Αγαπητό αναγνωστικό κοινό,
Τις ημέρες αυτές που λόγω της πανδημίας του Κορωναϊού, ο Θεός επέτρεψε να βρισκόμαστε ο καθ' ένας 'μας εις τα ίδια και κατά μόνας, σκέφτηκα πως καλό θα ήταν μαζί με την προσευχή μας να διαβάζουμε και διάφορα πνευματικά κείμενα, τα οποία θα αποσκοπούν εις την πνευματική μας ανάταση. Για τον λόγω αυτό, έψαξα και βρήκα Ομιλίες του Πνευματικού μου Πατρός, αγωνιστού Σεβ/του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών κ. Κηρύκου, του φοιτητού όντος τότε της Θεολογικής Σχολής του Παν/μου Αθηνών, τις οποίες με πολύ μεγάλη μου χαρά αντιγράφω προκειμένου αυτές να μας κρατήσουν συντροφιά αλλά και να μας εμψυχώσουν το χρονικό αυτό διάστημα που δεν μπορούμε να εκκλησιαστούμε. Μάλιστα, κατά συγκυρίαν Θεού, οι ομιλίες αυτές αναφέρονται εις του Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά την ακολουθία των οποίων ξεκίνησε εις τις μέρες μας το κλείσιμο των Ιερών Ναών. Χωρίς επιπλέον λόγια, παραθέτω τις εν λόγω Ομιλίες όπως ακριβώς τις βρήκα γραμμένες.
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Αγαπητοί αναγνώσται
Προ εικοσαετίας περίπου, φοιτητής ων της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Αθηνών, τη επιμόνω πιέσει του κατά σάρκα θείου μου και πνευματικού μου πατρός, αειμνήστου Ιερομονάχου Κηρύκου Κοντογιάννη, όστις διετέλεσεν εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Κάτω Ηλιουπόλεως, εκοιμήθη δε εν Κυρίω την 18.4.74, εξεφώνησα κατά τας ακολουθίας των χαιρετισμών ωρισμένας ομιλίας, τινάς εκ των οποίων είχον καταγράψει.
Αι ομιλίαι αύται, αι οποίαι είναι αφιερωμέναι εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, γνωρίζω πως δεν έχουν καμμίαν ιδιαιτέραν αξίαν, και μόνον ως <<ψελίσματα>> μικρού παιδιού δύνανται να θεωρηθούν. Δια τούτο και δεν είχα σκοπό να τας εκδώσω. Τινές όμως που ανέγνωσαν αυτάς μου εζήτησαν να τας εκδώσω εις εν ιδιαίτερον τεύχος, δια να έχουν την δυνατότητα να τας αναγνώσουν και άλλοι. Δια τούτο προβαίνω εις την έκδοσιν αυτών ως ένα ταπεινόν ευλαβικόν αφιέρωμα εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον.
Εις τα κείμενα των ομιλιών αυτών δεν επέφερα τροποποιήσεις, μόνο μερικάς απαραιτήτους, διότι διαφορετικά θα έπρεπε να αναμορφωθούν εξ ολοκλήρου, όπερ ο χρόνος και αι πολλαί ασχολίαι δεν μου το επιτρέπουν. Ελπίζω όμως ότι η Υπεραγία Θεοτόκος, εις Ην αφιερούται το παρόν τεύχος θα το δεχθή ως ταπεινόν <<πρεσβείας θυμίαμα>>, οι δε αναγνώσται θα το κρίνουν επιεικώς.
ΟΜΛΙΑΙ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ
ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΤΩΝ 1971-1973
ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΟΜΙΛΙΑ 1η
ΚΛΙΜΑΞ ΚΑΙ ΓΕΦΥΡΑ
<<Χαίρε κλίμαξ επουράνιε, δι' ης κατέβη ο Θεός, χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν>>
Ο άνθρωπος από την εποχήν της πτώσεως μέχρι της απολυτρώσεως ευρίσκετο εις διάστασιν από τον Θεό. Ο άνθρωπος ήταν μακράν του Θεού. ήταν όμως ενωμένος με αυτόν δι' ισχυροτάτων δεσμών: της αγάπης εκ μέρους του Θεού προς τον άνθρωπον, του πόθου εκ μέρους του ανθρώπου προς τον Θεόν, την έμφυτον αναζήτησιν του Θεού, την αγωνίαν του ανθρώπου, δια την σωτηρίαν Του και την λύτρωσίν του.
Το μυστήριον της απολυτρώσεως το <<χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένον>> απεκαλύπτετο ολοέν και εντονώτερον. Ο άνθρωπος ανέμενε εναγωνίως την λύτρωσίν του, και το μυστήριον τέλος απεκαλύφθη με την θείαν Ενανθρώπισιν.
Εις αυτό το μυστήριον της θείας Ενανθρωπήσεως το σπουδαιότερον ρόλον έπαιξε η Υεπαργία Θεοτόκος. Διότι αυτή ήνωσε τα <<πρίν διεστώτα>>. Καθ' όσον εγένετο <<η κλίμαξ δι' ης κατέβη ο Θεός>>.
Μεγάλη η χάρις αλλά και μεγάλη η ευεργεσία. Το ανθρώπινον γένος προσέφερε την Παρθένον και ελάμβανε εκ του ουρανού το ωραιότερον δώρον, την λύτρωσιν.
Ο Λόγος του Θεού εγένετο σάρξ. Η Παναγία έγινε η κλίμαξ η οποία συνέδεε τον ουρανόν και την γην. Έγινε η γέφυρα η μετάγουσα ημάς από της γης εις τον ουρανόν.
Εκείνο το οποίον επιθυμεί ο άνθρωπος, την εύρεσιν της αληθείας και την απόλαυσιν των εξ αυτής αγαθών εγένετο πραγματικότης.
Αναζητούσε τον ουρανόν μέχρις ότου βρη τον Δημιουργόν του δια να αναπαυθή εις αυτόν. Η αγωνία και η αναζήτησις, ευθύς έπαυσαν ως ούτος απήλαυσε το αγαθόν της θείας χάριτος.
Η τιμή ανήκει εις την Θεοτόκον. Αυτή εγέννησε τον Θεόν, και έφερε την σωτηρίαν. Αυτή αποκατήλλαξε τον ουρανόν και την γην.
Ας την ευχαριστήσωμεν ως εκ τούτου ας την δοξολογήσωμεν εκ βάθους καρδίας και ας την παρακαλέσωμεν όπως τη μεσιτεία της απολαύσωμεν και ημείς των αιωνίων αγαθών. ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου