''Ο δε παραιτησάμενος την Επισκοπήν, φανερόν ότι ουδέ Επίσκοπος πρέπει να ονομάζεται''

 <<... Πολλοί εκ της επιστολής ταύτης συμπεραίνουσι, ότι δίδεται άδεια εις τους Αρχιερείς  να παραιτούσι μεν τας ιδίας επαρχίας των, να κρατούσι δε την τιμήν και την ενέργειαν της Αρχιερωσύνης. Πλανώνται, όμως, οι τοιούτοι. Μάλλον γαρ όλον τ εναντίον εξ αυτής συνάγεται, κατά τε τον Ζωναράν, Βαλσαμώνα και Βλάσταριν. Και α΄ μεν γίνεται φανερόν από τα λόγια της, ότι δεν πρέπει παραιτήσεις να γίνωνται... Βεβαιοί δε τούτο και ο της Συνόδου Έξαρχος Κύριλλος (του οποίου, όσον εκ της φράσεως, φαίνεται να είναι σύνθεσις και η παρούσα επιστολή) λέγων εν τω γ΄ αυτού Κανόνι: <<Δεν είναι αρεστόν το πράγμα τούτο εις τους Κανόνας της Εκκλησίας, το να δίδουσι δηλαδή εγγράφως παραιτήσεις οι Αρχιερείς. Διότι, ει μεν και είναι άξιοι ιερουργείν, ας μένουσιν εις τούτο, και ας μη παραιτούσιν, όχι και είναι ανάξιοι, ας μη ευγαίνουν από την επισκοπήν με παραίτησιν, αλλά ως κατακεκριμένοι δια πράγματα οπού εκατηγορήθησαν με πολλάς βοάς. Αυτό τούτο συμπεραίνεται και από τον ιστ΄ της α΄ και β΄... Ότι μεν ουν α΄δεν είναι άδεια να γίνωνται παραιτήσεις, εκ των ειρημένων δήλον. Ότι δε και β΄ οι παραιτησάμενοι (και μάλιστα εξ όκνου και ραθυμίας) δεν πρέπει να παρακρατώσι την τιμήν του Επισκόπου και το όνομα και την ενέργειαν... Το γαρ Επίσκοπος όνομα δεν είναι απολελυμένον, αλλά αναφορικόν και σχετικόν. Επισκοπής γαρ εστίν Επίσκοπος. Ο δε παραιτησάμενος της Επισκοπήν, φανερόν, ότι ουδέ Επίσκοπος πρέπει να ονομάζεται (έξω μόνον με το πρώην), κατά τον Βλάσταριν και Ζωναράν. Ει δε το όνομα του Επισκόπου δεν πρέπει να έχη, πολλώ μάλλον ουδέ την τιμήν, ουδέ την ενέργειαν του Επισκόπου... Αλλά τι λέγω, ότι οι παραιτούντες πρέπει να μη λαμβάνωσι την τιμήν και την κλήσιν του Επισκόπου. Αυτοί πρέπει ακόμη και να αφορίζωνται, ανίσως και δεν καταδέχωνται την προστασίαν του ποιμνίου οπού ενεπιστεύθησαν κατά τους ανωτέρω Κανόνας του λς΄ των Αποστόλων, και τον ιζ΄ Αντιοχείας, έως ου να αναγκασθώσι να τον εγχειρισθούν...>>

(Πηδάλιον Έκδοσις Αστέρος 1990, σελ. 179-181 Σημείωσις Ιερού Νικοδήμου). 

  Επομένως αγαπητοί αναγνώστες τι συμπέρασμα προκείπτει από τα παραπάνω; Πως ο Αρχιεπίσκοπος Ανδρέας δεν έπρεπε να δεχθεί να παραιτηθεί. Διότι αν ήταν άξιος του να λάβει μετά την παραιτησή του ως Αρχιεπισκόπου την Προεδρία της Μητροπόλεως Πατρών, τότε γιατί δεν ήταν άξιος για Αρχιεπίσκοπος; Σύμφωνα όμως με τον παραπάνω Κανόνα, από τη στιγμή που ο Μακαριώτατος Κυρός Ανδρέας δέχθηκε να παραιτηθεί, έπρεπε να πάψει εις αυτόν κάθε τιμή ως Επισκόπου. Όμως το παρασυνοδικό κατεστημένο, θέλοντας την άμεση και ετσιθελικώς αναρρίχηση του Πρώην Πειραιώς κ. Νικολάου εις τον Θρόνο των Αθηνών, δια τούτο και σκέφθηκε την μετάθεσή του (σ.σ. Αρχιεπισκόπου Ανδρέου) να την δικαιολογήσει ως ''τιμής ένεκεν' μετάθεση. Όσο και αν αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ για τον ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ. Οι ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ και δεν αλλάζουν σύμφωνα με τους καιρούς, τις καταστάσεις και τα πρόσωπα. Εξαίρεση δεν επιτρέπεται να γίνεται σε κανέναν. Διότι αν αρχίζουν να γίνονται, τότε είναι η αρχή της κατάλυσις όλων των Κανόνων που οι Άγιοι εμπιστεύτηκαν σε εμάς ως Ιερά παρακαταθήκη. Επειδή όμως η ψήφος του Αρχιεπισκόπου ήταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, γι' αυτό και επινόησαν αυτή την σαθρά δικαιολογία. Την οποία πέρασαν στον κόσμο ως ''Τιμής Ένεκεν'' μετάθεση. Δηλαδή, αγαπούσαν τόσο πολύ τον Αρχιεπίσκοπο που ενώ τον ανάγκασαν να παραιτηθεί (δεν τον άφησαν να κοιμηθεί με τις τιμές και τις δόξες που του έπρεπαν ως Αρχιεπισκόπου), τον επονόμασαν ως δήθεν Πρόεδρο Πατρών. 

  Δυστυχώς αυτό που προκείπτει από την έως σήμερον συμπεριφορά της πρώην Νικολαίτικης νυν δε Στεφανίτικης <<συνόδου>>, είναι πως αύτη από το 2005 έχει ΚΑΤΑΛΥΣΕΙ, ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΗΣΕΙ εις βάρος κάθε Ιερού Κανόνα που υπάρχει εις την Εκκλησία. Αυτό δεν το έχουν πράξει ούτε οι Νεοημ/τες οι οποίοι αν και Αιρετικοί, εν τούτοις όμως σέβονται και τηρούν κάποιους Κανόνες. Επομένως οι Νεημερολογίτες είναι σαφώς και πιο <<ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ>> από την πλειοψηφία της Στεφανίτικης <<Συνόδου>>.