Είναι φανερόν το καθήκον παντός Χριστιανού Ορθοδόξου να μη μεταβαίνη εις ναόν, όπου υπάρχει ιερεύς αποστάτης και ιερουργεί κατά τον νεωτερισμόν του αντιχρίστου,διότι κατά τον 33ον ιερόν κανόνα της εν Λαοδικεία Συνόδου δεν επιτρέπεται να συμπροσεύχεται ο Ορθόδοξος χριστιανός μετά των αιρετικών ή σχισματικών. Ουδέ ευλογίαν λαμβάνει ο ορθόδοξος, όπου μεταβαίνει εις τον κακόδοξον ιερέα, διότι κατά τον 32ν ιερόν κανόνα της αυτής αγίας Συνόδου αι ευλογίαι των κακοδόξων είναι <<αλογίαι μάλλον>>, όχι δε μόνον ορθόδοξος δεν πρέπει να συνεορτάζη με τους κακοδόξους, αλλά και ούτε τα δώρα των να δέχεται, όπου στέλλουν, όταν έχουν τας εορτάς των, κατά τον 37ον κανόνα της ιδίας αγ. Συνόδου. Και γεννάται το ερώτημα εν τοιαύτη περιπτώσει, τι θα κάμη ο χριστιανός, όπου στερείται ιερού ναού και ιερέως; Να μιμηθή το παράδειγμα των αγίων Μαρτύρων και ομολογητών, οίτινες ζώντες εις καιρόν διωγμού της πίστεως προσεκαρτέρουν εις την προσευχήν εν μέσω των θλίψεων και κακώσεων του σώματος, χαίροντες εις αυτάς και τω Θεώ ευχαριστούντες, διότι δια του μικρού κόπου και πόνου του σώματος απελάμβανον τον στέφανοντης καλής ομολογίας εν τη βασιλεία των Ουρανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου