνοδο 431 μ.Χ ορίστηκε ως κλίμακα διά της οποίας κατέρχεται ο Θεός και ως γέφυρα που ενώνει το χάσμα ουρανού και γης, και έτσι συνέτριψε τις πλάνες των Δυτικών, τις οποίες αφουγκράζονται οι “ορθόδοξοι” υβριστές της Παναγίας. Ούτε το ιερό θυσιαστήριο, ούτε η Αγία Τράπεζα και τα ματωμένα χέρια του ορθόδοξου ιερέα μπορούν να συνυπάρξουν σε έναν δαιμονικό χώρο που προσφέρεται η όστια, αντί του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Ούτε η δοξαστική ψαλμωδία και η υμνολογική θεολογία στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό μπορούν να αντικατασταθούν από μουσικά όργανα και ρητορικές βλάσφημες και ανυπόστατες.

Οι πιστοί, οι έχοντες φόβο αληθινού Θεού, όχι μόνο δεν καταδέχτηκαν ναούς παπικών, αλλά όταν βεβηλώνονταν από τους ασεβείς ειδωλολάτρες, τελούσαν πάλι τα Εγκαίνιά του. «Κατά τόν καιρόν καί κατά τήν ἡμέραν, ἐν ᾗ ἐβεβήλωσαν αὐτό τά ἔθνη, ἐν ἐκείνῃ ἐνεκαινίσθη ἐν ᾠδαῖς καί κιθάραις καί κινύραις καί ἐν κυμβάλοις»⁷.

Συμπερασματικά, καταλήγουμε πως το αλισβερίσι ανάμεσα σε ορθοδόξους και παπικούς για το κατοικητήριο των δαιμόνων, είναι απότοκο μίας πολυπαραγοντικής κατάστασης. Αυτή η παραχώρηση του παπικού ναού θέτει τους πιστούς του Οικουμενισμού στην κατηγορία των δήθεν ορθοδόξων, που παριστάνουν τους ζητιάνους των αιρετικών “δωρεών”. Ο Πλουτανοδότης Κύριος τους χάρισε την Αλήθεια, το πολύτιμο διαμάντι της Ορθοδοξίας, αυτοί καταδέχτηκαν τα κτίσματα των αιρετικών. Συνεπώς, πάσχουν αναμφίβολα από πενία πίστης. Είναι φτωχοί, λιμοκτονούν από Χάρη Χριστού, αφού ο Κύριος πήρε τη Χάρη του και τους άφησε ρακένδυτους μπροστά στην αιώνια ζωή. Η αποδοχή του οικουμενιστικού «δώρου», του παπικού ναού δηλαδή, δείχνει τη μικρότητα των ανθρώπων που καταχρώνται την αποστολική διαδοχή που φέρουν, και τελούν μολυσμένα μυστήρια και συμπράττουν με τους αιρετικούς βλαβερά ολισθήματα. Μόνοι τους θέτουν τους εαυτούς τους σε μία υποδεέστερη κατηγορία πιστών, που ενώ βρίσκονται εντός της Κιβωτού της Ορθοδοξίας πηδούν έξω από αυτή, ενώ έχουν λάβει το άγιο βάπτισμα, το απαρνιούνται, ενώ μπορούν να υπηρετούν τη Μία Αλήθεια, πιστεύουν σε πολλές επιμέρους «αλήθειες», ενώ μπορούν να σωθούν αποκλειστικά και μόνο από την Ορθοδοξία, επιλέγουν να δοκιμάσουν τη σωτηριολογική ανικανότητα της αίρεσης. Στώμεν Καλώς οικουμενιστικά μιάσματα… Ζει Κύριος ο Θεός!

---

1. https://katanixi.gr/oikoymenismos/oi-orthodoxoi-rosoi-tis-granadas-tha-leitoyrgoyn-se-papiko-nao/
2. https://mospat.ru/gr/news/inter-christian-relations/60333/
3. «ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ». (Πράξ 17, 24)
4. Γ΄ Βασ. 8, 27
5. Α΄ Κορ. 3, 16
6. Β΄ Κορ. 6, 16-17
7. Α΄ Μακ. 4, 54

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

 

 '' Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν, ότι πρό του σωτηρίου Πάθους μικρόν τούτο γέγονε''.
 Η Μεγάλη Τετάρτη είναι η τελευταία προπαρασκευαστική ημέρα του σωτηρίου Πάθους του Κυρίου. Για την ολοκλήρωση ακριβώς της προετοιμασίας του '' δια μετανοίας και επιστροφής'' εορτασμού του Πάσχα, '' ενέταξαν οι θειότατοι Πατέρες την μνήμην της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός'', διότι αυτό το γεγονός ήταν μία έκφραση υπέρτατης αγάπης, αλλά και ταπεινώσεως. Κατά την διήγηση των Ευαγγελιστών, τρείς φορές ο Κύριος δέχθηκε την συγκεκριμένη αυτή έκφραση τιμής προς το πρόσωπό Του.
 Την πρώτη περιγράφει ο Ευαγγ. Λουκάς (Λουκ. 7, 37-50). Ενώ δειπνούσε στην οικία κάποιου Φαρισαίου, '' ιδού γυνή εν τη πόλει, ήτις ην αμαρτωλός,... κομίσασα αλάβαστρον μύρου και στάσασα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας αυτού τοις δάκρυσι και ταις θριξί της κεφαλής αυτής εξέμασσε και κατεφίλει τους πόδας αυτού και ήλειφε τω μύρω''. Αυτής της αμαρτωλής δέχθηκε την προσφορά ο Κύριος και δήλωσε, ότι ''αφέονται αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί, ότι ηγάπησε πολύ''.
 Η δεύτερη περιγράφεται από τον Ευαγγ. Ιωάννη (12, 1-8): ''Προ εξ ημερών του Πάσχα, ήλθεν (ο Ιησούς) εις Βηθανίαν, όπου ην Λάζαρος ο τεθνηκώς, ον ήγειρεν εκ νεκρών. Εποίησαν ουν αυτώ δείπνον εκεί και η Μάρθα διηκόνει. Ο δε Λάζαρος εις ην των ανακειμένων συν αυτώ. Η ουν Μαρία, λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του Ιησού και εξέμαξε ταις θριξίν αυτής τους πόδας αυτού''.

 Η τρίτη, η οποία περιγράφεται από τον Ευαγγ. Ματθαίο (26, 6-13), έιναι εκείνη που μνημονεύεται σήμερα από την Εκκλησία, διότι συνέβη δύο ημέρες πρίν το Πάσχα ('' οίδατε, ότι μετά δύο ημέρας το Πάσχα γίνεται''). Ενώ ο Κύριος ήταν στην κατοικία ''Σίμωνος του λεπρού, προσήλθεν αυτώ γυνή αλάβαστρον μύρου έχουσα βαρυτίμου και κατέχεεν επί την κεφαλήν αυτού ανακειμένου''. Όταν οι Μαθητές είδαν αυτό ''ηγανάκτησαν λέγοντες εις τί η απώλεια αύτη; ηδύνατο γαρ τούτο το μύρον πραθήναι πολλού και δοθήναι πτωχοίς''. Όμως ο Κύριος υπερασπίσθηκε τη γυναίκα και βεβαίωσε, ότι '' όπου εάν κηρυχθεί το Ευαγγέλιον τούτο εν όλω τω κόσμω, λαληθήσεται και ο εποίησεν αύτη εις μνημόσυνον αυτής''.

Τη αφάτω Σου ευσπλαχνία, Χριστέ ο Θεός,
ελέησον και σώσον ημάς ως φιλάνθρωπος. ΑΜΗΝ.

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

 

 '' Τη Αγία και Μεγάλη Τρίτη, της των Δέκα Παρθένων παραβολής της εκ του Ιερού Ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα''.
 Η μνεία της Παραβολής των Δέκα Παρθένων (Ματθ. 25, 1-12), έχει σκοπό την παρακίνηση των πιστών σε εγρήγορση και ετοιμασία για την υπάντηση του Νυμφίου Χριστού. Γράφει σχετικά ο Ιερός Χρυσόστομος, ο άριστος αυτός παιδαγωγός και διδάσκαλος της Εκκλησίας:
 '' Θέλων ο Κύριος να δείξη αφ' ενός μεν ότι η παρθενία είναι μέγα πράγμα, αλλά έχει και μέγαν κόπον, αφ' ετέρου δε να δείξη και της ελεημοσύνης το μεγαλείον και ότι αύτη δεν κατορθούται άνευ κόπου, έφερεν εις το μέσον την παραβολήν ταύτην, λέγων ότι η Βασιλεία των Ουρανών παρομοιάζει με δέκα Παρθένους...
 Ο Χριστός επωνόμασεν τας Παρθένους εκείνας αι οποίαι δεν είχον την ελεημοσύνην μωράς και άφρονας... Διότι, δεν μας ωφελεί να κάμνωμεν νηστείας και αγρυπνίας, παρθενίας και προσευχάς και άλλας μεγάλας αρετάς, να πικραίνωμεν δε και να βαρύνωμεν τας καρδίας των ανθρώπων, να έχωμεν έχθραν κατά του ομοπίστου μας, να είμεθα πλεονέκται και άρπαγες και να κρατώμεν τον κόπον των πτωχών. Όσα καλά και αν κάμνη ο άνθρωπος, αν έχη έχθραν ή αν κρατή τον κόπον του πτωχού, όλα τα έχασε, διότι λέγει και ο Προφήτης Δαβίδ, ότι ο πτωχός εκέκραξε και ο στεναγμός του έφθασεν εις την ακοήν του Κυρίου (Ψαλμ. λγ' 7)...
 Αι φρόνιμοι Παρθένοι ενεθυμήθησαν και εγέμισαν τα αγγεία των έλαιον. Ποία αγγεία; Τας κοιλίας των πτωχών, την ένδυσιν των γυμνών, την παραμυθίαν των ορφανών. Ενεθυμήθησαν, ότι '' η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστί'' (Ιακ. 2, 26). Δια τούτο έκαμαν μεσίτας προς τον Κύριον τους πτωχούς. Οι πεινώντες ετρέφοντο και αι λαμπάδες των λύχνων ήσαν αναμμέναι. Οι πτωχοί ηυχαρίστουν και ο Νυμφίος ήρχετο. Η ελεημοσύνη εσπείρετο και ο Νυμφίος ευπρεπίζετο...
 Κατά το παράδειγμα των φρονίμων Παρθένων αγοράσατε οι ράθυμοι το έλαιον και μάλιστα τώρα γρήγορα, πρίν έλθει ο Νυμφίος και αι θύραι κλεισθούν. Θέλετε ίσως ερωτήσει, ποίοι είναι εκείνοι οι οποίοι πωλούν το έλαιον;... Είναι οι πτωχοί που κάθονται στις θύρες των εκκλησιών. Οι πτωχοί που οπουδήποτε ζητούν ελεημοσύνη εις το όνομα του Χριστού. Οι ασθενείς. Οι αδύνατοι από δυστυχίαν. Αι χήραι. Τα ορφανά. Αυτοί είναι αι λογικαί χελιδόνες που έφεραν εις τους ανθρώπους την σωτηρίαν. Αυτοί είναι οι καλοί μεσίται των ελεημόνων''.

 Αλλ' ω Νυμφίε Χριστέ, μετά των φρονίμων ημάς συναρίθμησον Παρθένων και
τη εκλεκτή Σου σύνταξον ποίμνη και ελέησον ημάς. ΑΜΗΝ

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΤΟ ΕΜΒΡΥΟΝ ΕΜΦΥΧΟΥΤΑΙ ΕΞ ΑΚΡΑΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ

ΕΙΝΑΙ ΦΡΙΚΤΤΗ ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΤΙΝΩΝ ΟΤΙ ΤΟ ΕΜΒΡΥΟΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΨΥΧΗΝ ΤΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΡΕΑΣ.

 

"Επίσης κατα τον Μεγαν Βασιλειον καί τον Ιερον Νικόδημον το εμβρυον εν τη κοιλία της μητρος μορφουται, ηγουν σχηματιζονται απαντα αυτου τα μελη καί οι χαρακτηρες του, μετα τας τεσσαρακοντα ημερας, διοτι προ των τεσσαρακοντα ημερων ειναι αμορφον, καί ωσαν ενα κομματι κρεας. Εις τας τεσσαρακοντα ημερας μεμορφωμενον καί τελειον πλέον το εμβρυον λαμβανει καί ψυχην λογικήν"(Μητροπολίτου Πειραιως καί Νησων ΝΙκολάου, Ιερα Ανθολογια, Β  Εκδοσις Παειραιευς 1994)

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΦΡΙΚΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΕΓΡΑΦΗ ΕΙΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Γ.Ο.Χ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ κ ΝΙΚΟΛΑΟΥ (ΚΑΤΟΠΙΝ "ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ") ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟΝ: "ΙΕΡΑ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ Β' ΕΚΔΟΣΙΣ ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ 1994", ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ "ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ"ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΤΕΚΝΩΝ) ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ...  ΤΟ ΕΠΙΤΙΜΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΤΡΩΣΕΩΣ, ΕΑΝ ΕΓΙΝΕ Η ΕΚΤΡΩΣΙΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΗΜΕΡΩΝ... ΔΙΟΤΙ ΤΟΤΕ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΛΑΒΕ ΨΥΧΗΝ, ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΠΟΙΟΝ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΑΙ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ...  

 

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΗΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΗΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ ΠΙΕΣΙΝ ΤΩΝ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΙΕΡΕΩΝ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ "ΑΡΧΕΠΙΣΚΟΠΟΣ" ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΟΤΙ Η ΚΑΤ  ΕΜΕ ΕΛΛΙΠΗΣ ΔΙΟΡΘΩΣΙΣ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΣΤΗΝ "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΟΗ") ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΠΑΝΔΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ) ΟΤΑΝ ΑΥΤΑΙ ΣΥΓΚΛΗΘΟΥΝ, ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΠΟΤΕ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΨΥΧΗΝ (ΑΛΛΩΣ ΠΟΤΕ ΕΜΨΥΧΟΥΤΑΙ ΤΟ ΕΜΒΡΥΟΝ, ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ "ΗΜΕΡΗΣΙΑΝ ΔΙΑΤΑΞΙΝ" ΩΣ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΘΗ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ (ΔΙΑ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ "ΕΠΙ ΤΟΥΣ ΥΙΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΕΙΘΕΙΑΣ") ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ, ΗΤΟΙ ΤΟΥ "ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ"  (ΒΛΕΠΕΤΕ "ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ" ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10), ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΝ ΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΚΤΡΩΜΕΝΑ ΕΜΒΡΥΑ HEK-293 (HUMAN EMBRYONIC KIDNEY CELL LINE) .

 

 

Με την Συνοδον του Στεφανου Τσακιρογλου - Σεβαστιανου Σταυρου εχομεν πολλά και σοβαρα θεματα να συζητησωμεν. Ενα από αυτα ειναι καί το σχετικόν με την εμψυχωσιν του ανθρωπου, αιρετικόν φρονημα του πάλαι ποτε Πειραιως καί Νησων Νικολάου, καθ ο "το εμβρυον εν τη κοιλία της μητρος μορφουται, ηγουν σχηματιζονται απαντα αυτου τα μελη καί οι χαρακτηρες του, μετα τας τεσσαρακοντα ημερας, διοτι προ των τεσσαρακοντα ημερων ειναι αμορφον, καί ωσαν ενα κομματι κρεας. Εις τας τεσσαρακοντα ημερας μεμορφωμενον καί τελειον πλέον το εμβρυον λαμβανει καί ψυχην λογικήν" ...Τουτο ειχα καταγγειλει πολλάκις πρό του 2005, ως φρονημα αιρετικόν, αλλά το υπό τον Στεφανον παρασυνοδικόν κατεστημενον κατωρθωνε καθε φορα να το θετει εις το Αρχειον. Ειναι ενα από τα θεματα τα οποία ενισταμενος επικαλουμην κατα τας εναντιον μου ψευδοαργιας, ψευδοκαθαιρεσεις καί ψευδοαφορισμούς του Πειραιως Νικολάου καί δυστυχως καί της περί αυτόν Συνόδου και της εξ αυτης προελθουσης σημερινης Συνοδου του Στεφανου - Σεβαστιανου. Καί δυστυχως επανερχεται το θεμα και μετα την καταθεσιν των ανυποστατων καθαιρεσεων εις τα εναντιον μου πολιτικα δικαστηρια αλλα και με τας κατ εμου εν Εγκυκλιοις ψευδοκατηγοριας του Στεφανου και του Σεβαστιανου (βλέπετε τελευταιαν Εγκυκλιον του φερόμενου ως "Αρχιεπισκόπου Κύπρου" Επιφανιου. Το θεμα τουτο ακρως δογματικόν, ελαβε και ποιμαντικες διαστασεις με ακρως σοβαρες αρνητικες σωτηριολογικες συνεπειες. Διοτι ο τοτε Πειραιως και νησων Νικολαος, εδιδασκε τά πνευματικά του τεκνα, (τα οποια μεχρι και σημερον το βεβσιουν) οτι η εκτρωσις οταν γινεται προ των τεσσαρακοντα ημερων δεν ειναι φονος καί επομενως δεν χρειαζεται να τεθει επιτιμιον. Σημερον μετα από μίαν δεκαπενταετιαν, εν συνδυαμω και με οσα λεγονται σχετικα με τα εμβολια κατα του κορωνοιου οτι δια την παρασκευην των χρησιμοποιουνται και σκοτωμενα εμβρυα απο εκτρωσεις, θελησα να ασχοληθώ ολιγον περισσότερο με το θεμα. Εψαξα, λοιπον εις την Βιβλιοθηκην του Επισκοπειου της Αγίας Ακατερινης καί ευρηκα την "Ιεραν Ανθολογιαν" (του Μητροπολιτου ΓΟΧ Πειραιως καί Νησων Νικολάου, Β΄ Εκδοσις Πειραιευς 1994) δια να αναγνωσω και διαπιστωσω ιδιοις ομμασιν πως δικαιολογει αυτο το φρονημα του. Καί ειδα οτι εις την σελίδα 199 γραφει επακριβως: "Εις τας τεσσαρακοντα ημερας μεμορφωμενον καί τελειον πλέον το εμβρυον λαμβανει καί ψυχην λογικήν" ... Καί δεν φτανει αυτό, αλλά αποδίδει αυτην την αιρετικην του δοξασιαν και εις τον Μεγαν Βασιλειον καί εις τον Ιερόν Νικόδημον: Ιδου ολόκληρη η παραγραφος: "Επίσης κατα τον Μεγαν Βασιλειον καί τον Ιερον Νικόδημον το εμβρυον εν τη κοιλία της μητρος μορφουται, ηγουν σχηματιζονται απαντα αυτου τα μελη καί οι χαρακτηρες του, μετα τας τεσσαρακοντα ημερας, διοτι προ των τεσσαρακοντα ημερων ειναι αμορφον, καί ωσαν ενα κομματι κρεας. Εις τας τεσσαρακοντα ημερας μεμορφωμενον καί τελειον πλέον το εμβρυον λαμβανει καί ψυχην λογικήν" ... Εις προηγουμενην αναρτησιν εγραψαμεν περι της "εξ ακρας συλληψεως" δογματικην διδασκαλιαν της Εκκλησιας, και θα επανελθωμεν διότι το θεμα λαμβάνει τεραστιας διαστάσεις λόγω και των εμβολίων ...

"ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ" ΚΑΛΕΙ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΘΕΜΑΤΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ....

Ο "ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ" ΚΑΛΕΙ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΑ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΑΡΘΡΑ, ΜΕΛΕΤΕΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ, ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ ΙΦΣΚΑΕΓΟΧ, ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ https://www.facebook.com/epkirikos εγραφη ενημερωτικα καί το εξης: το εξης:

Οσοι ενδιαφερονται να γνωρισουν τον Ιερόν Αγωνα της Γνησιας Ορθοδοξιας καί θελουν να συμμετασχουν εις αυτόν συναγωνιζόμενοι καί συνδιακονουντες εκαστος από την θεσιν του εις τόν καλόν αγωνα της Ορθοδοξου Ομολογιας, ας παρακολουθουν το μπλόκ "ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ", καί ας διαβαζουν καί μελετουν τα κείμενα τα οποία δημοσιευονται εκεί, κείμενα Ορθοδόξου Ομολογιας καί Πιστεως, καί αρθρα αντιαιρετικα, εποικοδομητικα, πατερικα, ενημερωτικα καί επίκαιρα ... 

 

 

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΟΚΚΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΤΩΝ ΡΩΣΙΑΣ

 Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΟΚΚΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΤΩΝ ΡΩΣΙΑΣ

Ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος ὁ ἐκδότης τῶν Πρωτοκόλλων

῾Ο Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος, εἶναι γνωστός διά τάς ἐπανειλημμένας ἐκδόσεις εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν τοῦ περιφήμου καταστάντος βιβλίου: "Τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών", τό ὁποῖο, ὡς εἶναι γνωστόν, ἐδημιούργησε παγκόσμιον σάλον.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ π. ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΨΑΝΗ

 

Aρχιμανδρίτου ΓΕΩΡΓΙΟΥ,

Καθηγουμένου της Ιεράς Κοινοβιακής

Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

 

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, δηλαδή η κίνησις δια την ένωσιν των "εκκλησιών", όπως διεξάγεται σήμερον, φαίνεται ότι έχει ουμανιστικόν - ανθρωποκεντρικόν χαρακτήρα και όχι θεολογικόν και πνευματικόν.

ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΘΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΚΝΗΡΙΑΣ

 

"Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, αδελφοί, κατά της οκνηρίας, και άς σχίσουμε το σουδάριο του σκότους, που καλύπτει τα μάτια μας και πού είναι η λήθη, και θα δούμε το φώς της μετάνοιας.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

 

 

 Η πρίν από το Άγιο Πάσχα εβδομάδα ονομάσθηκε Μεγάλη Εβδομάδα, από των πρώτων ήδη χριστιανικών αιώνων. ''Μεγάλην δε καλούμεν την εβδομάδα - διδάσκει ο Ιερός Χρυσόστομος - ούκ επειδή πλέον έχει το μήκος των ωρών. Και γαρ εισί έτεραι πολλώ μείζους ώρας έχουσαι. Ουδέ επειδή πλείους ημέρας έχει. Και γαρ ο αυτός αριθμός και ταύτη και ταις άλλαις πάσαις. Τίνος ουν ένεκεν μεγάλην ταύτην καλούμεν; Επειδή μεγάλα τινά και απόρρητα τυγχάνει τα υπάρξαντα ημίν εν αυτή αγαθά.
 Εν γαρ ταύτη ο χρόνιος ελύθη πόλεμος, θάνατος εσβέσθη, κατάρα ανηρέθη, του διαβόλου η τυραννίς κατελύθη, τα σκεύη αυτού διηρπάγη, Θεού καταλλαγή προς ανθρώπους γέγονεν, ουρανός βάσιμος γέγονεν, άνθρωποι τοις Αγγέλοις συνεμίγησαν, τα διεστώτα συνήφθη, ο φραγμός περιηρέθη, το κλείθρον ανηρέθη, ο της ειρήνης Θεός ειρηνοποίησε τα άνω και τα επί της γης. Διά τούτο τοίνυν Μεγάλην Εβδομάδα καλούμεν, επειδή τοσούτον πλήθος δωρεών ημίν εν αυτή κεχάρισται ο Δεσπότης'' (Ε.Π.Μιγνίου, τ. 53, σελ.273).
 Κατά τις τρείς πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, ψάλλεται στους Ναούς η ιδιαιτέρως κατανυκτική Ακολουθία του Νιμφίου, κατά την οποία τονίζεται αφ' ενός η αγαπητική σχέση Νυμφίου - Χριστού με την ψυχή κάθε μέλους της Εκκλησίας Του και εφ' ετέρου η ανάγκη προετοιμασίας του πιστού για την ένωσή του με τον Θεό.
 Την Μεγάλη Δευτέρα, η Εκκλησία ''μνείαν ποιείται του μακαρίου Ιωσήφ του Παγκάλου και της υπό του Κυρίου καταρασθείσης και ξυρανθείσης συκής''. Ο Ιωσήφ, ενδέκατος γιός του Πατριάρχη Ιακώβ και της Ραχήλ, πωλήθηκε από τους αδελφούς του σε αλλοφύλους και κατέληξε δούλος του Πετεφρή, αρχιευνούχου του Φαραώ. Όταν η σύζυγος του κυρίου του, ''επιθυμούσα του κάλλους του'', προσπάθησε να τον παρασύρει στην πορνεία, αυτός όχι μόνον δεν ενέδωσε, αλλά έφυγε και άφησε στα χέρια της τα ενδύματά του. Τελικά η σωφροσύνη του νέου επιβραβεύτηκε από τον Θεό, αφού ο Ιωσήφ αναδείχθηκε ''κύριος πάσης γης Αιγύπτου'' και έφθασε να βοηθήσει τους αδελφούς και τον λαό του.
 Το περιστατικό της συκής, μνημονεύεται στα Ιερά Ευαγγέλια (Ματθ. 21,18-19 και Μάρκ. 11,12-14). ''Εννοεί δε ενταύθα η συκή την συναγωγήν των Ιουδαίων, εις την οποίαν ελθών ο Σωτήρ και μή ευρών εις αυτήν τον πρέποντα καρπόν, ειμή μόνον την σκιάν του νόμου, απέσυρε και ταύτην την σκιάν απ' αυτής και παντάπασιν αργήν την κατέστησεν''.
 Αυτά τα παραδείγματα, προβάλονται από την Εκκλησία στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδος, σαν πρότυπα ηθικής διδασκαλίας.

Ταις του Παγκάλου πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς. ΑΜΗΝ.

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΩΝ ...

 

Εγραφη εις το διαδίκτυον, καί εγινε αποδεκτον από ευλαβεις νεοημερολογιτες, οτι εις την ψευδοσυνοδο του Κολυμπαριου εν ετει 2016, κατηργηθη ουσιαστικα το 9ο άρθρο του Συμβολου της Πϊστεως, εν ετει δε 2021 με την απόφασιν να εορτασθει, λογω κορωνοιου, τό εφετεινόν Πάσχα, ημεραν Σαββατον, κατα την οποίαν συμπίπτει καί τό Νομικόν Εβραικόν Πάσχα, (οτι) καταργειται καί το 6ο αρθρο, ητοι το "καί ανασταντα την τρίτη ημέρα, κατά τας Γραφάς... ". Δια να υπάρχει, ομως, μια ωλοκληρωμενη εικόνα του τι συμβαίνει, ημεις θα προσθεσωμεν καί το εξης: Οτι η προδοσία της Πίστεως καί η καταργησις των αρθρων 9ου καί 6ου (του "Πιστευω" μας) καί η αποστασια γενικως από την παραδοσιν, δεν ειναι σημερινόν φαινόμενον. Συνετελεσθη ηδη από τό 1920, με την παναιρετικήν καί οικουμενιστικήν εκείνην Εγκυκλιον της μεχρι τοτε Ορθοδοξου Συνοδου του Οικουμενικου Πατριαρχειου Κων/λεως, την απευθυνομενην εις τας απανταχου αιρεσεις, τας οποίας ολως κακοδόξως αποκαλει καί αναγνωριζει ως "Εκκλησίας Χριστου" καί της οποίας ως πρωτος ορος, δια την επαγγελομενην δι αυτης Οικουμενιστικήν Ενωσιν, ετεθη η αλλαγη του Ημερολογιου. Αυτη η προδοσία καί η καταργησις των αρθρων 6ου καί 9ου του Συμβολου της Πϊστεως μας, ) επιβεβαιωθη καί με τας απόφασεις του δηθεν Πανορθοδοξου (του 1923) Συνεδριου εν Κωνσταντικουπόλει. (Βλέπετε τα Πρακτικα του Συνεδριου", σχολια επ αυτων του μακαριστου μοναχου π. Παύλου Κυπρίου εις τό βιβλίον του "Νεοημερολογιτισμός - Οικουμενισμός καθως καί εις αλλα συγγραμματα του. Βλεπετε επίσης καί το συγγραμμα του θεολόγου Ελευθεριου Γκουτζιδη ""ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΔΞΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ"). Σημειουται οτι οι πλείονες των συμμετασχόντων εις τό ψευδοπανορθοδοξον εκείνο Συνεδριον του 1923 Αρχιερέων ησαν μελη των Μασωνικων στοων. ... Εν τελει δε ωλοκληρωθη με την αυθαιρετον επιβολήν (με απόφασιν πάντοτε του Καίσαρος) της αλλαγης (δηθεν διορθωσεως, οπως την ωνόμασαν) του Ιουλιανου Ημερολογιου. καί της αποδοχης του νεου Γρηγοριανου - Παπικου Ημερολογίου, τελεσιδίκως καταδεδικασμενων υπό των Πανορθοδοξων Συνοδων του ΙΣΤ αιωνος καί εφεξης ... Βλλεπετε επίσης καί τα επόμενα βηματα των συμπροσευχων, των αλληλοαναγνωρισεων, της συμμετοχής εις τό Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιων, της Αρσεως των Αναθεματων, της αναγνωρισεως εγκυρων μυστηριων εις τους Παπικους καί λοιπούς αιρετικους κλπ, τα οποία επιβεβαιουν την αποστασιαν.. Τό μόνον πού απομενει τωρα ειναι: Τό "ἑξελθετε εκ μέσου αυτων καί ακαθαρτου μη απτεσθε, καγω εισδεξομαι υμας καί εσομαι υμιν εις Πατερα καί υμεις εσεσθε μοι εις υιούς καί θυγατερας, λεγει Κύριος Παντοκρατωρ". "Ιδου καιρος ευπροσδεκτος, ιδου ημερα σωτηριας."..

ΡΟΥΜΑΝΙΑ 2018

 

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Η αλλαγή του ημερολογίου έγινε για να ενωθεί (υποταχθεί δηλαδή) η Ορθοδοξία στον Παπισμό. Γράφει ο κ. Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης, Θεολόγος

Η αλλαγή του ημερολογίου έγινε για να ενωθεί 

(υποταχθεί δηλαδή) η Ορθοδοξία στον Παπισμό. 

Γράφει ο κ. Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης, Θεολόγος

ΜΕΤΟΧΙΑΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ ΕΣΠΕΡΑΣ

 Πρώτα ο Θεός, σήμερα το απόγευμα, 6 η ώρα, θα ξεκινήσει εις τον Μετοχιακό Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Καρέα η ακολουθία του Νυμφίου.