ΤΟ ΚΑΤΑΠΤΙΣΤΟΝ ΥΠ' ΑΡΙΘΜ 54/76 ''ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΟΝ ΒΟΥΛΕΥΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ''

ΙΔΟΥ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΩ Ο ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ''ΑΡΧΙΕΠ/ΠΟΣ''

ΑΛΛΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙ ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΜΑ ΤΟΥ:

 Τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα τῶν ἐν Πειραιεῖ Πλημμελειοδικῶν" τό ὁποῖον ἀφορᾶ τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, εἰς τό 7ον φύλλον γράφει περί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1937 καί τοῦ ῾Αγίου Πατρός κατά τό 1948, καθώς καί περί ᾿Εκκλησιολογίας, τά ἐξῆς:

 "...εἰ καί διηρημένοι ὄντες (σ.σ. ἐννοεῖ τό σχίσμα τοῦ 1937) ἀπό τινος εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, διευθυνομένας ἑκατέρας τούτων ὑπό ἰδίας Συνόδου ἐκ Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Αρχιερεων. Διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1937 (σ.σ. ἀπό λάθος γράφει 1947) ὁ κατά τήν 26ην Μαΐου 1935 χειροτονηθείς εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης ῾Αγιορείτης ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης, περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσε νέαν Θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ενδεκα δ᾿ ἔτη βραδύτερον (σ.σ. τό βούλευμα γράφει ἕν ἔτος βραδύτερον, προφανῶς ἐκ λάθους), θεωρήσας τήν ὑπ᾿ αὐτόν ᾿Εκκλησίαν ὡς ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί ἐπικαλεσθείς "ἀπαρρησίαστον ἐπισκόπων καιροῖς χαλεποῖς", προέβη εἰς χειροτονίαν ῾Ιερομονάχου εἰς ᾿Επίσκοπον καί εὐθύς μετά τούτου εἰς χειροτονίας ἑτέρων τριῶν ἱερομονάχων εἰς ᾿Επισκόπους, μεθ᾿ ὧν συνεκρότησεν ἐν συνεχείᾳ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Ματθαιϊκῆς λεγομένης παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν. ῾Η ἐν λόγῳ δευτέρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία ὑποστηρίζει τήν συγκρότησιν αὐτῆς κατά τά ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τηρηθέντα, μεριμνᾶ δέ νά διακρίνῃ φανερῶς τήν θέσιν αὐτῆς ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἀπό πάσης ἄλλης παλαιοημερολογιτικῆς τοιαύτης, ὑποδεικνύουσα τοῦτο κατά τήν ἐκτός τῶν ἱεροτελεστιῶν ἀμφίεσιν τῶν Κληρικῶν καί μοναχῶν ἐν αὐτῇ".

 Εἰς αὐτό τό ἐπίσημο δικαστικό ἔγγραφο διατυπώνονται βλασφημίαι κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς. ῾Ομιλεῖ:

α) Διά δύο ᾿Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτῶν!

β) Διά νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί τήν ὁποίαν ὠνόμασεν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.

γ) Διά δευτέραν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία.

Συνεχίζων τό "᾿Απαλλακτικόν βούλευμα" ἀποφαίνεται:

 "Αἱ ὑπό τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὅμως ὑποστηριζόμεναι ὡς ἄνω ἀπόψεις, περί τοῦ ἀπολύτως κανονικοῦ τῆς ἱερωσύνης αὐτῶν, ὡς καί ἡ ἐνισχυτική τούτων ἀπόψεων γνώμη, καθ᾿ ἥν ὁ καθηρημένος ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς χειροτονῶν μετά τήν καθαίρεσιν δέν διαπράττει τό ἀδίκημα τῆς ἀντιποιήσεως ἀρχῆς, ἡ δέ ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένη χειροτονία οὐδόλως εἶναι ἄκυρος ἤ ἀνυπόστατος, ἀφοῦ καί μετά τήν καθαίρεσιν δῆθεν δέν ἐκπίπτει τοῦ ἱερατικοῦ αὐτοῦ ἀξιώματος, τοῦθ᾿ ὅπερ ἅπαξ τῇ ἐπικλήσει τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἀποκτηθέν εἶναι ἀναφαίρετον καί ἐσαεί ἀνεξάλειπτον, διότι ἡ θεία χάρις παραμένει δυνάμει ἐν αὐτῷ αἰρομένης δέ τῆς καθαιρέσεώς του ἐπανέρχεται εἰς τόν οἰκεῖον ἱερατικόν βαθμόν ἄνευ ἀναχειροτονήσεως, ἥτις θά ἦτο ἀπαραίτητος, ἐάν εἶχε στερηθῇ ταύτης (Προβλ. καί ΒΑΛΣΑΜΩΝΑ ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τοῦ 10ου κ. τῆς ἐν Σαρδικῇ (3.2777), ὅτι οὐδένα προκρισματισμόν ὑπέστησαν οἱ παρά τινων καθαιρεθέντων ἤ καί ἀναθεματισθέντων κληρωθέντες" (Δ. Πετρακάκου: Περί τοῦ κύρους τῶν χειροτονιῶν, σελ. 21 καί αὐτόθι παραπομπάς, Ι. Παναγοπούλου: "Περί τοῦ κύρους τῆς χειροτονίας Κληρικοῦ παρά καθηρημένων παλαιοημερολογίτου ἐπισκόπου γενομένης" ΝοΒ 18, σελ. 900 καί ἐπ. καί αὐτόθι παραπομπάς) δέν ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπό τῆς Νομολογίας τῶν Δικαστηρίων, ἅτινα δέχονται, ὅτι οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς ᾿Επισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ ᾿Αρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ ἤ τοῦ ἐπισκόπου (Α.Π. 39/1956 Ποιν. Χρον. ΣΤ. 190 Α.Π. 176/1957 Ποιν. Χρον. Ζ, 372)". (᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76, Φύλλον 7ον)

 Δηλαδή τό Βούλευμα ὑποστηρίζει τήν ἱστορικήν ἀναλήθειαν (πλάνη δικαστική, ἤ σκόπιμος παραχάραξις τῆς ἀληθείας;) ὅτι καί ὁ ᾿Αοίδιμος Βρεσθένης (ὁ ῞Αγιος Πατήρ) δέν ἦτο Κανονικός ᾿Επίσκοπος, διότι δῆθεν ἐχειροτονήθη τό 1935 ἀπό "καθηρημένους" ᾿Αρχιερεῖς! Θεωρεῖ τήν χειροτονία τοῦ ἁγίου Πατρός Ματθαίου παράνομον καί ἄκυρον καί ἑπομένως καί αἱ χειροτονίαι τάς ὀποίας ἐτέλεσεν οὗτος τό 1948, τάς θεωρεῖ παρανόμους καί ἀκύρους, ὄχι διότι ἔγιναν ὑπό ἑνός, αὐτό δέν τό σχολιάζει τό βούλευμα, ἀλλά διότι ὁ χειροτονήσας προήρχετο ἀπό "καθηρημένους" ᾿Αρχιερεῖς. ῾Η ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς (Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί Ζακύνθου Χρυσόστομος) ὅταν προέβησαν εἰς τάς γνωστάς χειροτονίας εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν τῆς Παναγίας ἀπό 23 ἕως καί 26 Μαίου 1935 ΔΕΝ ΕΙΧΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ. Αὐτοί "καθηρέθησαν" ΑΚΥΡΩΣ (βεβαίως) κατόπιν, τήν Παρασκευή 1 ᾿Ιουνίου 1935. ῾Ο κύριος λόγος πού ὡδήγησε τόν Χρυσόστομο Παπαδόπουλο εἰς "καθαιρετικάς πράξεις", ἦτο ἀκριβῶς ὅτι οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς προέβησαν Κανονικῶς καί ᾿Ορθοδόξως εἰς χειροτονίας ᾿Επισκόπων καί συνεκρότησαν τήν 7μελῆ ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς "᾿Ακαινοτομήτου Αὐτοκεφάλου ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος" (Βούλευμα 54/76 Φύλλον 6ον).

 Τό "᾿Απαλλακτικό τοῦτο Βούλευμα" δέν φέρεται νά ἀμφισβητῇ τήν κατά τό 1948 ὑπό τοῦ ἁγίου Πατρός "ὑφ᾿ ἐνός χειροτονίαν", καί δέν ἐπικαλεῖται κἄν τό αἰτιολογικόν, ὅτι ἐγένοντο ὑφ᾿ ἑνός, διότι προφανῶς ξέρουν οἱ ἑρμηνευταί καί οἱ δικασταί, πού εἶναι μελετημένοι, ὅτι ἡ ὑφ᾿ ἑνός χειροτονία δέν εἶναι ἄκυρος. Τό βούλευμα ἐπιχειρεῖ νά προσβάλῃ τήν ᾿Αποστολική Διαδοχή μας μέ τό νά ἀμφισβητῇ τάς χειροτονίας τοῦ 1935 καί κατ᾿ ἐπέκτασιν καί αὐτάς τοῦ 1948, τάς ὁποίας θεωρεῖ ὡς ἀκύρους, μέ τό αἰτιολογικόν ὅτι αὗται ἐγένοντο δῆθεν ὑπό "καθηρημένων" ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι περιῆλθον εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν. ῾Επομένως κατά τό πεπλανημένον καί βλάσφημον Βούλευμα, οἱ χειροτονηθέντες ᾿Επίσκοποι τό 1935 καί 1948 δέν εἶναι νόμιμοι καί ἔγκυροι μέχρι τό 1971, διότι εἰς τήν συνέχεια λέγει:

 "῾Ετέρωθεν δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 16-11 τῆς 15/18ης Σεπτεμβρίου 1971 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ῾Υπερορίου Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐνετάλησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς Γερμανίας Φιλόθεος καί Αὐστραλίας Κων/νος, ὅπως μεταβαίνοντες εἰς Βοστώνην χειροθετήσωσι τούς ᾿Επισκόπους Κορινθίας Κάλλιστον καί Κιτίου ᾿Επιφάνιον. ῎Οντως τήν μέν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐχειροθετήθη ὑπό τῶν ὡς ἄνω ᾿Αρχιερέων ὁ Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης, τήν δέ ἑπομένην καί εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ἐχειροθετήθη ὁ ᾿Επίσκοπος Κιτίου ᾿Επιφάνιος. ᾿Επανελθόντες οἱ ἀνωτέρω εἰς τήν ῾Ελλάδα, ἐχειροθέτησαν τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς τόν κλῆρον (ἴδετε τό Περιοδικόν ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Περίοδος Δ'- Τόμος 17ος, Μήν Νοέμβριος σελ. 6 καί ἑπόμενα) ᾿Ακολούθως τήν 26ην ᾿Ιανουαρίου 1973 καί ἐν τῷ ῾Ιερῷ Ναῷ ῾Αγίου ΝΙκολάου, τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ ᾿Αττικῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας, Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Κορινθίας Κάλλιστος, Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί Μεσσηνίας Γρηγόριος ἐχειροτόνησαν τόν ᾿Αρχιμανδρίτην Νικόλαον Μεσσιακάρην - πρῶτον τῶν κατηγορουμένων - εἰς ᾿Επίσκοπον Πειραιῶς". (Βλέπετε ὁλόκληρον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 εἰς: ᾿Επισκόπου Κηρύκου, Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς: "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ", ὅπως προκύπτουν ἀπό ἀδιάψευστες πηγές καί ντοκουμέντα, Τόμος Πρῶτος: ᾿Αναγκαῖαι καί ἐπιβεβλημέναι ἀπαντήσεις πρός τόν Σεβ. Μητροπ. Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον", Κορωπί Φεβρουάριος 2002). 

 ῞Οσον ἀφορᾶ τό οὐσιαστικόν νομικόν ἐπιχείρημα τοῦ ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος, βάσει τοῦ ὁποίου ἀπαλλάσσεται ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς κ. Νικόλαος τοῦ ποινικοῦ κατηγορητηρίου "ἐπί ἀντιποιήσει ἀσκήσεως ὑπηρεσίας λειτουργοῦ τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας", ἰδού τί λέγει:

 "Πρός θεραπείαν τῆς τοιαύτης "ἀδυναμίας" αἱ δύο θρησκευτικαί κοινωνίαι τῶν παλαιοημερολογιτῶν (Φλωρινικοί καί "Ματθαιϊκοί") προσέφυγον κεχωρισμένως ἐκάστη εἰς τήν ῾Υπερόριον ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ἥτις ἐδέχθη τό μέν διά χειροθεσίας, κατ᾿ οἰκονομίαν τοῦ Η᾿ ᾿Αποστολικοῦ Κανόνος τῆς πρώτης Συνόδου "περί τῶν ὀνομαζόντων μέν ἑαυτούς καθαρούς ποτε προερχομένων δέ τῇ Καθολικῆ ᾿Εκκλησία ἔδοξε τῇ ἀγίᾳ καί μεγάλῃ Συνόδῳ, ὥστε χειροθετουμένους αὐτούς μένειν οὕτως ἐν τῷ Κλήρῳ... νά καταστήσῃ κανονικάς τάς ἐκ τοῦ Ματθαίου προερχομένας χειροτονίας τῆς "Ματθαιίκῆς" ῾Ιεραρχίας δυνάμει τῆς ἀρχῆς καθ᾿ ἥν μία ἄνομος πρᾶξις ἐπικυρώνεται ὡς Μυστήριον ἄνευ τῆς ἀνάγκης τῆς ἐπαναλήψεως, ἡ ὁποία (῾Ιεραρχία) δέν ἀνεγνωρίσθη ὑπό τῆς ἄλλης παρατάξεως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, τό δέ διά χειροτονίας..." (Φύλλον 8ον τοῦ Βουλεύματος 54/76). (αὐτόθι)

 Δηλαδή κατά τό ἀνωτέρω Βούλευμα οἱ "Ματθαιϊκοί" ᾿Αρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τάς ἐπισκοπικάς των χειροτονίας ἐκ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948, ὡς ὑπό δῆθεν "καθηρημένων", καί δῆθεν εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν περιελθόντων, καί ἐπομένως "σχισματικῶν" (κατά τό βούλευμα πάντοτε), ἀλλά καί ὑφ᾿ ἐνός (ὅπερ ὅμως δέν προσβάλλει τό βούλευμα), κατέστησαν κανονικάς τάς "ἀνόμους" χειροτονίας των "ἐπικυρώσαντες αὐτάς ὡς μυστήριον" διά τῆς "χειροθεσίας".ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον τῆς Διασπορᾶς.