Όταν το 2005 έγινε το σχίσμα από την τότε Νικολαίτικη <<Σύνοδο>> (σημερινή Στεφανίτικη), πολλοί είχαν δηλώσει πως ο Σεβ/τος Κήρυκος δεν έπρεπε να φύγει από την <<Σύνοδο>> και να αποκηρύξει εκείνους που τον χειροτόνησαν Επίσκοπο. Αυτό όμως που πολλοί δεν είχαν καταλάβει, ήταν πως ο Σεβ/τος Κήρυκος αποτειχίστηκε από την υπόλοιπη <<Σύνοδο>> καθαρά και μόνο για λόγους Πίστεως, οι οποίοι επέβαλλαν την κίνηση αυτή. Μάλιστα η απόφαση του Σεβ/του συνάδει απόλυτα με παραδείγματα αγίων που μπορούμε να βρούμε μέσα στα Πατερικά βιβλία, ένα εκ των οποίων είναι και αυτό του Αγίου Ανατολίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως:
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΟΥ, ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΥΤΥΧΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΟΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΟΝ ΚΗΡΥΞΕΙ <<ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ>> ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΩΝ. ΑΝΕΔΕΙΧΘΗ ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Δ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΘΗΡΕΣΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΑΝΤΑ ΑΥΤΟΝ ΔΙΟΣΚΟΡΟΝ, ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΚΗΡΥΞΕ ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ. ΙΔΟΥ ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΑΡΑΣΙΟΣ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ:
<<Τί λέγετε περί Ανατολίου; Ουχί Έξαρχος της Αγίας τετάρτης Συνόδου εγεγόνει; Και ιδού υπό Διοσκόρου του δυσεβούς εκεχειροτονήτο, παρόντος και Ευτυχούς. Και ημείς γουνδεχόμεθα τους από αιρετικών χειροτονηθέντας, ως και Ανατόλιος εδέχθη (εγένετο δεκτός). Και αύθις αληθώς φωνή Θεού εστίν, ότι ουκ αποθανούνται τέκνα υπέρ Πατέρων, αλλ' έκαστος της ιδίας αμαρτίς αποθανείται και ότι εκ του Θεού εστίν η χειροτονία>> (Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ΜΑΝΣΙ, 12,1042).
Επομένως όταν κάποιοι Επίσκοποι ή και ολόκληρη Σύνοδος σταματούν να κηρύττουν τον λόγο της αληθείας και παρεκτρέπονται από την κανονική τους ιδιότητα, τότε έστω και αν ένας Επίσκοπος μέσα από αυτούς βρεθεί και θελήσει να κρατήσει σταθερή την οδό των Πατέρων, εις εκείνον επιβάλλεται να χρησιμοποιήσει τα της καθαιρέσεως διατεταγμένα. Διότι αν εκείνος δεν το πράξει, αφού προηγουμένος έχει εξαντλήσει κάθε άλλη προσπάθεια αποφυγής της αποτείχισης, αυτός κινδυνεύει να φανεί ενώπιον του Κυρίου ως υπερασπιστής του ψεύδους και της καταπατίσεως των Ιερών θεσμών. Κάτι που είναι αντίθετο με τα καθήκοντα του Επισκόπου, μιας και ο Επίσκοπος από την ημέρα της χειροτονίας του ανεβαίνει σε έναν προσωπικό <<γολγοθά>> ώστε να μπορέσει να διαφυλλάξει με κάθε τρόπο, ακόμη και με το να δώσει την ζωή του την ίδια, την Ομολογία Πίστεως και τις Ιερές Παρακαταθήκες των Αγίων Πατέρων. Ενώ η χειροτονία του όταν γίνεται νόμια, όπως μας λέει και η κατάληξη του λογίου του Αγίου Ταρασίου, αυτή είναι από τον Θεό και όχι από τους ανθρώπους. Καθώς οι Επίσκοποι ως άνθρωποι, όταν Ορθοτομούν τον λόγω της αληθείας, φωτίζονται από τον Θεό ώστε να προβούν εις την εκλογή και χειροτονία των νέων επισκόπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου