ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΔΙΑΚΟΝΟΣ

 

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΩΝ
ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

 <<Μή φοβείσθε από των αποκτεινόντων το σώ-
μα, των δε, μή δυναμένων την ψυχήν βάψαι>>.

  Ο Άγιος πρωτομάρτυς και αρχιδιάκονος Στέφανος γενομένης ποτέ συζητήσεως μεταξύ Ιουδαίων και Σαδουκαίων και Φαρισαίων και Ελληνιστών περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότε άλλοι μεν έλεγον ότι είναι προφήτης, άλλοι δε ότι είναι πλάνος, και άλλοι ότι είναι Υιός Θεού. Τότε, λέγω, ο αοίδιμος Στέφανος, εστάθη επί τόπου υψηλού, και εκήρυξεν εις όλους τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, λέγων ούτω. Άνδρες αδελφοί, διατί τόσον επληθύνθησαν αι κακίαι σας, και είναι τεταραγμένη όλη η Ιερουσαλήμ; μακάριος είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος δεν έλαβεν εις την καρδίαν του δισταγμόν ως προς τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, διότι Αυτός είναι ο κλίνας τους Ουρανούς, και καταβάς δια τας αμαρτίας μας, και γεννηθείς υπό της Παρθένου της Αγίας και καθαράς και εκλελεγμένης προ καταβολής Κόσμου. Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε, και τας νόσους εβάστασεν. Αυτός έκαμε να αναβλέψωσιν οι τυφλοί. Αυτός εκαθάρισε τους λεπρούς και εδίωξε τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους.>> Οι δε Ιουδαίοι ταύτα ακούσαντες, έφερον Αυτόν εις το κριτήριον προς τους Αρχιερείς, μή δυνάμενοι να αντισταθώσιν εις την σοφίαν και δύναμιν του Αγίου Πνεύματος, με την οποίαν ελάλει ο Θείος Στέφανος. Έπειτα επαρουσίασαν ψευδομάρτυρας, οίτινες ταύτα κατά του Αποστόλου Εμαρτύρησαν, λέγοντες. <<Ημείς ηκούσαμεν, ότι Ούτος ελάλει βλασφήμους λόγους εναντίον του τόπου τούτου της Ιερουσαλήμ, και εναντίον του Θεϊκού Νόμου>>. Είπον δε και όσα άλλα διηγούνται αι ιεραί πράξεις των Αποστόλων εν κεφαλαίω εβδόμω. Τότε έστρεψαν τα βλέμματα των επί του Στεφάνου όλοι οι καθεζόμενοι εις το κριτήριον, και είδον το πρόσωπόν του τόσον λαμπρόν, ως να ήτο πρόσωπον Αγγέλου. Όθεν μή υποφέροντες την εντροπήν, ελιθοβόλησαν Αυτόν ευχόμενον δι' αυτούς και λέγοντα>>, Κύριε μή στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην>> και ταύτα ειπών εκοιμήθη.
 Αφ' ου δε ο πρωτομάρτυς με την νομιζομένην ιδικήν του πτώσιν κατεκρήμνισε τον αντίπαλον διάβολον, και έδειξεν αυτόν πτώμα μέγιστον και εξαίσιον, και αφ' ου εκοιμήθη με τον γλυκύν ύπνον του μαρτυρίου, έλαβον το ιερόν αυτού σώμα άνδρες ευλαβείς, και έθηκαν εντός κιβωτίου κατασκευασμένου εκ ξύλου περσαίας (ροδακινέας). Σφραγίσαντες δε αυτό, το έθεσαν εις τα πλάγια μέρη του Ναού.
 Ιδού τί ακριβώς λέγει, περί αυτού, το ιερόν Ευαγγέλιον εις τας πράξεις των Αποστόλων.
 <<Στέφανος δε πλήρης πίστεως και δυνάμεως εποίει τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ. Ανέστησαν δε τινές των εκ της συναγωγής της λεγομένης Λιβερτίνων και Κυρηναίων και Αλεξανδρέων και των απο Κιλικίας και Ασίας συζητούντες τω Στεφάνω, και ούκ ίσχυον αντιστήναι τη σοφία και τω πνεύματι, ω ελάλει.....
 Και οι μάρτυρες απέθεντο τα ιμάτια αυτών παρά τους πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου, και ελιθοβόλουν τον Στέφανον, επικαλούμενον λέγοντα. Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου. Θεις δε τα γόνατα έκραξε φωνή μεγάλη, Κύριε μή στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην. Και τούτο ειπών εκοιμήθη. Πραξ ς. και Ζ.