Αγιασμός με το νεκρό του χέρι! (1950)
Μετά την κοίμηση του αγ. Ματθαίου και την μεταφορά του σκηνώματός του στην Ι. Μ. Παναγίας, τελέστηκε Αγιασμός, ο οποίος ευλογήθηκε με το νεκρό του χέρι! Ο Αγιασμός αυτός παραμένει μέχρι σήμερα άσηπτος, 60 χρόνια μετά την οσιακή του κοίμηση, σαν να ευλογήθηκε την προηγούμενη ημέρα! Ποσότητες αυτού του Αγιασμού βρίσκονται στην κατοχή διαφόρων κληρικών και αναλόγως των αναγκών, διατίθενται σε ασθενείς που ευεργετούνται από τον Θεό, δι' ευχών του αγ. Ματθαίου.
Η μυροβλυσία του Λειψάνου του (1950)
Το γεγονός της μυροβλυσίας του Λειψάνου του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου, ενώ αποτελεί γεγονός βεβαιομένο και μαρτυρημένο εν τούτοις πολεμήθηκε και πολεμείται μέχρι σήμερα. Το γεγονός τότε αμφισβητήθηκε και πολεμήθηκε από τους Φλωρινικούς (από τους οποίους και σήμερα πολεμείται), αλλά και από τους ψευδομάρτυρες που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη δίκη της μακαριστής Γεροντίσσης Μαριάμ το 1950, με αφορμή τα δήθεν σκάνδαλα της Μονής Παναγίας που αποκαλύφθηκαν.
Σε δημοσίευμα της Αθηναϊκής εφημερίδας <<Ελευθερία>> (φ. Κυριακής 19.11.1950), γράφονται τα ακόλουθα: << Η Ηγουμένη Μαριάμ μετά τον θάνατο του Επισκόπου Ματθαίου Καρπαθάκη, διέδωσε επίτηδες ότι το πτώμα του <<μυρόβλησε>>! Δια του τρόπου αυτού προσέλκυσαν εκατοντάδες απλοϊκούς ανθρώπους, οι οποίοι έσπευσαν εκεί από μέρη της Ελλάδος, για να δούν το θαύμα του αγ. Ματθαίου, του οποίου το πτώμα έβγαζε δήθεν μύρο. Στην πραγματικότητα όμως η πονηρή Ηγουμένη, είχε ραντίσει το πτώμα του με άρωμα, για να παραπλανήσει τους ευσεβείς και να δημιουργήσει θρύλο πέριξ του ονόματος του Ματθαίου>>.
Τί όμως ακριβώς συνέβη και πότε; Μετά την οσιακή του κοίμηση, το Λείψανο του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου, ενδεδυμένο τα αρχιερατικά άμφια και ευπρεπισμένο σε θρόνο/πολυθρόνα, εκτέθηκε σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα, στο Δεσποτικό της Μονής Παναγίας. Την τρίτη ημέρα και πριν την έναρξη της εξοδίου Ακολουθίας, το Λείψανο-το οποίο δεν παρουσίαζε κανένα σημείο φθοράς και αποσυνθέσεως, ακόμη και την φυσιολογική νεκρική ακαμψία - ίδρωσε από κεφαλής μέχρι ποδών! Στο μέτωπο και τους κροτάφους του Αγίου Πατρός εμφανίστηκαν θρόμβοι υδρώτος! Το ίδιο συνέβη εσωτερικώς των αμφίων στο σώμα του, σε σημείο να γεμίσουν τα παπούτσια του!
Οι μάρτυρες του γεγονότος αυτού ήταν εκατοντάδες, υπήρξε μάλιστα και σχετική δημοσίευση στον <<Κήρυκα Εκκλησίας Ορθοδόξων>>. Ο γράφων - πέραν της μαρτυρίας παλαιών μοναζουσών της Μονής Παναγίας, οι οποίες με αξιόλογη διαφορά χρόνου βεβαίωσαν το γεγονός - αλλά και λαϊκών (όπως αγωνιστών Ορθοδόξων της Κρήτης), κατέχει και την μαρτυρία τριών κεκοιμημένων ήδη Κληρικών, των Επισκόπων Τρίκκης και Σταγών Βησσαρίωνος και Κρήτης Ευμενίου και του Ιερομονάχου Θωμά Γκαραγκούνη, αυτόπτων μαρτύρων του γεγονότος. (Ο μακαριστός Επίσκοπος Βησσαρίων, τότε Ιερομόναχος Βασίλειος, διακρίνεται στις φωτογραφίες που έχουν διασωθεί να σηκώνει μαζί με άλλους Κληρικούς την πολυθρόνα με το Λείψανο του κεκοιμημένου Αρχιεπισκόπου. Στην ίδια φωτογραφία δύο χέρια προσπαθούν να συγκρατήσουν την κεφαλή του, η οποία <<πέφτει>> προς τα εμπρός, επειδή δεν υπήρχε νεκρική ακαμψία! Ο δε επίσκοπος Ευμένιος, τότε Ιερομόναχος, <<άγγιξε>> το σημείο, μαζί με την κατά σάρκα ανηψιά του Αγίου Πατρός Ματθαίου μοναχή Συγκλητική, η οποία στεκόταν δίπλα του.
Όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν στον γράφοντα το γεγονός όπως ακολυθεί: Το πρόσωπο του Αγίου Πατρός ίδρωσε κατά τη τρίτη ημέρα. Θρόμβοι ιδρώτα εμφανίσθηκαν στο μέτωπο και τους κροτάφους και άρχισαν και κυλούν προς τα κάτω. Σύντομα διαπιστώθηκε, ότι είχε ιδρώσει όλο του το σώμα και είχαν γεμίσει τα παπούτσια του! Αμέσως οι παριστάμενοι αρχίσαν να μαζεύουν το εκχεόμενο μύρο με ό, τι μπορούσαν (οι περισσότεροι με τα μαντήλια τους, κάποιοι κληρικοί με τα άμφιά τους, μοναχοί και μοναχές με τα ράσα τους). Κατά την εκφορά, όπου έσταζε το μύρο, οι πιστοί έσπευδαν να μαζέψουν το χώμα! Αμέσως αποδείχθηκε, ότι το μύρο είχε θεραπευτικές ιδιότητες (η μ. Πατρικία που είχε πρόβλημα στο μάτι της, μόλις σταυρώθηκε με αυτό θεραπεύθηκε).
Παρόμοιο περιστατικό μεταθανάτιας εφυδρώσεως μαρτυρείται στο Βίο της μεγάλης Αγίας της Εκκλησίας των Κατακομβών, Οσιομ.. Ελένης του Καυκάσου (+1977). Στην περιοχή του Βατούμ, όπου υπήρχαν πολλά και ακμάζοντα μοναστήρια, κοιμήθηκε στα μέσα του 19ου αι. ένας ενάρετος Επίσκοπος του οποίου - δυστυχώς - τα στοιχεία δεν έχουν διασωθεί. Κατά την ώρα της κηδείας το μέτωπο του κεκοιμημένου Αρχιερέως ίδρωσε και έτρεξε άφθονος ιδρώτας, τον οποίο με ευλάβεια συγκέντρωσαν οι παριστάμενοι πιστοί. Αυτό το ιδιότυπο αγίασμα/μύρο η Οσιομ. Ελένη το είχε λάβει ως ευλογία από την οικογένειά της. Έμεινε στα χέρια της 75 χρόνια και επετέλεσε πολλές θεραπείες και θαύματα.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινισθεί, ότι στην εκκλησιαστική γλώσσα η λέξις <<μύρο>>, δεν σημαίνει απαραιτήτως άρωμα, αλλά υγρό (στα Λατινικά sanctus liquor - oleum - θείο μύρο ή υγρό). Λ.χ. κατά την ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του αγ. Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων το 1953 (ο τάφος του στη Ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Μπάρι ανοίχθηκε αναγκαστικά, κατά την διάρκεια αναστηλωτικών εργασιών στο ναό, την νύκτα της 5ης προς 6η Μαΐου 1953), τα Λείψανα μέσα στη λάρνακα βρέθηκαν μέσα σε ένα διαυγές, άχρωμο και άοσμο υγρό, το οποίο είχε βάθος τρία περίπου εκατοστά.! Η εξέταση του υγρού αυτού από τα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι απέδειξε, ότι επρόκειτο για καθαρό νερό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς!!! Η έρευνα απέδειξε ακόμη, ότι το υγρό προήρχετο από τις μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών!!!
Οι διαπιστώσεις αυτές αποτελούν την επιστημονική επιβεβαίωση της μυροβλυσίας των Λειψάνων του αγ. Νικολάου. Το γεγονός αυτό δεν έγινε βεβαίως στους Δυτικούς το 1953. Λατινικά κείμενα του 11ου και 12ου αι. μαρτυρούν ότι οι Βαριανοί ναύτες, όταν παραβίασαν την λάρνακα του Αγίου στα Μύρα, βρήκαν τα Ιερά Λείψανα μέσα σε <<θείο μύρο ή υγρό>> (sanctus liquor - oleum). Ακόμη, η συνέχεια και στο Μπάρι του εξαισίου αυτού θαύματος, αποδεικνύεται αφ' ενός μεν από την κοινή παράδοση των Παπικών, αφ' ετέρου δε από την ύπαρξη τεσσάρων οπών (στη Λάρνακα και τις τρείς πλάκες που την κάλυπταν), απ' όπου με την βοήθεια ράβδου και βάμβακος ή υφάσματος, ήταν δυνατή η εξαγωγή του μύρου, το οποίο απ' αρχής και μέχρι σήμερα ονομάζεται <<Μάννα - Manna>>. (Αν. Μάρκου, ''Περί των Λειψάνων του Αγ. Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων'', 1994. Έκδοσις Κέντρου Παραδοσιακών Ορθοδόξων Σπουδών Έτνας Καλιφόρνιας στην Αγγλική).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου