ΔΙΑΤΙ Ο ΨΕΥΔΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΑΠΟ 28.10.1974 ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑ, ΑΦΟΥ ΗΤΟ ΜΙΑ ΤΟΣΟ «ΚΑΛΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ»;

Ὡς γνωστόν, σύμφωνα μέ τά βλάσφημα κατά τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς Ἀπαλλακτικά Βουλεύματα 54/76 (τοῦ Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς) καί 46/91 (τοῦ Πλημμελειοδικείου Δράμας), αἱ χειροτονίαι τοῦ 1935 καί τοῦ 1948 ἦσαν «ἄνομες πράξεις», διότι ἐγένοντο ὑπό «καθηρημένων», ὅμως «ἀπεκατεστάθησαν εἰς μυστήριον», μέ τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971, ὑπό τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία ἐγένετο τήν 17 καί 18 Σεπτεμβρίου 1971 ἐπί τῶν Ἀρχιερέων Κορινθίας Καλλίστου καί Κιτίου Ἐπιφανίου.

Κατά τό Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 ἡ χειροθεσία ἐπί τῶν Ἀρχιερέων Καλλίστου καί Ἐπιφανίου, ἐγένετο κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἤτοι ὡς ἐπί σχισματικῶν, κατά δέ τό 46/91, ἐγένετο ὡς ἐξ ὑπαρχῆς χειροτονία, ἑπομένως τό κῦρος καί ἡ Κανονικότης τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπό τάς χειροτονίας τοῦ 1935 καί 1948, δέν στηρίζεται εἰς ἐκείνας τάς Κανονικάς καί Ὀρθοδόξους χειροτονίας, ἀλλά εἰς τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971. Δηλαδή, κατ’ αὐτά, οἱ «Ματθαιϊκοί» ἐγένοντο δεκτοί ὑπό τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς τοῦ Μητροπολίτου τότε Φιλαρέτου, ὡς πρώην σχισματικοί, διό, κατά τήν ἀκριβῆ διατύπωσιν τοῦ 46/91 Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος τῆς Δράμας, ἕλκουν τήν Ἀποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς.

Τό γεγονός τοῦτο εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικόν διά τούς κύκλους τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ καί νεοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ (ξένα Κέντρα), ἀφοῦ εἶναι δεδομένον ὅτι οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς οὐδέποτε διέκοψαν τήν κοινωνίαν των μετά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Διά τοῦτο καί ὁ κ. Χριστόδουλος ἔχει δηλώσει ὅτι ἀναγνωρίζει τούς παλαιοημερολογίτας, οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, πρό τριῶν δέ ἐτῶν μέσω τοῦ «Πατριάρχου Μόσχας» ἐζήτησε ἀπό τόν «Μητροπολίτη τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς» Λαῦρο νά πιέση τούς παλαιοημερολογίτας τῆς Ἑλλάδος «νά ὑπαχθοῦν εἰς τήν Κανονικήν Ἐκκλησίαν», δηλαδή εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν.

Τό περίεργον ὅμως εἶναι ὅτι καί ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαος, πάλαι τε καί νῦν, ἀκόμη καί μέσω τοῦ «Κήρυκος Γνησίων Ὀρθοδόξων», (Βλ. Κ.Γ.Ο., Ὀκτωβρίου 2002), τό «Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα» 54/76, (ἐπί τοῦ ὁποίου στηρίζεται καί τό 46/91), τό ὁποῖον ἐξεδόθη δι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν σκοπόν, δηλαδή διά νά ὑπηρετήση τά σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι τήν ἀπορρόφησιν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, τό ΘΕΩΡΕΙ ΩΣ ΚΑΡΠΟΝ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΛΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ἡ ὁποία ἦτο ... ΤΟΣΟΝ ΚΑΛΗ, ὥστε νά τόν ... θαυμάση ὁ Ἀνακριτής, νά σηκωθῆ ἐπάνω, νά τόν συγχαρῆ καί νά τοῦ πῆ «τώρα σέ ἀναγνωρίζω ὡς Κανονικόν Ἐπίσκοπον», νά τοῦ βάλῃ δέ καί μίαν μεγάλην μετάνοιαν καί νά τοῦ ζητήση καί τήν εὐχή του.

Ἀλλά τίθεται καί ἕνα ἐρώτημα: Ἀφοῦ ἦτο τόσο καλή ἡ Ὁμολογία του, βάσει τῆς ὁποίας ἐξεδόθη καί τό ἀθωωτικόν Βούλευμα, διατί μίαν τόσον «ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ» μᾶς τήν ἀποκρύπτει, ἄν καί τήν ἐζητήσαμεν ἐπιμόνως; Διατί εἰς τόν «Κήρυκα Γνησίων Ὀρθοδόξων» δέν ἐδημοσίευσεν ὁλόκληρον τό ἀπό 15.10.1975 Ἀπολογητικόν του Ὑπόμνημα, ἀλλά μόνον ἀποσπάσματα αὐτοῦ, (τά ὁποῖα δέν εἶναι κἄν ὁμολογία); Διατί ἀφήνουν τόν ἀνίδεο ἀναγνώστη νά παραπλανᾶται καί νά νομίζη ὅτι τά περί χειροθεσίας ὡς ἐπί σχισματικῶν ἔγγραφα, ἤτοι τήν ἱερόσυλον ἐκείνην ἀπόφασιν τῶν Ρώσων κλπ. δέν τά ἐπεκαλέσθη ὁ Πειραιῶς Νικόλαος, ὡς κατηγορούμενος, ἀλλά ὅπως ἄλλοτε λέγει, «τά ἔψαξε καί τά βρῆκε ὁ ἀνακριτής», καί ἄλλοτε «μπορεῖ νά τά κατέθεσαν οἱ νεοημερολογῖται ἤ οἱ Φλωριναῖοι διά νά μέ ἐκδικηθοῦν». Καί τέλος διατί δέν μᾶς ἀποκαλύπτει τό ἀπό 28.10.1974 Ὑπόμνημά του, ἀφοῦ εἶναι ... μέρος αὐτῆς τῆς καλῆς του Ὁμολογίας;

Σημείωσις: Περιμένουμε μίαν ἀπάντησιν ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, διότι εἶναι τό βασικώτερον θέμα πού μᾶς χωρίζει ἀπό τήν φατρία – σχίσμα του, χωρίς νά σημαίνει αὐτό ὅτι τά ὑπόλοιπα θέματα εἶναι μικροτέρας σημασίας. Εἶναι θέμα Πίστεως, Ὁμολογίας, ‘Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἀπό τό ὁποῖο προέκυψαν καί ὅλα τά ὑπόλοιπα θέματα. Ὅσον ἀφορᾶ διά τούς ἀγαπητούς ἀναγνώστας πού ἐπιθυμοῦν περαιτέρω ἐνημέρωσιν ἐπί τῶν θεμάτων αὐτῶν, ἐπισυνάπτομεν εἰς τήν παροῦσαν ἐνημέρωσιν καί τά ἑξῆς κείμενα: α) Τό ἄρθρον Ἡ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» (Ὀρθόδοξος Πνοή, Αὔγουστος 2005) καί β) Τήν ὑπ’ ἀριθμ. 401/26.10.05 ὀκτασέλιδον ἡμετέραν ἐπιστολήν. Ἐπίσης συνιστῶμεν καί τό 6^ον τεῦχος τοῦ «ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ», Σεπτεμβρίου 2005, ἰδιαιτέρως τό Προλογικόν Σημείωμα τοῦ ἀφιερώματος.