ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ
Όταν προσευχόμαστε, πρέπει να πιστεύουμε στη δύναμη των λέξεων της προσευχής, με τέτοιο τρόπο σαν να μην χωρίζονται οι λέξεις από τα έργα που αυτές εκφράζουν. Πρέπει να πιστεύουμε ότι τα έργα ακολουθούν τα λόγια, όπως η σκιά ακολουθεί το σώμα, καθότι ο λόγος και το έργο του Κυρίου είναι αδιαίρετα. Και σύ πρέπει να πειστεύεις ότι εκείνο που λέγεις στην προσευχή και το οποίο έχεις ζητήσει, θα γίνει.
Κατέχουμε ένα αληθινό βαρόμετρο που δείχνει την αύξηση και την πτώση της πνευματικής μας ζωής, δηλ. την καρδιά μας. Αυτή πρέπει να καλείται πυξίδα με την οποία ταξιδεύουμε πάνω στη θάλασσα αυτής της ζωής. Αυτή μας δείχνει που πηγαίνουμε. Στην πνευματική ανατολή, στο Χριστό, ή στην πνευματική δύση, στην πνευματική δύναμη που έχει τη δύναμη του θανάτου, στο διάβολο. Μόνο παρατηρώντας την πυξίδα γίνεσαι προσεκτικός. Αυτή δε θα σε απατά και θα σου δείχνει τον αληθινό δρόμο. <<Εάν η καρδία ημών μή καταγινώσκη ημών, παρρησίαν έχομεν προς τον Θεόν>> (Α' Ιωάν.γ',21), δηλ. πλησιάζουμε στην ανατολή.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Όταν προσεύχεσαι, οι αμαρτίες σου συγχωρούνται, διότι ενδυναμώνεις τον εαυτό σου πάντοτε με πίστη και εμπιστοσύνη στη χάρη του Θεού, ο οποίος είναι πάντοτε έτοιμος να συγχωρήσει τις αμαρτίες μετά την ειλικρινή προσευχή και το φόβο, μήπως η απελπισία θα έπεφτε στην καρδιά σου. Η απελπισία δηλώνει από μόνη της βαθιά αθυμία και απεγνωσμένα δάκρυα.
Τί είναι οι αμαρτίες σου σε σύγκριση με την χάρη του Θεού, οποιεσδήποτε και αν είναι αυτές, εάν μόνον μετανοήσεις ειλικρινώς γι' αυτές;
Αλλά συμβαίνει συχνά, όταν ένας άνθρωπος προσεύχεται, να μην ελπίζει εσωτερικώς, με την καρδιά του, ότι οι αμαρτίες του θα συγχωρεθούν; Αυτό συμβαίνει, επειδή τις μετρά με τη λογική του και όχι με τη χάρη του Θεού. Γι' αυτό βεβαίως δε θα αποκτήσει συγχώρεση, ακόμη κι αν θέλει ν' ανοίξει τις πηγές των αναγκαστικών δακρύων. Έτσι, με λυπηρή και στενόχωρη καρδιά, θα απομακρυνθεί από τον ελεήμονα Θεό: <<πιστεύετε ότι λαμβάνετε>>, λέγει ο Κύριος, <<και έσται υμίν>> (=και θα γίνουν αυτά) (Μαρκ, ια', 24). Το να μην είσαι σίγουρος για ό,τι ζητήσεις από το Θεό είναι βλασφημία εναντίον του Θεού.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Το μεγαλύτερο δώρο του Θεού που χρειαζόμαστε περισσότερο και που πολύ συχνά αποκτούμε από το Θεό με τις προσευχές μας είναι η ειρήνη ή η ανάπαυση της καρδιάς. Καθώς ο ίδιος ο Κύριος λέγει: << Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς>> (Ματθ. ια', 28). Γι' αυτό, έχοντας αποκτήσει αυτή την ανάπαυση και τη χαρά, θεώρησε τον εαυτό σου τόσο πολύ πλούσιο και κάτοχο όλων των πραγμάτων.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ
Όταν κατά τη διάρκεια της προσευχής σου η καρδιά σου γεμίζει από απελπισία και μελαγχολία, να είσαι βέβαιως ότι αυτά προέρχονται από το διάβολο που προσπαθεί με κάθε μέσο να σε εμποδίσει να προσεύχεσαι. Να είσαι σταθερός παίρνοντας θάρρος και με την ενθύμηση του Θεού να οδηγείσαι μακρυά από νεκρά αισθήματα. Παρατήρησε στις σκέψεις σου και στην καρδιά σου, ότι ο εχθρός συχνά προσπαθεί να βλασφημήσει το όνομα του Παντοδυνάμου Θεού. Από τί αποτελείται η βλασφημία της καρδιάς εναντίον του Θεού;
Από αμφιβολία, απιστία, απελπισία, ανυπομονησία κάτω από τις τιμωρίες του Θεού, γογγυσμό και όλα τα πάθη. Με την απιστία στην αλήθεια και στο έλεος του Θεού ο εχθρός βλασφημεί εναντίον της αληθείας, του ελέους και της παντοδυναμίας του Θεού. Με το γογγυσμό βλασφημεί την καλωσύνη του Θεού. Γενικώς, από το ξέσπασμα των ανθρωπίνων παθών, αυτός βλασφημεί την πολυεύσπλαγχνη πρόνοια και την αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου