Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

  Στην ακολουθία του αποδείπνου, το οποίο εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να διαβάζουμε κάθε βράδυ, υπάρχει μία πάρα πολύ σημαντική Προσευχή. Πρόκειται για την ευχή προ του υπνώσαι, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεται,  του αγίου Εφραίμ του Σύρου. Δια της ευχής αυτής παρακαλούμε τον Θεό να μας συγχωρέσει για όσα εκούσια ή ακούσια, εν γνώσει ή εν αγνοία, εκ συναρπαγής ή απροσεξίας και πολύς ραθυμίας και αμελείας πράξαμε. Κι ενώ η ευχή αρχίζει να αναφέρεται σε μερικά από αυτά, κάποια στιγμή φτάνει και εις το σημείο εκείνο που εμείς μαζί με τον άγιο Εφραίμ λέμε: ''...είτε την εντολήν του πνευματικού μου πατρός ηθέτησα, και αυτήν ουκ εφύλαξα...''. Το θέμα όμως τώρα είναι αν τα λόγια αυτά τα λέμε επειδή υπάρχουν στην ευχή και δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε, ή αν όντως τα λέμε έχοντας καταφέρει να τα κάνουμε και πράξη στη ζωή μας. Το αναφέρουμε αυτό διότι σε διάφορες παλαιοημερολογιτικές παρατάξεις, συχνά παρατειρείται  το φαινόμενο μέχρι και ιερωμένοι να έχουν αθετήσει την εντολή του πνευματικού τους πατέρα προκειμένου να λάβουν αξιώματα για τα οποία κανονικά δεν είναι άξιοι. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα οι Ιερομένοι αυτοί, ουσιαστικά να μην λαμβάνουν κανένα έτερο ''αξίωμα'', μιας και η εντολή ή ο Κανόνας του Πνευματικού  τους Πατρός παραμένει. Όσοι δε άλλοι πνευματικοί κοπιάσουν ή από άλλους παρακινηθούν για να λύσουν, άρουν τον Κανόνα, αυτό δεν θα το πετύχουν ποτέ, μάλλον πολύ καλύτερα αυτό δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτό από τον Θεό, διότι ως γνωστόν τον Κανόνα του Πνευματικού Πατρός ούτε Οικουμενική Σύνοδος δεν μπορεί να τον άρει. Επομένως χρειάζεται πολύ προσοχή, πρώτον στο ότι τα προσευχιτικά λόγια δεν πρέπει να τα λέμε απλώς για να τα λέμε, και διότι αυτά έτυχε να βρεθούν μπροστά μας, αλλά διότι αυτά έχουμε καταφέρει να τα πράξουμε στη ζωή μας. Πολύ περισσότερη όμως Προσοχή επιβάλλεται στην αυστηρή τήρηση του Οποιουδήποτε Κανόνα του Πνευματικού μας Πατρός. Διότι το να σπεύσουμε και να αλλάξουμε πνευματικό επειδή ο Κανόνας του είναι βαρύς για μας, αυτό ούτε την ψυχή μας θα ωφελήσει, ούτε όμως  θα γίνει αποδεκτό από τον Θεό. Καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε ο Πνευματικός Πατέρας, όπως και ο κατά σάρκα Πατέρας, είναι ένας και δεν αλλάζει. Με την μόνη διαφορά ότι στην περίπτωση του Πνευματικού μας μπορούμε να τον αντικαταστήσουμε μόνο όταν ο επέλθει δι' αυτόν ο σωματικός θάνατος, κι έτσι μας τον στερήσει.  

  Ιδού η ευχή για την οποία γίνεται λόγος:         

Ευχή προ του υπνώσαι

του αγίου Εφραίμ του Σύρου

  Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ τήν ἁγίαν Σου Μητέρα, τιμιωτέραν ἀναδείξας πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων, Αὐτός Πανάγαθε διά τῶν πρεσβειῶν Αὐτῆς καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων, παρακλήθητι καί συγχώρησόν μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἀχρείῳ δούλῳ Σου, εἴ τι ἤμαρτον σήμερον ὡς ἄνθρωπος ἤ μᾶλλον εἰπεῖν οὐχ ὡς ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ὡς ἀπάνθρωπος, τά ἑκούσιά μου πταίσματα καί τά ἀκούσια, τά ἐν λόγῳ τά ἐν ἔργῳ τά ἐν γνώσει καί ἀγνοία, τά ἐκ συναρπαγῆς καί ἀπροσεξίας καί πολλῆς μου ραθυμίας καί ἀμελείας γεγενημένα.Εἴτε τό ὄνομά Σου τό Ἅγιον ὥμοσα, εἴτε ἐπιώρκησα, ἤ ἐβλασφήμησα κατά διάνοιαν, ἤ ἔν τινι Σέ παρώργησα, ἤ ἔκλεψα ἤ ἐψευσάμην ἤ φίλος παρέβαλε πρός ἐμέ καί παρεῖδον αὐτόν, ἤ ἀδελφόν ἔθλιψα καί παρεπίκρανα, ἤ ἱσταμένου μου ἐν προσευχῇ καί ψαλμωδίᾳ ὁ νοῦς μου ὁ πονηρός εἰς τά πονηρά καί βιωτικά περιεπόλευσε, ἤ παρά τό πρέπον ἐτρύφησα, ἤ εὐτράπελα ἐλάλησα, ἤ ἀφρόνως ἐγέλασα ἤ ἐκενοδόξησα ἤ ὑπερηφανευσάμην ἤ κάλλος μάταιον ἐθεασάμην καί ὑπ᾿ αὐτοῦ ἠθέλχθην τόν νοῦν ἤ τά μή δέοντα ἐφλυάρησα, ἤ τό ἐλάττωμα τοῦ ἀδελφοῦ μου περιεργασάμην καί κατέκρινα αὐτό καί τά ἐμαυτοῦ ἀναρίθμητα ἐλαττώματα παραβλεψάμην, εἴτε ἐθύμωσα, εἴτε ἠγανάκτησα, εἴτε ὀλιγοπίστησα, εἴτε ἀχαριστίαν ἔδειξα πρός Ἐσένα Λυτρωτά μου καί Εὐεργέτα μου, εἴτε τῶν καθηκόντων μου παρημέλησα, εἴτε ἀκροατής κατακρίσεων παρέστην, εἴτε τόν ἀδελφόν μου ἐσκανδάλισα ἐν γνώσει ἤ ἐξ ἀγνοίας μου ἤ ἐξ ἀδιασκρισίας μου εἴτε τῆς προσευχῆς μου ἠμέλησα, εἴτε τήν ἐντολήν τοῦ Πνευματικοῦ μου Πατρός καί Μητρός μου ἠθέτησα καί αὐτήν οὐκ ἐφύλαξα, εἴτε ἄλλον πονηρόν ἐπενόησα· ταῦτα πάντα καί ἄλλα ἅπερ ἔπραττα καί οὐ μέμνημαι, συγχώρησόν μου, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος καί οἰκτίρμων Θεός, ἵνα ἐν εἰρήνῃ κοιμηθῶ καί ὑπνώσω ὁ ἄσωτος ἐγώ, δοξάζων Σέ σύν τῷ Ἀνάρχῳ Σου Πατρί καί τῷ Παναγίῳ καί Ἀγαθῷ καί Ζωοποιῷ Σου Πνεύματι νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.