ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ

 ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΠΡΟΣ ΔΩΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝΟΡΙΤΑΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ....

Ὅπως εἶναι γνωστόν εἰς ὅλους ὑμᾶς, ὁ μικρός οὗτος ναϊσκος τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἐλειτουργεῖτο ἐπί μίαν περίπου 30ετίαν ὡς παρεκκλήσιον τοῦ Ι.Ν. Ἁγίας Τριάδος Κάτω Ἡλιουπόλεως, ὑπό τοῦ Ἱερέως Θωμᾶ Κοντογιάννη, ‘Eφημερίου τοῦ ἐν λόγω Ναοῦ. Μετά τήν ὑπό τοῦ παρανόμου πρώην Πειραιῶς Νικολάου, αὐθαίρετον κατάληψιν τοῦ Ι.Ν. Ἁγίας Τριάδος καί τοῦ παρακειμένου Ἐκκλησιαστικοῦ ἱδρύματος, ἤτοι τῆς «ΣΤΕΓΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ», (διά τά ὁποῖα γνωρίζετε τούς κόπους καί τούς μόχθους διά τήν ἀνέγερσίν των), καί μετά τόν διωγμόν καί τοῦ ‘Εφημερίου καί ὑμῶν τῶν ἐνοριτῶν, ἐκ τοῦ ὡς ἄνω Ναοῦ, ἤτοι μετά τό σχίσμα τῆς ὑπό τόν κ. Νικόλον ὁμάδος ‘Αρχιερέων, ὁ ναϊσκος οὗτος τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος ἔγινε τό καταφύγιο καί ἡ Κατακόμβη, τῶν διωκομένων Ὀρθοδόξων ὅλης τῆς ‘Αθήνας, ἔγινε τό Κέντρο τῆς Γνησίας ‘Ορθοδοξίας τῆς περιοχῆς.

 Ἄς δοξάζουμε τόν Θεόν, διότι ἐν μέσω τοῦ χειμῶνος τῆς Ἐκκλησίας παρέμεινε ὁ ναϊσκος οὗτος εἰς την Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, διά νά ἐξυπηρετεῖσθε εἰς τά λατρευτικά σας καθήκοντα. Ἀς τόν δοξάσουμε, διότι κατά τήν διάρκεια τῆς ἱστορίας τῆς ‘Εκκλησίας ἔχομεν καί περιπτώσεις, καθ’ ἅς οἱ αἱρετικοί κατελάμβανον τούς Ναούς τῶν Ὀρθοδόξων, ἐδίωκον τούς Ὀρθοδόξους, διό καί οἱ ‘Ορθόδοξοι ἠναγκάζοντο νά κάμνουν τάς Συνάξεις των εἰς τήν ὕπαιθρον. Εἶναι πολύ χαρακτηριστικόν ἐκεῖνο πού ἔλεγον τότε οἱ Ὀρθόδοξοι εἰς τούς αἱρετικούς: «Ἐσεῖς ἔχετε τούς οἴκους, δηλαδή τά κτίρια, ἡμεῖς ἔχομεν τόν ἔνοικον» δηλαδή τόν Χριστόν. Ἄς θυμηθῶμεν τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον, ὁ ὁποῖος ὅταν οἱ αἱρετικοί κατέλαβον τούς Ναούς τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τήν Κων/λιν ἐκεῖνος ἐλειτούργησε εἰς μίαν οἰκίαν, ἡ ὁποία μετετράπη εἰς Ναόν, τόν Ναόν τῆς Ἁγίας ‘Αναστασίας. 

 Εἶναι ἐπίσης χαρακτηριστικόν πῶς ἐπαρηγόρει ὁ ἅγιος Βασίλειος τούς ὀρθοδόξους, ὅταν οἱ αἱρετικοί εἶχον καταλάβει τούς ναούς των. «Τίποτα δέν ἐπάθαμε λέγει... Οὔτε στήν φυλακή πήγαμε, οὔτε μαρτυρήσαμε, ὅπως οἱ πατέρες μας». «Τό ὅτι δέν ἔχουμε τούς Ναούς μας μή σᾶς ἀπελπίζει», τούς ἔλεγε. «Σκεφθεῖτε μόνον ὅτι οἱ σταυρωταί τοῦ Χριστοῦ, γιόρτασαν τό Πάσχα, εἰς τόν μεγάλον Ναόν (τοῦ Σολομῶντος), ἐνῶ οἱ μαθηταί τοῦ Σωτῆρος ἦσαν κλεισμένοι καί διωκόμενοι εἰς τό ὑπερῶον τῆς Πεντηκοστῆς».

 ‘Αφοῦ, λοιπόν, ἔχουμε τήν δυνατότητα νά ἔχωμεν αὐτόν τόν Ναόν, ὅσον μικρός καί ἄν εἶναι, ἔχομεν καί ἕνα χρέος. ‘Οφείλομεν νά τόν συντηρήσωμεν, νά τόν περιποιηθῶμεν, νά τόν ἀναμορφώσωμεν, νά φκιάξωμεν τάς ἀπαραιτήτους κτιριακάς ἐγκαταστάσεις, νά γίνη ἕνα στολίδι τῆς περιοχῆς, ἀφοῦ μέσα στήν λειτουργική προσευχή δέν παύει ὁ λειτουργός νά λέη: «Ἁγίασον Κύριε, τούς ἀγαπῶντας τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου σου». 

 Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς και ‘Αχαρνῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν Διοίκησιν τῆς ὁποίας ὑπάγεται, μετά τό τελευταῖον σχίσμα, ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, πέραν τῶν μεγάλων καί δυσβαστάκτων ὑποχρεώσεων τῆς Ἱεραποστολῆς (γνωρίζουν ὅσοι παρακολουθοῦν τόν ‘Αγῶνα καί δέν χρειάζεται νά ἀναλύσωμεν τό θέμα) ἔχει καί τήν ὑποχρέωσιν, διό ἔλαβε καί τήν ἀπόφασιν, νά συντηρήση τόν Ναόν, (χρειάζεται ὑδροδότησις, ἡ ὁποία προχωρεῖ, χρειάζεται νά γίνη περίφραξις, πού καί αὐτή εὑρίσκεται εἰς τό σχέδιον, πρέπει νά γίνουν καί οἱ ἀπαραίτητοι χῶροι διά νά λειτουργήση ὡς Κέντρον Γνησίας ‘Ορθοδόξου Ἱεραποστολῆς και Φιλανθρωπίας, τά ὁποῖα ὅμως θά ἀπαιτήσουν πολλά ἔξοδα καί μεγάλας θυσίας. Βλέπετε, οἱ μεγάλοι Ναοί εἶναι κατειλημμένοι, ἡ Μητρόπολις Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς και ‘Αχαρνῶν, μόνη της ἐν μέσω τοσούτων κυμάτων, ξεκίνησε ἀπό τό μηδέν, καί ἔχει σήμερον νά ἀντιμετωπίση τεράστιες ὑποχρεώσεις πανταχοῦ τῆς γῆς. Παρά ταῦτα ἔχει καί τήν πρόθεσιν καί τήν ἀπόφασιν νά προχωρήση, σέ ὅλους τούς Τομεῖς.

Ἡ μόνη ἐλπίς, εἶναι ἡ ἰδική σας ἀγάπη, ἡ ὁποία μέχρι τώρα ἔκανε θαύματα, καί τά γνωρίζετε. ‘Ελπίζομε νά μήν ἀργήση ἡ στιγμή, νά ἐπαναληφθῆ ἐκεῖνο πού ἔγινε στήν Κων/λι. Οἱ ‘Ορθόδοξοι δέν εἶχαν κανέναν Ναό, διότι τούς κατεῖχαν οἱ αἱρετικοί. Καί σέ λίγο καιρό, μέ τόν ἀγῶνα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, εἰς τούς αἱρετικούς ἔμεινε μόνο ἕνας Ναός.

 Ξεκινᾶμε, λοιπόν, τήν προσπάθεια καί ὁ Θεός ἔστω βοηθός. Ἡ ἐλπίδα μας μετά τόν Θεό, διά νά ἀχθῆ εἰς πέρας τό ἔργον, εἶσθε σεῖς οἱ ὀρθόδοξοι. ‘Ελπίζομεν, διότι ἡ ἀγάπη σας πρός τά ἔργα Διακονίας καί Ἱεραποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δεδομένη καί ἀποδεδειγμένη. Δι’ αὐτό καί ξεκινᾶμε, καί ζητᾶμε νά γίνετε συνδρομητές καί ἀρωγοί αὐτοῦ τοῦ ‘Αγῶνος. ‘Από τήν πλευρά της ἡ Μητρόπολίς μας θά κάνη ὅ,τι μπορεῖ διά νά τακτοποιήση καί νομικῶς τόν Ναό. Καί νομικῶς λειτουργεῖ παρά τόν Ναόν Μετόχιον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καί Παράρτημα τοῦ Νομικοῦ Προώπου τῆς Μητροπόλεως, εἰς τό ὁποῖον ὅλοι οἱ ‘Ενορῖτες μπορεῖτε νά ἐγγραφεῖτε Μέλη τακτικά ἤ ‘Αρωγά. 

 Ὁ ἐπιθυμῶν νά γίνη ‘Αρωγόν Μέλος καί νά συμβάλη εἰς τόν ἀνακαινισμόν τοῦ Ναοῦ, καί τῶν ἄλλων ἀπαραιτήτων ἐγκαταστάσεων, δύναται νά ἀπευθύνεται εἰς τόν ‘Εφημέριον Ἱερέα Θωμᾶ Κοντογιάννη, ἤ ἀπ’ εὐθείας εἰς τήν Μητρόπολιν. Ἡ ὁποιαδήποτε συμβολή σας εἶναι συμβολή εἰς τόν ‘Αγῶνα τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι βοήθεια εἰς τήν χειμαζομένην καί διωκομένην ‘Εκκλησίαν, ἀλλά καί ὁ ἐσωτερικός ἀγών καί ἡ προσευχή καί ἡ ἐμμονή εἰς τήν Ομολογίαν καί τήν ‘Αλήθειαν, θά ἀποδείξουν ὅτι δέν εἴμαστε ξένα μέλη, ἀλλά μέλη τοῦ ἑνός Σώματος, τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς ‘Εκκλησίας. 

Ὁ Χριστός νά σᾶς εὐλογῆ, νά σᾶς ἐνδυναμώμη εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν.