ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟ

 « ...Παλαιότερα είχα την πεποίθηση ότι το σώμα ζει ξέχωρα από την ψυχή παρά εγώ χωρίς εσένα, Βασίλειε, αγαπημένε υπηρέτη του Χριστού. Εγώ όμως άντεξα και παρέμεινα. Γιατί καθυστερούμε; Δε θα με τοποθετήσεις άραγε, σηκώνοντάς με στον ουρανό, στον χορό των μακαρίων ανθρώπων; Μη με εγκαταλείψεις, μη, στον τάφο σου ορκίζομαι. Δεν θα σε λησμονήσω ποτέ, ακόμη κι αν το θέλω. Ένας είναι ο Θεός που από ψηλά κυβερνά. Έναν άξιο αρχιερέα γνώρισε η γενιά μας: εσένα Βασίλειε, βροντόφωνο αγγελιοφόρο της αλήθειας, φωτεινό οφθαλμό των Χριστιανών, που λάμπει με τα κάλλη της ψυχής, δόξα μεγάλη του Πόντου και της Καππαδοκίας. Σε ικετεύω ακόμη και τώρα, να σταθείς για χάρη του κόσμου, φέρνοντας τα δώρα σου...»