Του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας κ. ΚΗΡΥΚΟΥ
Ο
ιερός Χρυσόστομος κατά την διάρκεια
της πατριαρχείας του, υπήρξε ελεγκτής
κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως
έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς
εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα
Ευδοξία, επειδή έλεγχε τις παρανομίες
της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον
τότε Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο
συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36
επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι
και δυσαρεστημένοι από τον άγιο) στο
χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε
την καθαίρεση και εξορία τού Αγίου σε
ένα χωριό τής Βιθυνίας. Η απόφαση αυτή
όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε
αναγκάστηκε η ίδια η Ευδοξία να τον
ανακαλέσει από την εξορία και να τον
αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική
αθωωτική απόφαση. Αλλά λίγο αργότερα,
η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε
και πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου
404) στην Κουκουσὸ της Αρμενίας και από
εκεί στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές
κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε
το 407 μ.Χ. Σε αυτό το σημείο θα σταθούμε
λίγο στην συνήθεια την οποία είχε ο
Άγιος σε κάθε διδαχή και κήρυγμά του να
κατηγορεί τους φιλάργυρους, τους άρπαγες
και τους αδικητές. Οι άρχοντες δε του
τόπου, όσους από αυτούς έλεγχε η συνείδησή
τους γόγγυζαν και κατηγορούσαν τον
Άγιο, αλλά αυτός κανένα δεν κατηγορούσε
εξ ονόματος. Εξ αιτίας δε αυτών των
καυστικών διδαχών και κηρυγμάτων καθώς
και της όλης ποιμαντικής δράσεως του
Αγίου, οι κατήγοροί του συνωμότησαν,
όπως προαναφέραμε, εναντίον του και με
παράνομη σύνοδο κήρυξαν έκπτωτο από το
θρόνο τον ιερό Χρυσόστομο και τον
έστειλαν σε εξορία. Αυτό δε, δεν έγινε
μόνο μια φορά αλλά πολλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου