ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΩΜΕΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΘΗΝ;

 Οι Πατέρες θα μας υποδείξουν τον δρόμο

 Από εκκλησιαστικής, κοινωνικής, εθνικής και γενικωτέρας απόψεως τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Κάτι πρέπει να γίνη. Κάπου πρέπει να ανατρέξωμεν. Να βρούμε κάποια ελπίδα. Που αλλού παρά εις τους Πατέρας. Αυτοί θα μας υποδείξουν τον δρόμο να βγούμε από το αδιέξοδο. Ας ακούσουμε την φωνή τους. Και πρώτα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου:

 <<Διατί τα παθαίνουμε αυτά, αδελφοί, και μέχρι πότε; Πότε θα συνέλθωμεν από την μέθην, ή πότε θα απομακρύνωμεν την τσίμπλαν από τα μάτια μας, και θα τα ανοίξωμεν δια να ίδωμεν το φως της αληθείας; Τί σκοτεική και ασέληνη νύκτα είναι όλα αυτά; Τί μάχη νυκτερινή; Τί ζάλη, η οποία δεν επιτρέπει να διακρίνωμεν την όψιν των φίλων και των εχθρών; Διατί έχομεν γίνει <<εντροπή δια τους γείτονάς μας, περίγελως και εμπαιγμός δια τους γύρω μας>>; Από που προέρχεται το πάθος αυτό δια το κακόν; Δια ποίον λόγο κουραζόμεθα έτσι συνέχεια; Ή μάλλον ούτε κουραζόμεθα, αλλά μας δυναμώνει το κακόν, επειδή μαινόμεθα από το πάθος, και αισθανόμεθα ηδονήν ενώ καταστρέφομεν τον εαυτόν μας. Και πουθενά δεν ευρίσκεται λόγος, ή φίλος, ή σύμμαχος, ή ιατρός ή φαρμακοποιός ή κάποιος άλλος ικανός να ξερριζώση το πάθος. Ούτε φύλαξ και βοηθός άγγελος, ούτε Θεός. Αλλά εκτός από τα άλλα έχομεν αποκλείσει από τους εαυτούς μας και την φιλανθρωπίαν του Θεού. <<Διατί, Κύριε, έχεις απομακρυνθή και στέκεσαι μακρυά>>; Και <<πως θα εξακολουθήσης να μας αποστρέφεσαι μέχρι τέλους>>; Και πότε θα μας επισκεφθής; Και μέχρι πού θα προχωρήσουν αυτά και πού θα σταματήσουν; Φοβούμαι μήπως αυτά τα οποία συμβαίνουν σήμερα είναι ο καπνός του πυρός το οποίον αναμένομεν, και μήπως επίσης έλθη μαζί μ' αυτά ο Αντίχριστος και χρησιμοποιήση ως ευκαιρίαν δια να επιβάλη την τυραννίαν του, τα σφάματα και τας αδυναμίας μας. Διότι δεν υπάρχει περίπτωσις να προσβάλη τυχόν υγιείς ή ενωμένους στενά με την αγάπην. Αλλά πρέπει πρώτα να διαιρεθή μεταξύ τους η βασιλεία, εν συνεχεία να έλθη ο πειρασμός και να φιμώση τον υγιή συλλογισμόν μέσα μας, και ακολούθως να διαρπαγούν τα σκεύη και να πάθωμεν εκείνα τα οποία βλέπομεν τώρα τον εχθρόν να παθαίνη από τον Χριστόν>>.

 Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα λόγια αυτά του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Εκφράζουν, ως άριστα και την τότε και την σημερινή κατάστασι και του κόσμου γενικώτερα και την ιδικήν μας την Εκκλησιαστική. Αλλά ας δούμε και ένα ακόμη κείμενο, που παρουσιάζει τα αίτια των δυστυχιών μας, παλαιότερα, τα οποία, συγκρινόμενα με τα σημερινά ομοιάζουν κατά πολύ.

 Ο ιστορικός Βρυέννιος ολίγα έτη πρό της πτώσεως του Βυζαντίου γράφει:

 <<Τα αίτια της δυστυχίας. Βλέποντας κάποιος τις τιμωρίες που επιφέρει πάνω μας ο Θεός εξίσταται. Αν όμως συλλογιστεί τα ατοπήματά μας θαυμάζει πως δεν μας έχει καταστρέψει. Γιατί δεν υπάρχει είδος κακίας που να μη διαπράττουμε στη ζωή μας. Οι ιερείς μας χειροτονούνται με χρήματα. Οι πιο πολλοί πρίν από το γάμο έρχονται σε επαφή με τις μέλλουσες συζύγους τους. Η άφεση των αμαρτημάτων και η μετάληψη των θείων δώρων δίδονται με δωροληψία από τους λεγόμενους πνευματικούς. Οι μοναχοί που έδωσαν υπόσχεση παρθενίας συνοικούν με μοναχές. Κάθε μέρα τους εαυτούς μας και τους άλλους αναθεματίζουμε και εκτοξεύουμε εναντίον τους μύριες κατάρες. Κάθε όρκο, ρητό και άρρητο, δίνουμε χωρίς φόβο. Και στου Θεού και Σωτήρα μας το φρικτό όνομα επιορκούμε κάθε ώρα, και μάλιστα χωρίς λόγο. Γογγύζουμε κατά του Θεού άλλοτε γιατί βρέχει, άλλοτε γιατί δεν βρέχει, γιατί κάνει καύσωνα, γιατί κάνει ψύχος, γιατί σ' άλλους έδωσε πλούτο και ανέχεται οι άλλοι να πεινούν. Γιατί φύσηξε νοτιάς, γιατί ισχυρός βορριάς και γινόμαστε αδιάλλακτοι κριτές του Θεού. Γυμνοί, όπως γεννήθηκαν δεν ντρέπονται να κοιμούνται όχι μόνο άντρες μα και γυναίκες. Τις θυγατέρες τους πρίν ακόμη φθάσουν στην εφηβεία παραδίδουν στη διαφθορά. Με αντρικές στολές ντύνουν τις γυναίκες τους. Δεν ντρεπόμαστε να γιορτάζουμε τις ιερές ,ας γιορτές με όργανα και χορούς και σατανικά τραγούδια, με ασωτία και μέθη. Τις απαντήσεις και τους χαιρετισμούς των ανθρώπων εξετάζουμε για να δούμε τι σημάδια (οιωνούς) κρύβουν. Καταφύγιό μας η μαγεία για την ευφορία των αγρών, για αύξηση του πλήθους και για υγεία των κοπαδιών, για επιτυχία στο κυνήγι και καρποφορία των αμπελιών. Πληθύνεται η αποφυγή της αρετής και αυξάνει η επιδίωξη της αμαρτίας. Γι' αυτό η αγάπη έφυγε και τη θέση της κατέλαβε το πλήθος της βασκανίας. Κάθε αδελφός κλωτσά τον αδελφό του και κάθε φίλος ζει με δόλο. Χάθηκε η ευσπλαγχνία, έγινε παρανάλωμα η συμπάθεια, ήρθε το μίσος και πληθύνθηκε η ιταμότητα. οι άρχοντές μας είναι άδικοι, οι επιστατούντες στις υποθέσεις άρπαγες, οι δικαστές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψεύτες, οι κάτοικοι των πόλεων εμπαίκτες, οι χωρικοί άλογοικαι όλοι αχρείοι. Οι παρθένες μας πιο ξεδιάντροπες από τις πόρνες, οι χήρες πιο περίεργες από το δέον, οι παντρεμένες καταφρονώντας και μή φυλάγοντας τη συζυγική πίστη, οι νεότεροι ακόλαστοι και οι γέροι μεθύστακες. Οι ιερείς ξέχασαν τον Θεό. Οι μοναχοί εντελώς ξεστράτισαν, οι κοσμικοί βγήκαν απ' τον εαυτό τους δείχνοντας με τα λόγια πως διαθέτουν μόρφωση ευσεβείας ενώ έχουν απαρνηθεί με τα έργα τους τη δύναμή της. Και ενώ τα πάνδεινα κακά διαπράττουμε ή υποφέρουμε δεν έχουμε τη συναίσθηση αν τα πράττουμε ή αν υποφέρουμε. Οι διδασκαλίες φαίνονται να πηγαίνουν χαμένες. Οι παραινέσεις θεωρούνται φλυαρία και παραλήρημα. Και περισσότερον τιμώνται αυτοί που ζουν αισχρά παρά εκείνοι που σ' όλη τους τη ζωή προσπαθούν να ζήσουν με αρετή. Κουράστηκαν να φωνάζουν κάθε μέρα οι άγιοι πατέρες μας. Τί έπρεπε να κάνω και δεν σας το έκανα; Λέγει πάλι ο Χριστός. Δεν περνά μέρα ή ώρα που να μην τρώμε τους αδελφούς μας όλοι με συκοφαντίες και κατακρίσεις. Πολλοί από μας ζούν μέσα στις γαστριμαργίες, τις μέθες, τις πορνείες, τις μοιχείες, τις βρωμιές, τις ασέλγειες, τις έχθρες, τις ζήλειες, τους φθόνους, τις κλοπές. Γίναμε υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκτες, άρπαγες, προδότες, ανόσιοι, άδικοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι. Να πω το φοβερότερο; Πολλοί κληρικοί που ασελγούν, πλησιάζουν τη σεβαστή τράπεζα και ιερουργούν. Λυπήσου μας, Κύριε! Αυτά λοιπόν, και τα παρόμοια επιφέρουν τις τιμωρίες του Θεού. Οι τιμωρίες αυτές είναι αναιρετικές των κακών αυτών γιατί έτσι ο Κύριος παιδεύει τους δικούς του>>.   

 Λοιπόν μόνον η μετάνοια θα μας σώση. Μόνο δι΄αυτής θα συνέλθωμεν από την μέθη. Μόνον δι' αυτής...