''ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ''.

 

<< Ο υπομείνα εις τέλος
ούτος σωθήσεται>>
(Ματθ. ιδ' 13)

Από το ομώνυμο βιβλίο, του Αρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ.
Αθηνών και Πάσης Ελλάδος
κυρού ΑΝΔΡΕΟΥ

<<Ιδού μακαρίζομεν τους υπομέναντας. Την
υπομονή Ιώβ ηκούσατε, και το τέλος Κυ-
ρίου είδετε, ότι πολυεύσπλαγχνος εστίν ο
Κύριος και οικτίρμων>> (Ιακώβ 5,11).

Όποιον αγαπά ο Κύριος παιδεύει

 

  <<Μή παραζήλου εν πονηρευομένοις, μηδέ ζήλου τους ποιούντας την ανομίαν... ότι ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσονται>>.
 Πολλαί αδικίαι και ανομίαι γίνονται σήμερον εις τον κόσμον και αυτοί όπου τας πράττουν φαίνονται ότι έχουν ευτυχίαν και μακαριότητα, ενώ οι ευλαβείς και ενάρετοι έχουν διαφόρους θλίψεις και βάσανα. Όμως μή θαυμάζεις εις αυτό, άνθρωπε να ζηλεύεις δηλαδή τον πονηρόν και να προτιμάς την μερίδα των αμαρτωλών, νομίζοντας τάχα, ότι αυτοί είναι καλότυχοι, επειδή τους αγαπά ο κόσμος και τους δίδει πλούτον και τιμήν πρόσκαιρον.
 Περί αυτού και ο προφ. Αββακούμ, εθαύμαζε λέγοντας: Διατί, Κύριε, ενώ οι ασεβείς καταδυναστεύουν τους δικαίους, σύ δεν τους βοηθάς; Το ίδιο έλεγον και ο προφ. Ιερεμίας και άλλοι. Διατί, Κύριε, οι αμαρτωλοί έχουν τόσην ευτυχίαν εις την ζωήν τους; Από πού έρχονται τόσα αγαθά εις εκείνους όπου ζούν κακώς;
 Αυτά έλεγον οι Προφήται, όχι διότι δεν εγνώριζον ότι αι κρίσεις του Θεού είναι δίκαιαι, αλλά δια να μας φανερώσουν, πόση διαφορά υπάρχει εις την σοφίαν του Θεού και εις την ανθρώπινην σοφίαν, η οποία δεν φθάνει εις το να καταλάβη την πάνσοφον οικονομίαν του Παναγάθου Θεού. Αυτός δεν δίδει τας θλίψεις εις τους αμαρτωλούς εδώ εις την παρούσαν ζωήν, δια να τους κολάσει αιώνια και τιμωρεί περισσότερον τους φίλους του δια να τιμηθούν εις την Ουράνιον Βασιλείαν και να λάβουν αξιώτερον στέφανον.
 Τα βόδια, τα οποία σκέπτονται οι άνθρωποι να τα σφάξουν θέλουν ημέραν, τα αφήνουν και βόσκουν όπου θέλουν δια να παχύνουν. Τα καλά όμως, τα οποία τα χρησιμοποιούν εις την δούλευσίν τους, τα κρατούν κοντά τους και τα βασανίζουν.
 Κατά τον ίδιον τρόπον και ο Θεός αφήνει εις την ζωήν αυτήν και παχαίνουν οι μοχθηροί και κακοί εις τας ηδονάς της σαρκός και τας απολαύσεις, διότι είναι προωρισμένοι δια την αιώνιον κόλασιν. Τους δικαίους όμως τους πειράζει και τους βασανίζει, δια να τους έχει πάντοτε κοντά Του, εις το Παλάτιόν Του το ουράνιον.
 Τα καρποφόρα δένδρα, τα οποία δίδουν ωφέλειαν, τα ραβδίζουν οι άνθρωποι κάθε χρόνον και τσακίζουν τα κλωνάρια τους, δια να τους δώσουν πάλιν καρπόν. Τα άκαρπα όμως, τα οποία δεν δίδουν ωφέλειαν, όχι μόνον δεν τα ραβδίζουν, όπως τα καρποφόρα, αλλ' αφού τα αφήνουν και μεγαλώνουν και τρέφονται, τα κόβουν και τα ξεριζώνουν εξ ολοκλήρου και τα καίουν, ως άχρηστα.
 Ομοίως και οι ενάρετοι άνθρωποι, οι οποίοι δίδουν όφελος με τα έργα τους, λαμβάνουν εις τον κόσμον θλίψεις και μάστιγας. Τους αμαρτωλούς όμως δεν τους τιμωρεί εδώ ο Κριτής, αλλά τους φυλάσσει δια να τους καταναλύσει εις το πύρ της κολάσεως.
 Λέγει η Αγία Γραφή, ότι τους λίθους τους οποίους έβαναν εις τον Ναόν του Σολομώντος, τους επελεκούσαν και τους ελέπτυναν, και αφού τους ευθυγράμμιζαν με πολλήν λεπτομέρειαν, τους ετοποθετούσαν εις την θέσιν τους, χωρίς ταραχήν και κτυπήματα.
 Κατά τον ίδιον τρόπον και όσοι πρόκειται να τοποθετηθούν, ως λίθοι έντιμοι, εις θείαν οικοδομήν της επουρανίου Ιερουσαλήμ, είναι ανάγκη να πελεκισθούν εις αυτόν εδώ τον κόσμον με τιμωρίας και θλίψεις.
 Διότι εις τον Θείον εκείνον τόπον δεν υπάρχει καμμία θλίψις ή σύγχισις, ή δίψα, ή τιμωρία, ή βάσανος, καθώς λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος εις την Αποκάλυψιν.
 Αυτή λοιπόν είναι η αιτία δια την οποίαν αφήνει τους φίλους Του να υποφέρουν εδώ διαφόρους θλίψεις, δια τας οποίας πρέπει να έχωμεν μεγάλην χαράν, όταν έρχονται. Να τας υποδεχώμεθα, ως δώρον και χάρισμα και ως ιατρείαν, την οποίαν μας στέλνει με πολλήν αγάπην ο Ουράνιος Πατήρ μας.
 Εάν ο Κύριος κατεδίκασε τον απ. Πέτρον, όταν ήθελε με την μάχαιραν να Τον εμποδίση από το Πάθος, λέγοντάς του, βάλε την μάχαιράν σου εις την θήκην, το ποτήριον, όπου  μου έδωκε ο Πατήρ, δεν θέλεις να πίω, διατί να μη ειπούμε και ημείς το ίδιο και να πιστεύσωμεν, ότι όλαι αι θλίψεις και τα αντίθετα τα οποία μας έρχονται, είναι ποτήριον θεραπευτικόν και ιατρεία τα οποία μας στέλνει ο επουράνιος Ιατρός, με πατρικήν αγάπην προς σωτηρίαν μας.