Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ

 

 Η σημασία της θλίψεως στη ζωή μας
 

Η ασθένεια

 Όταν βλέπεις το θνητό σώμα σου να φθείρεται από την αρρώστια, μή γογγύζεις εναντίον του Θεού, αλλά λέγε όπως ο Ιώβ: <<ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο, ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας>> (Ιώβ α', 21).
 Συνηθίζεις να προσέχεις το σώμα σου σαν δική σου αναπολλοτρίωτη ιδιοκτησία, αλλά αυτό είναι εντελώς λάθος, διότι το σώμα σου είναι Ναός του Θεού.

Ελευθερία από τη λύπη

 Επιθυμείς να εννοήσεις το ακατάληπτον του Θεού, αλλά μπορείς να καταλάβεις πως έρχονται οι εσωτερικές λύπες που κατακυριεύουν την καρδιά σου και μπορείς να εύρεις εκτός του Θεού τα μέσα για να τις αποδείξεις;
 Κατ' αρχάς, μάθε με την καρδιά σου, πως να ελευθερώσεις τον εαυτό σου από τις λύπες, πως να εξασφαλίσεις ειρήνη στην καρδιά σου και τότε, εάν είναι αναγκαίο φιλοσόφησε πάνω στο ακατάληπτον του Θεού.
 Διότι <<εάν εσύ τότε δεν είσαι ικανός να κάνεις αυτό το πράγμα που είναι ολιγοστό, γιατί σκέπτεσαι για τα υπόλοιπα (το ακατάληπτον του Θεού);>>.

Η πίστη και η θλίψη

 Οπουδήποτε είμαι, μόλις ανυψώσω τα μάτια της καρδιάς μου που ευρίσκονται σε θλίψη προς το Θεό, ο αγαπών τους ανθρώπους αμέσως απαντά στην πίστη μου και στην προσευχή μου και η θλίψη μου αμέσως χάνεται. Αυτός είναι σε κάθε ώρα κοντά μου, μόνο που δεν τον βλέπω, αλλά τον αισθάνομαι ζωηρώς στην καρδιά μου.
 Η λύπη είναι θάνατος της καρδιάς και αυτή είναι μιά εγκατάλειψη από τον Θεό. Η εξάπλωση της ειρήνης στην καρδιά μου, με την ζωντανή πίστη σ' Αυτόν, αποδεικνύει περισσότερο καθαρά από την ημέρα, ότι ο Θεός είναι διαρκώς Παρών κοντά μου και ότι διαμένει κοντά μου. Ποίος μεσολαβητής ή άγγελος μπορεί να μας ελευθερώσει από τις αμαρτίες ή τις θλίψεις; Κανένας, αλλά ο Θεός μόνο. Αυτό είναι από εμπειρία.
 

Η θλίψη μέσον προσεγγίσεως του Θεού

 Μερικές φορές η καρδιά του ανθρώπου έλκεται στο Θεό, μερικές φορές απομακρύνεται από το Θεό. Γι' αυτό η εμπειρία του είναι είτε ειρήνη και χαρά είτε φόβος, ταραχή και καταπίεση. Το ένα είναι η ζωή, το δε άλλο είναι πνευματικός θάνατος.
 Ελκόμεθα κοντά στο Θεό περισσότερο σε χρόνο θλίψεως, από την οποία δεν μπορεί κανένας να μας σώσει αλλά μόνο ο Θεός, στον οποίο στρεφόμεθα μ' όλη την καρδιά και πλησιάζοντας έτσι Αυτόν αληθώς.
 Ενώ, όταν απομακρυνόμαστε από το Θεό σε καιρούς ευκολίας και αφθονίας γηΐνων ευλογιών που κάνουν τον παλαιό σαρκικό άνθρωπο υπερήφανο - ειδικώς όταν αυτός διψά για πλούτη, δόξα και διάκριση και έχει επιτύχει όλα αυτά -, χάνει την πίστη από την καρδιά του. Ξεχνά την αθανασία της ψυχής του και το καθήκον του να αγαπά το Θεό μ' όλη τη καρδιά του και τον πλησίον του ως εαυτόν.
 

Η αιτία των θλίψεων

 Ο Θεός είναι <<οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος>> (Ψαλμ. οβ', 8). Αυτός δεν είναι ένας Θεός που βασανίζει και τιμωρεί. Τα βάσανά μας είναι ο καρπός των αμαρτιών μας και η εργασία των άλλων πεπτοκότων πνευμάτων.
 Γι' αυτό, εάν υποφέρεις άσχημα, να κατηγορείς τις αμαρτίες σου μόνο και το διάβολο, αλλά κυρίως τον εαυτό σου. Διότι ο διάβολος δε θα μπορούσε να κάνει καμιά ζημιά, εάν δεν εύρισκε κάτι σε σένα, με το οποίο θα μπορούσε να σε δέσει.