265. Συχνά συμβαίνει, το πνεύμα της κακίας να κυριεύει την καρδιά μας και να μη μας αφήνη να φερθούμε ειρηνικά στον πλησίον μας, που και αυτός, μία φορά ή πολλές, μας φέρθηκε άσχημα. Χρειάζεται τότε θερμή προσευχή στον Κύριο. Να τον παρακαλέσουμε να διασκορπίση το μίσος από την καρδιά μας και να τη γεμίση με έλεος και αγάπη, ακόμη και προς τους εχθρούς μας. Γιατί αυτοί, τυφλωμένοι από τα πάθη, δεν ξέρουν και οι ίδιοι τι κάνουν. Όπως δεν ήξεραν τι έκαναν και οι εχθροί του Χριστού, όταν τον κατεδίωκαν και τέλος τον ανέβασαν στον Σταυρό. Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι η ουσία του χριστιανισμού είναι η αγάπη προς τους εχθρούς. «Εάν γαρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι;».
266. Πολλά και ποικίλα είναι τα προσχήματα, με τα οποία ο νοητός εχθρός τρέφει την καρδιά του ανθρώπου, κάνοντάς τον να μισή τον πλησίον του. Ας μη λογαριάζουμε καθόλου αυτά τα φασματικά επιχειρήματα. Ας αγαπάμε τον καθένα. Ο Θεός εμπνέει την αγάπη. Ο Διάβολος, το μίσος.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 117-118)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου