Ο ''ΠΑΛΑΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ''

 Εκεί όμως, όπου η αίρεσις και η βλασφημία των πέντε και όλων των ομοφρόνων των κορυφώνεται, είναι το <<ΑΝΑΘΕΜΑ (τρις)>> κατά των λεγόντων ότι τα <<οράματα>> ή το όνομα <<παλαιός των Ημερών>> αναφέρονται εις τον Λόγον και όχι εις τον Πατέρα. Ανατρέπουν ολόκληρον την Θεολογίαν της τε Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, περιστρέφοντες το περιεχόμενον των Προφητικών Οράσεων, των οποίων ο χαρακτήρ είναι καθαρά Χριστολογικός. Συγκεκριμένως οι πέντε, εν τη παραφροσύνη των, <<αναθεματίζουν>> πρωτίστως, τον Χριστόν!

 Ο Κύριος λέγει: <<Ερευνάτε τας Γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν. Και εκείναι εισίν αι μαρτυρούσαι περί εμού>>. (Ιωάννου Ε΄ 39). Και συνεχίζων ο Κύριος λέγει: <<ει γαρ επιστεύετε Μωϋσή, επιστεύετε αν εμοί. Περί γαρ εμού εκείνος έγραψεν>>.  (Αυτόθι 46). Και πάλιν ο ίδιος ο Κύριος λέγει << ... ω ανόητοι και βραδείς τη καρδία του πιστεύειν επί πάσιν οις ελάλησαν οι Προφήται! Ουχί ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν... και αρξάμενος από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών διηρμήνευεν αυτοίς εν πάσαις ταις γραφαίς τα περί εαυτού>>. ( Λουκά ΚΔ΄ 25-27). Ο ίδιος λοιπόν ο Κύριος λέγει, ότι άπαντες οι Προφήται, ολόκληρος η Π.Δ. ομιλούν περί Αυτού.

 Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει εν τη αρχή του Ευαγγελίου του: << Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. Πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν>>. ( Ιωάννου Α΄ 1-3). Όλη η δημιουργία, όλη η Αποκάλυψις της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης εγένετο δια του Λόγου και ΟΥΔΕ ΕΝ ΕΓΕΝΕΤΟ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥ. Και πάλιν ο ίδιος ο Κύριος λέγει, ότι ο Αβραάμ με πολλήν αγαλλίασιν και χαράν επόθησεν να ίδη την ημέρα της ενανθρωπήσεώς μου και την είδεν και εχάρη: <<Αβραάμ ο πατήρ υμών ηγαλλιάσατο ίνα ίδη την ημέραν την εμήν και είδεν και εχάρη>>. ( Ιωάννου Ε΄ 56).

 Και εν μόνον εκ του Απ. Παύλου: <<Ου θέλω δε υμάς αγνοείν αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών πάντες υπό την νεφέλην ήσαν, και πάντες δια της θαλάσσης διήλθον, και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσαντο εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση, και πάντες το αυτό πνευματικό πόμα έπιον>>. Έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας, ην δε πάτρα ην ο Χριστός>>. ( Α΄ Κορινθ. I΄ 1-4).

 Αν θελήσωμεν να συνεχίσωμεν, θα πρέπει να αντιγράψωμεν ολόκληρον το Ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι τίποτε άλλο παρά η Χάρις, η Αλήθεια η οποία σκιωδώς προετυπώθη και προεμηνύθη εις την Παλαιάν Διαθήκην δια των Χριστολογικών οραμάτων, γεγονότων και προφητειών.

 Ιδού όμως τι λέγουν και οι Πατέρες της Εκκλησίας δια τας Θεοφανείας και προφητείας της Π. Διαθήκης. Δεν θα μεταφέρωμεν εδώ ολόκληρον την Πατρολογίαν, διότι είναι αδύνατον, αλλά θα παραθέσωμεν μόνον χωρία τινά εκ των Αγίων Πατέρων, όσον είναι απαραίτητον, δια να φανή η CONSESUSPATRUM (η Συμφωνία των Πατέρων), καθ' ην ο όρος <<παλαιός των ημερών>> αναφέρεται εις τον Θεόν Λόγον τον μέλλοντα να ενανθρωπίση και όχι εις τον Πατέρα, αφού ο εμφανιζόμενος και τα πάντα ενεργών και εν τη Παλαιά Διαθήκη είναι ο Λόγος, ευδοκία του Πατρός και συνεργεία του Αγίου Πνεύματος.

  Θα παραθέσωμεν πρώτον την άποψιν του Αγίου του αιώνος μας, του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος και Άγιος και γνώστης των Αγ. Γραφών και των Αγίων Πατέρων ήτο. Ούτος είναι κατηγορηματικός ότι ο αποκαλυπτόμενος Θεός <<εν τη Παλαιά Διαθήκη εστίν ο Υιός και Λόγος του Θεού και ουχί ο Πατήρ>>. (Αγίου Νεκταρίου <<ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑ ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ>>, Έκδοσις Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη, σελ. 246). Περαιτέρω, ο Άγιος Νεκτάριος λέγει: <<... ο αποκαλυφθείς τω Μωϋσή Θεός εστίν ο Λόγος του Θεού, το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, και ούτος εστίν ο εν όλη τη Παλαιά Διαθήκη αποκαλυπτόμενος Θεός, θέλομεν αποδείξει προσάγοντες τα σχετικά χωρία των Αγίων Γραφών, και πιστούντες δι' αυτών δια παραθέσεως την του θέματος αλήθειαν. Αι εκ των χωρίων των Αγίων γραφών αποδείξεις δύνανται να διακριθώσιν εις δύο τάξεις:

 α) Εις αποδείξεις μαρτυρούσας, ότι άπασαι αι θείαι εμφάνειαι αι γενόμεναι κατά την παλαιάν Οικονομίαν, αι αναφερόμεναι εν τη Παλαιά Γραφή, αναφέρονται εις εν και το αυτό θείον Πρόσωπον.

 β) Εις αποδείξεις μαρτυρούσας ότι το εν τούτο θείον Πρόσωπον εστίν ο Λόγος του Θεού ο αναλαβών και τελειώσας το έργον της Οικονομίας και ότι ο αυτός εστίν ο αρχηγός της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης>>. ( Αυτόθι, σελ. 246-247).

 Όλα τα ανωτέρω οι πέντε, με αυτόν τον ψευδοόρον των, τα αναθεματίζουν καθώς και τον ίδιον τον Άγιον Νεκτάριον!

 Εις την συνέχειαν ο Άγιος Νεκτάριος, παραθέτει χωρία της Π. Διαθήκης και γνώμας Αγίων Πατέρων δια των οποίων αποδεικνύει ότι εκείνος ο οποίος εμφανίζεται εις την Παλαιάν Διαθήκην είναι ο Θεός Λόγος και όχι ο Πατήρ.

 Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ερμηνεύων το χωρίον του ΛΑ΄ κεφ. στιχ. 11-13 της Γενέσεως, καταλήγει ότι ο Θεός που εμφανίζεται εις τον Ιακώβ <<ουχ ο Πατήρ εστίν ο οφθείς, αλλ' ο Μονογενής Υιός>> ( P.G. 80, σελ. 197, ερωτ. ΠΘ΄ και Αγίου Νεκταρίου <<Ορθόδοξος Κατήχησις>> σελ. 249, σημ. 1). Και πάλιν τονίζει ο Άγιος: <<Επισημειωτέον δε ενταύθα ως τον αυτόν και άνθρωπον εκάλεσεν και Θεόν και καταλήγει: <<Δια τούτων δε πάντων μανθάνομεν, ως ο μονογενής Υιός Θεού και Θεός επεφάνη ενταύθα τω Ιακώβ>> (Αυτόθι, σελ. 201).

 Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, εις την δεκάτην Κατήχησίν του, λέγει ότι ο εμφανιζόμενος και ενεργών εις την Παλαιάν Διαθήκην είναι ο Χριστός και καταλήγει: <<Βλέπεις ότι και οι Προφήται τότε έβλεπον τον Χριστόν, αλλά καθό εχώρουν έκαστος>>. (Αυτόθι, σελ. 249).

 Και ο Άγιος Ιουστίνος, ο Φιλόσοφος και μάρτυς, εις τον περίφημον διάλογον προς Τρύφωνα, διδάσκει ότι ο Χριστός και όχι ο Πατήρ ομιλεί και ενεργεί εις την Π. Διαθήκην: <<Κλίμακα έφη εωράσθαι αυτώ (τω Ιακώβ) και τον Θεόν επ' αυτής εστηρίχθαι η Γραφή δεδήλωκε. Και ότι ουχ ο πατήρ ην, από των Γραφών απεδείξαμεν>> (αυτόθι σελ. 250). Αλλά και εις την 127 παράγρ. του <<Διαλόγου>> του, ο Άγιος Ιουστίνος γίνεται κατηγορηματικώτερος <<Ούτε ουν Αβραάμ ούτε Ισαάκ ούτε Ιακώβ ούτε άλλος ανθρώπων είδεν τον Πατέρα και άρρητον Κύριον των πάντων απλώς και αυτού του Χριστού, αλλ' εκείνον τον κατά βουλήν την εκείνου και Θεόν όντα, υιόν αυτού, και άγγελον εκ του υπηρεττείν τη γνώμη αυτού. Ον και άνθρωπον γεννηθήναι δια της Παρθένου βεβούληται...>> (Β.Ε.Π. Τόμος 3ος, σελ. 327). Όρα επίσης αυτόθι, σελ. 280 και 281).

 Ο Ευσέβιος Καισαρείας διδάσκει ότι: <<Ο Μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, υποκαταβαίνων του ιδίου μεγέθους, σμικρύνων δε εαυτόν, εξ εκείνου ορατόν και καταληπτόν ανθρώποις ποιεί. Ώφθη και τω Αβραάμ ηνίκα είπεν αυτώ... και αύθις επί του Ιακώβ είρηται... Και Μωϋσής δε τον χρηματίζοντα αυτώ Θεόν ικέτευε λέγων... Αλλά και ο Ιεζεκιήλ τον επί Χερουβείμ καθήμενον είδεν ως όρασιν ανθρώπου... Το γαρ πρόσωπον του Θεού Λόγου και η θεότης του Μονογενούς Υιού του Θεού θνητή φύσει ουκ αν γένοιτο καταληπτή. Και τω Ιεζεκιήλ δε η του Λόγου δόξα δι' αινιγμάτων εθεωρείτο. Τω δε Αβραάμ εσχηματισμένος εωράτο εν ανθρώπου μορφή... Ο δε παρών Προφήτης (Ιεζεκιήλ) ιδείν και αυτός μαρτυρείται την δόξαν αυτού. Ουκούν της του Σωτήρος ημών ιησού Χριστού>>... (Β.Ε.Π. Τόμος 23ος, σελ. 30-31).

 Ερμηνεύων ο ίδιος Πατήρ τον 30ν στίχον εκ του ΣΤ΄ Κεφ. του Προφήτου Ησαΐου, όπου είδε τα Σεραφείμ λέγοντα το << Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ πλήρης πάσα η γη της δόξης αυτού>>, λέγει ότι ο Κύριος Σαβαώθ είναι ο Θεός Λόγος, <<υπερεξέπληξεν αυτά ( = τα Σεραφείμ) η από των υψηλοτέρων μετά την εις άνθρωπον του Σωτήρος ημών παρουσίας>>. ( Αυτόθι σελ. 32).

 Και εις την δεκάτην τετάρτην Κατήχησίν του ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων πάλιν γράφει: << Και τούτον τον θρόνον προ της ενσάρκου παρουσίας του Σωτήρος εωρακώς ο προφήτης φησίν Ησαΐας: <<Είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου>> (Ησαΐας ΣΤ΄1) και τα εξής: <<Τον Πατέρα μεν γαρ ουδείς εώρακε πώποτε, (Ιωαν. Α΄ 18) ο δε τω προφήτη τότε φανείς, ο Υιός ην >>. (Αυτόθι σελ. 252).

 Και ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας αναφερόμενος εις τον πρώτον στίχον του ΣΤ΄ Κεφαλαίου του Προφήτου Ησαΐου: <<Και εγένετο του ενιαυτού ου απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον Κύριον Σαβαώθ καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου>>. Και ερμηνεύων ο Άγιος λέγει: <<Ότι μεν ουν τον υιόν ο Προφήτης τεθέαται εν τη δόξη του Θεού και Πατρός, ουκ αν ενδοιάσειτέ τις, Ιωάννου γράφοντος εναργώς περί αυτού>> (P.G. Τόμος 70, σελ. 172D και 173Α). Τι λέγει όμως και ο θείος Ευαγγελιστής εις το ΙΒ΄Κεφ., στίχους 38-41; Λέγει ότι ο Προφήτης Ησαΐας είδεν την δόξαν αυτού ( του Υιού) και ελάλησε περί αυτού: <<ίνα ο λόγος Ησαίου του Προφήτου πληρωθή ον είπεν. Κύριε, τις επίστευσεν τη ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη; δια τούτο ουκ ηδύνατο πιστεύειν ότι πάλιν είπεν Ησαΐας. Τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μή ίδωσι τοις οφθαλμοίς και νοήσωσι τη καρδία και επιστραφώσι και ιάσομαι αυτούς. Ταύτα είπεν Ησαΐας ότε είδε την δόξαν αυτού και ελάλησε περί αυτού>>. Και ο Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων: <<Τον Πατέρα γαρ ουδείς εώρακε πώποτε, ο δε τω προφήτη τότε φανείς ο Υιός ην>> (Κατηχ. ΙΔ, κζ Β.Ε.Π., 183 και 278). Και ο Άγιος Χρυσόστομος: <<Εκπλήττει γαρ με το θαύμα. Ο Παλαιός των ημερών παιδίον γέγονεν, ο επί θρόνου υψηλού και επηρμένου καθήμενος, εν φάτνη τίθεται...>> P.C. Τόμος 56, 389). Και ο Άγιος Μεθόδιος Ολύμπου; <<υπεδέξατο μεν ταις γηραλέαις αγκάλαις τον εν νηπιότητι Παλαιόν των ημερών, ευλόγησε δε τον Θεόν και είπε. Νυν απολύεις...>> (P.G. Τόμος 18, 365).

 Ο Άγιος Αθανάσιος επίσης διδάσκει ότι ο Λόγος εποίησε τα πάντα και χωρίς αυτού δεν έγινε τίποτε. Αυτός ο Χριστός, ο οποίος εσχάτως έγινε και άνθρωπος, Αυτός έπλασεν τον άνθρωπον, Αυτός επηγγείλατο τω Αβραάμ, Αυτός έδωκεν εις τον Μωϋσή τον Νόμον, Αυτός ενεφανίσθη εις τους Πατριάρχας και ελάλησεν εις τους Προφήτας, Αυτός είναι ο <<διαθέμενος>> την Παλαιάν και Νέαν Διαθήκην. <<Αυτός (εστίν) ο πλάσας τον άνθρωπον. Ούτος ο την Επαγγελίαν δους τω Αβραάμ, ούτος ο καταβάς επί τω σώσαι τον λαόν, ο Μωϋσή τον νόμον δους. Ούτος ο Θεός Αβραάμ, και Θεός Ισαάκ, και Θεός Ιακώβ, ο εν Προφήταις λαλήσας, ο διαθέμενος την Παλαιάν και Καινήν Διαθήκην, ο επ' εσχάτων των ημερών σάρκα εκ Παρθένου λαβών, θνητήν, ουκ αυτός ων θνητός>> (Β.Ε.Π. Τόμος 37, σελ. 79-80).

 Και εις την <<Επιστολήν περί των γενομένων εν τη Αριμνίω της Ιταλίας και εν Σελευκεία της Ισαυρίας Συνόδων>> διατυπούνται οι κάτωθι όροι:

 <<ΧΦ. Ει τις μή τον Υιόν λέγοι τω Αβραάμ εωράσθαι, αλλά τον αγέννητον Θεόν ή μέρος αυτού ανάθεμα έστω.

 ΨΙΙ. Ει τις τω Ιακώβ μή τον Υιόν ως άνθρωπον πεπαλαικέναι, αλλά τον αγέννητον Θεόν, ή μέρος αυτού λέγη ανάθεμα έστω. (P.G. Τόμος 26, σελ. 281 κ. εξ.). 

 Και εις τον <<Διάλογον περί της Τριάδος, εν ω διαλέγονται ορθόδοξος και ανόμοιος Αρειανιστής>>, εις την ερώτησιν του αιρετικού: <<Εάν ουν θέλη ο Υιός αποκαλύψαι τινί, ου δύναται; Ορθόδοξος: Αποκαλύπτει μεν, αλλ' ουχ ούτως αυτώ αποκαλύπτει ως αυτός εαυτόν οίδεν. Αλλ' ως δύναται γνώναι ο καταξιούμενος. Διότι τω μεν Ιεζεκιήλ από οσφύος και άνω ηλέκρινος εγνώσθη. τω δε Δανιήλ παλαιός ημερών. Τω δε Ησαΐα καλυπτόμενος υπό των σεραφείμ>>. ( P.G. Τόμος 20, 1116 και Π.Ε.Π. Τ. 36).

 Θα παραθέσωμεν μίαν ακόμη μαρτυρίαν του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού και μίαν του Αγίου Χρυσοστόμου.

Ο Άγιος Μάξιμος εις την <<Β΄ εκατοντάδα των Γνωστικών Κεφαλαίων>> εις το ΚΗ΄ Κεφάλαιον γράφει: <<κη΄. Ώσπερ προ της εμφανούς και κατά σάρκα παρουσίας, νοητώς ο του Θεού Λόγος τοις πατριάρχαις και προφήταις ενεδήμει, προτυπών τα μυστήρια της αυτού παρουσίας ούτω και μετά ταύτην την ενδημίαν, ου μόνον εν τοις έτι νηπίοις παραγίνεται, διατρέφων πνευματικώς και άγων προς ηλικίαν την κατά Θεόν τελειότητος, αλλά και εν τοις τελείοις, προδιαγράφων αυτοίς κρυφίως της μελλούσης αυτού παρουσίας ως εν εικόνι τους χαρακτήρας. κθ΄. Ώσπερ οι του νόμου και των προφητών λόγοι, πρόδρομοι τυγχάνοντες της κατά σάρκα του Λόγου παρουσίας, τας ψυχάς εις Χριστόν επαιδαγώγουν, ούτω και αυτός ο δεδοξασμένος του Θεού Λόγος σαρκωθείς, πρόδρομος της πνευματικής αυτού παρουσίας γεγένηται. Παιδαγωγόν τας ψυχάς δια των οικείων λόγων, προς υποδοχήν της εμφανούς αυτού θεϊκής παρουσίας, ην αεί μεν ποιείται, μεταβάλλων από της σαρκός προς το πνεύμα δια των αρετών τους αξίους. Ποιήσει δε και επί τέλει του αιώνος, εμφανώς αποκαλύπτων τα τέως πάσιν απόρρητα>>. (P.G. Τόμος 90, σελ. 1137 C.D.)

 Και ο Ιερός Χρυσόστομος εις την ερμηνείαν του ΜΣΤ΄ Ψαλμού πάλιν τονίζει, ότι τόσον της Παλαιάς, όσον και της Καινής Διαθήκης νομοθέτης είναι ο αυτός Χριστός. Προς τούτο επικαλείται και ερμηνεύει τας ρήσεις των Προφητών Ιερεμίου και Βαρούχ. Και ο μεν Προφήτης Ιερεμίας εις το ΛΗ΄ Κεφ., στιχ. 31 και εξής ακούει τον Κύριον να ομιλή δια την Νέαν Διαθήκην: << Διαθήσομαι υμίν Διαθήκην Καινήν, ου κατά την Διαθήκην, ην διεθέμην τοις πατράσιν υμών, εν ημέρα επιλαβομένου μου της χειρός αυτών εξαγαγείν εκ της Αιγύπτου>> ( Ιερεμίας ΛΗ΄ 31). 

 Και ο Προφήτης Βαρούχ: <<Ούτος ο Θεός ημών, ου λογισθήσεται έτερος προς αυτόν. Εξεύρε πάσαν επιστήμην και έδωκεν αυτήν Ιακώβ τω παιδί αυτού και Ισραήλ τω ηγαπημένω υπ' αυτού. Μετά τούτο επί γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη>> (Βαρούχ Γ΄ 36-38).

 Μέσα εις τον Αγιογραφικόν και Πατερικόν Πνευματικόν Θησαυρόν της Ορθοδόξου Θεολογίας, αυτά τα οποία παραθέσαμεν είναι ελάχιστα, αλλά και πάρα πολλά, δια να καταδειχθή η συμφωνία Αγίας Γραφής και Αγίων Πατέρων, ότι αυτός ο οποίος εμφανίζεται εις την Παλαιάν Διαθήκην δεν είναι ο Πατήρ, αλλά ο μέλλων να ενανθρωπίση Υιός και Λόγος του Θεού. Αυτός ενεφανίσθη, Αυτός ωμίλησεν εις τους Προφήτας. Αυτός εσαρκώθη, Αυτός είναι Κύριος της Παλαιάς και την Καινής Διαθήκης. Αυτός είναι ο <<Παλαιός των ημερών>>.

Και εκ της Ορθοδόξου Υμνολογίας μας:

 Και η <<Υμνολογία της Εκκλησίας το αυτό ομολογεί εν τη λατρεία: <<Ως είδεν Ησαΐας συμβολικώς, εν Θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ω τάλας, εβόα, εγώ! προ γαρ είδον σωματούμενον Θεόν φωτός ανεσπέρου και ειρήνης δεσπόζοντος>> (Καταβασία Υπαπαντής).

- <<Νηπιάζει δι' εμέ ο Παλαιός των ημερών...>> (Κάθισμα μετά τον πολυέλαιον της 2 Φεβρουαρίου).

- <<Ο Παλαιός ημερών νηπιάσας σαρκί υπό μητρός Παρθένου τω ιερώ προσάγεται...>> (<<Και νυν>> της Λιτής 2 Φεβρ.).

- <<Ο Παλαιός ημερών, ο και του νόμου πάλαι εν Σινά δους τω Μωϋσή, σήμερον ως βρέφος οράται...>> (Πρώτον ιδιόμελον της Λιτής αυτόθι).

- <<Εν τοις Προφήταις ωράθης, ως θέμις ην ( = ως ήτο δυνατόν) Ιησού, σε θεαθήναι πάλαι. Αλλά νυν Θεού Λόγε, σαρκί παντί τω κόσμω, ώφθης εκών, εκ Παρθένου Μαρίας...>> (Δεύτερον στιχηρόν εσπερινού αυτόθι).

- <<Σήμερον Συμεών εν ταις αγκάλαις τον Κύριον της δόξης υποδέχεται, ον υπό τον γνόφον πρώην ο Μωϋσής εθεάσατο εν το όρει Σινά πλάκας δόντα αυτώ. Όστις εστίν, ο εν τοις προφήταις λαλών και του νόμου ποιητής ον ο Δαυΐδ καταγγέλλει...>> (Τέταρτον τροπάριον της Λιτής αυτόθι).

- <<Ούτος εστίν, ο δια νόμου λαλήσας. Ούτος εστίν, ο εν προφήταις ρηθείς. Ο σαρκωθείς δι' ημάς και σώσας τον άνθρωπον...>> (Δεύτερον στιχηρόν του Εσπερ. αυτόθι).

- <<Ούτος εστίν ον ο Δαυίδ καταγγέλει, ούτος εστίν, ο εν προφήταις λαλήσας>>. (Τρίτον στιχηρόν του Εσπερ. Αυτόθι).

- <<Ον γαρ εκείνοι πολυτρόπως εθεάσαντο, και αινιγματωδώς προεκήρυξαν, τούτον βαπτίσαι εν Ιορδάνη κατηξιώθης...>> (Δοξαστ. Εσπερ. 23 Σεπτεμβρίου).

- <<... και γαρ πάντων των Προφητών μείζονα σε ποιήσω. Εκείνων μεν ουδείς σαφώς με κατείδεν, αλλ' εν τύποις και εν σκιαίς και ενυπνίοις. Συ δε, επί σου ιστάμενον κατά γνώμην>> (Μηναίου 5 Ιανουαρίου <<οίκος>>).

- <<Νέον παιδίον υπέρ λόγον τέτοκας, τον παλαιόν ημερών, νέας εν γη τρίβους αρετής δεικνυόμενον...>>. (Θεοτοκίον α΄ ωδής 5 Ιουλίου και παρακλητική η΄ ωδή πλ. β΄ Τρίτη πρωί).

- <<Νέον βρέφος ημίν, τον Παλιόν Ημερών, αγνή παρθένε απεκύησας, παλαιωθείσαν την φύσιν ανακαινίσαντα, άνθρωπον Πανάμωμε τω θείω πάθει αυτού>> (Παρακλητική Θεοτοκ. α΄ ωδής πλ. α΄ Παρασκ. πρωί).

 Επομένως και η Ορθόδοξος Υμνολογία θεολογούσα, εν τω συνόλω της κηρύσσει ότι ο <<Παλαιός των ημερών>> είναι ο Θεός Λόγος, ο οποίος εν τέλει ενηνθρώπησεν και ωλοκλήρωσεν την προς τον άνθρωπον αποκάλυψιν και θείαν Οικονομίαν.