ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

 

Προς τον Πατέρα δια του Υιού
(Του Ιερού Αυγουστίνου)

 Πάτερ ουράνιε, η άπειρος ευσπλαγχνία, ίδε προς τον Υιόν σου, τον σπλαγχνικώτατον Σωτήρα Χριστόν, ο οποίος έπαθε χάριν εμού τα τόσον σκληρά εκείνα και άσπλαγχνα παθήματα του σταυρού. Κύτταξε, Βασιλεύ υπερένδοξε, ποίος είναι ο υπομείνας το πάθημα του σταυρού και δείξε την ευσπλαγχνίαν σου εις εμέ, χάριν του οποίου υπέστη εκείνος το πάθημα του θανάτου.
 Αυτός, Κύριέ μου, δεν είναι ο Υιός σου ο αναμάρτητος, τον οποίον παρέδωκες εις τον θάνατον του σταυρού, δια να εξαγοράσης εμέ τον δούλον από την αμαρτίαν και τον αιώνιον θάνατον; Αυτός δεν είναι ο χορηγός της ζωής, ο οποίος ωδηγήθη ως πρόβατον εις την σφαγήν και έγινεν υπήκοος εις το θέλημά σου μέχρι θανάτου και δεν εδειλίασε να δεχθή το σκληρότατον του θανάτου είδος; Σκέφθητι, Κύριε, Συ όστις οικονόμησες όλον αυτό το έργον της σωτηρίας του κόσμου, σκέφθητι ότι αυτός είναι Υιός σου, τον οποίον Συ, ο παντοδύναμος Θεός, εγέννησες ως Θεόν προν πάντων των αιώνων της ουσίας σου, ηθέλησες δε εν τη προς ημάς αγαθότητί σου να γεννηθή εις τον ωρισμένον χρόνον ως άνθρωπος και να γίνη συμμέτοχος της ανθρωπίνης αδυναμίας μου. Αυτός είναι πράγματι ο Υιός σου και αληθής Θεός, ο οποίος εφόρεσε την ιδικήν μου αδυναμίαν και ανέβη εις τον σταυρόν και εδέχθη το σώμα του, το οποίον προσέλαβε, την καταδίκην και τιμωρίαν, την οποίαν έπρεπε να πάθω εγώ ο αμαρτωλός.
 Στρέψε λοιπόν τους οφθαλμούς σου, Κύριε ο Θεός μου, εις το μεγαλοπρεπές αυτό έργον της σωτηρίας, το οποίον είναι έργον της απείρου και απεριγράπτου σου ευσπλαγχνίας. Παρατήρησε τον αγαπητόν σου Υιόν τεντωμένον με όλον το σώμα επάνω εις τον σταυρόν. Βλέπε τας αθώας χείρας του αναβλυζούσας αίματα από τας πληγάς και, εξιλεωθείς, συγχώρησε τας αμαρτίας, τας οποίας έπραξαν αι ιδικαί μου χείρες. Ιδέ, Κύριε, την γυμνήν πλευράν του σταυρωθέντος Υιού σου, διατρυπημένην με το απότομον κτύπημα της λόγχης του στρατιώτου, και κάμε με νέον άνθρωπον με την μυστηριώδη πηγήν του αγιασμού, η οποία επήγασεν από την πληγήν εκείνην, καθώς έχω πιστεύσει, τουτέστι με την κοινωνίαν του σώματος και του αίματος του Υιού σου.
 Ιδέ, Κύριε, τους αγίους πόδας του Υιού σου, οι οποίοι ποτέ δεν εστάθησαν εις δρόμον αμαρτωλών ανθρώπων, πάντοτε δε εβάδισαν εις τον δρόμον του νόμου σου και των εντολών σου, Ιδέ αυτούς διατρυπημένους με καρφιά σκληρά, και δος εις εμέ την χάριν σου να αλλάξω πορείαν και να βαδίζω εις το εξής την ευθείαν οδόν των εντολών σου. Κάμε με τοιούτον, πολυεύσπλαγχνε Κύριε, ώστε ν' απομακρύνωμαι και να φεύγω από όλους τους δρόμους της ανομίας και της αμαρτίας. Απομάκρυνε από εμέ πάσαν διαγωγήν και πράξιν παράνομον και δος μοι ως χάριν εν τω ελέει σου να προτιμώ τον δρόμον της αληθείας. Ναι, Κύριε, ο βασιλεύς των αγίων, σε καθικετεύω χάριν αυτού του Υιού σου, ο οποίος είναι ο άγιος των αγίων. Προς χάριν αυτού, του Σωτήρος μου, σε παρακαλώ, δος μοι την δύναμιν να βαδίζω προθύμως τον δρόμον των εντολών σου, δια να κατορθώσω να φθάσω μίαν ημέραν εις τον ουρανόν και να ενωθώ πνευματικώς με τον Υιόν σου, ο οποίος κατεδέχθη να φορέση την σάρκα την ιδικήν μου και να έλθη ως άνθρωπος εις τον κόσμον. Διότι δεν βλέπεις, φιλόστοργε Πάτερ, δεν βλέπεις, πως επάνω εις τον σταυρόν η κεφαλή του αγαπητού σου Υιού, η αξία πάσης τιμής και δόξης, πως έκλινε πλαγίως του λαιμού, του λευκού ως η χιών, και παρεδόθη αδρανής εις τον θάνατον; Επίβλεψον, λοιπόν, Δημιουργέ σπλαγχνικώτατε, εις το ανθρώπινον πάθημα του γλυκυτάτου Υιού σου και δείξε την συμπάθειαν και το έλεός σου εις την ψυχικήν ατέλειαν και κατάπτωσιν ημών των ανθρώπων, του αδυνάτου αυτού πλάσματός σου.
 Γυμνά λάμπουν τα στήθη του σταυρωθέντος Υιού σου. Η πλευρά του έχει κοκκινίσει από το αίμα της πληγής. Τα εντόσθιά του μαραμμένα, έχουν κλίνει προς τα εκτός. Ακίνητοι είναι οι ωραίοι του οφθαλμοί. Ωχρότης έχει καθήσει εις το βασιλικόν πρόσωπόν του. Ψυχροί είναι οι βραχίονές του, οι εξηπλωμένοι επί του ξύλου. Νεκρά κρέμανται τα σκέλη του τα λευκά ως το μάρμαρον. Και τους πόδας του, τους διατρυπημένους με τα καρφιά, ποτίζει η πηγή του μακαρίου αίματός του. Παρατήρησε, Κύριε, σύ ο ενδοξότατος γονεύς, πόσον έχουν διασαλευθή όλα τα μέλη του σώματος του γλυκυτάτου Υιός σου και ενθυμήσου με επιείκειαν την ιδικήν μου ύπαρξιν, χάριν της οποίας έπαθεν ο Υιός σου. Βλέπε την ποινήν, την οποίαν υπέστη επάνω εις τον σταυρόν ο θεάνθρωπος Κύριός μου και συγχώρησε την αθλιότητα του ανθρώπου, του πλάσματός σου. Ιδέ την πληρωμήν, την οποίαν εμέτρησε με τον σταυρικόν θάνατόν του ο Κύριος, ο λυτρώσας ημάς από την αμαρτίαν, και άφησε τα αμαρτήματα των ανθρώπων, των απολυτρωθέντων με την θυσίαν εκείνην.
 Ναι, Κύριε και Θεέ μου, αυτός είναι εκείνος, τον οποίον ένεκα των ανομιών του λαού σου παρέδωκες εις τον θάνατον, αν και είναι ο αγαπητός και κατά φύσιν Υιός σου, εις τον οποίον συγκεντρώνεται ολόκληρος η αγάπη και ευαρέσκειά σου. Αυτός ακριβώς είναι εκείνος ο αναμάρτητος, περί του οποίου λέγει ο προφήτης Ησαΐας ότι δεν ευρέθη εις αυτόν καμμία πονηρία και δολιότης, μολονότι κατεδικάσθη εις θάνατον και εθεωρήθη ως κακούργος μεταξύ των κακούργων.