ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ''ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΥΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ''

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘHΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ

Ἐνοριακό φυλλάδιο πνευματικῆς οἰκοδομῆς

Εκδίδεται ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς &  Ἀχαρνῶν

ΤΕΥΧΟΣ 11^ΟΝ  ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020

Εὐαγγέλιο Κυριακῆς (Κατά Λουκά ΙΔ'(14) 16-24)

Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε.  καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνος του είπε: «Κάποιος άνθρωπος έκανε μεγάλο δείπνο, και κάλεσε πολλούς και απέστειλε το δούλο του την ώρα του δείπνου να πει στους καλεσμένους: Ελάτε, γιατί ήδη είναι όλα έτοιμα. Και άρχισαν με μια γνώμη όλοι να αποποιούνται την πρόσκληση με δικαιολογίες. Ο πρώτος τού είπε: Αγόρασα ένα αγρό και έχω ανάγκη να εξέλθω να τον δω. σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο που θ’ απουσιάσω.  Και άλλος είπε: Αγόρασα πέντε ζεύγη βοδιών και πηγαίνω να τα δοκιμάσω. Σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο που θ’ απουσιάσω. Και άλλος είπε: Γυναίκα νυμφεύτηκα και γι’ αυτό δε δύναμαι να έρθω. Και παρουσιάστηκε ο δούλος και ανάγγειλε αυτά στον κύριό του. Τότε οργίστηκε ο οικοδεσπότης και είπε στο δούλο του: Έξελθε γρήγορα στις πλατείες και στα δρομάκια της πόλης και εισάγαγε εδώ τους φτωχούς και τους ανάπηρους και τους τυφλούς και τους χωλούς. Και είπε ο δούλος: Κύριε, έχει γίνει αυτό που διέταξες, και ακόμα υπάρχει τόπος αδειανός.Και ο Κύριος είπε προς το δούλο: Έξελθε στις οδούς και στους φράχτες και ανάγκασέ τους να εισέλθουν, για να γεμίσει ο οίκος μου. Γιατί σας λέω ότι κανείς από εκείνους τους άντρες που ήταν καλεσμένοι δε θα γευτεί το δείπνο μου».

^{Ἡ Πρόσκλησις στό «Δεῖπνο»}

            ^{Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο διά νά τόν κάμη μέτοχο τῆς μακαριότητος. Δυστυχώς  ὁ ἄνθρωπος ἔκαμε  κακήν χρήσιν τῆς ἐλευθερίας του. Καί ἔτσι ἔπεσε, καί ἔκτοτε περιπλανᾶται μακράν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ὅμως δέν τόν ἐγκατέλειψε. Πῶς ἦτο δυνατόν νά ἐγκαταλείψη τό πλάσμα τῶν χειρῶν του. Ἔστειλε τούς Προφήτας του, ἔδωσε τον Μωσαϊκό νόμο και τέλος ἔστειλε τόν Μονογενῆ Του υἱόν διά νά σηκώση τόν παραστρατημένο ἄνθρωπο. Παρασκεύασε μεγαλόπρεπο Δεῖπνο, Βασιλείαν Οὐράνιον, και ἐκάλεσε τους προσκεκλημένος  νά λάβουν μέρος στό Δεῖπνο. Ἵδρυσε την Ἁγίαν Του Ἐκκλησίαν εἰς τήν ὁποίαν προσκαλεί ὅλους τούς ἀνθρώπους.}

^{Βέβαια δέν προσῆλθαν ὅλοι, διότι δικαιολογήθηκαν μέ διάφορες δικαιολογίες καί προφάσεις. Οἱ προσκεκλημένοι εἶναι πολλοί. Εἶναι ὅσοι ἄκουσαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Ἀπό αὐτούς οἱ ἐκλεκτοί εἶναι λίγοι. Εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι. Οἱ πραγματικοί Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Αυτή μόνον  ὑπήκουσαν στην πρόσκλησι καί αυτοί μόνον θά ἀπολαύσουν τά ἀγαθά τοῦ Δείπνου τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.  Αὐτοί ἄνοιξαν τά αὐτιά τῆς ψυχῆς τους καί ἄκουσαν τήν πρόσκλησι. Αὐτοί ἀναλογίσθηκαν τήν μεγάλη τιμή πού τούς ἔκανε ὁ οὐράνιος οἰκοδεσπότης, ὁ Χριστός. Αὐτοί  μόνον, ἀφοῦ ἐφοδιαστούν μέ τήν χάριν τῶν Μυστηρίων, ἀνεβαίνουν χωρίς ἀμφιβολία στόν οὐρανό.}

^{Ἀνάγκη νά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τήν πρόσκλησι. Μή περιφρονήσουμε τόν  Οἰκοδεσπότη Χριστό, οὔτε τούς ἀπεσταλμένους του, τούς Ἀποστόλους, τούς Ἁγίους, Ὁμολογητάς, τούς Μάρτυρας, τούς Ἱεραποστόλους, τούς Κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτούς πού συνεχῶς μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν πρόσκλησι τοῦ Χριστοῦ.}

^{Ἄς μή ξεχνᾶμε πῶς εἴμαστε καί μεῖς προσκεκλημένοι σ’ ἕνα τόσο τιμητικό καί οὐράνιο τραπέζι. Ἀς ἀποφύγουμε τίς δικαιολογίες γιατί αυτές θά μᾶς στερήσουν τόν Παράδεισο. Ἀς συμμορφωθοῦμε κι’ἐμεῖς στήν πρόσκλησιη, διά νά εἴμεθα μαζί μέ τούς ἐκλεκτούς.}

 ^{Ἀς μή ξεχνᾶμε πώς αὐτή τήν πνευματική τράπεζα, ὅποιος συμμετέχει, γεύεται τό  μυστήριο τῆς θείας ζωῆς, ἑνώνεται με τον Χριστό, μεταμορφώνεται καί χριστοποιεῖται. «Γίνεται σῶμα τοῦ βασιλέως Χριστοῦ….. Ὧ μυστήριο μέγα καί ἀνεξερεύνητο», ἀναφωνεῖ ὁ Καβάσιλας. Πῶς νά χάσουμε ἕνα τόσο μεγάλο μυστήριο;}

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

Πρὸς Κολασσαεῖς Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ ἀνάγνωσμα.

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, φανερωθῇ, τότε καὶ σεῖς θὰ φανερωθῆτε μαζί του δοξασμένοι. Νεκρώσατε λοιπὸν ὅ,τι γήϊνον εἶναι μέσα σας, δηλαδὴ τὴν πορνείαν, τὴν ἀκαθαρσίαν, τὸ πάθος, τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρεία, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς τοὺς ἀπειθεὶς ἀνθρώπους. Αὐτὰ ἀκολουθούσατε καὶ σεῖς κάποτε, ὅταν ἐζούσατε αὐτὴν τὴν ζωήν. Ἀλλὰ τώρα ἀποβάλατε καὶ σεῖς ὅλα αὐτά, τὴν ὀργήν, τὸν θυμόν, τὴν κακίαν, τὴν δυσφήμησιν, τὴν αἰσχρολογίαν τοῦ στόματος. Μὴν λέτε ψέμματα ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ ἔχετε ἀποβάλει τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον μὲ τὰς πράξεις του, καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον, ὁ ὁποῖος ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του. Τώρα δὲν ὑπάρχει πλέον Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτμημένος καὶ ἀπερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι τὰ πάντα καὶ εἰς πάντας.