Κύριε ο Θεός ημών, <<ο πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως, ο παρακαλών ημάς επί πάση τη θλίψει ημών>>, πρόσδεξαι εν ταύτη τη ώρα την δέησιν ημών υπέρ του Έθνους και της Πατρίδος ημών. Πάντες οι ομοπάτριδες οδυνόμεθα επί τη χλεύη και καταφρονήσει και δυστυχία της φιλτάτης ημών πατρίδος, καθώς εκ των αμαρτιών ημών και της ενεστώσης οικονομικής ανάγκης και πνευματικής κρίσεως κατέστημεν άνθρωποι θλίψιν μόνιμον έχοντες και έθνος υπό των άλλων εθνών ονειδιζόμενον. Ανάδειξον άρχοντας πεπληρωμένους Θείου φωτισμού και συνέσεως, ίνα εργασθώσιν υπέρ της εθνικής ημών προόδου και ειρήνης. Δος, ουν, ημίν, Κύριε ο Θεός ημών, πάντα τα χρησώδη της καθ' ημέραν επί της γης διαβιώσεως ημών, μετάνοιαν δια τας αμαρτίας ημών, πίστιν βεβαίαν, ελπίδα ακαταίσχυντον, χαράν βαθείαν εν ταις καρδίαις ημών. Εξάγαγε ημάς εκ των λυπηρών επί τα θυμηδέστερα, εκ της απελπισίας εις την βεβαίαν προς Σε ελπίδα, εκ της απιστίας εις την πίστιν, φανερών τοις πάσι την πανάγαθον Πρόνοιαν και το μέγα και πλούσιον έλεος Σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου